เมื่อเสียงในหัวไม่ใช่ของคุณ… แล้วมันคือของใคร?
แฟลตหมายเลข 9 กับคดีฆ่าตัวตายปริศนา เสียงกระซิบจากความเงียบ และความจริงที่ไม่ควรถูกเปิดเผย
ระทึกขวัญ,สืบสวนสอบสวน,ดราม่า,จิตวิทยา,ไซไฟ,ปริศนาฆาตกรรม ,ปริศนา,ผจญภัย,พล็อตสร้างกระแส,ดราม่า,เสียงกระซิบ,แฟลตเก่า,เหนือธรรมชาติ,ลึกลับ,จิตวิทยา,ระทึกขวัญ ,ระทึกขวัญ,สืบสวนสอบสวน,สืบสวน ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เมื่อเสียงในหัวไม่ใช่ของคุณ… แล้วมันคือของใคร?
แฟลตหมายเลข 9 กับคดีฆ่าตัวตายปริศนา เสียงกระซิบจากความเงียบ และความจริงที่ไม่ควรถูกเปิดเผย
ผู้แต่ง
เงาแห่งฝัน
เรื่องย่อ
ในแฟลตร้างกลางเมือง มีคนตาย 3 รายภายใน 1 เดือน
ทุกคนต่างพูดถึง “เสียงกระซิบ” ที่ไม่มีใครได้ยิน
และ “เงา” ที่ไม่มีตัวตน
สารัตถ์ อดีตนักข่าวผู้พัวพันกับคดีลึกลับในอดีต
ตัดสินใจย้ายเข้า ห้องหมายเลข 9—
ห้องที่ไม่มีใครกล้าอยู่ และเชื่อว่าเป็นจุดเริ่มต้นของ “บางสิ่ง” ที่มองไม่เห็น
ยิ่งเขาขุดลึกลงไปในความจริง
เสียงในหัวเขาก็ยิ่งชัดขึ้น
และสิ่งที่เขาค้นพบ…
อาจไม่ใช่แค่ฆาตกร
แต่อาจเป็น สนามเสียงเงียบ ที่เติบโตจากจิตของมนุษย์
เมื่อ “ความเงียบ” ไม่ใช่สัญลักษณ์ของความสงบ
แต่มันคือ “เสียง” ที่รอให้ใครสักคนฟัง
เสียงฝีเท้ากระทบพื้นปูนเก่าดังสะท้อนขึ้นไปถึงเพดานตึก ลมหายใจของสารัตถ์เป็นไอเบา ๆ ท่ามกลางบรรยากาศอับชื้นของแฟลตเก่าในซอยตันของย่านดินแดง ฝนเพิ่งหยุดตก ฟ้าหม่นคล้ายยั้งใจไม่ให้แสงอาทิตย์ลอดผ่านแม้แต่นิดเดียว
เขาเดินขึ้นมาถึงชั้นสาม พร้อมกับสัมภาระเพียงไม่กี่ชิ้นในเป้ผ้าสีซีด มือข้างหนึ่งถือกุญแจเก่าๆ ที่เจ้าของแฟลตยื่นให้เมื่อตอนเย็น พร้อมประโยคหนึ่งที่ยังวนเวียนอยู่ในหัวเขา
“ห้องนี้อยู่มานาน ไม่มีใครอยู่ได้นานนักนะ… ถ้าเจออะไรแปลกๆ ก็แกล้งทำเป็นไม่เห็นไปซะเถอะ”
สารัตถ์หยุดยืนหน้าห้องหมายเลข 9 เลขที่ติดอยู่บนประตูหลุดล่อน สีทองหม่นแทบไม่เหลือเค้าเดิม เขาเสียบกุญแจ เปิดประตูออกอย่างช้าๆ
ทันทีที่บานประตูแง้มออก กลิ่นอับชื้นปะปนกับบางสิ่งที่คล้ายกลิ่นเลือดเก่าๆ ก็ลอยมากระทบจมูก หน้าต่างไม้ปิดสนิท ทุกอย่างในห้องดูเหมือนถูกทิ้งร้างมานานนับปี
เขาไม่แปลกใจ… เพราะนี่คือ “ห้องต้องสาป” ที่ไม่มีใครกล้าเช่ามาหลายเดือน
และที่เขามาอยู่ตรงนี้… ไม่ใช่เพราะไม่มีที่ไป
แต่เพราะที่นี่คือ “จุดเริ่มต้น” ของคดีประหลาดที่กำลังถูกกลบเงา
⸻
แฟลตจิตต์นภาเคยเป็นตึกพักอาศัยธรรมดา จนกระทั่งเมื่อสามเดือนก่อน มีคน “ฆ่าตัวตาย” ถึงสามรายภายในเวลาไม่ถึงสี่สิบวัน
ตำรวจสรุปคดีว่าทุกคนมีปัญหาชีวิตส่วนตัว
ชาวแฟลตบอกว่าเป็น “ผีห้อง 9”
แต่สารัตถ์—อดีตนักข่าวอาชญากรรมผู้ล้างมือจากวงการเมื่อห้าปีก่อน—กลับไม่เชื่อเรื่องผี และเชื่อว่านี่ไม่ใช่การฆ่าตัวตายธรรมดา
เขาเปิดไฟ พื้นห้องมีคราบน้ำแห้งเป็นวง หน้าต่างไม้มีรอยถูกงัดเล็กๆ ที่มุมล่างซ้าย
เขาก้มดูใกล้ ๆ แล้วจดบันทึกลงในสมุดพกด้วยลายมือคมกริบ
จากนั้น เขาเดินไปที่ลิ้นชักไม้เตี้ยข้างกำแพง หยิบแฟลชไดรฟ์สีดำเล็กๆ ออกมาจากกระเป๋าเสื้อแล้ววางลงข้างใน
“หลักฐานชิ้นสุดท้าย… หวังว่ามันจะยังใช้งานได้”
ภาพในหัวของเขาแล่นวาบขึ้นมา—ภาพกล้องวงจรปิดจากวันเกิดเหตุที่ไม่มีใครกล้าดูจนจบ เพราะคนที่ดู… หลายคนบอกว่ามี “บางสิ่ง” ปรากฏขึ้นบนหน้าจอช่วงเสี้ยววินาที ก่อนภาพจะดับวูบ
บางสิ่งที่ไม่ได้อยู่ในแฟลต… แต่เหมือน “รู้” ว่ามีใครกำลังเฝ้ามอง
⸻
คืนนั้นเขาติดกล้องวงจรปิดเล็ก ๆ ไว้สี่จุดในห้อง วางเครื่องบันทึกเสียงไว้ใต้เตียง และเตรียมตัวนอน ทั้งที่รู้ว่าเขาอาจไม่ได้นอนเลยทั้งคืน
ตีสอง แสงไฟจากหลอดนีออนเพดานกระพริบเบา ๆ เหมือนถูกใครบางคนจงใจรบกวน
เสียง “ติ๊ก ติ๊ก” ดังขึ้นจากนาฬิกาแขวนผนัง
แต่นาฬิกานั้น—ไม่มีถ่าน
สารัตถ์ลืมตาขึ้นมอง ก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นเงาของใครบางคน… สะท้อนอยู่ในกระจกปลายเตียง
เงาที่ “ไม่มีตัวตน” อยู่ในห้อง
เขาลุกขึ้นทันที หยิบมือถือเปิดแอปดูภาพจากกล้อง แต่สัญญาณกลับหายไปหมด กล้องทั้งสี่ตัว “หยุดบันทึก” พร้อมกันในเวลาตีสองตรงเป๊ะ
เขาใจเย็นลง แล้วบันทึกข้อความเสียงลงมือถือไว้ทันที
“คืนแรก—กล้องดับเวลา 02:00… เงาในกระจกไม่สอดคล้องกับการจัดแสงในห้อง อาจมีการแทรกแซงระบบไฟฟ้า หรือไม่ก็… บางสิ่งที่ฉันยังไม่เข้าใจ”
เขากดปิดเครื่อง แล้วพึมพำกับตัวเองในความมืด
“ถ้าฉันคิดถูก… คนตายสามรายนั้น ไม่ได้ฆ่าตัวตายแน่
และฆาตกร… อาจยังอยู่ที่นี่
ในแฟลต
ห้องไหนสักห้อง
หรือไม่ก็—อยู่ในเงามืดที่ไม่มีใครมองเห็น”