สามีแบบนี้ขอหย่าเถอะค่ะ - เจ้าชู้ 1 1 โดย เกปจิ @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

รัก,ดราม่า,ชาย-หญิง,ผู้ใหญ่,ไทย

นางเอกสวยมาก,พระเอกเป็นมาเฟีย,พระเอกหล่อ,นิยายโรแมนติก,นิยายรัก,ดราม่า

นอนกับกูทุกคืนแดกข้าวกับกูทุกวัน พอถึงกลางวันก็ออกไปเหล่สาว จนตกกลางคืนก็พากันไปเมา กลับมาอีกทีก็ไม่มีเวลาให้กัน สรุปกูยังเป็นเมียมึงอยู่ไหม?

ผู้แต่ง

เกปจิ

เรื่องย่อ

สามีแบบนี้ขอหย่าเถอะค่ะ-เจ้าชู้ 1 1,สามีแบบนี้ขอหย่าเถอะค่ะ-เจ้าชู้ 2 2,สามีแบบนี้ขอหย่าเถอะค่ะ-ตอแหล 3,สามีแบบนี้ขอหย่าเถอะค่ะ-เธอในชุดน้อยชิ้น 4

"ปั๊ก!ปั๊ก!ปั๊ก!"

เสียงมีดกระทบหน้าเขียงดังเป็นจังหวะ หญิงสาวร่างเล็กสวยกำลังสับหมูเตรียมทำกับข้าวมื้อเย็นให้กับสามีอย่างตั้งใจ แต่ทว่าอยู่ๆพ่อกำนันก็ได้แวะเข้ามาที่บ้านของเธอ พอเข้ามาแล้วก็มองซ้ายหันขวาตามหาไอ้ลูกชายตัวดีของเขา เมื่อไม่เห็นก็รีบเอ่ยถามจากหญิงสาวทันที

"ลำดวนลูก ไอ้เขื่อนมันไม่อยู่อีกแล้วเรอะ?"

หญิงสาวหันควับมองพ่อกำนันด้วยสีหน้าที่หน่ายเหนื่อย เธอถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะตอบพ่อสามีไป

"ไม่อยู่จ้ะพ่อ ออกไปจากบ้านตั้งแต่เช้าจนป่านนี้ก็ยังไม่กลับเลยจ้ะ ไม่รู้ไปไหน จะไปก็ไม่บอกอะไรสักคำ"

พ่อกำนันพ่นลมหายใจเฮือกใหญ่ออกมาทันที กับพฤติกรรมของไอ้ลูกชายตัวดีที่มีเมียแล้วก็ยังไม่รู้จักอยู่บ้านช่อง แต่งงานมาได้หกเดือนแล้วแทนที่จะคิดได้ แต่ที่ไหนได้มันยังไม่รู้จักทิ้งสันดานต่ำๆอีก

"เห้อ~ พ่อต้องขอโทษแทนไอ้เขื่อนมันด้วยนะลูกเอ้ย แต่อย่าถือสามันเลยเพราะมันเคยดื้อมาก่อน อาจจะต้องใช้เวลาสักหน่อย แต่ถ้ามันทำให้ลูกไม่พ่อใจมากๆก็มาหาพ่อได้ทุกเมื่อนะ เดี๋ยวพ่อจะจัดการมันให้เอง"

"ไม่เป็นไรหรอกจ้ะพ่อ หนูคุมเขื่อนได้อยู่บ้าง ขอแค่เขื่อนมันไม่ไปยุ่งกับผู้หญิงก็พอ"

"ก็นั่นน่ะสินะ หื้ม~"

ทั้งสองยืนสนทนากันด้วยความกังวลใจ เพราะเขื่อนสามีของเธอเป็นพวกเที่ยวเก่งติดเพื่อนแถมไม่รู้ว่าจะติดผู้หญิงคนอื่นไหม เพราะเธอกับเขาถูกพ่อกำนันจับให้แต่งงานกัน หรือจะเรียกอีกอย่างก็คือการคลุมถุงชน เพราะพ่อของเธอเคยช่วยชีวิตพ่อกำนันเอาไว้ตั้งแต่เป็นทหารมาด้วยกัน เลยให้คำมั่นสัญญากันเอาไว้ว่าจะให้ลูกๆของทั้งสองฝ่ายได้แต่งงานกัน เพื่อความสัมพันธ์อันอบอุ่นที่ยาวไกล

แต่ทว่าชีวิตแห่งการแต่งงานมันไม่ได้เริ่มจากความรักเสียร้อยเปอร์เซ็นต์ จึงทำให้ทุกวันนี้ต่างคนก็ต่างเหมือนไม่ใช่คนรักกัน จะว่าไปเธอเองก็แอบมองเขื่อนมาตั้งแต่เนิ่นแต่นาน ด้วยความหล่อและฮอตของเขาเธอจึงหวั่นไหวกับเขาอยู่บ้างเป็นเดิมที แต่กับเขานี่สิแทบจะไม่ได้มีเธอในสายตาเลยด้วยซ้ำ ครั้นจะให้รักให้ดูแลก็อย่างไรอยู่

"ถ้างั้นฝากลูกบอกไอ้เขื่อนมันด้วยนะถ้ามันกลับมา อีกสองวันจะมีงานวัดบ้านเรา จะมีทั้งวงดนตรี มีกิจกรรมตามงานวัดเยอะ พ่อฝากบอกมันด้วยว่าให้ทำตัวดีๆให้สมกับเป็นลูกกำนันหน่อย ประเดี๋ยวมีเรื่องชกต่อยเกิดขึ้นมันจะดูไม่ดีเอา"

"ได้จ้ะพ่อ อีกเดี๋ยวมันก็คงกลับแล้วจ้ะ ยังไงหนูจะบอกให้นะจ๊ะ"

"ขอบใจมากลูก ถ้างั้นพ่อกลับก่อนนะ เดี๋ยวต้องไปประชุมวางแผนงานต่อน่ะลูก"

"ได้จ้ะพ่อ กลับดีๆนะจ๊ะ"

พูดจบพ่อกำนันก็เดินออกจากบ้านของเธอไป ส่วนเธอก็หันกลับมาทำอาหารเย็นต่อ จนเวลาเริ่มผ่านไปเรื่อยๆจนถึงทุ่มกว่าเกือบสองทุ่ม เขื่อนก็ยังไม่กลับบ้านมาสักที ทำให้ความอดทนรอของเธอได้หมดลง เพราะเธอรู้สึกหิวมากๆและนั่งรอเขาเพื่อที่จะได้กินข้าวพร้อมกัน แต่สุดท้ายเธอก็ต้องจำใจนั่งกินก่อนเขาแทบทุกวัน

21:30น.

"ก๊อกๆ! ก๊อกๆ! ลำดวน! เปิดประตูให้หน่อยสิ!"

เสียงชายผู้เป็นสามีดังขึ้นที่หน้าประตูบ้าน พร้อมกับเสียงเคาะประตูไม้ดังตึงๆ หลายที เธอรีบเดินมาเปิดให้เขาด้วยความหงุดหงิด กระทั่งประตูถูกเปิดออกเธอก็พบกับสามีที่หน้าแดงฉานพร้อมกับตาที่จะปิดแหล่ไม่ปิดแหล่ แถมยังมีกลิ่นเหล้าหึ่งเหม็นตีขึ้นจมูกเธอจนแทบอ้วก

"หื้อ!~ นี่มึงไปกินเหล้ามาอีกแล้วใช่ไหมเขื่อน!?"

"อารายๆ อย่าพึ่งบ่นได้ไหมกูเมาอยากอ้วกจะตายห่าอยู่ละ ไปทำน้ำมะนาวให้กินหน่อยกูจาอ้วก~"

เข้าบ้านมาก็สร้างความวุ่นวายใจให้เธอต่อ ด้วยการสั่งให้ไปทำน้ำมะนาวมาให้ ครั้นจะด่าก็คงจะไม่รู้สึกสำนึกผิด แถมยังผลักไหล่ของเธอให้เธอหลบไปจาหน้าประตูอีก สภาพจะเดินเข้าบ้านยังลำบากเลย กล้าดีจริงๆที่มาผลักกันแบบนี้

"จิ๊! มึงนี่นะ! งั้นก็เข้าไปนั่งอ้วกในห้องน้ำก่อนเลยไป เดี๋ยวจะไปทำน้ำมะนาวให้"

เธอพูดอย่างไม่เต็มใจ ซึ่งก็ห่วงสามีด้วยกลัวว่าจะเมาจนตั้งตัวไม่ไหว ก็เลยลากแขนพาไปที่ห้องน้ำซะเลย พอมาถึงก็ปล่อยให้เขานั่งรออ้วกอยู่ตรงนั้นแหละ แล้วเธอก็เข้าครัวไปเปิดตู้เย็นหามะนาวที่เก็บไว้มาสามลูก จากนั้นก็หั่นบีบใส่แก้วผสมน้ำและเกลือนิดหน่อย พร้อมกับน้ำตาลเล็กน้อยชงๆให้เข้ากัน ก่อนจะเอามาไว้ที่โต๊ะให้เขา 

เวลาผ่านไปประมาณห้านาทีจากที่ทำน้ำมะนาวเสร็จ เธอเดินมาดูเขาด้วยความเป็นห่วง จนตอนนี้ก็ยังเห็นเขานั่งพะอืดพะอมไม่ยอมอ้วกสักที 

"ถ้าไม่อ้วกก็มากินน้ำมะนาวก่อนจะได้ดีขึ้น"

"อาวมาห้ายหน่อย~"

เห็นแบบนั้นเธอก็ต้องเดินไปหยิบน้ำมะนาวบนโต๊ะมาให้เขาที่หน้าห้องน้ำอีกครั้ง พอยื่นให้เขาก็รีบหยิบแก้วไปพร้อมทั้งกระดกน้ำมะนาวไปหลายอึกจนหมด เธอรีบคว้าแก้วมาหลังจากที่เขายื่นคืนให้ในตอนที่ดื่มพอแล้ว ปกติเขาจะดื่มไม่หมดหรอก แต่เพราะดื่มในห้องน้ำก็เลยอาจจะหอมอร่อยมากกว่าปกติล่ะมั้ง

"แอร๊ะ!~"

"สมน้ำหน้า! อยากแดกดีนักแม่งก็อ้วกให้ตายไปเลย กูบอกกี่ครั้งว่าอย่ากินเยอะเหล้าเนี่ย เดี๋ยวจะไม่ให้คบละนะเพื่อนแบบนั้นอ่ะ"

"แล้วมึงจะบ่นทามมายวะ! เพื่อนก็เพื่อนดิ จะพากูเหี้ยหรือดียังไงคนที่เลือกปฏิบัติก็คือกู เพื่อนไม่ผิดเว้ย~"

"หึ! เลือกเพื่อนเข้าไป! ไม่ต้องเลือกเมียแล้วมั้ง!?"

"เรื่องของกู มึงจะปายหนายก็ปายเลยป้าย!"

ร่างเล็กยืนท้าวสะเอวสองข้างพลางถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา เธอล่ะเกลียดคำพูดของเขานัก ปากดีได้ตลอดเวลาไม่ว่าจะเมาหรือไม่เมาก็เถอะ

"เอ้อ! งั้นมึงก็นอนมันตรงหน้าห้องน้ำนี่แหละ! กูจะไปนอนเล่า!"

ด้วยความโมโหเธอชี้หน้าตะหวาดใส่เขา ก่อนจะสะบัดหน้าเดินเชิ่ดออกมาจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว และเดินเข้าห้องนอนพร้อมกับลงกลอนประตูเอาไว้แน่นหนา กันไม่ให้เขาเข้ามาภายในห้องนอนได้อีกเลย

"หึ! นอนในห้องน้ำนั่นแหละเหมาะกับมึงที่สุดแล้ว"

เธอเดินขึ้นเตียงไปนอนไม่ใยดีสามี แม้เขาจะเมาหนักมากก็ตาม และด้วยความเมาเธอเลยไม่รู้ว่าจะบอกเขาอย่างไรดี เรื่องที่พ่อกำนันสั่งให้มาบอกเขาเรื่องงานวัด เพราะถึงจะบอกไปตอนนี้เขาก็ไม่รู้เรื่องอยู่ดีนั่นแหละ 

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วไม่นานก็เช้าฟ้าสาง เธอตื่นแต่เช้าเพื่อที่จะเตรียมทำกับข้าวใหม่ไว้ทาน พอเดินออกมาก็เห็นว่าอาหารของเมื่อคืนที่อยู่บนโต๊ะได้ถูกกินไปแล้วจนหมด แถมบนโต๊ะยังเลอะไปด้วยเศษอาหารที่ถูกกินอย่างเฟอะฟะไม่มีระเบียบ เธอรู้ได้ทันทีเลยว่าจะต้องเป็นเขาแน่ แล้วตอนนี้เขาไปไหนซะแล้วล่ะ?

"เมาแทบตาย พอเช้ามาก็หายหัวไปอีกแล้วหรอ? หึ!"

เธอเดินตามหาเขารอบบ้าน สุดท้ายก็มาเจอว่าเขากำลังยืนอาบน้ำอยู่ที่ริมบ่อหลังบ้าน ชายหนุ่มเปลือยท่อนบนส่วนท่อนล่างถูกพันปกปิดด้วยผ้าขาวม้า กำลังตักน้ำรดตัวเองไปหลายขัน สภาพของเขาตอนนี้ไม่ได้เมาแถมยังปกติสุดๆ คนอะไรหายเมาไวดีแท้ 

"ไอ้เขื่อน! ห้องน้ำมีทำไมไม่ไปอาบมาอาบอะไรตรงนี้ฮะ?"

ร่างเล็กท้าวสะเอวเดินมาหาสามาืี่ยืนอาบน้ำไม่สนโลกอยู่ แต่ทว่าสีหน้าของสามีก็ห่อเหี่ยวลงทันที เสมือนกับว่าเบื่อที่ต้องมาโดนเมียบ่นอยู่นั่นแหละ 

"หื้ม~ กูอยากอาบตรงนี้หนิมันก็ไม่ได้เป็นอะไรไม่ใช่หรอ?"

"หึ ไม่เป็นได้ไง! ก็หลังบ้านเรามันติดกับบ้านคนอื่นตั้งหลายหลัง เดี๋ยวเขาก็เห็นกันหมดหรอกว่ามึงมาอาบน้ำตรงนี้อ่ะ"

"ช่างอะไรล่ะ กูไม่ได้มาเปลือยตัวให้เห็นสักหน่อย"

เขายังไม่แคร์คำพูดของเธอและสายตาจากคนอื่นๆ ยังคงตักน้ำในโอ่งราดตัวอยู่แบบนั้น ก่อนที่จะรู้สึกรำคาญเมียตัวเองจนต้องตักน้ำสาดไปที่เท้าให้เธอหนี

"ซึบ!"

" กรี๊ด! ไอ้เขื่อน! มึงจะสาดน้ำใส่กํทำไมเนี่ย!?"

"ก็คนจะอาบน้ำมึงจะมายืนดูกูทำไมนักหนาวะ ไปทำกับข้าวไปกูหิวแล้ว เดี๋ยวก็อาบเสร็จแล้วเนี่ย"

ใบหน้าหล่อดูบึ้งตึงใส่เมียตัวเองไม่หยุด ทั้งถอนหายใจใส่แทบจะไม่ปรายตามองหน้าเธอด้วยซ้ำ พอเธอโดนไล่เข้าก็รู้สึกหงุดหงิดจนต้องเดินสับเท้าออกมาจากตรงนั้นทันที ปล่อยให้เขาอาบๆไปจะไม่แคร์ชาวบ้านก็ช่างมัน เป็นลูกกำนันประสาอะไรก็ไม่ทราบ

"มึงนี่นะ"

เธอบ่นไปเดินหนีจากเขาไปด้วยท่าทีโมโหเหมือนเคย ก่อนจะเดินเข้าไปในบ้านเพื่อไปทำกับข้าวไว้ให้เขา ทว่าพอร่างเล็กอวบเดินลับหายเข้าไปในบ้าน เขาก็รีบหันหน้าชะโงกมองดูที่บ้านฝั่งตรงข้ามทันที เพื่อที่จะดูว่าแม่สาวน้อยหน้ามนอย่างน้องทอฝันสุดสวยของเขายังตากผ้าอยู่หรือเปล่า

ซึ่งทอฝันรีบออกมาจากที่ซ่อนหลังหลบลำดวนไม่ให้เห็นเธอ ที่กำลังยืนตากผ้าแอบดูผัวชาวบ้านอาบน้ำอย่างตั้งใจ แถมพ่อหนุ่มหน้าหล่ออย่างเขื่อนก็ตั้งใจจะอาบน้ำโชว์กล้ามเนื้อที่ตนมีให้ทอฝันดูนั่นแหละ

เมื่อทั้งสองแอบมองกันและกัน ต่างฝ่ายต่างก็แอบส่งรอยยิ้มให้กันผ่านรั้วบ้านโดยมีบ่อปลาขนาดใหญ่ขั้นอยู่ตรงกลางระหว่างทั้งสอง ทอฝันเองเธออายุน้อยกว่าลำดวนไปสองปี แต่แอบชอบเขื่อนมานานไม่ต่างจากลำดวน แถมเธอยังเป็นลูกคนดีมีตระกูลในหมู่บ้านอีก ทั้งสวยทั้งน่ารักและรูปร่างดีไม่อวบเหมือนลำดวน

ในตอนแรกที่รู้ว่าเขื่อนจะได้แต่งงานกับลำดวนเธอช็อกแทบทำใจไม่ได้ ไม่รู้ว่าทำไมพ่อกำนันถึงให้ผู้หญิงไม่มีตระกูลแบบนั้นมาแต่งงานกับลูกชายของตัวเองได้ เธออุตส่าห์ปั้นหน้าปั้นตาเข้าหาพ่อกำนันและเขื่อนเป็นอย่างดี คอยไปช่วยงานทุกที่ทุกอย่างแต่กลับไม่อยู่ในสายตา คราวนี้แหละเมื่อเธอรู้ว่าเขินสนใจในตัวเธอมากกว่าภรรยาของตัวเอง เธอก็จะใช้โอกาสนี้ในการแย่งเขื่อนมาซะ