โรงเรียนมัธยมปลายโยชิโนะในเช้าวันจันทร์ฮารุวิ่งกระหืดกระหอบเข้าห้องเรียนพร้อมขนมปังในปากแบบที่เห็นได้ตามสูตรพระเอกมังงะแต่สิ่งที่เขาสะดุดไม่ใช่ขนมปัง แต่เป็นสายตาขวาง ๆ ของชายคนหนึ่ง
ผู้แต่ง
Takky Moobinเรื่องย่อ
โรงเรียนมัธยมปลายโยชิโนะในเช้าวันจันทร์ฮารุวิ่งกระหืดกระหอบเข้าห้องเรียนพร้อมขนมปังในปากแบบที่เห็นได้ตามสูตรพระเอกมังงะแต่สิ่งที่เขาสะดุดไม่ใช่ขนมปัง แต่เป็นสายตาขวาง ๆ ของชายคนหนึ่ง
ชาย-ชาย,รั้วโรงเรียน,รัก,ตลก,น่ารัก,น่ารักจังเลยขอจุ๊บหน่อย,นิยายวาย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
Boyfriend รักนะนายหน้าบึ้ง
โรงเรียนมัธยมปลายโยชิโนะในเช้าวันจันทร์ฮารุวิ่งกระหืดกระหอบเข้าห้องเรียนพร้อมขนมปังในปากแบบที่เห็นได้ตามสูตรพระเอกมังงะแต่สิ่งที่เขาสะดุดไม่ใช่ขนมปัง แต่เป็นสายตาขวาง ๆ ของชายคนหนึ่ง
ภารกิจหน้าใส หวังพิชิตนายหน้าแข็ง
วันถัดมา ห้องเรียนมัธยมปลายปี 2 ห้อง A
ฮารุนั่งจ้องกระดาษแผ่นหนึ่งที่เขียนหัวข้อไว้ตัวโตๆ ว่า
> “Operation: Smile Sota!!”
> (ชื่อภารกิจดูเหมือนจะหลุดมาจากรายการวาไรตี้)
ด้านล่างมีรายการที่เขาขีดไว้เอง
✅ ยื่นขนมให้ – ล้มเหลว
✅ ชวนคุยเรื่องแมว – เงียบ
⏳ ทำท่าเซอร์ไพรส์แล้วแกล้งหกล้มใส่ – ยังไม่ลอง
⏳ แกล้งบ่นว่า “ผมอกหักอะ ช่วยยิ้มให้หน่อยได้มั้ย?” – น่าสนใจ
“มิยาเสะ…”
เสียงจากเพื่อนสนิทอย่างคาวาดะดังขึ้นข้างตัว
“นี่นายจริงจังเหรอวะ จะจีบอาซากุระจริงๆ?”
“หื้ม? ไม่ได้จะจีบ!” ฮารุรีบปฏิเสธ มือปิดกระดาษภารกิจแน่น
“แค่…อยากให้เขายิ้มบ้างไง ใครจะอยู่โลกนี้แบบไม่ยิ้มเลยได้ล่ะ?”
“อืมม...แต่ถ้าเขายิ้มแล้วหล่อขึ้นจนทุกคนแย่งนายขึ้นมา จะทำยังไง?”
ฮารุนิ่ง
หน้าแดงนิดๆ แล้วพึมพำเบา ๆ
> “งั้น...จะจับไว้คนเดียวเลย”
🌤️ พักกลางวัน ที่ดาดฟ้าโรงเรียน
เป็นเรื่องปกติที่โซตะจะขึ้นมานั่งกินข้าวบนดาดฟ้าเงียบ ๆ คนเดียว
แต่วันนี้มีความ "ผิดปกติ" อยู่หนึ่งอย่าง
"โอ้! ดาดฟ้าวันนี้อากาศดีจังเลยนะ~!!"
ฮารุยืนอยู่ตรงทางเข้า พร้อมถาดข้าวกลางวันสองชุด
โซตะถอนหายใจ
“จะมากินด้วยเหรอ”
“อื้ม!” ฮารุยิ้มกว้าง
“โต๊ะตัวนั้นมันว่างพอดีเลย”
“แต่ฉันจะนั่งตรงนี้”
“ก็ไม่ได้นั่งติดนี่นา แค่เห็นหน้าเธอระหว่างกินก็รู้สึกข้าวอร่อยขึ้นแล้ว”
...
โซตะหันมาช้า ๆ
“นายจีบฉันเหรอ”
ฮารุสำลักข้าว
“บะ…บ้า! ไม่ใช่ซะหน่อย! ฉันแค่ชอบหน้าหล่อ ๆ ของเธอเวลาไม่พูด!”
“...อันนี้ก็จีบอยู่ดีไม่ใช่เรอะ”
...
บรรยากาศเงียบไปชั่วครู่
ก่อนที่โซตะจะยื่นกระดาษทิชชู่ให้
“拭けよ” — เช็ดซะสิ
ฮารุรับมาเงียบ ๆ
แล้วแอบเหลือบมอง…เห็นมุมปากของโซตะกระตุกนิดนึง
...
"เฮ้ย…นั่นมัน...!!"
> มุมปาก…เขาขยับนิดนึงใช่ไหม!?!?
> นายยิ้มใช่ไหม!? นายเกือบยิ้มแล้วใช่ไหม โซตะ!!