“เทา หนุ่มเจ้าชู้ที่เคยไม่แคร์ใคร กลับต้องเผชิญหน้ากับพี่กล้ารุ่นพี่ที่เขาเคยชอบ เมื่อความรู้สึกเก่ากลับมาพร้อมกับความเจ็บปวด เขาจะเลือกรักหรือปล่อยให้มันจบลง?”
ชาย-ชาย,รัก,ดราม่า,ไทย,ข้ามเวลา,พล็อตสร้างกระแส,นายเอกท้องได้,รุ่นน้องรักรุ่นพี่,นักเรียนแพทย์,หมอ ,มหาวิทยาลัย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ตอนที่ 2
รับผมเป็นน้องรหัสนะครับ
15.00 นาฬิกา ณ.บ้าน
“ไงเทาวันนี่กลับบ้านมาเร็วจัง” พ่อทักทายก่อนที่ผมจะขึ้นไปเปลื่ยนชุดเพื่อจะไปตามหาพี่รหัส
“วันนี่มีกิจรรมเลยเลิกเร็วครับ วันนี่ผมไปเที่ยวนะครับ” ผมยืนตอบสิ่งที่พ่อถามก่อนที่จะเดินขึ้นไปบนห้องนอนของตัวเอง แต่แน่นอนว่าพ่อผมก็ชวนคุยต่อ
“แล้วจะไปที่ไหนเหรอ” พ่อถามผมเพื่อจะได้รู้ว่าผมไปไหน ก้ต้องตอบไปก่อนที่เวลาเปลื่ยนชุดของผจะน้อยไปมากกว่านี้
“ร้านตะวันฉายครับ” ผมตอบพ่อแล้วสายฟ้าก็วิ่งเข้ามาหาผมกับพ่อที่ยืนคุยกันอยู่แล้วเหมือนจะไปที่เดียวกับผม
“ให้เงินผมบ้างสิครับพ่อผมก็ไปเหมือนกัน” สายฟ้าเดินมาอ้อนพ่อเหมือนผู้หญิง ส่วนแม่ของพวกเรานั้นตอนนี้ติดธุระที่ฮ่องกงเลยยังไม่กลับมาหลายปีแล้ว แต่พวกเราก็วิดีโอคอลหาประจำ
“เดี่ยวนี่มึงจะเหมือนไออินแล้วนะบ้านไม่กลับไอสายฟ้า” ผมบ่นไอสายฟ้าที่ทำท่าอ้อนพ่อเพราะหลังจากที่มันเรียนจบ ม.ปลายก็แทบไม่กลับบ้านเลย
“อะไรกันครับแค่ไปอยู่คอนโด3-4 วันเองนะไอพี่เทา” อินเดินมาพร้อมกับเพื่อนคนหนึ่งของมันโดยเป็นผู้หญิงที่หน้าตาหวานปนเซ็กซี่ แถมตรงสเปคสาวที่ผมชอบเลย แล้วผมรู้สึกคุ้นเคยกับผู้หญิงคนนี้ด้วย
“สวัสดีค่ะหนูชื่อ ค็อกเทล” หญิงสาวที่มากับอินได้กล่าวทักทายทุกคนแล้วไม่ใช่แค่ผมที่ตรงสเปคคนเดียวแต่ไอสายฟ้าเองก็เหมือนกัน
“แน่ใจว่าเพื่อนกูว่ามากว่าเพื่อนนะอิน” สายฟ้าพูดพร้อมมองหัวจรดเท้า ผมว่าถ้าที่นี้เป็นผับมันคงพาค็อกเทลไปต่อแล้วล่ะ
“เห็นว่าพ่ออินอยู่นะคะ ไม่อย่างนั้นป่านี่คุณสายฟ้าคงได้นอนให้น้ำเกลือไปแล้วล่ะ” ค็อกเทลได้พูดแล้วยิ้มสยอง จนทำให้สายฟ้าเสียวสันหลังส่วนผมเองก็เงียบเลย
“ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวนะครับ” อินและค็อกเทลก็ขึ้นข้างบนส่วนผมกับสายฟ้าก็เข้าไปเปลื่ยนเสื้อผ้าเพื่อจะไปร้านเหล้า
“ไอสายฟ้านะไอสายฟ้าอยู่ดีไม่ว่าดีจะได้ไปนอนให้น้ำเกลือแล้ว” พ่อพูดพร้อมกับลงไปห้องใต้ดินของบ้าน บ้านหลังนี้เป็นบ้าน2ชั้นและมีห้องใต้ดินอยู่ ส่วนในนั้นมีอะไรผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน
18.00 นาฬิกา
“พี่เทาเสร็จยังผมจะไปแล้วนะ” สายฟ้าเดินมาเรียกผมโดยชุดที่มันใส่คือเสื้อฮาวาย กางเกงสีขาว ส่วนทรงผมก็พยายามแต่งให้เหมือนโรงเรียนนอก พวกผมเดินไปสักพักก็ได้ยินเสียงคุยกันของอินเลยแอบฟัง
ไดอารี่อิน
“อินอันนี่มันของล้ำค่าเลยนะ จะดีเหรอที่ให้เรา” ค็อกเทลบอกผมก่อนที่จะยืนของให้โดยของที่ฝากนั้นก็คือกุญแจใบโคลเวอร์สีน้ำเงินซึ่งมันเป็นกุญแจสำคัญที่ผมได้รับมาจากผู้หญิงคนหนึ่งที่ให้มา
“ค็อกเทลคอยเห็นแล้วนิ ดีกว่าปล่อยให้มันอยู่กับผมนะ” ผมบอกกับค็อกเทลแล้วจากนั้นผมก็ได้ยินเสียงของสายฟ้ากับเทาที่วิ่งหากันเพราะจากที่ผมรู้มาทั้งคู่ไปตามหาพี่รหัสที่ร้านร้านเหล้า
“มีคนแอบฟังพวกเราคุยกันอะอิน” ค็อกเทลกระชิบบอกผม เพื่อความปลอดภัยทั้งตัวผมและค็อกเทลพวกผมเลยทำตามแผนที่วางไว้ นั้นคือการให้ค็อกเทลแกล้งทำเสียงจูบกับผมแล้วเหมือนมันจะได้ผล เทาและสายฟ้าเรียบลงไป เพราะคงไม่อยากกวนเวลาความสุขของผมกับค็อกเทล ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินขึ้นรถออกไปโดยผมมองดูจากหน้าต่างห้องนอนตัวเอง
จบไดอารี่อิน
ผมและสายไฟก็ได้เดินทางมาที่ร้านตะวันฉาย ซึ่งร้านนี้ถือเป็นร้านที่วัยรุ่นและผู้ใหญ่บางคนชอบมา แถมที่นี้ถ้าใครอายุเกิน50ปีจะไม่สามารถเข้าได้เนื่องจากเจ้าของร้านอยากให้ที่นี้เป็นที่ปลดปล่อยจากงานอย่างแท้จริง แล้วก็ได้มีข้อความจากเพื่อนสนิทในคณะอย่างไอมาร์คส่งมา
“แฟนกูจองโต๊ะไว้ให้แล้วเลข147ส่วนที่เหลือสั่งเพิ่มเอง” ผมมองข้อความที่มาร์คส่งมาให้ ส่วนพี่รหัสของผมนั้นก็คือพี่กล้า
“วันนี่มีแต่คนในมหาลัยที่ไปร้านตะวันฉาย” สายฟ้าพูดไปพร้อมกับขับรถเพื่อหาที่จอด โดยสิ่งที่ผมคิดมีตั้งแต่ ผมเคยเจอค็อกเทลมาก่อนแต่เจอที่ไหนล่ะ ทำไมแม่ผมต้องไปฮ่องกง อยู่ดีๆผมก็หลุดออกจากผวงความคิดเพราะสายฟ้า
“แต่พี่ว่ามาตามหาพี่รหัสมากกว่านะ” ผมได้พูดสิ่งที่ทำให้ต้องไปวันนี่แต่เอาจริงๆผมไปบอกวันประกาศก็ได้
“ถ้าอย่างนั้นผมก็สบายสุดเลยสิเพราะพี่รหัสผมตามเจอแล้ว” สายฟ้าพูดด้วยสีหน้าที่บอกว่าตัวเองเหนือกว่า ผมเลยถามสายฟ้าด้วยความอยากรู้ (เสือก)
“เพื่อนสนิทพี่คาราเมล” สายฟ้าตอบผม โดยพี่คาราเมลเป็นแฟนของมาร์คแล้วดีกรีพี่แกก็ไม่เบาเพราะเป็นถึงดาวคณะเมื่อปีที่แล้ว พ่อก็เป็นผ.อ.โรงเรียนชื่อดัง แม่ก็เป็นหัวหน้าแผนกอายุรกรรม ส่วนน้องสาวอย่างค็อกเทลก็ได้รับตำแหน่งดาวคณะคู่กับอินอีก
“แน่ใจนะว่านั้นคือคำใบ้จริง แล้วพี่ที่มึงบอกคือพี่รหัสของมึง” ผมถามสายฟ้าก่อนที่เริ่มคิดเพราะพี่กล้าเองก็เป็นเพื่อนสนิทของพี่คาราเมล ก็ยังสงสัยว่าทำไมหาง่ายจัง
“พอเถอะพี่ร่างกายต้องการสุรา” สายฟ้าเรียบพาผมเข้าร้านด้วยความเร็วแสง เร็วในระดับที่ผมไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองมายืนตรงโซน VIP
“สวัสดีค่ะ ได้จองโต๊ะไหมคะ” พนักงานสาวได้เดินมาถามพวกเราก่อนที่ผมจะบอกเลขโต๊ะแกพนักงานคนนั้น
“โต๊ะ 147ครับ” ผมบอกกับพนักงานสาว จากนั้นเธอก็พาพวกผมมาที่โต๊ะโดยโซนนี้จะสร้างเป็นห้องๆสามารถมองเห็นเวทีได้ชัดเจน ผมก็มองทางจนได้ยินเสียงมาร์คเรียก
“ทางนี่เทา” เสียงที่คุ้นเคยเรียกหาผมและสายฟ้า หลังจากที่เห็นก็เรียบเดินเข้าไปโดยในห้องมี พี่อัด กับพี่คาราเมล โดยในห้องนี้บรรยากาศคือดีมาก
“น้องสายฟ้ามาด้วยเหรอจ๊ะ” พี่คาราเมลถามพวกเราด้วยสีหน้าที่ร่าเริงแล้วอยู่ดีๆพี่คาราเมลไปนั่งบนตักมาร์ค
“สายฟ้าเป็นน้องชายของผมครับ” ผมบอกพี่คาราเมลที่นั่งบนตักมาร์ค ส่วนพี่กล้าก็นั่งมองเวที อีกคนผมไม่รู้จักแต่ไอสายฟ้ารู้จัก เพราะผมไม่คุ้นหน้าเลย
“พี่อัดผมอยู่ตรงนี้” สายฟ้าทักทายรุ่นพี่ของตนดีกรีเดือนคณะปีที่แล้วคู่กับพี่คาราเมลที่นั่งกินเหล้าด้วยท่าทางนิ่งเฉย
“ไงครับน้องสายฟ้าพี่บอกไปแล้วนิครับว่าพี่ไม่ใช่พี่รหัสของน้อง” พี่อัดบอกก่อนที่จะเดินออกไปจากโต๊ะแต่ก่อนจะไปพี่อัดหันมาบอกกับพี่คาราเมลว่า
“ไอเมล ไอกล้ามันฝากบอกว่าให้มึงสั่งเหล้าขาวให้มันหน่อย” พี่อัดบอกกับพี่คาราเมลเพื่อเรียกพนักงานมาเพื่อสั่งเหล้าขาว2ขวดกับค็อกเทลเพิ่มอีก2แก้ว
“สักครู่นะคะ” พนักงานสาวได้เดินออกไปแล้วไม่นาน พี่กล้าก็เรียบวิ่งเข้ามาด้วยความเรียบร้อน
“ขอโทษที่มาช้ากูหาของอยู่” พี่กล้าพูดกับเพื่อนด้วยสีหน้ารู้สึกผิด อย่างมากเพราะนัดกันมาเจอกัน20.00แต่ดันมา22.00
“นอกจากเรื่องที่มึงมาช้ายังมีอีกเรื่องที่กูโกรธมึงมากด้วย” พี่คาราเมลทำหน้าไม่พอใจเพราะคงเป็นเรื่องมาสาย แต่อาจจะไม่ใช่แค่เรื่องนั้นแน่เพราะไอมาร์คพยายามสงบสติพี่คาราเมล
“เรื่องอะไรเหรอว่ะไอเมล” พี่กล้าถามด้วยสีหน้ากวนทีนมาก จนผมอยากร่วมกันพี่คาราเมลเพราะผมรู้ว่าเรื่องอะไรถึงไม่บอกแต่ความเผือก (เสือก) มันทำให้ผมรู้ขนาดมองจากเชียงใหม่ก็เห็น
“ยังจะมีหน้ามาถามอีก กูอุตส่าห์เก็บความหล่อของแฟนกูไว้แต่มึง!!!!!!!!!” พี่คาราเมลปลดปล่อยอารมณ์ร้อนออกมาถึงขีดสุด จากหน้าที่ตอนแรกเหมือนนางฟ้าตอนนี้กลายเป็นปีศาจไปแล้ว
“ที่มึงล่ะที่แอบเอาคลิปที่กูเมาลงในกลุ่มห้องตอนม.6แค่นี้ยังน้องไปด้วยซ้ำ” พี่กล้าพูดด้วยสีหน้าที่ดูมีความสุขและสะใจที่ได้แก้แค้นเพื่อนรัก (ลัก) อย่างพี่คาราเมลได้สำเร็จ
“พวกมึงจะมากินเหล้าหรือมาทะเลาะกัน” พี่อัดที่พึ่งเดินกลับจากเข้าห้องน้ำพูดขึ้นมาพร้อมกระดกเหล้าจนหมดแก้ว
“เหล้าขาวที่สั่งมาแล้วค่ะ” พนักงานสาวได้นำเครื่องดื่มที่สั่งมาวางไว้ โดยมีเหล้าขาวดีกรี 50 ขวด ค็อกเทล2แก้ว
“เรื่องมันเกิดไปแล้วจะให้ทำไงล่ะครับคุณคาราเมล” พี่กล้าบอกพี่คาราเมลพร้อมกับกระดกเหล้าขาวเข้าไปส่วนทางพี่คาราเมลเองก็ถอนหายใจกับความกวนทีนของเพื่อน
“กูยอมก็ได้ แต่ถ้าประกวดเดือนมหาลัยมึงต้องทำอะไรก็ได้ที่ไม่ให้มาร์คแฟนกูเป็นเดือนมหาลัย” พี่คาราเมลพูดแล้วสงบสติตัวเองพร้อมกับกระดกเหล้าเพื่อสงบอารมณ์
“อิจฉาคนมีแฟนหึงจังเมื่อไหร่จะมีแบบเขาบ้าง” พี่กล้าพูดพร้อมกระดกเหล้าขาวอีกแก้ว ผมก็มองการกินพี่แกแล้วอยู่ดีๆก็นึกคำใบ้ได้
(คนไม่โสดที่ดูโสด) ผมคิดในใจก่อนจะบอกกับพี่กล้าไปด้วยความกล้าทั้งหมดที่มี
“พี่กล้าครับผมเป็นน้องรหัสพี่ครับ” ผมบอกพี่กล้าด้วยความกล้าที่มีแต่คำตอบที่ได้กลับมาคือ
“พิสูจน์มาสิ” พี่กล้าบอกผม ด้วยหน้าตานิ่ง ผมเลยพูดคำใบ้ออกมาด้วยความมั่นใจ แล้วคำตอบก็คือ
“กูยอมรับว่านั้นคือคำใบ้กู แต่กูยังไม่ยอมรับมึงเป็นน้องรหัสง่ายๆ แน่นอน” พี่กล้าพูดพร้อมเลื่อนขวดเหล้าขาวก่อนจะพูดว่า
“ถ้ามึงแดกหมดกูจะยอมรับมึงก้ได้ว่ามึงคือน้องรหัสของกู” ไม่รอช้าผมกระดกเหล้าขาวจนหมด เพราะเรื่องแค่นี้ไม่ใช่ปัญหาสำหรับคนคอแข็งอย่างผมอยู่แล้วไม่อย่างนั้นก็เสีย ฉายาอาตี๋เจ้าสำราญสิ
“จะยอมรับผมยังครับ” ผมหันไปหาพี่กล้าด้วยสีหน้าเหนือกว่า แต่นั้นมันก็แค่ความคิดของเด็ก เพราะอยู่พี่กล้าก็สั่งเหล้าขาวเพิ่มอีก3ขวด
“แค่ขวดเดียวเองถ้าเป็นน้องรหัสกูต้อง 3ขวด” แล้วพนักงานก็นำเหล้าขาวมาวางหน้าผม ก่อนที่พวกเราจะชนแก้ว
“ไอกล้ามันเยอะไปไหมแค่ 2ขวด ก็แย่แล้วนี่มึงเอา3ขวดเลยกูสงสารน้อง” พี่คาราเมลพูดพร้อมกับโทรให้ค็อกเทลผู้เป็นน้องสาวให้มารับที่ร้าน
“ค็อกเทลมารับพี่หน่อย” พี่คาราเมลโทรไปหาค็อกเทลให้มารับ ส่วนพี่อัดพูดพร้อมกับเอาแขนข้างหนึ่งของพี่คาราเมลวางบนบ่า ส่วนอีกข้างคือมาร์คที่พยุงพี่คาราเมลไว้ ตอนนี่ที่โต๊ะเหลือแต่ผมกับพี่กล้า ที่อยู่ก็เพื่อพิสูจน์ว่าเขาคือพี่รหัสของผม ส่วนไอสายฟ้ามีเรื่องด่วนเลยกลับไปก่อน แถมเพลงที่ดีเจเปิดก็ชังเข้ากับตอนนี้ดีเหลือเกิน
“อ้าวดี่ม” พี่กล้าชนขวดกับผมแล้วดื่มพร้อมกันแล้วพวกเราก็กินแล้วกินกันเล่า
“หันไปดูนั้นสิเทา” พี่กล้าบอกแล้วผมหันไปดู
“พี่คงตาฝาดไปเอง ดื่มขวดสุดท้ายหมดแล้วพี่จะเชื่อว่าเราคือน้องรหัสของพี่นะคะ” พี่กล้าพูดพร้อมกับกินขวดสุดท้ายแล้วอยู่ดีๆผมก็รู้สึกง่วงแล้วสลบบนตักพี่กล้า
ไดอารี่กล้า
“สวัสดีครับ ผมทำตามที่สั่งแล้วครับตอนนี่ผมอยู่ร้านตะวันฉาย” ผมได้โทรไปหาคนๆหนึ่งที่ผมทำงานกับเขาแถมเป็นคนที่ผมไม่อยากไปเจอด้วยตอนนี้
“ดีมากเดี๋ยวฉันส่งคนไป” คนในสายพูดแล้วก็วางสายแล้วไม่นานก็มีรถสีดำมาจอดรอผมแล้วอุ่มร่างน้องขึ้นรถ ส่วนผมก็เดินทางสถานที่ลับแห่งหนึ่ง
จบ
