การพบเจอกันของจิ้งจอกทั้งสองที่อยู่คนละ ทวีปของโลก โดยไม่มีคำว่าบังเอิญ
รัก,แฟนตาซี,ดราม่า,ไทย,ตะวันตก,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เมื่อแสงอาทิตย์โอบดวงจันทร์ไว้ในใจ
การพบเจอกันของจิ้งจอกทั้งสองที่อยู่คนละ ทวีปของโลก โดยไม่มีคำว่าบังเอิญ
คำอุทิศ
แด่ Ivona
ผู้หญิงที่เหมือนแสงจันทร์ในคืนเหน็บหนาว
ผู้ที่ทำให้ฤดูที่เคยว่างเปล่า กลับอบอุ่นขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล
บางทีคุณอาจไม่เคยรู้
ว่าเพียงการมีอยู่ของคุณ ก็เพียงพอจะเป็นแรงบันดาลใจให้ทั้งเรื่องราวนี้ถือกำเนิดขึ้น
ขอบคุณที่ทำให้ “ความคิดถึง” กลายเป็นสิ่งสวยงาม
แม้บางครั้ง…มันจะเจ็บนิดหน่อยก็ตาม
ฤดูหนาวในดินแดนของเธอไม่เคยอ่อนโยน
แต่ปีนี้…ดูเหมือนหิมะจะตกช้ากว่าปกติ แสงแดดลอดผ่านกิ่งไม้บ่อยขึ้น และลมเหนือก็ไม่แผดเสียงเท่าเคย
“มันอาจจะไม่ใช่ฤดูที่เปลี่ยนหรอก…” เธอพูดพลางยิ้ม
“แต่เป็นหัวใจที่อบอุ่นขึ้นจนฤดูดูใจดีขึ้นต่างหาก” เขาตอบกลับ พร้อมยื่นถ้วยชาร้อนให้
วันที่ผ่านไป เหมือนฝัน
พวกเขาใช้เวลาร่วมกันโดยไม่ต้องกำหนดว่าต้องเป็น “รัก” หรือ “อะไร”
เขาพาเธอไปรู้จักรสชาติของซุปบ๊วย
เธอสอนเขาทำขนมอบจากผลไม้ในฤดูหิมะ
เขาเล่าเรื่องวัดบนยอดเขาที่มองเห็นทะเลหมอก เธอเล่าถึงตำนานเทพหิมะที่เฝ้าป่าด้านหลังหมู่บ้าน
“เราอาจจะมาจากคนละตำนาน…”
“แต่ในนิทานเล่มนี้ เราได้อยู่หน้าเดียวกัน”
คืนหนึ่ง พวกเขาออกไปนอนดูดาวกลางทุ่งหิมะ
ท้องฟ้าปลอดโปร่งจนเห็นกลุ่มดาวเด่นชัด
“ฉันไม่อยากให้ฤดูนี้จบเลย” เธอกระซิบ
“ทุกฤดูต้องผ่านไป…แต่ความทรงจำจะอยู่ตลอด” เขาตอบ
เธอหันมามองเขานิ่ง ๆ แล้วพูดว่า
“สัญญาได้ไหม ว่าถึงแม้เราจะต้องจากกัน…นายจะไม่ลืมฤดูนี้”
เขาไม่พูดอะไร เพียงแค่หยิบสร้อยลูกปัดสีขาวที่เขาร้อยจากเปลือกหอยเล็ก ๆ
ค่อย ๆ สวมให้เธอเบา ๆ
“ฉันไม่รู้ว่าความรักหน้าตาเป็นยังไง…”
“แต่ถ้าเธอคือความรัก ฉันก็ไม่อยากพบใครอีกแล้ว”
เธอกอดเขาแน่น ท่ามกลางเสียงลมหิมะที่เริ่มกลับมาเยือน
⸻
เงาแห่งการเปลี่ยนแปลง
ความสุขที่ลึกที่สุด มักตามมาด้วยความกลัวลึกที่สุดเช่นกัน
และเมื่อฤดูเริ่มเปลี่ยน ลมที่พัดมาก็ไม่อ่อนโยนเหมือนวันแรก
พ่อแม่ของเธอส่งจดหมายจากอีกเมืองหนึ่ง — แจ้งถึงพิธีหมั้นที่เตรียมไว้
“ตามที่ตกลงไว้ตั้งแต่เธอยังเป็นเด็ก”
“กับลูกของครอบครัวพันธมิตร…”
เธอเงียบ…ขณะที่มือกำสร้อยลูกปัดแน่นแนบอก
เธอไม่ร้องไห้ ไม่มีคำว่า “ไม่ยอม” มีเพียงความว่างเปล่าในแววตา
เขารู้…โดยที่เธอไม่ต้องพูดอะไรเลย
และนั่นคือจุดเริ่มต้นของ บทสุดท้าย ที่เขาไม่อยากให้มาถึง
⸻
จบบทที่ 3