“เทา หนุ่มเจ้าชู้ที่เคยไม่แคร์ใคร กลับต้องเผชิญหน้ากับพี่กล้ารุ่นพี่ที่เขาเคยชอบ เมื่อความรู้สึกเก่ากลับมาพร้อมกับความเจ็บปวด เขาจะเลือกรักหรือปล่อยให้มันจบลง?”
ชาย-ชาย,รัก,ดราม่า,ไทย,ข้ามเวลา,พล็อตสร้างกระแส,นายเอกท้องได้,รุ่นน้องรักรุ่นพี่,นักเรียนแพทย์,หมอ ,มหาวิทยาลัย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ตอนที่ 1
ผมเป็นนักศึกษา
กริ๊งๆ เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นจนทำให้เด็กหนุ่มลุกขึ้นจากที่นอน เดินไปทำธุระส่วนตัววเด็กหนุ่มก็ได้แต่งตัวไปมหาลัยด้วยความสุขที่ตัวเองจะได้เป็นนักศึกษาแล้วและจะได้เที่ยวโดยไม่ต้องสนใจว่าจะโดนตำรวจจับอีกแล้ว
“วันนี้ต้องหล่อหน่อยแล้วเผื่อจะได้สาวๆ มาติดสักคน” ผมพูดกับตัวเองในกระจกแล้วก็หวีผมไปก่อนจะออกจากห้องนอนผมก็ได้หยิบน้ำหอมมาฉีกก็มีเสียงข้อความดังขึ้นจากน้องชาย
(เมื่อไหร่จะเสร็จผมจะสายแล้วนะ) ผมเลยพิมพ์ตอบไปว่า
(อีก5นาทีพี่จะออกไปแล้วรอพี่ก่อนได้ไหม) น้องชายคนรองเลยตอบผมว่า
(เคครับพี่ชายคนหล่อ) หลังจากพิมพ์บอกน้องชายเสร็จผมก็เรียบวิ่งลงไปแต่ก่อนจะถึงประตูก็ผู้เป็นพ่อก็ได้เรียก
“เทาวันนี้พ่อไม่กลับบ้านเทาดูแลบ้านแทนพ่อด้วยนะ” พ่อบอกก่อนจะโอนเงินให้พวกเราแล้วผมก็โบกมือลาพร้อมกับวิ่งไปขึ้นรถที่น้องชายคนรองรออยู่ โดยอีกฝ่ายทำหน้าหงุดหงิดเพราะตอนนี้07.20แล้วพวกเราต้องไปปฐมนิเทศแล้วที่ต้องไปตอนนี้เพราะบ้านของพวกเราห่างจากมหาลัยตั้ง5กิโลบวกกับเวลาฉุกเฉินอีกแล้วน้องชายคนรองก็ถามผมว่า
“ถ้าพี่จะนานขนาดนี้ไปเองดีกว่าไหม" น้องชายคนรองของผมชื่อสายฟ้าถึงจะบอกว่าพวกเราอายุเท่ากันแต่พออยู่โรงเรียนหรือมหาลัยพวกเราก็ไม่เรียกพี่แต่เป็นกูมึงแทน
“นี่พี่จะไปเรียนหรือไปหาผู้หญิงไม่ทราบครับ” คนที่พูดประชดคือน้องคนสุดของบ้านชื่ออิน ผมเคยบอกกับมันเรื่องความปากแจ๋วของมันเพราะมันจะพาตีนมาหามันในอนาคต
มหาวิทยาลัย XX
“ไปก่อนนะพี่เทาอย่าให้รู้นะว่าวันนี้ไม่กลับบ้าน” อินพูดด้วยสีหน้าที่รู้ว่าผมจะหนีเที่ยวเพราะทุกคนต่างรู้นิสัยของพี่ชายคนโตอย่างผมว่าชอบแอบหนีเที่ยวกลางคืนตั้งแต่ม.1แล้วภาระคนที่ต้องไปพาร่างผมกลับบ้านก็คืออิน
“รู้แล้วน่าเรียบๆไปเถอะ” ก่อนที่คนที่เป็นเจ้าของรถอย่างสายฟ้าจะเอารถไปจอดแล้วพวกผมทั้งสามเลยเรียบไปคณะของตัวเอง ผมเรียนคณะแพทย์ สายฟ้าเรียนคณะวิทยาศาสตร์เคมี อินเรียนคณะบริหาร
คณะแพทยศาสตร์
“วันนี้เป็นวันเริ่มต้นของการเป็นนักศึกษาเราต้องล่าปริญญามาให้ได้” เทาพูดในใจพร้อมกับเดินไปห้องประชุมของคณะตนเองแล้วก็ได้มีคนเรียก
“มานั่งตรงนี่ไหม” ผมเลยหันไปมองแล้วเจอผู้ชายคนหนึ่งที่ใส่แว่นหน่า ดูจะมองไม่เห็นเพราะจากข้างๆแล้วเลนส์แว่นตาหนามากไม่ต่ำกว่า500
“สวัสดีเราชื่อ มาร์คแล้วนายล่ะชื่ออะไรเหรอ” เพื่อนนั่งข้างๆ ได้ถามผมด้วยสีหน้าที่เป็นมิตร
“เราชื่อ เทา ยินดีที่ได้รู้จักนะมาร์ค” ผมตอบเพื่อนข้างหน้าแล้วพวกเราก็นั่งฟังการปฐมนิเทศจนเย็น
18.00 นาฬิกา
“กว่าจะได้กลับกิจกรรมจะเยอะไปไหนเนี่ย” ผมเดินไปบ่นไปแล้วก็มีเสียงข้อความดังมาจากมือถื อผมเลยเปิดดูข้อความในมือถือ
“พี่กลับบ้านเองนะพวกผมขึ้เกียดรอ” ผมมองข้อความแล้วคิดในใจว่า กลับบ้านไปถึงจะบ่นให้ยับ ผมเลยคาดโทษสายฟ้าที่ป่านี้คงจามแล้ว ส่วนมาร์คเองก็ดูมือถือเหมือนกันก่อนที่เอามือถือของตนมาให้ผมดู
“ดูนี้สิเทา” มาร์คบอกก่อนที่ผมจะเริ่มอ่านเพราะนี้คือกลุ่มรับน้องที่ก่อนพวกผมจะออกจากห้องประชุมพวกพี่ๆปี.2ให้สแกนเข้ากลุ่ม
"รุ่นพี่สุดหล่อ : พรุ่งนี่มารวมตัวกันหน้าคณะเวลา 10.00 น. ใครมาสายโดนวิ่งรอบคณะ ให้เวลาเยอะขนาดนี้ใครมันจะมาสายว่ะ” มาร์คพูดไปแล้วก็เดินไปหยุดหน้ารถเมล
ตี๊ดดดดด ตี๊ดดดดด
“แปปนึงนะแฟนโทรมา” มาร์คบอกก่อนที่จะเดินไปรับสาย ผมก็ไม่ได้อยากบูลลี่มาร์คมันหรอกนะแต่เด็กเนิร์ดอย่างมันเนี้ยนะมีแฟน
“ครับที่รักตอนนี่ที่รักอยู่ไหนครับผมจะขึ้นรถเมลกลับบ้านครับ” ผมมองเพื่อนที่คุยกับแฟนเหมือนบรรยากาศมันจะหวานจนอยากจะทำเป็นไม่รู้จัก อีกสักพักมันก็วางสายแล้วหันมาหาผม
“ไปคณะวิทยาศาสตร์กัน” มันบอกผมแล้วพวกเราก็ไปคณะวิทยาศาสตร์โดยที่ตึกคณะแพทย์กับคณะวิทยาศาสตร์ห่างกันไม่ไกลมากเลยไม่น่ากลัวเท่าไหร่
คณะวิทยาศาสตร์
“ทางนี่จ้า” มีเสียงจากหญิงสาวคนหนึ่งเรียกพวกเราโดยเป็นเสียงที่ผมคุ้นเคยมากๆ
“สวัสดีครับพี่....คาราเมล” ผมทักทายผู้หญิงข้างหน้าแล้วตกใจว่าไอมาร์คเลือกแฟนได้ดีสุดๆทั้งหน้าตาดี แถมเที่ยวกลางคืนประจำแล้วเป็นลูกเศรษฐีอีกต่างหาก
“นี่จะใส่แว่นอีกนานไหมเนี่ยแล้วก็ลบรองพื้นด้วยนะคะ” พี่เขายื่นอุปกรณ์ทำความสะอาดหน้ามาให้มาร์คไม่รู้ว่าเพราะอะไรผมเลยนั่งรอมันอยู่หน้าห้องน้ำกับพี่คาราเมล
15นาทีต่อมา
ผมตกใจเมื่อคนที่เดินมาทั้งหน้าตาดีแล้วยิ่งถอดแว่นออกคือ เทพพระบุตรจนผมต้องชิดซ้ายเลยไม่สิถอยห่างเลยดีกว่าถึงจะบอกว่าสัดส่วนผมกับมันไม่ต่างกันมากก็เถอะแต่แบบนี้มันไม่ยุติธรรมเลยสักนิด
“นี่มาร์คจริงเหรอ” ผมมองหัวจรดเท้าแล้วถามมัน เพราะผมยังจำไอมาร์คเมื่อ 6 ชั่วโมงที่แล้วที่เ)นเด็กเนิร์ด แต่ตอนนี้กลายเป็นดาราเกาหลีไปแล้ว
“พอดีแฟนกูกลัวมีสาวมาจีบ เลยต้องทำแบบนี้” มาร์คตอบผมด้วยท่าทางนิ่ง ตรงข้ามกับผมที่รู้สึกหงุดหงิดกับความหล่อของมันกับของผมที่พ่อให้มาน้อย
“กูอิจฉาว่ะแล้วมึงไม่กลัวมีใครมาจีบพี่เขาเหรอ” ผมถามมาร์คเพราะดูจากท่าทางของพี่เขาแล้วคงหึงหวงมันแน่นอนไม่งั้นคงไม่จับมันมาแต่งหน้าแบบนี้แหละ
“กูมีสายลับส่วนตัวอยู่ ” มาร์คมันหันมาบอกผมก่อนที่จะเอาของเก็บใส่กระเป๋า
“ใครวะบอกหน่อยสิ” ผมทำหน้าอยากรู้เรื่องของมัน แล้วผมเองก็อยากให้พี่คนนั้นตามสืบแฟนผมบ้างเหมือนกัน
“เพื่อนสนิทพี่เองจ้า” ผมตกใจเพราะคนที่ตอบคำถามมันไม่ใช่ไอมาร์คแต่เป็นพี่คาราเมลที่เป็นคนตอบผม เพื่อนที่หมายถึงก็คือพี่อัดกับพี่กล้าคนที่ผมชอบ
“เป็นแฟนกันกี่ปีกันครับ ดูรักกันดีจัง” ผมถาม(เผือก)ด้วยความสงสัยเพราะพี่คาราเมลกับไอมาร์คไม่น่าจะคบกันเกิน 3 ปีแน่
“3ปีแล้ว” ตอนนี่คนตอบคือไอมาร์ช พร้อมกับโชร์แหวนหมั้นให้เห็นว่าทั้งคู่หมั้นกันแล้ว
“รู้สึกเหมือนเป็นก้างขวางคอเลย” ผมพูดพร้อมจะออกจากรถ
“มึงอิจฉาเหรอเทา” ไอมาร์คมันหันมาหาผมพร้อมกับบอกกับพูดว่า
“เดี๋ยวก็ชิน” ไอมาร์คมันบอกผมแล้วพี่คาราเมลก็ขับรถมาส่งผม ส่วนไอมาร์คตอนนี้มันอยู่คอนโดของแม่มันกับพี่คาราเมล
19.00 นาฬิกา
“ขอบคุณนะครับพี่คาราเมล” ผมได้หันไปตอบคนในรถแล้วมาร์คก็โบกมือลา
“เรียบเข้าบ้าเถอะจ้า” พี่คาราเมลพูดแล้วก็ขับรถออกไปโดยรถที่ใช้เป็นรถไพฟ้าที่สามารถเก็บพลังงานแสงอาทิตย์มาใช้ได้
ผมเปิดประตูเข้ามาในบ้านแล้วก็ลองสำรวจดูของกินในตู้เย็นเพราะก่อนกลับบ้านผมไม่ได้กินอะไรเลย ไม่นานก็มีเสียงข้อความดังขึ้น
สายฟ้าแสนน่ารัก : ผมไปเที่ยวกับเพื่อนนะพี่ ส่วนไออินไปคอนโดของมัน ผมเตรียมผลไม้กับไวน์แล้วไปแช่น้ำดูหนัง
“อาบน้ำเสร็จจะทำอะไรดีวะ” ผมแช่น้ำไปดูหนังไปแล้วก็มีเสียงไลน์ดังขึ้นจากกลุ่มรับน้อง
“รุ่นพี่สุดหล่อ : พรุ่งนี้มีการตามล่าพี่รหัสขอให้โชคดี พี่ให้เวลา1สัปดาห์ ถ้าใครหาพี่รหัสของตัวเองไม่เจอเตรียมเสื้อผ้าสำรองมาได้เลยถือว่าพี่เตือนแล้วนะ” ผมอ่านข้อความหัวเราะไปเพราะรู้อยู่แล้วว่ายังไงตนเองต้องเป็นคนแรกๆที่หาเจอ
วันต่อมา 08.30 นาฬิกา
ผมเรียบมาแต่เช้าเพราะไอสายฟ้ามันต้องมาถึงมหาวิทยาลัยก่อน 09.00 ส่วนไออินไม่ต้องบอกมันเป็นคนตื่นเช้าอยู่แล้ว ในบรรดาพวกเรา3คนไออินเป็นคนตื่นเช้าที่สุด ส่วนผมเหรอถ้าไม่ด่วนก็ไม่ตื่นเช้าแน่นอน
“พี่เทาเอากุญแจรถไปแล้วกันนะวันนี่ผมกลับประมาณ 20.00 น.” สายฟ้าบอกผมก่อนที่มันจะวิ่งไปที่คณะของมันแล้วผมก็ต้องเรียบไปเพราะตอนนี้ที่คณะผมเองเพื่อนๆก็เริ่มมาแล้ว
“เทาทางนี่” เสียงที่เรียกผมก็คือไอมาร์ค
“มาเช้าจังโดนแฟนปลุกหรือไง” ผมได้พูดประชดใส่มันพร้อมทำหน้าหมั่นไส้คนตรงหน้า
“ถ้าอิจฉานักก็หาแฟนเอาสิ คณะเราผู้หญิงหน้าตาดีเยอะ” ไอมาร์คพูดพร้อมกับชี้ไปที่หญิงสาวคนหนึ่งที่สาวมาก แต่โทษทีคนนี้พี่เคยกินแล้ว
“ไอมาร์คนั้นมันดาวคณะเรานิ” ผมมองแล้วพูดกับมันเพราะไม่คิดว่าจะเจอกันอีก
“แค่ยกตัวอย่างเปล่าไอเทา” มันพูดพร้อมจะลุกไปจุดรวมตัวที่รุ่นพี่บอกในไลน์เมื่อคืน
09.50 นาฬิกา
ณ.ตึกคณะแพทยศาสตร์
“ใครถึงแล้วนั่งรอก่อนนะครับ พี่ขอแนะนำตัวก่อนนะครับ พี่ชื่อ กล้า คณะแพทย์ ปี2 ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ” ผู้ชายตรงหน้าแนะนำพร้อมกับมีเสียงรุ่นน้องผู้หญิงจำนวนมากกริ่ดให้ แล้วเขาก็เป็นคนที่ผมแอบชอบ
"กูอยากให้ผู้หญิงพวกนั้นเห็นลุคอีกแบบของมึงจังว่ะ" ผมพูดกับเพื่อนที่นั่งข้างๆที่ตอนนี้มันนั่งกอดเข่าหลับ
“มันต้องมีสักวัน” ไอมาร์คมันหันมาตอบผม ก่อนที่มันจะนอนต่อไม่สนเสียงได้ๆทั้งสิ้น
“กูนี่อยากร้องเพลงเลย” ผมเลยร้องเพลงกรอกหูมันแต่เหมือนจะดังจนพี่ๆข้าฃงหน้าจะได้ยิน
“ใครร้องเพลงออกมาครับ” รุ่นพี่ที่ก่อนหน้าดูดีพอถึงเวลาพี่คนนี้ก็กายเป็นพี่ว้ากผมกับไอมาร์คเลยลุกออกไปข้างหน้า
“แนะนำสิว่าชื่ออะไร” ผมชื่อเทาครับ พอผมแนะนำเสร็จไอมาร์คก็ต่อแล้วตอนนี้เขากำลังเลือกคนมาเป็นเดือนคณะ
“ถ้างั้นพี่จะให้ไอมาร์คเป็นเดือนคณะ มีใครจะขัดไหมครับ” รุ่นพี่ได้ถามทุกคนด้วยน้ำเสียงดุดัน เพราะไม่งั้นจะยิ่งเสียเวลาในการทำกิจกรรม
“หนูค่ะ” มีสาวคนหนึ่งยกมือขึ้นแล้วก็เริ่มมีหลายๆ คนตามมา เพราะดาวคณะสวยอย่างกับเทพพระเจ้าประทานพรมาแต่เดือนดูธรรมดามาก
“เขาไม่เห็นจะหล่อเลยค่ะ ทำไมถึงเลือกล่ะค่ะ” หญิงสาวอีกคนได้ออกความคิดเห็น แล้วทุกคนก็เริ่มคุยกันเพื่อจะเสนอคนอื่นแทนมาร์ค
“ถ้าอย่างนั้นใครมีที่ลบเครื่องสำอางบ้างพี่ขอยืมหน่อย" ผมหันไปมองพี่ว้ากที่ถามหาคนที่มีที่ลบเครื่องสำอางพร้อมเลย
ผมมีครับ” สักพักก็มีผู้ชายคนหนึ่งเอาอุปกรณ์ทำความสะอาดหน้ามาให้
“ล้างหน้าซะ” พอของมาครบพี่กล้าก็สั่งให้ไอมาร์คล้างหน้า
“ผมขอไปห้องน้ำนะครับ” พอมันจะไปพี่กล้ามันก็เอากะละมังที่มีน้ำมาให้
“ล้างตรงนี่แหละจะไปห้องน้ำทำไม” ไอมาร์คไม่มีทางเลือกเลยต้องล้างหน้าตรงนี่ พอมันล้างหน้าเสร็จทุกคนก็มองมันแล้วพูดว่า
“หล่ออย่างกับเทพบุตร” ผมว่าแล้วต้องมีสักวันแต่ไม่คิดว่ามันจะเร็วขนาดนี่
“มีใครจะค้านไหมครับ” พี่ว้ากได้ถามทุกคน แล้วสิ่งที่ได้กลับมาคือความเงียบสงบ
“พี่รู้ได้ไงว่าผมแต่หน้าครับ” ไอมาร์ชถามพี่ว้ากก่อนที่มันจะมองพี่เขาดีๆแล้วรู้ว่าพี่ว้ากคนนี้คือเพื่อนสนิทของคู่หมั้นตัวเอง
“ชื่อมึงเหมือนชื่อแฟนเพื่อนกูไง” พี่ว้ากได้ตอบไอมาร์ค โดยมีเด็กปี1ทุกคนนั่งอยู่ สักพักหนึ่งผมก็ได้ยินเสียงคุยกัน
“เขามีแฟนแล้วเหรอน่าอิจฉาจัง” แล้วอยู่ดีๆ พี่ว้ากก็ตบมือดังๆ เพื่อให้หยุดแล้วก็เริ่มกิจกรรมต่อไป
“ถ้าอย่างนั้นทุกคนลุกออกมาจับฉลาก ว่าได้พี่รหัสเป็นใครนะครับ” แล้วทุกคนก็ออกมากันจนครบ
“ขอจบการรับน้องแค่นี้ครับขอให้ทุกคนโชคดีครับ” แล้วทุกคนก็เปิดของตัวเอง
“ของกูเด็กแว่นที่แดกเหล้าเก่ง”
“ของกูคนไม่โสดที่ดูโสด” ผมหันหน้าไปหาไอมาร์คแล้วพูดพร้อมกันว่า
“คำใบ้บ้าอะไรวะเนี่ย” แล้วผมก็มองเพื่อนๆ ที่ตามหาพี่รหัสของตนกันผมรู้ล่ะว่าใครมันจะบอกกันง่ายๆ แต่ถามว่ามีไหมบอกเลยว่ามีแต่น้อย ส่วนของพวกผมนั้นต้องไปหานอกมหาวิทยาลัยนั้นก็คือร้านเหล้า
“มึงคิดแบบกูไหมไอเทา” ไอมาร์คหันมาถามผมด้วยสีหน้าจริงจัง
“คิดเหมือนกันคืนนี่ไปหากันเลย” ผมบอกกับไอมาร์คแล้วขึ้นแท็กซี่กลับบ้านส่วนมาร์คต้องขึ้นรถกลับเองเพราะพี่คาราเมลยุ่งกับการเก็บสถานที่รับน้อง
จบ
