เผลอหลุดไปในโลก DND - บทที่ 2 การฝึกฝนของอาเทียร์ โดย Skybox @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

แฟนตาซี,ตะวันตก,ลึกลับ,ผจญภัย,ยุคกลาง

เกมที่พ่อทิ้งไว้...ลูกเต๋าที่ไม่เคยกลิ้งเองได้...และโลกที่ไม่มีปุ่มเซฟ — เขาแค่ทอยลูกเต๋า แต่มันกลับเปลี่ยนทั้งชีวิต!

ผู้แต่ง

Skybox

เรื่องย่อ

เผลอหลุดไปในโลก DND-บทที่ 0 ปฐมบท,เผลอหลุดไปในโลก DND-บทที่ 1 จุดเริ่มต้นมหากาฬ,เผลอหลุดไปในโลก DND-บทที่ 2 การฝึกฝนของอาเทียร์,เผลอหลุดไปในโลก DND-บทที่ 3 หลังจากการฝีกอย่างหนัก

หลังได้ยินคำแนะนำจากผู้ดูแล ชายหนุ่มมุ่งหน้าไปที่ภูเขาลูกสูง ที่สามารถเห็นได้จากที่ไกลๆเป็น 10 กิโล ด้วยความที่อากาศที่ร้อนสุดขั้วกับลมที่พัดกระทบร่างกายก็แทบไม่มีเลย ทำให้เขาเหนื่อยล้าจนแทบหมดแรง เขาฝืนตัวเองเดินผ่านป่าไปแต่ไม่ทันไร มีบางสิ่งบางอย่างกระดิกในกระเป๋าของเขา เขาควักไปหยิบออกมา ด้วยความเหนื่อยเอามาก เอาเลยรีบหยิบออกมาด้วยความรวดเร็ว

มันเป็นถุงที่ใส่ลูกเต๋าทั้ง 7 ลูก มีลูกเต๋าลูกนึงเหมือนจะพยายามหาทางออกมาจากถุง เขาได้เปิดถุงออกมา ลูกเต๋าลูกนึงลอยออกมาต่อหน้า ลูกเต๋าหน้า 20 ลอยออกมา ทำให้ชายหนุ่มสงสัยเป็นอย่างมากและทำให้นึกถึงบอร์ดเกมนั้นในตัวเด็กที่มีการทอยลูกเต๋าเพื่อเจอเหตุการณ์หรืออะไรสักอย่างที่มันจะเกิดขึ้น เขาได้เอื้อมไปหยิบ ลูกเต๋าเริ่มมีแสงสว่างส่องประกายออกมา ก่อนที่มันจะกระดิกตกพื้นไป เขาได้ก้มมองดูหวังว่าจะเก็บ แต่ดันไปเห็นเลขที่ทอยได้ นั้นคือ เลข 20

ทันใดนั้น ป่าไม้รอบตัวของเขาสั่นอย่างกับแผ่นดินไหว ลมพัดแรงจนตัวของเขาแทบลอยไปกับสายลม ก่อนที่เขาจะเห็นสัตว์ประหลาดตัวสูงเท่าเสาไฟฟ้า สัตว์ประหลาดตัวนั้นคือ ก็อบลิน ที่ถือค้อนไม้ยักเดินออกมา ใบหน้าของเขาจากความเหนื่อยกลายเป็นสั่นกลัว เขาเห็นมอนเตอร์สูงใหญ่ครั้งแรกในชีวิต เขาทำตัวอะไรไม่ถูกนอกจากยืนดูอยู่แบบนั้น 

"นะ...นั้นมันตัวอะไรกัน!? ทำไมถึงได้สูงและตัวใหญ่แบบนี้แถมยังถือค้อนที่ใหญ่อะไรแบบนี้อีก" เขาได้เอ่ยปากอุทานอออกมา ปากสั่นเหงื่อตกเหมือนรอรับซะตากรรมตรงหน้า

ลำแสงจ้าส่องผ่านหลังสว่างทั่วป่าก่อนจะมีลำแสงเป็นเส้นยาวเหมือนดาวตกพุ่งออกไปโดนอกก็อบลินทะลุผ่านหลังไป ก็อบลินคำรามออกมาด้วยความเจ็บปวดพร้อมก้มมองลงมาที่เขา ก่อนที่ก็อบลินตัวนั้น ขยับตัวก้มลงเอื้อมมือจะไปจับเขา 

"ย้าาาา!!!" เสียงร้องดังลั่นป่าก่อนจะมีเสียงฝีเท้าที่วิ่งเร็วๆจากด้านหลังดังออกมาใกล้ตัวเขาเรื่อยๆ 

มีคนกระโดดข้ามหัวไปพร้อมกับดาบเล่มยาวไปฟันแขนของก็อบลินที่กำลังเอื้อมมือออกมาจะจับชายหนุ่ม ชายคนนั้นได้ลงถึงพื้นด้านหน้าของเขา ลูกเต๋าหน้า 4 ของเขาลอยออกมา ก่อนที่มันจะทอยออกมาเป็นเลข 1 จากนั้น เขายื่นแขนออกไปด้านหน้าของก็อบลิน ชายผู้นั้นได้แบมือออกเป็นแนวตั้ง มีลูกไฟสีแดงเกิดขึ้นตรงฝ่ามือของเขา ลูกไฟวงกลมสีแดงฉานส่องสว่างออกมาจ้า ก่อนมันจะพุ่งออกไปจากมือของชายผู้นั้น ลูกเต๋าหน้า 20 ลอยออกมา ชายผู้นั้นได้ทอยออกมาเป็นเลข 20 ลูกไฟใหญ่ขึ้นมาเป็นเท่าตัวก็อบลินตัวนั้น พุ่งเผาไหม้เกรียมก็อบลินโดยทันที แสงสว่างจากลูกไปดับลงเรื่อยๆ จนเหลือแต่แสงแดดส่องลงมา

หลังชายหนุ่มได้เห็นการต่อสู้ที่ดุเดือดนั้นไป แต่ร่างกายของเขาเริ่มหมดแรงแล้วสลบลงไปกับพื้น

แสงสว่างขาวโพนตรงหน้าของชายหนุ่ม เขารู้สึกตัวทันทีเขาเลยรีบลุกขึ้นมาแต่ว่า ที่ๆเขาอยู่ในตอนนี้มีแต่สีขาวโพนรอบตัวของเขา ไม่มีอะไรเลยสักอย่าง หลังจากนั้นไม่นานมีชายคนนึงโผล่ขึ้นมาด้านหน้าของเขา

"ไงพ่อหนุ่มน้อย ชอบโลกนี้มั้ยหื้ม" ชายแปลกหน้าเอ่ยปากถามชายหนุ่ม

"แก!! แกคือใครกันแน่ และทำไมถึงส่งมาโลกนี้ได้ละ โลกปัจจุบันของฉันละ" ชายหนุ่มมีเสียงที่รีบร้อนรุกร้น

"จู่...จู่....จู่.. ไม่เอาสิ อุตส่าส่งมาที่นี่ทั้งที่ก็ควรขอบใจฉันนะ แถมฉันยังสามารถทำให้แกไม่รู้สึกอยากกลับไปโลกเดิมด้วยซ้ำนะ"ชายแปลกหน้าทำหน้าทำตาเยาะเย้ย

"หนอยแก!!!"ชายหนุ่มรีบวิ่งจะไปต่อยชายแปลกหน้า ชายแปลกหน้าวาปไปโผล่ด้านหลังของเขาก่อนที่เขาจะจับหัวอีกคน เริ่มมีแสงเป็นเส้ยเหมือนเส้นเลือดไหลตามหัวชายหนุ่ม

"ฉันจะทำให้แกเห็นอะไรบางอย่างละกันนะ"

ภาพหลั่งไหลเข้ามาใน ภาพของผู้ล้มตาย หมู่บ้านไฟไหม้ ผู้แตกตื่น สัตว์ออกมาโจมตีมนุษย์ก่อนจะมีชายไม่เห็นหน้าใส่ผ้าคลุมสีดำ มีควันสีดำรอบตัว เขาเงยหน้าขึ้น ตาแดงฉ่ำอย่างกับปีศาจ ก่อนที่ชายหนุ่มจะหลุดออกจากภาพในหัวนั้นได้ เขาล้มลงบนพื้น

"นั้นคือสิ่งที่แกต้องเจอไอ้มนุษย์ ฉันคาดหวังในตัวแกมากเลยนะ" ชายแปลกหน้าเอ๋ยปากบอก

"จะมาคาดหวังอะไรในตัวของฉัน ฉันมีดีอะไรละห้ะ!!!" ชายหนุ่มเสียงแข็งอย่างกับโมโหหรือโกรธใครมา

"จงทำตามของผู้นั้นซะ แล้วเจ้าจะรู้ตัวเองว่าทำไมถึงต้องมา"ชายแปลกหน้าพูดออกมาก่อนจะเลือนหายไป

ชายหนุ่มตื่นขึ้นมาในบ้านไม้กระต๊อบเล็กหลังนึง เขาลุกขึ้นมานั่งก่อนจะเห็นดาบไม้จำนวนมาก กับชายแก่กล้ามโตกำลังนั่งพิงไฟอยู่