เสียงออดดังติ๊งต่อง “เฮ้อ...คาบคณิตอีกแล้ว” ปอไหมสาวสายอาร์ตแห่งห้อง 5/2 ทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ก่อนจะเปิดสมุดร่างที่เต็มไปด้วยเส้นสายลายดินสอ "ไม่ใช่รูปอีกแล้วเหรอ..." เสียงเพื่อนข้าง ๆ แซวขำ ๆ
ผู้แต่ง
Takky Moobinเรื่องย่อ
เสียงออดดังติ๊งต่อง “เฮ้อ...คาบคณิตอีกแล้ว” ปอไหมสาวสายอาร์ตแห่งห้อง 5/2 ทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ก่อนจะเปิดสมุดร่างที่เต็มไปด้วยเส้นสายลายดินสอ "ไม่ใช่รูปอีกแล้วเหรอ..." เสียงเพื่อนข้าง ๆ แซวขำ ๆ
ชาย-หญิง,วัยว้าวุ่น,รั้วโรงเรียน,ดราม่า,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
Dubble Click รักนี้ต้องกดหัวใจ
เสียงออดดังติ๊งต่อง “เฮ้อ...คาบคณิตอีกแล้ว” ปอไหมสาวสายอาร์ตแห่งห้อง 5/2 ทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ก่อนจะเปิดสมุดร่างที่เต็มไปด้วยเส้นสายลายดินสอ "ไม่ใช่รูปอีกแล้วเหรอ..." เสียงเพื่อนข้าง ๆ แซวขำ ๆ
ใจเต้น…ทุกเส้นที่วาด
หลังจากข้าวปั้นท้าปอไหมแข่งวาดภาพในหัวข้อ “สิ่งที่ทำให้ใจเต้น”
ปอไหมก็เอาแต่คิดทั้งวันว่าเธอควรวาดอะไรดี
หัวใจเธอเต้นแรงตอนเห็นเขายิ้ม
ตอนเขากดไลก์
ตอนเขาพิมพ์กลับ
ตอนเขายื่นร่มให้
ตอนเขาเดินมาท้าแข่งวาดรูปแบบนี้
…หรือจริง ๆ แล้ว “เขา” ต่างหาก ที่เป็นคำตอบ?
คืนนั้นปอไหมนั่งวาดภาพในห้องเงียบ ๆ
ภาพที่เธอเลือกวาด ไม่ใช่ข้าวปั้นเต็มหน้า หรือฉากโรงเรียน
แต่เป็นมือสองข้าง…
หนึ่งข้างกำลังยื่นร่มให้ อีกข้างกำลังเอื้อมรับ พร้อมหยดฝนเล็ก ๆ รอบ ๆ
ข้างล่างเขียนด้วยหมึกบาง ๆ ว่า
“ใจเต้น ไม่ใช่เพราะฝนตก…แต่เพราะคนที่ยื่นร่มให้ต่างหาก”
อีกด้านหนึ่ง…
ข้าวปั้นนั่งอยู่กับสมุดภาพเล่มหนาในห้องของเขา
เขาวาด…และลบ
วาด…แล้วเปลี่ยน
จนสุดท้าย เขาวาดภาพหญิงสาวคนหนึ่ง
มองออกไปนอกหน้าต่างด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน
เธอคนนั้นนั่งอยู่ในห้องเรียนศิลป์…
ถัดจากห้องของเขาเพียงไม่กี่ก้าว
ใต้ภาพนั้น เขาเขียนไว้ว่า
“เธอทำให้ผมอยากเป็นคนที่น่ามอง เหมือนที่เธอวาด”
วันส่งภาพมาถึง
ในหอประชุมเล็ก ๆ ของโรงเรียน
นักเรียนจากหลายห้องทยอยวางภาพลงบนบอร์ด
โดยไม่ติดชื่อเพียงแค่รหัสประจำตัวเท่านั้น
ปอไหมวางภาพของเธอลงอย่างแผ่วเบา
หัวใจเธอเต้นแรงยิ่งกว่าเสียงประกาศ
ไม่ไกลกัน ข้าวปั้นก็เพิ่งวางภาพลง
แต่ก่อนเดินจาก เขาหันไปมองภาพของเธอที่ไม่รู้ว่าเป็นของเธอ
แต่เขาก็ยืนนิ่งอยู่นาน
เหมือนบางอย่างในภาพนั้น คุ้นเคยเหลือเกิน
คืนนั้น
กล่องข้อความของเพจ “แอบวาดเขา” ก็มีข้อความใหม่
💬 [ข้าวปั้น❤️]:
“ถ้าภาพมือยื่นร่มคู่นั้น…เป็นของคุณจริง ๆ”
“ผมขอสารภาพเลยว่า…ใจผมเต้นตั้งแต่วันนั้นแล้ว :)”