ชีวิตเกิดใหม่ของหลิงซีหวังเพียงสงบสุขปลอดภัยแต่ไม่คิดว่าตนเองนั้นจะไปเข้าตาราชครูผีเข้าผีออกอย่างซือหม่าเยว่เทียน
ชาย-หญิง,เกิดใหม่,ย้อนยุค,จีน,ฟีลกู๊ด,จีนโบราณ,เกิดใหม่,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
"เงินดี สวัสดิการเลิศ มีที่พักให้การทะลุมิติมาแบบนี้ก็ไม่แย่นะหลิงซีเอ้ย"
เสียงพูดงึมงัมของหญิงสาวพูดขึ้นซึ่งเธอก็คือหลิงซีแน่นอนดูจากลักษณะการพูดเเล้วเธอพึ่งจะทะลุมิติมาอยู่ในร่างของหญิงรับใช้ของจวนราชครูแม้พึ่งจะทะลุมิติมาได้เพียงอาทิตย์หนึ่งแต่หลิงซีมั่นใจว่าตนไม่ได้อยู่ในนิยายเรื่องไหนทั้งนั้นและไม่ได้สวมร่างใครด้วยเพราะเธอไปส่องกระจกดูแล้วก็พบว่านี่เป็นตัวตนของเธอแบบสามร้อยเปอร์เซนไม่มีขาดไม่มีเกิน
แต่อีกอย่างที่ดีก็คือตัวเธอนั้นเป็นคนหน้าตาไม่ได้สวยหน้าตาแบบธรรมดาจะมีก็เพียงแต่รอยตกกระบนใบหน้าที่พอจะเป็นที่สังเกตได้บ้างเท่านั้น แต่ก็ดีแล้วล่ะยิ่งหน้าตาธรรมดาชีวิตราบรื่นจะได้ไม่มีเรื่องชวนปวดหัวอย่างอยู่ๆจะได้กลายเป็นนางเอกยอดหญิงงามดึงดูดทั้งพระเอก พระรองหรือแม้แต่ตัวร้ายพวกประเภทธงแดงในชีวิตจริงหลิงซีก็ขอบายดีกว่า
หลิงซีคิดอย่างเรื่อยเปื่อยพลางยืนหัวเราะเบาๆก่อนจะกวาดลานฝึกวรยุทธ์ที่มีใบไม้แห้งปกคลุมจะว่าไปตั้งแต่เธอมาอยู่ที่นี่ก็ยังไม่เคยที่จะพบเจ้าของจวนอย่าง
ราชครูซือหม่าเยว่เทียนเลยสักครั้งได้ยินเพียงแต่พวกสาวใช้ร่ำลือกันว่าอีกฝ่ายนั้นหน้าตาหล่อเหลา งดงาม แต่เป็นคนที่คาดเดาอารมณ์ไม่ได้ ผีเข้าผีออก
บางทีสาวใช้หรือพวกทหารเฝ้าเวรยามก็มักจะเปลี่ยนคนบ่อยๆ แต่ก็นะหลิงซีไม่ได้สนใจอะไรอยู่แล้วเพราะเท่าที่ประเมินตัวเองเธอนั้นไม่ได้โดดเด่นและก็ไม่ได้มีหน้าที่หลักต้องเข้าออกจวนด้านในแค่นี้ก็รอดพ้นจากเจ้าของจวนแบบสบายๆว่าแล้วหลิงซีก็ฮัมเพลงอย่างมีความสุขพลางกวาดใบไม้ต่อไป
"เจ้าที่ยืนกวาดใบไม้ตรงนั้นมานี่เดี๋ยวซิ"
เสียงเรียกจากชายวัยกลางคนดังขึ้นจากด้านหลังทำให้หลิงซีชะงักก่อนจะบ่นในใจ
ตกใจหมดคนกำลังเพลินๆ
เธอหันไปก่อนจะพบว่าเป็นพ่อบ้านไฉนั่นเองหลิงซีรีบเดินไปหาอีกฝ่ายก่อนจะยิ้มมิตรภาพไปให้หนึ่งที
"เจ้ารับผิดชอบในการทำความสะอาดใช่ไหม"
"เจ้าค่ะ"
"งั้นก็ดีวันนี้เจ้าไปทำความสะอาดน้ำตกจำลองท้ายจวนทีนะ...แล้วก็รีบไปตอนนี้เลยจะดีมากเดี๋ยวมันจะมืดค่ำเสียก่อน"
"เจ้าค่ะท่านไฉ"
ท่านไฉพูดแค่นั้นก่อนจะเดินจากไปดูเหมือนว่าวันนี้จะได้เปิดประสบการณ์ใหม่นอกจากกวาดใบไม้เสียแล้วหลิงซีคิดก่อนจะเดินไปยังห้องเก็บอุปกรณ์ทำความสะอาดระหว่างนั้นเธอก็นึกได้ขึ้นว่ายังไม่ได้กินข้าว
ของแบบนี้กองทัพมันก็ต้องเดินด้วยท้องก่อนไปก็ขอแวะกินข้าวก่อนละกัน
"ให้ตายไม่น่ากินข้าวจนเพลินเลยเรา"
หลิงซีเดินมาตามทางเดินที่พาไปสู่น้ำตกจำลองท้ายจวนระหว่างทางนั้นก็มีเพียงแสงจากโคมไฟคอยส่องนำทางก็นะจะโทษใครไม่ไเนอกจากตัวเธอนี่แหละกินข้าวจนเพลินพอรู้อีกทีก็ลืมว่าตนได้ออเดอร์งานมาหนึ่งจนสุดท้ายก็เริ่มจะมืดค่ำจนได้
หญิงสาวมองรอบๆตัวเธอพอจะเข้าใจพ่อบ้านไฉเหมือนกันนะว่าทำไมให้มาก่อนค่ำเพราะท้ายจวนค่อนข้างจะรกซึ่งผิดกับด้านหน้าเป็นอย่างมากหญ้าสองข้างนี่รกแถวบรรยากาศก็วังเวงนี่ชวนให้คนเราคิดสิ่งที่ไม่ควรจะคิดอยู่เรื่อยหลิงซีรีบก้าวเท้าเดินหญิงสาวมาจนถึงน้ำตกจำลองก่อนที่เธอจะวางโคมไฟไว้ข้างๆและเริ่มลงมือทำความสะอาด
"อีกนิดก็ใกล้จะเสร็จแล้ว"
หลิงซีปาดเหงื่อบนหน้าผากก่อนจะหยิบผ้าเพื่อเตรียมเช็ดระหว่างนั้นจู่ๆแสงไฟที่เคยมีก็ได้ดับลง
"เฮ้ย"
หลิงซีอดอุทานไม่ได้เพราะตอนนี้รอบตัวเธอมืดสนิทมีเพียงแค่แสงจากดวงจันทร์ที่พอจะทำให้เธอเห็นภาพรอบตัวแบบลางๆ
"ตกใจหมดให้ตายมาดับแบบนี้ก็หวั่นอยู่นะ"
หญิงสาวรีบคว้านหาที่จุดไฟในแขนเสื้อตนเอง
ฉึบ
หลิงซีชะงักมือที่กำลังหาเธอได้ยินเสียงเหมือนคนฟันอะไรสักอย่างดังมาจากด้านขวาของน้ำตกหญิงสาวหยุดฟังเสียงให้แน่ใจบางทีเธออาจหูฟาดไม่ก็เริ่มจิตหลอนก็เป็นไปได้
ฉึบ ฉึบ ฉึบ
โอเค ไม่น่าจะเกิดจากการมโนจิตแต่อย่างใดแบบนี้ไม่ผีก็คน ซึ่งทั้งสองอย่างถามว่าเธอกลัวไหมแน่นอนต้องตอบว่ากลัวอยู่แล้วหลิงซีได้ข้อสรุปกับตัวเองจึงค่อยๆย่องกลับโชคดีมากที่ไฟดับพอดีอย่างน้อยไม่ว่าจะเป็นอะไรถ้าเกิดมาเจอเธอคงไม่ได้แน่จากการที่ดูหนังสยองขวัญมาคนขี้สงสัยมักตายเสมอ หญิงสาวนั่งย่อตัวให้ต่ำก่อนจะค่อยๆขยับถอยหลังพลางมองไปทางเสียงที่ยังคงดังไม่ขาดสาย
"แม่ร่วง!"
หลิงซีอุทานเบาๆหญิงสาวเสียจังหวะล้มตะแคงเมื่อกี้ระหว่างที่เธอถอยนั้นรู้สึกเหมือนตนจะชนบางอย่างเธอจึงยันตัวลุกขึ้นก่อนจะใช้สายตาเพ่งมองไปยังสิ่งที่กีดขวางตนเองภายใต้แสงจันทร์ที่ส่องลงมากับการที่เธอเพ่งมองก็พบว่าสิ่งที่เธอชน คือ ร่างสูงกำยำในชุดสีขาวอีกฝ่ายนั้นมีใบหน้าหล่อเหลา คมคาย แต่ที่ทำให้เธอใจหล่นไปตาตุ่มคือทั่วร่างนั้นเปียกไปด้วยของเหลวสีแดงสด
เรือหายใหญ่มาก...ผีป่ะคะ
หลิงซีหน้าซีดเผือดพลางมองร่างสูงของบุรุษตรงหน้าคน หรือผี หรือว่าจะเป็นมิจจี้ ถ้าเป็นอย่างที่หนึ่งกับสามเธอตายชัวร์ ปิดตำนานเกิดใหม่ทั้งทีก็ลงโลงรอบที่สองไปส่ะแล้ว หลิงซีทำใจแข็งมองอีกฝ่ายกลับเธอต้องนิ่งไว้ร่างสูงของบุรุษเบื้องหน้ายังคงไม่ขยับไปไหนอีกฝ่ายจ้องมองเธอนิ่งๆด้วยใบหน้าไร้อารมณ์
หลิงซีรู้สึกกดดันจึงหลับตาพลางอวดครวญในใจให้ตายเถอะยังไม่พ้นเดือนก็จะตายแล้วเหรอ อนาคตกินดี มีสุข ปลอดภัยหายวับไปกับตาแล้วหญิงสาวสูดหายใจลึกๆก่อนจะลืมตาเอาวะเป็นไงเป็นกันไม่สู้ก็ไม่รู้หลิงซีลืมตาขึ้นมากะว่าจะเสี่ยงตายดูก็พบว่าอีกฝ่ายนั้นหายไปแล้ว เธอมองรอบข้างก็ไม่พบวี่แววดังนั้นหญิงสาวก็รีบวิ่งกลับไปยังที่พักสาวใช้ทันทีไม่รู้ว่าเมื่อกี้มันคนหรือผีแต่ก็ขอบคุณมากที่ไม่ฆ่ากันเห็นที่สวรรค์ยังเข้าข้างเธออยู่
