สามีแบบนี้ขอหย่าเถอะค่ะ - เธอในชุดน้อยชิ้น 4 โดย เกปจิ @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

รัก,ดราม่า,ชาย-หญิง,ผู้ใหญ่,ไทย

นางเอกสวยมาก,พระเอกเป็นมาเฟีย,พระเอกหล่อ,นิยายโรแมนติก,นิยายรัก,ดราม่า

นอนกับกูทุกคืนแดกข้าวกับกูทุกวัน พอถึงกลางวันก็ออกไปเหล่สาว จนตกกลางคืนก็พากันไปเมา กลับมาอีกทีก็ไม่มีเวลาให้กัน สรุปกูยังเป็นเมียมึงอยู่ไหม?

ผู้แต่ง

เกปจิ

เรื่องย่อ

สามีแบบนี้ขอหย่าเถอะค่ะ-เจ้าชู้ 1 1,สามีแบบนี้ขอหย่าเถอะค่ะ-เจ้าชู้ 2 2,สามีแบบนี้ขอหย่าเถอะค่ะ-ตอแหล 3,สามีแบบนี้ขอหย่าเถอะค่ะ-เธอในชุดน้อยชิ้น 4

ถึงจะพอรู้ว่าเสือนั้นมักเชื่อมากไม่ได้ แต่เธอก็พอรู้ว่าเขื่อนเขาไม่ได้รักเธอมากมายขนาดนั้น กว่าจะแต่งงานกันได้ก็ยุ่งยากแสนเข็ญ ไม่แปลกที่มันจะออกไปเถลไถลกับเพื่อนกับผู้หญิง แต่ยังไงเราก็เป็นผัวเมียกันแล้วเขาไม่มีสิทธิ์ไปทำแบบนั้นแน่นอน 

"ขอบคุณนะจ๊ะที่มาบอก แต่พี่เสือกลับไปก่อนเถอะจ้ะมันจะดูไม่ดีจริงๆ"

"หึๆ ก็ได้ถ้าน้องลำดวนอยากจะให้พี่กลับพี่ก็ไม่ขัดใจจ้ะ"

เขาพยายามจะไม่ขัดใจเธอ แต่ทว่าในตอนนั้นเองประจวบพอดีกับเขื่อนที่ได้ขับรถกลับมาที่บ้านพอดี ทำให้เขาที่กำลังจะเดินออกจากบ้านพอจะคิดแผนอะไรดีๆออก เหมือนโชคกำลังจะเข้าข้างเขาอยู่เลย อะไรจะพอดีเสียจริงแค่ทำให้เขื่อนกลับมาเห็นเขาและเมียของมันอยู่ด้วยกันในบ้าน 

"ถ้างั้นพี่กลับก่อนนะจ๊ะน้องลำดวน"

"จ้ะ"

เขาตะโกนบอกเธอที่อยู่ในครัว ก่อนจะหันไปหยิบผลไม้ในจานบนโต๊ะมาหนึ่งชิ้น และเดินออกไปจากบ้านโดยกัดผลไม้กินไปด้วย กระทั่งเห็นว่าเขื่อนเปิดประตูรั้วเข้ามา เขื่อนถึงกับชะงักหรี่ตาลงต่ำ เมื่อเห็นไอ้เสือคนชั่วเข้ามาอยู่ในบ้านของเขา แถมยังกินผลไม้ในมืออย่างกับว่าคนข้างในบ้านต้อนรับเป็นอย่างดีของการมา

"ไอ้เสือ!? มึงมาบ้านกูทำไม!?"

"อ้าว~ หึๆกูก็มาหาเมียมึงไง"

"มาหาเมียกู? แล้วมึงมีธุระอะไรไม่ทราบ?"

เขื่อนเริ่มเคืองเกิดความหงุดหงิดขึ้นมา โดยที่อีกฝ่ายยิ้มจนปากจะฉีกสะใจจนอยากจะกระโดด 

"ก็มึงดูแลเมียมึงไม่ดี แม่ยายมึงเลยขอให้กูมาช่วยดูแลน้องลำดวนก็แค่นั้น หรือไม่จริง? มึงพึ่งไปชนไก่กลับมาหนิ?"

"อย่ามาเสือกเรื่องของกู! แล้วก็ไม่ต้องเข้ามาเหยียบในบ้านกูอีกเด็ดขาด! แล้วอย่าหาว่ากูไม่เตือนมึง!"

"เหอะๆ กลัวแล้วๆ งั้นกูกลับก่อนก็แล้วกัน"

พูดจบเสือก็ยัดผลไม้ชิ้นพอดีคำเข้าปากไปจนหมด พร้อมทั้งเคี้ยวหงับๆเดินสวนเขื่อนออกมาที่หน้าบ้าน ก่อนจะขับรถออกไปจากบ้านเขาด้วยความสะบายใจ ทิ้งไวเพียงเขาที่กำลังโกรธจนเลือดขึ้นหน้า ถึงเขาจะไม่ได้รักลำดวนก็เถอะ แต่การที่คนอื่นมาหาเมียถึงบ้านเท่ากับหยามหน้าเขาเป็นที่สุด

"อืด~ อืด~"

ทว่าเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เขารีบคว้ามันขึ้นมาด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว ก่อนจะกดรับมันเพราะไอ้ปืนโทรมา

"เออว่า?"

"ไปเอาของเสร็จยัง รีบๆมานะไก่จะชนอีกคู่ละ"

"ช่างแม่งกูไม่ไปละ พวกมึงชนกันเลยไว้ค่อยเจอกันที่งานวัดพรุ่งนี้"

เขาไม่รอให้เพื่อนตอบก็ชิ่งกดวางสายไปเสียก่อน พร้อมกับหันหลังเดินเข้าไปในบ้านเพื่อที่จะไปเคลียร์กับเธอ แต่พอเข้ามาถึงเธอก็จัดเอาอาหารวางเรียงรายไว้บนโต๊ะเสร็จพอดี กระทั่งเห็นสามียืนอยู่ตรงหน้าก็พลันสะดุ้งเล็กน้อย

"ไอ้เขื่อน! ตกใจหมดไหงกลับมาไวไม่บอกก่อนเนี่ย!"

"ทำไม!? ถ้ากูกลับมาช้ากว่านี้มึงกับไอ้เสือจะเอากันหรือไง?"

"นี่ไอ้เขื่อน! มึงพูดบ้าอะไรของมึง!"

"บ้าหรอวะ! แล้วมันมาทำอะไรในบ้านกู?"

ร่างเล็กถอนหายใจลากยาว ก็อยู่ๆเสือก็มาที่บ้านแบบนั้นใครจะไปรู้จัดประสงค์กันเล่า แม่เธอบอกให้มาดูแลเธอจริงหรือเปล่าก็ยังไม่รู้เลย

"กูไม่รู้ว่าพี่เสือมาทำไม ก็อยู่ๆก็เข้ามาในบ้านแล้วมาบอกว่าแม่กูให้มาดูแล กูก็งงเหมือนกันแล้วก็พึ่งให้ออกจากบ้านไปนี่แหละ กลัวมันจะดูไม่ดีไม่งามไง แล้วมึงก็กลับมาพอดี"

"ไม่ใช่ว่ามึงจะเอามันมาเป็นชู้หรอ? มึงอย่าคิดทำเพื่อหยามกูนะ ถ้ากูรู้กูเอามันตายแน่!"

เเล้วเขาก็เดินเชิ่ดเข้าห้องไปโดยไม่พูดไม่จา เธอเข้าใจดีเพราะถ้าเป็นเธอๆก็คงจะหวงสามีมากเหมือนกัน แต่เมื่อกี้ที่เขาพูดน่ะเป็นเพราะหวงเธอหรือเปล่านะ? เอาเป็นว่าเธอจะไม่ถือสาเขาก็แล้วกัน อย่างมากวันนี้เขาก็กลับบ้านไวกว่าทุกวัน เธอคงต้องไปทำอาหารเพิ่มแล้วล่ะ

22:00น.

เธอเข้าไปในห้องนอนก็เห็นว่าสามีน้้นกำลังนอนตะแคงหันหลังให้ และเล่นโทรศัพท์ไปด้วย เหมือนกำลังแชทกับใครอยู่ซึ่งเธอแอบเห็นแว๊บๆว่าสีแชทเป็นสีแดงๆ ทว่าเมื่อเห็นว่าเขาไม่สนใจเธอก็ไม่คิดจะสนใจเขาเหมือนกัน ก่อนที่จะเดินไปหยิบผ้าขนหนูที่ห้อยเอาไว้หน้าตู้เสื้อผ้ามา แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป

ปกติแล้วเขามักจะกลับบ้านมาไม่ต่ำกว่าสามทุ่มไม่ก็สองทุ่ม แต่วันนี้กลับมาไวหน่อยเธอเลยไม่ค่อยชินนัก เพราะทุกครั้งที่เธออาบน้ำจะไม่เคยมีเขาอยู่ในห้องด้วยเลย ตลอดเวลาหกเดือนที่แต่งงานกันมาไม่มีสักวันจริงๆ แถมเตียงนอนของเธอกับเขาก็กว้างถึงเจ็ดฟุต มีที่ขั้นกลางเอาไว้อีกต่างหาก

ก็คือเหตุผลของเขาที่ยังไม่พร้อมจะใกล้ชิดเธอมากไปกว่านี้ ทั้งๆที่ก็แค่งงานกันแล้วนั่นแหละ เธออาจจะไม่เข้าใจเขาตรงนี้มาก แต่เป็นสามีของเธอแล้วใครหน้าไหนก็เอาเขาไปไม่ได้ทั้งนั้นแหละ เพราะงั้นเธอจะรอจนกว่าจะถึงวันที่เขาพร้อม

"ซ่า~~"

เสียงน้ำไหลจากฝักบัวดังขึ้น พร้อมทั้งเสียงขัดผิวจากที่ขัดผิวดังอยู่หลายนาที เหมือนจะเรียกร้องความสนใจจากเขาได้อยู่บ้าง แต่หากว่าเป็นความรำคาญมากกว่า เพราะเขาเริ่มง่วงแล้วแต่เธอดันมาอาบน้ำดึกๆดื่นๆน่ะสิ ตั้งแต่เย็นทำไมไม่รู้จักอาบก็ไม่รู้ คิ้วหนาเลิกขึ้นพลางเลื่อนชนกัน ก่อนจะตะโกนบอกภรรยาไปหนึ่งที

"ลำดวน! อาบน้ำไวๆหน่อยมันเสียงดังกูจะนอน!"

"รู้แล้วๆ"

ชายหนุ่มพ่นลมหายใจด้วยความรำคาญ และลุกขึ้นมานั่งก้มหน้าเลื่อนหน้าจอดูเฟสบุ๊คต่ออีกครู่ จนกระทั่งเสียงปลดล็อคกลอนในห้องน้ำดังขึ้น หญิงสาวก็ได้เดินออกมาพร้อมกับผ้าขนหนูผืนสั้นบาง ที่ปกปิดร่างกายอันขาวนวลของเธอเอาไว้ 

ทว่าชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองไปที่เมียของตัวเอง เขาถึงกับจ้องตาค้างที่เห็นเธอในคราบนี้ ผ้าขนหนูที่ปกปิดหน้าอกของเธอแทบจะไม่มิดด้วยซ้ำ เนินอกอวบและร่องนมโผล่ออกมาอย่างเห็นได้ชัด พร้อมทั้งก้นอวบๆใต้ร่มผ้าที่นูนออกมาดูเด้งน่าบีบนั่น นี่เขาพึ่งจะเคยได้เห็นจริงๆนะ...

"......."

ร่างเล็กมองไปที่สามีในตอนนี้เขากำลังนั่งจ้องเธอตาแทบไม่กระพริบ เขาไม่พูดไม่นอนและไม่ดูโทรศัพท์ แตกหากว่ากำลังมองมาที่ตรงไหนสักที่ของร่างกายเธอ ซึ่งก็พอจะเดาได้ว่าเป็นหน้าอก 

ด้วยความเขิลอายเธอเลยหันไปหยิบชุดนอนสายเดี่ยวสีขาวในตู้ออกมาสวมใส่ทับผ้าขนหนู และค่อยถอดผ้าขนหนูออกทีหลัง โดยไม่ได้ใส่กางเกงชั้นในหรือบราด้วย

"มึงไม่ใส่กางเกงในหรอ?"

"หือ? อะไรของมึงกูต้องใส่อยู่แล้วสิ"

".....แล้ว...เสื้อในอ่ะ?"

"กูไม่เคยใส่นอนอยู่แล้วมันอึดอัด เป็นอะไรของมึงเนี่ยร้อยวันพันปีถึงมาถาม ไหนบอกจะนอนไงทำไมไม่นอนอีก"

เขาดึงสติกลับมาพลางหันหน้าไปมองทางอื่นแทน เพื่อกลบความคิดบางอย่างในใจของตัวเองกับเธอ 

"ก็จะนอนแล้ว กูกำลังจะเก็บโทรศัพท์ไง"

พูดจบเขาก็ลุกออกจากเตียงและเดินเอาโทรศัพท์ไปวางไว้ในลิ้นชักยังโต๊ะข้างหัวนอน ประจวบกับเธอที่คลานขึ้นเตียงไปอย่างช้าๆและล้มตัวลงนอนโดยหันหลังให้เขา ชายกระโปรงผืนสั้นเลื่อนขึ้นสูงด้วยก้นที่อวบ ทำให้เขาเหลือบเห็นแก้มก้นโผล่ออกมาจากชายผ้า ทว่าใจคอเริ่มไม่ค่อยดี มันร้อนๆแปลกๆอย่างไรบอกไม่ถูก

"ปิดไฟให้ด้วยนะ กูจะนอนแล้ววันนี้เหนื่อย"

"เออๆ"

เขารีบเก็บโทรศัพท์แล้วเดินไปปิดไฟ เมื่อภายในห้องมืดลง ยังพอมีแสงสลัวๆจากด้านนอกสาดเข้ามาในห้องบ้าง เขาเดินขึ้นเตียงนอนอันกว้างไป ก่อนล้มตัวลงนอนตะแคงข้างโดยหันหน้าไปหาเธอ แม้ความอยากของความเป็นชายจะพลุกพล่านอยู่ทุกวัน แค่เขากลับไม่เคยแตะต้องตัวภรรยาของตัวเองเลย

บางทีก็คิดว่าเขาจะเกลียดเธอไปทำไมนักหนา แต่เขามีคนที่ชอบก่อนแล้วไงเธอจึงถูกตัดไปตั้งแต่แรก อีกทั้งเขาก็อยากเก็บความบริสุทธิของตัวเองไว้ให้คนที่เขาชอบมากกว่า และอีกอย่างต้องมีสักวันที่เขากับลำดวนจะไปกันไม่รอด ถึงตอนนั้นผู้ใหญ่คงเข้าใจเอง