เมื่อหญิงสาวถูกพบเป็นศพไร้หัวใจใต้ต้นไม้ที่เคยใช้แขวนคอนักโทษ…
เซอร์ไอแซค โกรห์น ผู้ตรวจการจากเมืองหลวง ถูกส่งมายังเมืองชายขอบที่เต็มไปด้วยความเงียบงัน—แต่ใต้ความสงบคือกลิ่นเลือดและความลับที่สกปรกยิ่งกว่าซากศพที่เน่าเปื่อย
ยิ่งเขาขุดลึกลงไป ความจริงก็ยิ่งสกปรก—การล่วงละเมิด การแบล็กเมล์ และเครือข่ายการล่อลวงหญิงสาวที่โยงถึงคนมีอำนาจ
…แต่สิ่งที่อันตรายที่สุด ไม่ใช่ฆาตกร—แต่คือความจริงที่ไม่มีใครอยากให้ถูกเปิดเผย
อาชญากรรม,สืบสวนสอบสวน,ระทึกขวัญ,ลึกลับ,พล็อตสร้างกระแส,สืบสวนสอบสวน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เสียงสุดท้าย
กลิ่นเลือดแตะปลายลมหายใจของเมืองในเช้าตรู่
เวทีไม้กลางจัตุรัสยังคงมีคราบเลือดจาง ๆ ของเอลซ่า มอร์เกรฟ ที่หมดสติไปหลังจากถูกยิงเฉียดหัว ไอแซคปิดบาดแผลให้เธออย่างลวก ๆ ขณะเสียงฝีเท้ากองเมืองเริ่มใกล้เข้ามา
“เรย์นา ไป—ตอนนี้!” เขาตะโกน
แต่เธอไม่ขยับ ราวกับถูกตรึงไว้กับพื้น
หญิงสาวผู้เคยเงียบ กำลังยืนนิ่ง มองผู้คนรอบตัวที่แตกฮือ วิ่งหนี ไม่กล้าแม้แต่จะเหลียวกลับ
แล้วเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น…
“ฟังเธอหน่อย พวกเจ้าจะหนีไปถึงเมื่อไร?”
เป็นหญิงชราในตลาด ผู้เคยเสียหลานสาวไปโดยไม่มีคำอธิบาย
ตามด้วยชายอีกคน
และอีกคน
จนผู้คนเริ่มหยุด
หันมามองร่างของเรย์นา—ที่ยังยืนอยู่
เงาของปราสาท
ลอร์ดวิลเลียม แดนท์มองลงมาจากระเบียงสูง
สีหน้าไร้รอยสะทกสะท้าน ราวกับอ่านตอนจบของบทละครที่เขาเขียนเอง
“เธอพูดมากเกินไป”
เขาพูดกับชายชุดดำที่ยืนข้าง ๆ — บอร์น
“ขออภัย ท่าน ข้า…ลังเล” บอร์นกล่าวเสียงแผ่ว
แต่ลอร์ดวิลเลียมเพียงยิ้มจาง ๆ
“แก้ไขมันซะ”
คืนสุดท้าย
ในคืนนั้น เรย์นาและไอแซคหลบหนีออกจากเมืองโดยใช้ทางลับใต้โบสถ์ร้างที่ไม่มีใครใช้แล้ว
เอลซ่ายังไม่ฟื้น แต่มีชีพจร
หลักฐานทั้งหมด รวมถึงรายชื่อของหญิงสาวที่หายไป ถูกคัดลอกและส่งไปยังเมืองหลวงโดยทางรถม้าเช้าวันต่อมา
ไอแซครู้ดี ว่าพวกเขาจะถูกตามล่า
แต่เขาเลือกจะทำในสิ่งที่ถูกต้อง มากกว่าที่ปลอดภัย
สามเดือนต่อมา — ในเมืองหลวง
ข่าวการล่มสลายของเมือง “เฮลเดรนน์” แพร่กระจาย
ประชาชนเริ่มตั้งคำถามกับอำนาจที่พวกเขาเคยยอมรับโดยไม่ขัดขืน
“โครงการปิดเสียง” กลายเป็นเรื่องที่พูดถึงในเงามืด แต่ไม่มีใครกล้าแสดงตนว่าเกี่ยวข้อง
ลอร์ดแดนท์… หายตัวไปจากปราสาทของเขา
มีเพียงข่าวลือว่าร่างของเขาถูกพบในห้องใต้ดินของตัวเอง
ริมฝีปากเย็บปิดสนิทด้วยด้ายเหล็ก
เสียงใหม่
ในโรงเรียนเล็ก ๆ กลางหมู่บ้านห่างไกล
หญิงสาวผิวซีดคนหนึ่งยืนอยู่หน้าห้องเด็ก
“ข้าไม่ใช่ครูที่ดี แต่ข้ารู้ว่าเสียงของพวกเจ้า สำคัญ”
เธอพูดเบา ๆ แต่มั่นคง
เธอคือเรย์นา
และในมุมเงาของห้องเรียน
มีชายคนหนึ่งนั่งฟังอยู่เงียบ ๆ
มือเขาถือกระดาษเก่าแผ่นหนึ่ง — บันทึกที่มีลายเซ็นว่า เอลซ่า มอร์เกรฟ
ปิดฉาก
เมืองที่เงียบที่สุด ได้ยินเสียงของตัวเองอีกครั้ง
แม้จะต้องแลกมาด้วยเลือด ความกลัว และความเงียบที่ยาวนานหลายปี
เพราะตราบใดที่ยังมีใครกล้า “พูด”
“ความเงียบ” ก็ไม่มีวันชนะ
