เผลอหลุดไปในโลก DND - บทที่ 3 หลังจากการฝีกอย่างหนัก โดย Skybox @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

แฟนตาซี,ตะวันตก,ลึกลับ,ผจญภัย,ยุคกลาง

เกมที่พ่อทิ้งไว้...ลูกเต๋าที่ไม่เคยกลิ้งเองได้...และโลกที่ไม่มีปุ่มเซฟ — เขาแค่ทอยลูกเต๋า แต่มันกลับเปลี่ยนทั้งชีวิต!

ผู้แต่ง

Skybox

เรื่องย่อ

เผลอหลุดไปในโลก DND-บทที่ 0 ปฐมบท,เผลอหลุดไปในโลก DND-บทที่ 1 จุดเริ่มต้นมหากาฬ,เผลอหลุดไปในโลก DND-บทที่ 2 การฝึกฝนของอาเทียร์,เผลอหลุดไปในโลก DND-บทที่ 3 หลังจากการฝีกอย่างหนัก

เสียงคนกรีดร้องดังลั่นทั่วหมู่บ้านที่อยู่แสนไกลที่นึง เสียงเท้าวิ่งหนีแตกตื่นกรุกันหนีตายเอาตัวรอด มอนเตอร์แมงมุมตัวใหญ่ยักสูงราวๆ 3 เมตร กำลังโจมตีผู้คนและทำลายหมู่บ้านจนเกือบจะราบไปหมด ฝุ่นจากการทำลายบ้านฟุ้งขึ้นไปบนอากาศ ก่อนจะมีเด็กสาวคนนึงกำลังวิ่งหนีแมงมุมตัวยักตัวนั้นอยู่ ได้ล้มลงระหว่างทาง แมงมุมตัวนั้นได้เห็นพอดิบพอดีเลยจะพ่นใยออกมาเพื่อจะกินเด็กสาวคนนั้น

ทันใดนั้น เงาร่างหนึ่งพุ่งผ่านหน้าเด็กสาวด้วยความเร็วเหนือคาด ชายหนุ่มร่างกำยำกระโจนขึ้นกลางอากาศ มุ่งตรงไปหาแมงมุมยักษ์อย่างไม่หวาดหวั่น

รอบตัวเขา ลูกเต๋าหลายลูกลอยวนอยู่ ราวกับถูกควบคุมด้วยเวทมนตร์ ลำแสงจากลูกเต๋าสะท้อนวับวาบกลางฝุ่นควัน

มือของเขาชักดาบออกจากฝัก ดาบเหล็กเปล่งเสียงโลหะเสียดสีก้องกังวาน พร้อมกับลูกเต๋าหน้า 4 กลิ้งลงกลางอากาศ ได้แต้ม 2

“หึ...” เขาพึมพำเย็นชา

จากนั้นแสงสีแดงราวสายฟ้าฟาดพุ่งวนรอบใบดาบ ราวกับดาบทั้งเล่มถูกพันด้วยพลังที่อาละวาด เขาจับดาบแน่น ก่อนจะฟาดออกไปในจังหวะเดียว!

ชายหนุ่มได้ลงถึงพื้นแล้วเก็บดาบเอาไว้ตามเดิม ก่อนที่เขาจะเดินหันหลังให้แมงมุมตัวยัก ที่ดูเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ไม่ทันไรแมงมุมตัวนั้นก็ได้ขาดครึ่งท่อนตัวในทันที ชายหนุ่มได้เดินไปหาเด็กผู้หญิง

"พ่อแม่เธออยู่ที่ใหนเหรอ"

.

.

.

.

.

.

.

ณ จุดพักของหมู่บ้านนั้นที่ผู้คนได้หนีมา มีครอบครัวนึงกำลังโวยวายตามหาลูกสาวของตน กระวนกระวายอย่างหนัก

"ลูกของผมละ ลูกของผมอยู่ใหน!!!"พ่อของครอบครัวนึงยืนโวยวายกับนักรบของหมู่บ้านนั้นอยู่

"เห้ย!! นั้นใคร"เด็กหนุ่มแถวนั้นเห็นบางอย่าง ทำให้ทุกคนชะงักแล้วหันไปดู

ควันฝุ่นขโมก มีร่างๆนึงกำลังเดินมาจากทางยาวอยู่หลังฝุ่นพร้อมกับอุ้มใครสักคนอยู่ ก่อนที่กลายเป็นชายหนุ่มร่างกำยำกำลังอุ้มเด็กหญิงคนนึง

"นะ..นั้นลูกสาวผมนี่"คนเป็นพ่อเห็นแบบนั้นเลยรีบวิ่งเข้าไปหาลูกสาว ชายหนุ่มเห็นแบบนั้นเลยวางเด็กหญิงลง ก่อนที่เด็กหญิงจะวิ่งเข้าไปกอดพ่อทันที

"เป็นอะไรมั้ยดาเซียลูก"

"หนูไม่เป็นอะไรมากหรอกคะ ต้องขอบคุณพี่คนนั้นที่เขามาช่วยหนูไว้"

"ต้องข.... อ้าว หายไปใหนแล้วละ"

.

.

.

.

.

"กลับมาแล้วอาจารย์"ชายหนุ่มตะโกนบอกอาจารย์ของตน ก่อนจะมีมีดสั้นลอยพุ่งเข้ามาที่ตัวของชายหนุ่ม เขาได้รับมีดนั้นได้ทันทีด้วยฝามือ

"แหม~ อาจารย์เล่นมุกนี้อีกแล้วนะครับ"สีหน้าชายหนุ่มรู้สึกเบื่อเอามากๆที่อาจารย์ตนเล่นได้มุกเดิมๆทุกวัน

"หึๆ..ทำไงได้ละ ก็คนมันขี้เกียจคิดมุกอื่นอะเว้ย"ชายแก่ยืนดูเขาที่เดินทางกลับมา

ตกดึกมาในกระท่อมหลังเล็กๆ เขาได้กินข้าวกับขายแก่อย่างเอร็ดอร่อย

"นี่ แกควรไปที่รับภารกิจจากกิลด์ผจญภัยได้แล้วนะ แกก็ฝึกฝนมาตั้ง 2 ปี ได้ตั้งขนาดนี้ละ ฉันว่าแกพร้อมแล้วละ"ชายแก่ยิ้มให้เขา ก่อนจะตั้งหน้าตั้งตากินข้าวต่อ

"แต่ผมยังไม่มีดาบอะไรเลยนะครับอาจารย์ ผมจะมีอะไรไปสู้เขาได้"เขาสงสัยเพราะดาบที่เขาใช้ตลอดเป็นดาบที่เอาไว้ฝึกซ้อม

"เออใช่ ฉันลืมสนิทเลย"ชายแก่ได้ยินแบบนั้น เลยลุกไปหยิบของตนแล้วมาไว้ข้างกาย

"แกก็เอาดาบของฉันไปสิ" เขาได้ยินแบบนั้น เขารีบปฏิเสธทันที

"มะไม่เอาหรอกครับอาจารย์ ดาบอาจารย์ที่ใช้มาหลายปี จะมาให้ผมคนกระจอกๆแบบผมมาใช้เนี่ยนะ"ชายแก่ได้ยินแบบนั้นสีหน้าเลยเปลี่ยนเป็นสีหน้าของคนกำลังโกรธ

"นี่แกกล้าปฏิเสธอาจารย์เหรอห้ะ!!"ชายหนุ่มได้ยินเลยรีบไปคว้าดาบนั้นทันที

"ขะขอโทษครับอาจารย์"