เมื่อยันต์ต้องห้ามตื่นขึ้น เลือดเท่านั้นที่จะหยุดมันได้ หรือจะถูกกลืนหายไปตลอดกาล
ลึกลับ,สืบสวนสอบสวน,แฟนตาซี,ระทึกขวัญ,ดราม่า,ไสยศาสตร์,แฟนตาซี,สืบสวนสอบสวน,ลึกลับ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
แม้ลานพิธีจะถูกผนึกเรียบร้อยแล้ว
แม้เหล่าอสูรและผู้ปลุกจะสลายสิ้น
แต่ในใจของธาม กลับไม่ได้รู้สึกโล่งใจแม้แต่น้อย
ลินเดินเข้ามาข้างๆประคองแขนเขาไว้ พลางเอ่ยเบาๆ
“นายไม่เป็นไรใช่ไหม?”
ธามพยักหน้า…แต่สายตาเหม่อมองไปยังท้องฟ้า
ที่กลางฟากฟ้าซึ่งควรจะกลับมาใสกระจ่างหลังพิธีกรรมถูกทำลาย กลับยังคงมีเงาเลือดหม่นคลุ้มอยู่
“มันยังไม่จบ…” เขาพึมพำ
ฟึ่บ!
จู่ๆ ลมพายุโลหิตก็พัดกระโชกขึ้นจากกลางลาน
วงเวทย์ที่ควรถูกทำลายไปแล้ว ปรากฏรอยแยกร้าวแตกในอากาศจากรอยแยกนั้น เงาดำสูงใหญ่มหาศาลก็ค่อยๆ ปรากฏตัวขึ้นอย่างช้าๆ
ลินกับตาผินชักอาวุธเตรียมพร้อม แต่ธามยกมือห้าม
“อย่าเพิ่ง…นี่ไม่ใช่อสูรธรรมดา”
เงาดำนั้นหยุดนิ่งอยู่กลางลาน
รูปร่างของมันเหมือนมนุษย์ แต่ร่างกายใหญ่โตและห่อหุ้มด้วยอักขระสีเลือดที่หมุนวนไม่หยุด
ดวงตาของมัน…เป็นสีดำสนิท ไร้แววของชีวิต
“เจ้า…คือเศษเสี้ยวสุดท้ายของพันธสัญญา” เสียงของมันดังก้องไปทั่วทั้งมิติ “ข้าคือผู้ที่ปลุกคำสาปนี้ขึ้นมา ข้าคือ ‘เจตภูติโลหิต’”
ธามนิ่งฟังอย่างระมัดระวัง
“ครูสานก็แค่หุ่นเชิด…” เจตภูติกล่าวต่อ “แท้จริงแล้ว ผู้ที่ทำให้พันธสัญญาถูกปลุกขึ้น…คือข้า”
แววตาของลินเบิกกว้าง
“หมายความว่า…ทุกอย่าง…ตั้งแต่หมู่บ้านโดนล้างเผ่า ยันต์เลือดที่กระจายไปทั่ว…มันคือฝีมือของเจ้า!?”
เจตภูติหัวเราะเย็นเยียบ
“ใช่ และข้าก็รอคอยเจ้ามานานแล้ว…ธาม”
“ผู้ถือครองแก่นแท้แห่งยันต์เลือดคนสุดท้าย”
พรึ่บ!
เงาดำพลันยื่นมือมาเบื้องหน้า
แรงกดมหาศาลกระแทกพื้นหินแตกกระจาย ทุกคนต้องถอยกรูด
ธามยืนหยัดอยู่คนเดียวเบื้องหน้า สายเลือดในกายเขาเดือดพล่านอย่างประหลาด
เส้นยันต์บนแขนที่เพิ่งได้มาเรืองแสงขึ้นเอง เหมือนมันรับรู้ถึงภัยร้ายเบื้องหน้า
“เจ้าจะเลือกอะไร?” เจตภูติเอ่ยเสียงต่ำ
“ยอมจำนน…หรือสู้จนวิญญาณแหลกสลาย?”
ธามหรี่ตาแน่น
เขานึกถึงคำสอนของชายในมิติวิญญาณ…
เจ้าคือผู้สร้างชะตา ไม่ใช่ผู้ถูกลิขิต
“ฉันเลือก…สร้างมันใหม่” ธามตอบ
มือของเขาค่อยๆ ชูขึ้นเหนือศีรษะ
พรึ่บ!
ยันต์เลือดโบราณรูป ‘อัศจรรย์ห้าทิศ’ ผุดขึ้นกลางอากาศ ล้อมตัวเขาไว้
เส้นอักขระพาดโยงเชื่อมกับวงเวทย์โบราณใต้พื้น สั่นสะเทือนไปทั้งมิติ
เจตภูติคำรามลั่น
ผัวะ!
มันตวัดมือ ส่งคลื่นพลังเลือดถาโถมเข้าหาธาม
แต่ลินกับตาผินกระโดดเข้าขวางทันที แม้ร่างจะเซแต่ก็ไม่ถอย
“พวกเราจะไม่ปล่อยให้นายสู้คนเดียว!” ลินตะโกน
พลังของสามคนประสานกัน
วงเวทย์โบราณเริ่มเรืองแสงจนกลืนแม้แต่เงามืด
ธามรวบรวมพลังเฮือกสุดท้าย ตะโกนคำร่ายเวทย์โบราณที่ชายในคลุมเคยสอน
พันธนาการสายเลือด : กักขังชะตา!
ตูมมมมม!
แสงสว่างเจิดจ้าแผดเผาทั้งมิติ
เสียงกรีดร้องของเจตภูติดังลั่น ก่อนที่ร่างเงาดำนั้นจะสลายเป็นผงฝุ่นโลหิตในอากาศ
เมื่อแสงจางลง
ธามทรุดลงกับพื้นอย่างหมดแรง แต่ใบหน้าของเขามีรอยยิ้มจางๆ
ลินประคองเขาไว้ทัน พร้อมรอยยิ้มที่เบาใจที่สุดในรอบหลายวัน
“เราชนะแล้ว…ใช่ไหม?”
ธามพยักหน้าช้าๆ
แต่ในห้วงสุดท้ายของสายตา เขาเห็นบางสิ่ง
เสี้ยวเงาเล็กๆ…ใส่ผ้าคลุมสีเทา ยืนมองพวกเขาอยู่จากไกลๆ ก่อนจะหายลับไป
และเสี้ยวหน้าใต้ผ้าคลุมนั้น…ดูคล้ายพี่ชายที่เขาตามหามานาน
