“บางคนเกิดมาเพื่อใช้ชีวิต..แต่บางคนเกิดมาเพื่อชดใช้ในสิ่งที่ไม่ได้ก่อ”
วรภัทร ศิลปักษา เด็กหนุ่มวัยสิบแปดที่ไม่เคยรู้เลยว่า ความฝันประหลาดที่ตามหลอกทุกคืน คือเสียงเรียกจากอดีตกว่าร้อยปี
เมื่อย้ายมาอยู่บ้านเก่าของตระกูลในจังหวัดศรีสะเกษ เหตุการณ์เหนือธรรมชาติเริ่มก่อตัว เสียงกระซิบกลางค่ำคืน เงาไร้เจ้าของ และชายหนุ่มปริศนา.
อัครเดช หรือ ภีม ผู้ชายแปลกหน้าที่รู้เรื่องในอดีตของภัทรมากเกินไปเขาคือกุญแจหรืออาจเป็นต้นเหตุของ “คำสาปพันทิวา ที่ไม่อาจหลุดพ้น
คำสาบพันทิวา - 1 เช้าแรกของปี 1 โดย ศรีรัญจวน @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์
ลึกลับ,ระทึกขวัญ,ชาย-ชาย,ยุคปัจจุบัน,ไทย,วิญญาณ,ผี,ไทยร่วมสมัย,ความทรงจำในอดีต,ลึกลับ,ไสยศาสตร์,คำสาปพันทิวา,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
คำสาบพันทิวา
หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง
แท็คที่เกี่ยวข้อง
รายละเอียด
“บางคนเกิดมาเพื่อใช้ชีวิต..แต่บางคนเกิดมาเพื่อชดใช้ในสิ่งที่ไม่ได้ก่อ”
วรภัทร ศิลปักษา เด็กหนุ่มวัยสิบแปดที่ไม่เคยรู้เลยว่า ความฝันประหลาดที่ตามหลอกทุกคืน คือเสียงเรียกจากอดีตกว่าร้อยปี
เมื่อย้ายมาอยู่บ้านเก่าของตระกูลในจังหวัดศรีสะเกษ เหตุการณ์เหนือธรรมชาติเริ่มก่อตัว เสียงกระซิบกลางค่ำคืน เงาไร้เจ้าของ และชายหนุ่มปริศนา.
อัครเดช หรือ ภีม ผู้ชายแปลกหน้าที่รู้เรื่องในอดีตของภัทรมากเกินไปเขาคือกุญแจหรืออาจเป็นต้นเหตุของ “คำสาปพันทิวา ที่ไม่อาจหลุดพ้น
ผู้แต่ง
ศรีรัญจวน
เรื่องย่อ
ภัทร ศิลปักษา เด็กหนุ่มวัยสิบแปด ก้าวเข้าสู่ชีวิตมหาวิทยาลัยในกรุงเทพฯ ด้วยหัวใจที่เต็มไปด้วยความฝัน
แต่ในคืนก่อนเปิดเทอมเขากลับฝันเห็นเงาใครบางคนเรียกชื่อเขาด้วยเสียงสั่นพร่า—ชื่อที่เขาไม่เคยรู้จักมาก่อน
วันแรกของการเรียน ชะตากลับนำพาให้เขาได้พบ “ณัฐ” และ “ภู” สองเพื่อนใหม่ที่ดูเหมือนบังเอิญ…แต่แท้จริงแล้วกลับไม่ใช่เลย
หลังจากเหตุการณ์ของตกใส่ที่ราวกับมีมือที่มองไม่เห็นผลัก ภัทรเริ่มรู้สึกได้ถึง “บางสิ่ง”เงาในกระจก เสียงเรียกในหูยามค่ำคืน และลมหายใจเย็นเฉียบที่อยู่ข้างหลัง
ทุกสิ่งค่อยๆ ฉุดให้เขาจมลึกลงสู่ความลับบางอย่างที่ฝังอยู่ในเลือดของเขาเอง ส้นทางที่ดูธรรมดาในเมืองกรุง กลับพาเขาย้อนคืนสู่ “ศรีสะเกษ” บ้านเกิดของแม่
ที่นั่นมีหญิงชราสามคน— ยายคำ, ยายไข, ยายใบ — ผู้สืบทอดพิธี “รับผีฟ้า”และในหมู่บ้านที่เงียบสงบแห่งนั้น มีคำสาปหนึ่งที่คนรุ่นเก่าห้ามพูดถึง…
“คำสาปพันทิวา”คำสาปที่ผูกดวงวิญญาณของชายหนุ่มผู้หนึ่งไว้กับราตรีนิรันดร์และบางสิ่งในตัวภัทร…กำลังตื่นขึ้นทีละน้อย
เมื่อความจริงของอดีตเริ่มเผย ภัทรต้องเลือกระหว่าง “ปลดคำสาป”หรือ “ปล่อยให้มันดำรงอยู่” เพื่อปกป้องคนที่เขารักที่สุด — แม้จะต้องแลกด้วยชีวิตของตัวเองก็ตาม
สารบัญ
เนื้อหา
1 เช้าแรกของปี 1
เช้าวันจันทร์ในกรุงเทพฯ
ภัทรเดินเข้ามาในคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้นผสมกับความกังวล มือทั้งสองถือสมุดโน้ตและหนังสือเรียนนี่เป็นวันแรกของเขาในฐานะนักศึกษาปีหนึ่ง
ภัทรเป็นเด็กหนุ่มร่าเริงและใฝ่รู้ แต่ก็ไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองนักเขาเพิ่งจบมัธยมปลายจากโรงเรียนใกล้บ้านเป็นคนละเอียดอ่อน รักการอ่าน และสังเกตสิ่งรอบตัวเสมอแม้จะขยันและตั้งใจเรียน แต่บางครั้งเขาก็คิดมากกับเรื่องเล็ก ๆ เสมอ
ขณะเดินผ่านทางเดินกว้าง ๆ ของคณะภัทรมองนักศึกษาอื่น ๆ พูดคุยหัวเราะ และพยายามยิ้มให้เพื่อนร่วมชั้น แต่หัวใจเต้นแรงประหม่าความคิดหนึ่งผุดขึ้นในใจเขา…“วันนี้จะเจอเพื่อนใหม่หรือเปล่านะ?”
ทันใดนั้น เสียงโลหะกระทบดังลั่น! ของชิ้นหนึ่งจากชั้นวางของหล่นลงมาพุ่งตรงมาที่หัวเขา“อ๊ะ!” ภัทรก้าวถอยแทบไม่ทัน ใจเต้นแรงจนแทบหยุดแต่ทันใดนั้น มือสองข้างก็คว้าของชิ้นนั้นไว้ทันเขาหันไปเห็น ณัฐและภู ยืนอยู่ข้าง ๆ
“ระวังหน่อยสิ!” ณัฐพูดพร้อมรอยยิ้มภูพยักหน้าเบา ๆ แล้ววางของกลับที่เดิมด้วยความระมัดระวังภัทรหายใจหอบ เขายิ้มเก้อ ๆ“ข…ขอบคุณมากครับ ผมเกือบโดนเต็ม ๆ แล้ว”
ณัฐยิ้มกว้าง“ไม่เป็นไร เราเจอกันวันแรกก็ช่วยกันเลยนะนี่”ภูพยักหน้าอีกครั้ง“ผมชื่อภู ส่วนคุณ…?”“ผม…ภัทร”ชายหนุ่มสองคนมองเขาแล้วยิ้มและนั่นคือจุดเริ่มต้นของมิตรภาพของทั้งสาม
หลังจากเหตุการณ์ของตกใส่ในห้องเรียน ภัทรยังคงเดินผ่านทางเดินของคณะด้วยหัวใจเต้ยแรงแม้ ณัฐและภูจะช่วยไว้ได้ แต่ความรู้สึกแปลก ๆ ในใจเขายังไม่จาง
ระหว่างทางไปที่ห้องสมุดภัทรสังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างผิดปกติเงาเล็ก ๆ คล้ายใครบางคนวิ่งผ่านด้านข้างแต่พอเขาหันไปก็ไม่เห็นใครเสียงลมพัดผ่านกระจกดังแกร็กกระดาษบางแผ่นบนพื้นพลิกไปมาเหมือนถูกใครขยับ
เขาสะดุ้งและหยุดเดินหัวใจเต้นแรง เหงื่อซึมตามหน้าผาก“นี่…มัน…อะไรเนี่ย?” เขาพึมพำคนเดียวแม้จะพยายามบอกตัวเองว่าเป็นเพียงจินตนาการหรือความเหนื่อยล้าแต่ความเย็นเฉียบที่ไหลลงมาที่กระดูกสันหลังทำให้เขาไม่กล้ามองไปรอบ ๆ
ภัทรรีบก้าวไปที่ห้องสมุดแต่ทุกครั้งที่หมุนตัว เขารู้สึกเหมือนมีใครบางคนกำลังจับตาเขาอยู่ภายในห้องสมุดเงียบสงัดมีเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศเบา ๆ และเสียงพลิกหน้ากระดาษของนักศึกษาบางคนภัทรเลือกโต๊ะมุมในสุดใต้แสงไฟสีขาวทีาสว่างเกินไปในพื้นที่เงียบสงบ
เขานั่งลง วางหนังสือเรียนตรงหน้าแต่สมาธิกลับไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเสียงบางอย่างคล้ายฝีเท้าเบา ๆ เดินผ่านด้านหลัง ทั้งที่เมื่อครู่เขาเห็นว่าไม่มีใครอยู่ใกล้
เขาหันกลับไปมอง — กลับว่างเปล่ากระจกใสด้านหลังสะท้อนเงาของเขาเองแต่เงาในกระจกดูแปลกไปเหมือนจะ “หันหน้ามาทางเขา” ทั้งที่ร่างจริงไม่ได้ขยับเลย
ภัทรสะดุ้ง รีบลุกขึ้นและถอยหลังไปชนเก้าอี้ “โอ๊ย...” เขาครางเบา ๆ ก่อนพยายามสูดลมหายใจเข้าลึก ๆทันใดนั้น เสียงกระซิบแผ่ว ๆ ดังขึ้นข้างหู
เสียงนั้นเป็นเสียงผู้หญิง ละมุนแต่เย็นเยียบเหมือนลมจากโลกอีกฝั่ง> “ครองขวัญ…”
ภัทรชะงัก หันไปทันที — ไม่มีใคร หนังสือบนชั้นใกล้ ๆ ขยับเองเหมือนถูกผลักทีละเล่มเสียง “แกรก” ของปกหนังสือเก่า ๆ ดังขึ้นจนน่าขนลุก
ณัฐและภูที่เดินตามมาได้ยินเสียง“ภัทร…เป็นอะไร?” ณัฐถามภูยืนอยู่ข้าง ๆ มองไปรอบ ๆ แต่ก็ไม่เห็นใคร
“มี…มีใคร…ทำอะไรผม!”ภัทรยังหายใจแรง ชี้ไปที่ตู้เอกสาร แต่ข้างตู้ว่างเปล่าณัฐก้าวเข้ามา“ไม่ต้องกลัว…เราอยู่ด้วยกัน”ภูพยักหน้า“
ภัทรยืนสั่น มือยังสั่นอยู่ หัวใจเต้นแรง ความเย็นเฉียบไหลเข้ากระดูกสันหลังและเขารู้แล้วว่า…สิ่งที่ตามเขาอยู่ ไม่ใช่มนุษย์แน่ ๆทั้งสามเดินออกจากห้องสมุดด้วยความระมัดระวังแต่เสียงกระซิบแผ่ว ๆ ยังติดอยู่ในหัวภัทร > “ครองขวัญ…”
ณัฐและภูเห็นสีหน้าภัทรที่ตกใจ แต่ก็ยังไม่รู้ว่ามันคืออะไรภัทรรู้เพียงอย่างเดียว…สิ่งนั้นกำลังจับตามองเขาอยู่