ชีวิตเกิดใหม่ของหลิงซีหวังเพียงสงบสุขปลอดภัยแต่ไม่คิดว่าตนเองนั้นจะไปเข้าตาราชครูผีเข้าผีออกอย่างซือหม่าเยว่เทียน
ชาย-หญิง,เกิดใหม่,ย้อนยุค,จีน,ฟีลกู๊ด,จีนโบราณ,เกิดใหม่,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
หลิงซีพึ่งจะเข้าใจอย่างถ่องแท้ว่าอาการคนจับไข้หัวโกร๋นมันเป็นแบบนี้นี่เอง หลังจากเหตุการณ์น่าหวาดหวั่นเมื่อคืนเธอรีบวิ่งแบบไม่คิดชีวิตกลับมาที่เรือนพักของคนรับใช้หญิงสาวเอาผ้าคลุมตัวพลางนอนสวดมนต์ในใจ
นะโมตัสสะ พุทโธ พุทโธ
เธอนอนงึมงัมสวดมนต์จนถึงเช้าเธอไม่กล้าที่จะข่มตานอนหลับในใจก็ระเเวงว่าอีกฝ่ายจะตามมาไหมจนกระทั่งเข้ารุ่งเช้าทำให้เธอต้องยืนทำหน้าเหมือนคนขาดคาเฟอีน ใต้ตาคล้ำราวกับหมีแพนด้าก็ไม่ปาน
"หลิงซีเจ้าไหวไหมทำไมวันนี้ดูแปลกๆนะ"
เสียงของเปาอิงเพื่อนสาวใช้ประจำห้องครัวพูดทักขึ้นทำให้หลิงซีที่กำลังเหม่อสะดุ้งเล็กน้อย
"ข้าไม่เป็นไรก็แค่วันนี้ยังไม่ได้เติมของน่ะ"
หลิงซีพูดพลางทำท่าเบ่งกล้ามเรียกเสียงหัวเราะเบาๆจากเพื่อนสาว
"เจ้านี่น่ะชอบทำให้ข้าขำอยู่เรื่อย อ่อจริงสิ!
ช่วงสายๆเจ้าต้องไปรวมตัวที่ลานหน้าของจวนด้วยนะ"
"รวมตัว? เรื่องอะไรกันหรือ"
"ไม่รู้สิข้าเห็นพ่อบ้านไฉฝากบอกมาต่อๆกันอาจจะเป็นเพิ่มเงินค่าจ้างก็เป็นได้"
หลิงซีที่ตอนแรกยังคิดวนไปมาเรื่องเหตุการณ์เมื่อคืนแต่พอได้ยินคำว่าเพิ่มเงินเดือนหญิงสาวถึงกับลืมเรื่องเมื่อคืนไปเสียสนิท
ลาภปากขนาดมายังไม่ถึงเดือนก็จะได้เพิ่มเงินเดือนแล้วหรือนี่
หลิงซียิ้มน้อยยิ้มใหญ่พลางรีบชวนเปาอิงไปหาข้าวเช้ากินรองท้องพร้อมที่จะไปรับทรัพย์ในเวลาต่อมา
"พวกเจ้ายืนแบ่งฝ่ายหน้าที่กันให้เรียบร้อย"
เสียงพ่อบ้านไฉพูดขึ้นระหว่างนั้นก็จัดแจงเหล่าข้ารับใช้ให้แบ่งกันเป็นฝ่ายแยกชายหญิงโดยหลิงซีนั้นก็ยืนเข้าประจำจุดหญิงรับใช้ทำความสะอาดที่นอกเรือน
"เอาล่ะวันนี้เป็นวันดีทุกคนจะได้เพิ่มค่าจ้าง"
สิ้นเสียงพ่อบ้านไฉเหล่าข้ารับใช้ต่างพากันส่งเสียงดีใจจนเซ็งแซ่ไปหมดจนอีกฝ่ายต้องยกมือปามให้เบาเสียงลง
"แต่ข้ายังพูดไม่จบวันนี้ราชครูจะมาเลือกข้ารับใช้ส่วนตัว"
หลังจากที่พ่อบ้านไฉพูดจบประโยคทุกคนในลานต่างพากันนิ่งเงียบ จนหลิงซีถึงกับกลืนน้ำลายเพิ่มเงินเดือนก็ดีอยู่หรอกแต่อันอย่างหลังดูแล้วน่าจะไม่ดี
หญิงสาวจึงสะกิดหลังเปาอิงที่ยืนอยู่ด้านหน้าเบาๆ
"ว่าแต่ราชครูรับมือยากมากเลยหรือทำไมทุกคนพากันกลัวเช่นนี้"
"เจ้าไม่รู้อะไรส่ะเเล้ว ข้ารับใช้ที่อยู่ด้านในน่ะรับอารมณ์เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายของราชครูไม่ไหวหรอก"
"แย่ขนาดนั้นเชียว"
หลิงซีขมวดคิ้วปกติเธอทำงานแค่กวาดใบไม้ทำความสะอาดรอบๆจวนจึงไม่รู้ว่าอีกฝ่ายนั้นนิสัยเป็นยังไง
"ทุกสามวันข้ารับใช้ด้านในล้วนสับเปลี่ยนตลอดบางคนก็กลับออกมาปกติแต่บางคนก็หายไปไม่มีใครเห็นอีกเลยนะ"
หลังจากจบประโยคหลิงซีถีงกับอุทานในใจ
หรือว่านี่จะคือ ลาสบอส
ไม่ทันได้คิดอะไรต่อหลิงซีก็ได้ยินเสียงประตูของเรือนซือเยว่เปิดก่อนที่ข้ารับใช้ทุกคนจะพากันยืนเงียบอย่างสงบเสงียมหลิงซีที่สงสัยจึงเงยหน้าขึ้นไปมองเบื้องหน้าเป็นร่างของบุรุษสูงกำยำในชุดสีดำสนิท ใบหน้าหล่อเหลา คมคาย ซึ่งเธอจำได้ดีใบหน้านี้คือคนเดียวกับเมื่อคืน!
"คารวะราชครูขอรับ/เจ้าค่ะ"
ข้ารับใช้ทั้งหมดรวมถึงพ่อบ้านไฉต่างพากันทำความเคารพบุคคลเบื้องหน้า หลิงซีที่เห็นดังนั้นจึงตามน้ำไปด้วยอีกคน หญิงสาวพยายามก้มหน้าให้พอประมาณหวังว่าอีกฝ่ายคงไม่ความจำดียังไงหน้าตาเธอเมื่อเทียบกับข้ารับใช้ในจวนแล้วถือว่าธรรมดาสามัญสุดๆ
"อืม ตามสบายเถอะ"
เสียงทุ้มพูดขึ้นก่อนที่อีกฝ่ายจะนั่งบนเก้าอี้ที่พ่อบ้านไฉให้ข้ารับใช้ไปเตรียมมาให้ หลิงซีที่แอบมองก็เห็นว่าอีกฝ่ายนั้นกำลังมองข้ารับใช้ด้วยหน้าตาไร้อารมณ์
"ข้ารับใช้ชายออกไปให้หมด"
ซือหม่าเยว่เทียนพูดขึ้นเหล่าข้ารับใช้ชายต่างพากันรีบถอยออกห่างจากลานเบื้องหน้าราวกับไม่เคยมีอยู่หลิงซีเห็นดังนั้นก็คิดในใจ
ตาคนนี้โหงวเฮ้งตัวร้ายมากแม่
หลิงซีแอบมองอีกฝ่ายก็เห็นว่าซือหม่าเยว่เทียนนั้นลุกขึ้นจากเก้าอี้และเดินตรงมาก่อนจะหยุดอยู่ที่แถวแรกของสาวใช้ซึ่งถ้านับแล้วเธอนั้นอยู่แถวที่หกแถวสุดท้ายอีกฝ่ายนั้นยืนมองสาวใช้แถวแรกก่อนจะโบกมือไล่เหล่าสาวใช้ต่างพากันสลายตัวอย่างรวดเร็วซือหม่าเยว่เทียนค่อยๆเดินมาใกล้เรื่อยๆจนจะถึงแถวที่สี่ทำให้หลิงซีเริ่มรู้สึกแปลกๆ
หรือว่านี่จะคือลางสังหรณ์เมื่อวันลอยกระทง
จนสุดท้ายก็เหลือเพียงแค่แถวของนางเท่านั้น หลิงซีเก็บอาการก่อนจะยืนนิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเธอเห็นอีกฝ่ายนั้นยืนอยู่ข้างหน้าพลางไล่ตั้งแต่หัวแถวไปจนปลายแถวแต่อีกฝ่ายก็ยังไม่ได้พูดอะไร
เวลาผ่านไปสักพักเธอเห็นเขากำลังจะยกมือเพื่อที่จะโบกไล่เหมือนแถวก่อนๆ จู่ๆก็มีเสียงของสตรีถัดจากเธอไปสองคนดังขึ้น
"ราชครูเจ้าคะ...ข้าน้อยอยากจะปรนนิบัติท่านเจ้าค่ะ"
หลิงซีได้ยินดังนั้นจึงหันไปดูด้วยความรวดเร็วให้ตายจะมาอยากปรนนิบัติอะไรตอนนี้ให้เขาโบกไล่ ล่ะค่อยมาบอกนอกรอบไม่ได้เหรอ!
เจ้าของเสียงนั้น คือ จี้เสี่ยวสาวใช้ที่คอยดูแลเครื่องแต่งกายอีกฝ่ายนั้นเเป็นคนมีใบหน้างดงาม ผิวพรรณผุดผ่อง รูปร่างสมส่วนตามแบบฉบับสตรี หน้าตาระดับนี้ราชครูก็ต้องหวั่นใจบ้างแหละ
"งั้นหรือ....เจ้าเดินมาใกล้ๆข้า"
จี้เสี่ยวได้ยินดังนั้นจึงทำท่าทีเอียงอายก่อนจะค่อยๆเดินไปหายังร่างสูงเบื้องหน้า หลิงซีที่กำลังมองคนทั้งสองก็อดจะวิจารณ์ในใจได้
แหมราชครูนี่ก็ไม่เบา ถ้าเป็นแนววังหลังนะจี้เสี่ยวนี่ต้องโดนหมายหัวแน่ๆ ไม่แปลกหรอกด้วยรูปร่างหน้าตาระดับนี้ถ้าเธอเป็นผู้ชายก็ต้องมีหวั่นไหว
ระหว่างที่จี้เสี่ยวกำลังเดินเข้าไปใกล้จนระยะห่าง เหลือเพียงคืบนั้นจู่ๆ หลิงซีก็รู้สึกได้ถึงลมอะไรสักอย่างพัดผ่านหน้าไปก่อนจะมีความเปียกชื้นเหนียวเหนอะที่ใบหน้าของเธอแทน หลิงซียกมือขึ้นสัมผัสใบหน้าก่อนจะแตะสิ่งที่อยู่บนหน้าเธอ
แม่ย้อย เลือดนี่หว่า
พลางนั้นก็มีเสียงดังหล่นทางด้านหลังของเธอหลิงซีหันกลับไปมองก่อนจะพบว่าเป็นศีรษะของจี้เสี่ยวนั้นเองหญิงสาวที่อดกลั้นไม่ไหวรีบวิ่งออกไปจากแถวก่อนจะโก่งคออาเจียน
"พ่อบ้านไฉจัดการเก็บนางให้เรียบร้อย"
"ขอรับราชครู"
หลิงซีเหลือบตามองก็เห็นข้ารับใช้ชายพากันขนร่างไร้วิญญาณของจี้เสี่ยวออกไป หญิงสาวหน้าซีดเผือดพลางมองไปยังซือหม่าเยว่เทียนที่ยังคงใบหน้าไร้อารมณ์อีกฝ่ายนั้นเช็ดเลือดที่เปื้อนมือช้าๆ
"เห็นแล้วหรือไม่ ถ้าหากมีเจตนาแบบนางก็จะเป็นเช่นนั้น"
อีกฝ่ายพูดเสียงเรียบก่อนจะเบนสายตามาทางหลิงซี หญิงสาวเห็นดังนั้นก็รีบกลับมาเข้าแถวก่อนจะทำตัวปกติแต่ในใจนั้นแทบอยากจะวิ่งหนีให้รู้แล้วรู้รอด
"เจ้าน่ะ"
เสียงทุ้มพูดขึ้นก่อนที่ซือหม่าเยว่เทียนจะเดินมาหยุดตรงหน้าเธอหลิงซีถึงกับกัดฟันก่อนจะเงยหน้าขึ้น
"เจ้าค่ะราชครู"
"ตั้งแต่นี้มาติดตามรับใช้ข้าเป็นการส่วนตัว"
"ห้ะ"
หลิงซีที่ตกใจจึงเผลออุทานก่อนจะมองหน้าอีกฝ่าย
นานิ เอาจริงดิพี่
ซือหม่าเยว่เทียนไม่ได้ตอบอะไรก่อนจะพยักหน้าให้ พ่อบ้านไฉแล้วก็เดินกลับเข้าเรือนไป หลิงซีที่ยังตกใจค้างอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงหญิงรับใช้ต่างพากันพูดให้กำลังใจนางก่อนที่จะพากันรีบแยกย้าย
"หลิงซีเจ้านี่วาสนาดีจริงๆ ถึงขั้นเข้าตาท่านราชครูได้ ข้ายินดีกับเจ้าด้วยนะ"
พ่อบ้านไฉพูดพลางยกมือตบบ่านางเบาๆ หญิงสาวแทบอยากจะไม่เชื่อหูเป็นวาสนาแบบไหนก่อนท่านไฉ นี่ท่านไม่เห็นคนหัวหลุดจากบ่าหรือไร!
"เอาล่ะต่อไปนี้เจ้าไม่ต้องไปกวาดใบไม้แล้วให้คอยมารอรับใช้ราชครูอย่างเดียวพอ"
พ่อบ้านไฉพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นหลิงซีที่มองคราบเลือดสลับกับเรือนของซือหม่าเยว่เทียนอย่างปลงตกจบแล้วชีวิตสาวใช้แบบสงบสุขสบาย ปลอดภัย ดูท่าไม่หัวหลุดจากบ่า ก็คงพิการเป็นแน่แท้
