เมื่อเสียงในหัวไม่ใช่ของคุณ… แล้วมันคือของใคร?
แฟลตหมายเลข 9 กับคดีฆ่าตัวตายปริศนา เสียงกระซิบจากความเงียบ และความจริงที่ไม่ควรถูกเปิดเผย
ระทึกขวัญ,สืบสวนสอบสวน,ดราม่า,จิตวิทยา,ไซไฟ,ปริศนาฆาตกรรม ,ปริศนา,ผจญภัย,พล็อตสร้างกระแส,ดราม่า,เสียงกระซิบ,แฟลตเก่า,เหนือธรรมชาติ,ลึกลับ,จิตวิทยา,ระทึกขวัญ ,ระทึกขวัญ,สืบสวนสอบสวน,สืบสวน ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เมื่อเสียงในหัวไม่ใช่ของคุณ… แล้วมันคือของใคร?
แฟลตหมายเลข 9 กับคดีฆ่าตัวตายปริศนา เสียงกระซิบจากความเงียบ และความจริงที่ไม่ควรถูกเปิดเผย
ผู้แต่ง
เงาแห่งฝัน
เรื่องย่อ
ในแฟลตร้างกลางเมือง มีคนตาย 3 รายภายใน 1 เดือน
ทุกคนต่างพูดถึง “เสียงกระซิบ” ที่ไม่มีใครได้ยิน
และ “เงา” ที่ไม่มีตัวตน
สารัตถ์ อดีตนักข่าวผู้พัวพันกับคดีลึกลับในอดีต
ตัดสินใจย้ายเข้า ห้องหมายเลข 9—
ห้องที่ไม่มีใครกล้าอยู่ และเชื่อว่าเป็นจุดเริ่มต้นของ “บางสิ่ง” ที่มองไม่เห็น
ยิ่งเขาขุดลึกลงไปในความจริง
เสียงในหัวเขาก็ยิ่งชัดขึ้น
และสิ่งที่เขาค้นพบ…
อาจไม่ใช่แค่ฆาตกร
แต่อาจเป็น สนามเสียงเงียบ ที่เติบโตจากจิตของมนุษย์
เมื่อ “ความเงียบ” ไม่ใช่สัญลักษณ์ของความสงบ
แต่มันคือ “เสียง” ที่รอให้ใครสักคนฟัง
กลิ่นกาแฟสำเร็จรูปจากกาต้มน้ำไฟฟ้ารุ่นเก่ากระจายไปทั่วห้อง สารัตถ์ยืนจ้องจอมอนิเตอร์แล็ปท็อปที่เพิ่งบู๊ตขึ้นมาใหม่ หลังจากเมื่อคืนกล้องทั้งสี่ตัวดับลงอย่างไร้สาเหตุ
เขารีบเชื่อมต่อกล้องวงจรปิดใหม่ทันที แต่อุปกรณ์บันทึกเหมือนจะมีการรีเซ็ตอัตโนมัติ หรืออาจถูก “สั่งปิด” จากระยะไกล ซึ่งมันไม่ควรเกิดขึ้นเลย เพราะระบบนี้เขาเขียนเองจากรากฐาน ไม่มีการเชื่อมต่อภายนอก
“มันต้องมีคนอยู่ในนี้เมื่อคืน…”
หรือไม่ก็—บางอย่างที่เกินความเข้าใจมนุษย์
เขาดึงไฟล์สำรองจากฮาร์ดดิสก์พกพา ในคืนเกิดเหตุ มีกล้องเพียงตัวเดียวที่เก็บภาพไว้ได้ก่อนระบบจะล่ม
สารัตถ์กดเล่นภาพ
00:01 น. ห้องมืดเงียบ มีเพียงเสียงลมจากช่องระบายอากาศ
00:58 น. แสงจากหน้าต่างเริ่มเปลี่ยน แม้ข้างนอกจะไม่มีไฟ
01:12 น. เงาหนึ่งขยับผ่านขอบล่างของเฟรม—รวดเร็วราวกับสะท้อนแสง
01:59 น. ภาพสั่นเบาๆ ก่อนจอมืดสนิท เสียงคลื่นรบกวนพุ่งขึ้นเต็มลำโพง
เขากดหยุดภาพ แล้วเลื่อนย้อนกลับไปยังช่วง 01:12 น.
ขยาย…
ปรับคอนทราสต์…
ซูม…
ภาพเบลอ แต่เขาเห็น “อะไรบางอย่าง” ที่ดูเหมือนมือคน กำลังกดเบา ๆ บนกระจกปลายเตียง
แต่มือที่ว่า… อยู่ในตำแหน่งที่ไม่มีใครยืนได้เลยจากมุมกล้องนั้น
เขานั่งนิ่งไปเกือบนาที ก่อนเปิดแฟ้มเอกสารในกระเป๋า
แฟ้มที่บันทึกข้อมูลของ “ผู้ตายรายแรก”
⸻
ชื่อ: จิราพร วรรณสุทธิ์
อายุ: 29 ปี
อาชีพ: พนักงานบัญชี
สาเหตุการตาย: ผูกคอตัวเองด้วยผ้าขนหนูในห้องน้ำ
สถานที่เกิดเหตุ: ห้องหมายเลข 6 แฟลตจิตต์นภา
วันที่เสียชีวิต: 12 ธันวาคม ปีที่ผ่านมา
⸻
“จิราพร…” เขาพึมพำชื่อนั้น
เธอเป็นคนเงียบ ๆ ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร ข้อมูลในแฟ้มระบุว่าเธอมีประวัติการเข้ารับการบำบัดภาวะซึมเศร้า แต่ไม่มีอาการรุนแรงถึงขั้นเสี่ยงชีวิต
ที่น่าสงสัยคือ ก่อนตาย 3 วัน เธอเคยแจ้งเจ้าของแฟลตว่าได้ยินเสียงคนเดินบนฝ้าเพดานทุกคืน ทั้งที่ไม่มีห้องอยู่เหนือห้องเธอเลย เพราะชั้น 4 คือดาดฟ้า
และที่แปลกที่สุด…
คือวันก่อนเสียชีวิต เธอเขียนโน้ตไว้ใต้หมอนว่า
“มีบางคนมาในห้อง ทั้งที่ประตูล็อกอยู่”
“เขาบอกว่าฉันเป็นรายแรก”
“รายแรกของอะไร?”
⸻
สารัตถ์มองโน้ตนั้นครั้งแล้วครั้งเล่า มันไม่ได้มีลายเซ็น ไม่มีลายมือหวาดกลัวเหมือนคนจะตาย และใช้คำว่า “เขา” ชัดเจน
ผู้ชาย?
วิญญาณ?
หรือใครบางคนที่เข้าได้แม้ประตูจะล็อก?
เขารู้ว่าเจ้าหน้าที่ไม่ใส่ใจบันทึกเล็กน้อยเหล่านี้ พวกเขายึดหลักฐานที่จับต้องได้มากกว่าคำพูดจากคน “อาการไม่ปกติ”
แต่สารัตถ์ไม่ใช่เจ้าหน้าที่ เขาไม่มีกฎอะไรมาบังคับความสงสัยของตัวเอง
⸻
เย็นวันนั้น เขาเดินออกจากแฟลตเป็นครั้งแรกในรอบ 24 ชั่วโมง จุดหมายคือห้องเลข 6 ที่ถูกปิดตายตั้งแต่เกิดเหตุ
เขาเดินอ้อมด้านหลังเพื่อไม่ให้ใครเห็น แล้วใช้บัตรที่ดัดแปลงเองสอดเข้าช่องล็อกเก่า
“คลิก”
ประตูเปิดออกอย่างง่ายดาย กลิ่นอับในห้องคล้ายกับห้องของเขา แต่แรงกว่า และยังหลงเหลือกลิ่นของ “น้ำยาฆ่าเชื้อ” ที่เจ้าหน้าที่ใช่ก่อนผนึกห้อง
ห้องน้ำที่จิราพรใช้ผูกคอตัวเองยังอยู่ในสภาพเดิม กระเบื้องตรงขอบอ่างล้างหน้าแตกเล็กน้อย เหมือนเธอล้มก่อนจะขึ้นไปผูกคอตายจริง
สารัตถ์มองผนังห้องน้ำอย่างละเอียด จนกระทั่งเขาพบ “กล้องจิ๋ว” ตัวหนึ่งที่ซ่อนอยู่เหนือชั้นวางของ
“ไม่ใช่กล้องของเจ้าหน้าที่แน่” เขาพึมพำ
ใครบางคน “แอบติดกล้องไว้ก่อนเกิดเหตุ” และกล้องนี้ไม่ถูกค้นพบในรายงาน
เขาถอดกล้องออกมา และพบว่ามีช่องเสียบเมมโมรี่ขนาดเล็กซ่อนอยู่ข้างใน
⸻
สารัตถ์กลับห้องอย่างรีบเร่ง เสียบเมมโมรี่ลงในเครื่องอ่านข้อมูล
วิดีโอในกล้องถูกตั้งให้บันทึกเฉพาะเวลาที่มี “การเคลื่อนไหว”
ภาพในจอขึ้นมาอย่างสั่นไหว—วันเวลาในวิดีโอตรงกับคืนก่อนจิราพรตาย
02:21 น.
จิราพรยืนอยู่กลางห้องน้ำ มองตัวเองในกระจก ใบหน้าเธอซีดผิดปกติ เหงื่อซึมทั่วใบหน้า ทั้งที่เธออยู่เพียงลำพัง
จากนั้นเธอพูดกับใครบางคน
แต่ในกล้อง ไม่มีใครอยู่ตรงนั้นเลย
“อย่ามาอีก…”
“ฉันไม่รู้จักคุณ”
“ฉันแค่คนธรรมดา… ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด…”
แล้วเธอร้องไห้ ก่อนทรุดลงกับพื้น
กล้องดับ
ไม่มีภาพการผูกคอ ไม่มีอะไรต่อจากนั้น
แต่นี่… เพียงพอสำหรับสารัตถ์ที่จะยืนยันว่า “เธอไม่ได้เสียสติ” และเธอ “ไม่ได้อยู่คนเดียว” ในคืนนั้น
⸻
เขานั่งนิ่งอยู่นาน ก่อนพึมพำเบาๆ
“รายแรก… งั้นเหรอ”
“งั้นฉันจะหาว่า รายที่สอง… เป็นใคร”
เขาเปิดแฟ้มถัดไปในชุดเอกสารที่เตรียมมา
ชื่อถัดมาคือ…
“ธนา ศิลปวณิชย์”
อายุ 34 ปี
นักออกแบบอิสระ
เสียชีวิตจากการกระโดดตึกลงมาจากดาดฟ้าแฟลต
และที่สำคัญ…
“ก่อนตาย เขาเคยมาขอเปลี่ยนห้อง ขออยู่ห้องชั้นล่าง เพราะเขาบอกว่า ‘ห้องชั้นบนมีคนคอยเฝ้าดูเขาตลอดเวลา’”
แต่ไม่มีใครย้ายให้เขา
เพราะ “ชั้นบน” คือห้อง 9
ห้องของสารัตถ์…