เมื่อผมพบคุณอีกครั้ง คุณจะไม่ได้พบผมคนเดิมอีกต่อไป อยากกลับมามากแค่ไหน กรุณาใช้ร่างกายของคุณพิสูจน์
รัก,ดราม่า,ชาย-ชาย,ไทย,วาย,bdsm,ออฟฟิศ,เจ้านายลูกน้อง,nc,18+,นิยายวาย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เมื่อผมพบคุณอีกครั้ง คุณจะไม่ได้พบผมคนเดิมอีกต่อไป อยากกลับมามากแค่ไหน กรุณาใช้ร่างกายของคุณพิสูจน์
ผู้แต่ง
summer_T
เรื่องย่อ
เมื่อ ทิพากร หนุ่มไอที ตัดสินใจปฏิเสธคำสารภาพรักของ อติกานต์ นักธุรกิจผู้เพียบพร้อม ทั้งฐานะ การศึกษา และนิสัยที่แสนอบอุ่นอ่อนโยนไป เพียงเพราะกลัวว่ารสนิยมทางเพศของตนจะถูกรังเกียจเหมือนความรักในอดีตที่เคยผ่านมา
ทั้งที่เป็นฝ่ายตัดเยื่อใย แต่กลับเอาแต่คิดถึงความอบอุ่นนั้นแล้วเก็บเอาใบหน้าหล่อเหลาของอติกานต์มาจินตนาการในยามค่ำคืน สร้างความแปดเปื้อนให้ชายหนุ่มผู้แสนดี จนกระทั่งวันหนึ่งที่ฟ้าดินลงโทษทำให้ทิพากรต้องกลับมาพบกับอติกานต์อีกครั้ง ความโหยหาทำให้ทิพากรพยายามพาตัวเองเข้าไปใกล้อีกฝ่ายอีกครั้ง พร้อมใจที่เรียกร้องถามหาโอกาสเป็นครั้งที่สอง
ไม่คิดว่าอติกานต์จะตอบรับคำขอคนใจร้ายอย่างเขา
ทว่าคำตอบรับของอติกานต์กลับไม่ใช่อ้อมกอดที่เคยอบอุ่น แต่เป็นเปลวไฟที่โหมกระหน่ำจนดวงอาทิตย์แทบต้านทานไม่ไหว อติกานต์คนที่ทิพากรเผชิญหน้าตอนนี้ ตอบสนองทุกความต้องการของทิพากรได้เกินกว่าที่ทิพากรจะจินตนาการถึง ยิ่งเห็นอีกด้านของอติกานต์ ทิพากรยิ่งอยากครอบครองเข้าใกล้ แม้ร่างกายจะถูกแผดเผาจนทรมานเพียงใดก็ตาม...
**คำเตือน**
นิยายเรื่องนี้มีการใช้คำหยาบคายในบางช่วงของเนื้อหา และบางบทสนทนาของตัวละคร
พระเอก นายเอกในเรื่อง มีรสนิยมทางเพศ คือ BDSM
และตัวนายเอก มีความชอบและถูกกระตุ้นความต้องการได้ง่ายเป็นพิเศากับการสวมใส่ ถุงน่อง และชุดนอนสตรี
ฉาก NC มีการใช้อุปกรณ์เสริม รวมถึงของเล่นของผู้ใหญ่
มีการสนทนา เชิง dirty talk ของตัวละคร
และสุดท้าย นิยายเรื่องนี้ไม่เหมาะกับผู้ที่อายุต่ำกว่า 18 ปี
เรื่องบังเอิญมักเกิดขึ้นได้เสมอ เพียงแต่อติกานต์ไม่คิดมาก่อนว่าเรื่องบังเอิญจะมาเกิดขึ้นกับเขาบ่อยเหลือเกินในช่วงนี้ โดยเฉพาะเรื่องบังเอิญที่เกี่ยวข้องกับทิพากร
หลังจากเด็กของไดจิบอกแบบนั้น อติกานต์ก็เดินไปที่ผนังกระจกของห้องรับรอง สอดส่องสายตาลงไปที่บาร์น้ำมองหาใครสักคนที่เมาพับตามคำบอกเล่า เพียงไม่นานสายตาคมของอติกานต์ก็เห็นชายหนุ่มร่างเล็กคนหนึ่งที่นั่งฟุบไปกับเคาน์เตอร์บาร์ตรงหน้าบาร์เทนเดอร์ที่กำลังเขย่าผสมเครื่องดื่มให้ลูกค้าคนอื่น ๆ
ความคุ้นตาบางอย่างทำให้ใจของอติกานต์กระตุกวูบไปชั่วครู่ ก่อนที่จะเอ่ยบอกเพื่อนสนิทว่าไม่ต้องให้คนลงไปดูให้แล้ว เพราะเขาจะเป็นคนลงไปดูชายหนุ่มคนนั้นด้วยตัวเขาเอง
“มีไฝหลังคอเหมือนกันจริงด้วยวะ แล้วนายจะเอาไงต่อ” ไดจิถามขึ้นเมื่อลงมาดูคนเมาพับกับอติกานต์
ไม่อยากจะเชื่อว่าโลกมันแคบและเล็กขนาดนี้ ไดจิอยากจะขำออกมาให้กับโชคชะตาของเพื่อนสนิท ทันทีที่อติกานต์โอบไหล่เล็กพลิกตัวคนเมาขึ้นมาจากเคาน์เตอร์ ใบหน้าที่ไดจินิยายว่าเป็นหนุ่มจืดชืดก็ปรากฏต่อหน้าสายตาของเขาทั้งสอง
หากไม่ติดที่เห็นว่าอติกานต์หน้าตึงขึ้นมาทันทีที่เห็นคู่เดตเก่า ไดจิคงปล่อยเสียงหัวเราะลั่นร้านไปแล้ว แต่จะว่าไปแล้ว ไดจิเพิ่งค้นพบเมื่อได้เห็นใบหน้าของอดีตคู่เดตของอติกานต์ชัด ๆ ในระยะใกล้อย่างนี้
หน้าตาดูดีทีเดียว
แก้มที่ขึ้นสีน้อย ๆ จากปริมาณแอลกอฮอล์ที่ดื่มไปยิ่งทำให้เขาอยากลองจับใส่หูและหางกระต่ายดูสักครั้ง คงเข้ากันน่าดู
“ดื่มไปเยอะแค่ไหน”
อติกานต์ไม่ได้ตอบคำถามของไดจิในทันที เขาประคองร่างอ่อนปวกเปียกของทิพากรไว้ในอ้อมกอดหลวม ๆ ปล่อยให้น้ำหนักอันน้อยนิดทิ้งลงที่ลำตัวของเขาก่อนที่จะหันไปถามบาร์เทนเดอร์คนที่ยืนใกล้ร่างเล็กนี้มากที่สุด
“ไม่เยอะครับคุณกานต์ แต่คืนนี้เขาดื่มตัวแรงกว่าทุกที”
ฝ่ามือใหญ่ช้อนปลายคางของคนเมาให้ใบหน้าของคนไร้สติเงยขึ้นมาให้มองเห็นได้ถนัดอีกครั้ง
ไม่อยากเชื่อว่าทิพากรจะรู้จักบาร์นี้ด้วย และมากกว่านั้นเหมือนว่าจะไม่ใช่ครั้งแรกที่มา แปลกที่เขาไม่เคยเจอทิพากรที่นี่เลยสักครั้ง
“เด็กนายนี่น่าสนใจดีนะ ไหนว่าเขาใสซื่อบริสุทธิ์ไงวะ คนดีที่ไหนจะมาเข้าบาร์ของฉัน แถมยังเมาไม่รู้เรื่องอีก” ไดจิเอ่ยหยอกเพื่อนสนิทที่หน้าตึงกว่าเดิมจนพนักงานและลูกค้ารอบข้างเริ่มหันใบหน้าหนีไปทางอื่น หลบสายตาจากรังสีดำมืดที่เริ่มแผ่ขยายออกมาทำลายบรรยากาศโดยรอบ
อติกานต์ไม่ได้ตอบโต้กลับไป เขาช้อนร่างของทิพากรขึ้นอุ้มแล้วหันหลังเดินออกไปทางประตูหน้าบาร์ แรงอารมณ์ของอติกานต์ทำให้ไดจิต้องก้าวขายาวขึ้นกว่าปกติ เพื่อที่จะเดินให้ทันเพื่อนสนิท
“ไอ้กานต์ นายจะพาเขาไปไหนวะนั่น บาร์ฉันไม่เคยมีประวัติเรื่องความปลอดภัยลูกค้านะเว้ย”
“ไม่ต้องห่วงหรอก ลูกค้านายจะปลอดภัยแน่” อติกานต์เอ่ยตอบในขณะที่รถสปอร์ตคันหรูถูกนำมาจอดเทียบให้ตรงหน้าด้วยพนักงานของบาร์ที่ดูแลเรื่องยานพาหนะของลูกค้า VIP
“ไปกับมึงจะปลอดภัยยังไงวะ แล้วนี่สรุปจะพาเขาไปไหน”
ไดจิรีบถามย้ำอีกรอบเมื่ออติกานต์วางคนเมาลงที่เบาะด้านข้างคนขับคาดเข็มขัดนิรภัยให้จนเสร็จเรียบร้อย แล้วเดินอ้อมไปเปิดประตูอีกฝั่งหย่อนตัวนั่งลงหลังพวงมาลัย หากไม่ติดที่เจ้าของบาร์จับประตูฝั่งคนเมาเอาไว้ อติกานต์คงเหยียบขันเร่งออกไปแล้ว
“พิสูจน์หลักฐานไงวะ”
พูดจบคนตอบคำถามแสนสั้นกับรถสปอร์ตคันหรูก็ขับหายไปจากหน้าบาร์ของเขาแล้ว ช่างเถอะ เรื่องนี้เขาไม่จำเป็นต้องรู้อะไรมากอยู่แล้ว อติกานต์ไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้น และถ้าเกิดว่าเพื่อนเขาจะหน้ามืดตามัวขืนใจคนเมาไม่ได้สติ เขาจะอาสาเป็นฝ่ายพิทักษ์ความยุติธรรมให้กระต่ายออฟฟิศตัวน้อย ๆ เอง
นึกถึงใบหน้าตึง ๆ ของเพื่อนสนิท ไดจิก็ยกยิ้มขึ้นอย่างอารมณ์ดี ก่อนที่จะฮัมเพลงเบา ๆ เดินกลับเข้าไปด้านใน
ไม่ใช่แค่อติกานต์คนเดียวนี่ ที่มีกระต่ายเนื้อนุ่มให้นอนซุกในคืนนี้
ว่ากันว่าโดยปกติแล้วคนเมามักจะตัวหนักกว่าปกติ แต่ทิพากรกลับตัวเบามากทั้งที่ความสูงต่างจากเขาเพียงเล็กน้อยเท่านั้นซึ่งน่าจะพอ ๆ กับไดจิเพื่อนของเขา แต่เจ้านั้นกลับตัวหนักอย่างกับหมูทั้งที่ดูเพรียวบางกว่า
แต่ถึงแบบนั้นอติกานต์ก็ไม่ได้แปลกใจมากนัก ก็เพราะเนื้อตัวนุ่มนิ่มอย่างนี้ไม่ต้องถามเขาก็พอจะรู้ว่าคนที่เขากำลังอุ้มอยู่นี้คงไม่ค่อยได้ออกกำลังกายสักเท่าไหร่
อติกานต์อุ้มทิพากรมาตลอดทางโดยไม่รู้สึกหนักแต่อย่างใดตั้งแต่จอดรถ จนกระทั่งขึ้นมาถึงชั้นบนสุดของคอนโดหรูใจกลางย่านธุรกิจของกรุงเทพมหานคร เขาไม่ได้พาทิพากรกลับไปที่คอนโดของเจ้าตัวเพราะทิพากรเมาเกินกว่าจะบอกเส้นทางได้ ซึ่งต่อให้บอกได้เขาก็ไม่ใจดีขนาดนั้น
ดังนั้น เพนต์เฮาส์ส่วนตัวของเขาจึงเป็นจุดหมายปลายของการเดินทางนี้ตั้งแต่แรก อติกานต์วางทิพากรลงบนเตียงนุ่มขนาดคิงไซซ์ในห้องนอนห้องหนึ่ง ซึ่งในไม่กี่นาทีข้างหน้า ห้องนอนนี้จะกลายเป็นห้องสอบสวนและห้องพิสูจน์หลักฐาน
ภายในเพนต์เฮาส์ถูกตกแต่งตามความต้องการและความชอบส่วนตัวของอติกานต์ผู้เป็นเจ้าของ ซึ่งโทนสีมีเพียงสีดำ เทา ขาว และตัดด้วยสีทองในบางส่วน แม้จะดูหรูหราแต่ก็แฝงไปด้วยความดิบเถื่อนที่ผสมอยู่ด้วย สิ่งที่เห็นได้ชัดเจนในห้องนี้คงเป็นเตียงที่ทิพากรนอนอยู่ มุมทั้งสี่ด้านมีเสาเหล็กเชื่อมเป็นโครงขึ้นไปด้านบน ซึ่งหากสังเกตดี ๆ คานเหล็กที่เชื่อมเสาทั้งสี่จะมีห่วงที่ดูเหมือนจะถูกสั่งทำขึ้นมาพิเศษสำหรับแขวนบางอย่างได้เชื่อมติดไว้ด้วย
หลังจากถูกวางลงบนเตียงไม่นานทิพากรก็เริ่มขยับตัวเล็กน้อย ร่างเล็กถูไถใบหน้าไปมากับผ้าห่มแพรซึ่งคลุมอยู่บนผ้านวมนุ่มอีกที เรียวปากเล็กคลี่ยิ้มบางออกมาทั้งที่ดวงตายังหลับใหล
ดูท่าทางแล้วทิพากรจะชอบสัมผัสของเนื้อผ้าลื่น ๆ มากทีเดียว
อติกานต์ยืนมองลูกแมวน้อยอยู่ข้างเตียงครู่ใหญ่ ก่อนที่จะถอดสูทของตัวเองออก พับทบครึ่งหนึ่งแล้วพาดไว้กับเก้าอี้คริสตัลสีดำใสที่ริมห้อง มือล้วงลงไปหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋ากางเกงกดหน้าจออยู่สักพักก็เดินมาหย่อนตัวลงบนเตียงข้างร่างเล็กที่เริ่มครางเสียงแผ่วกับผืนผ้า
‘ซันคิดมานานแล้วว่าอยากลองลงคลิปดูสักครั้ง เลยรวบรวมความกล้าสุ่มชวนเมมเบอร์ที่สนใจไปคนหนึ่ง โชคดีที่เขาเองก็อยากช่วยซันในครั้งแรกนี้เช่นกัน ยังไงซันฝากทุกคนรอติดตามซันด้วยนะครับ ซันจะทำให้เต็มที่แม้จะตื่นเต้นมากก็ตาม’
นั่นคือข้อความล่าสุดที่ your sun เจ้าของแอ็กเคานต์โอนลีแฟนต้องสงสัยลงไว้ หากคิดเชื่อมโยงเล่น ๆ ดู มันก็อาจเป็นเรื่องบังเอิญอีกเรื่องที่คนอย่างทิพากรจะเข้าไปเมาพับที่บาร์แบบนั้น
เป็นไปได้ไหมว่า ทิพากร ก็นัดใครสักคนมาเจอเช่นเดียวกับ your sun
อติกานต์ไม่ชอบเรื่องบังเอิญ เขาไม่ชอบอะไรที่เหนือการควบคุม เพราะเป็นนักลงทุนและนักธุรกิจ เรื่องบังเอิญในความคิดเขาจึงไม่มีอยู่จริง ทุกเรื่องล้วนสามารถคาดการณ์หรือดูแนวโน้มจากข้อมูลต่าง ๆ ในมือได้ เว้นแต่ว่าคุณจะดูความเป็นไปได้เหล่านั้นไม่ละเอียดพอ
“อือ...”
เสียงครางแผ่วดังขึ้นอีกครั้ง ดวงตาคมปรายตามองคนที่ยังหลงใหลกับเนื้อผ้าเย็นลื่นก่อนที่จะโยนโทรศัพท์มือถือในมือไปอีกฝั่งของเตียงไม่สนใจว่ามันจะอยู่ตรงไหน หรือจะร่วงตกพื้นจนเสียหายหรือไม่
จากนั้นร่างสูงใหญ่ก็ขึ้นไปนั่งคร่อมอยู่บนตัวของทิพากร น้ำหนักที่กดลงมาทำให้ทิพากรพยายามลืมตาขึ้นมามอง แต่อาจจะเพราะแสงไฟที่เพดานหรืออาจจะเป็นความมึนเมาที่ยังไม่สร่างทำให้มองเห็นภาพใบหน้าของคนด้านบนไม่ชัดเจนนัก
นิ้วหัวแม่มือเย็นเฉียบข้างหนึ่งกดบี้ลงบนริมฝีปากอุ่นนุ่มไปมาก่อนที่จะส่งนิ้วชี้และนิ้วกลางเข้าไปสำรวจเล่นในโพรงปากชื้นแฉะ ไล่ปลายนิ้วไปตามไรฟันทั้งบนล่าง ทิพากรส่งเสียงต่อต้านอยู่เพียงไม่นาน ก็ทำตามคำสั่งของเขาอย่างว่าง่ายจนอติกานต์ยกยิ้มอย่างพอใจ
“ดูดแรง ๆ”
ริมฝีปากเล็กห่อรอบนิ้วยาวของอติกานต์เอาไว้ จากนั้นจึงเริ่มดูดเม้มอย่างเอร็ดอร่อยจนเกิดเสียงดังที่ฟังแล้วชวนให้จินตนาการไปไกล อติกานต์วนนิ้วเล่นหยอกเย้ากับลิ้นน้อย ๆ จนพอใจถึงถอนนิ้วออก
“อ๊ะ”
เสียงร้องตกใจจากคนที่สติยังกลับมาไม่ครบดังขึ้นเมื่ออยู่ ๆ คนด้านบนก็จับเขาพลิกนอนคว่ำ ความอุ่นและน้ำหนักที่กดแนบลงมาทำให้ทิพากรรับรู้ว่าคนแปลกหน้าทาบทับตัวตามลงมาด้วย
ฝ่ามือร้อนของคนคนนั้นสอดเข้ามาข้างใต้สัมผัสหน้าอกของเขาผ่านเสื้อเชิ้ต ยังไม่ทันได้ดื่มด่ำกับความรู้สึก ฝ่ามือนั้นก็กระชากเสื้อเชิ้ตของเขาออก เสียงเนื้อผ้าที่ดังเมื่อสักครู่ทำให้ทิพากรรู้ได้ทันทีเลยว่าเสื้อเขาคงขาดแล้วแน่ ๆ
“ผู้ต้องสงสัยต้องพิสูจน์ตัวตนและความบริสุทธิ์”
เสียงแหบพร่ากระซิบที่ข้างใบหู
ทิพากรไม่เข้าใจความหมายนั้น แต่เขาก็ไม่คิดจะประมวลหาคำตอบหรือความหมาย เพราะรู้ตัวเองดีว่าในตอนนี้ไม่อยู่ในสถานะที่จะขัดขืนอะไรได้
อีกอย่างน้ำเสียงคุ้นหูที่พูดกับเขาอยู่ตอนนี้มันทำให้ความอยากรู้อยากลองของเขากำลังถูกกระตุ้น แม้ว่าความจริงแล้วใจเขากำลังเต้นแรงเพราะความกังวลในความสัมพันธ์แบบวันไนต์สแตนด์ [1] ครั้งแรก แต่ร่างกายกลับทำตรงกันข้ามกับความคิด บางทีอาจจะเป็นความดำมืดในใจเขาก็ได้ที่สั่งร่างกายให้เคลื่อนไหวไปตามคำสั่งของคนที่กำลังค่อย ๆ ลูบไล้สัมผัสไปตามแผ่นหลังเปลือยเปล่า ก่อนที่จะเลื่อนลงต่ำรั้งเอาขอบกางเกงของเขาไว้ในมือ จากนั้นความเย็นของอากาศภายในห้องก็ค่อย ๆ เข้ามาจู่โจมช่วงล่างที่กางเกงถูกดึงหายไปไหนสักที่แล้วเรียบร้อย
“หึ ใส่สายรัดกับถุงน่องใหม่มาพร้อมเชียวนะ คงเตรียมตัวสำหรับนัดเจอคนแปลกหน้ามาอย่างดีเลยใช่ไหมครับ”
“???”
“คุณถูกจับแล้วครับ คุณพระอาทิตย์”
“!!!”
เชิงอรรถ
- ^ความสัมพันธ์ทางเพศที่คงอยู่เพียงคืนเดียว ไม่มีการผูกมัด