เขาต้องการแค่ "ลูก" ไม่ต้องการ "เมีย"เธอต้องการแค่ "เงิน" ไม่ได้หวัง "หัวใจ"แต่ในค่ำคืนที่ร่างกายพันธนาการกันครั้งแล้วครั้งเล่าความรู้สึกที่ไม่ควรมี กำลังก่อเกิด...จนยากจะถอนตัว
เมียอุ้มบุญของคุณคิรัน - บทที่4 แน่นขนาดนี้ยังปากเก่ง โดย จิ้งจอกหูค้างคาว @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์
รัก,ดราม่า,เรื่องสั้น,ผู้ใหญ่,ชาย-หญิง,มาเฟีย ,มาเฟีย,ท้องได้,ท้องแล้วหนี,ท้อง,โรแมนติก ,โรแมนติค ,โรแมนติก,โรแมนซ์,ดราม่า,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เมียอุ้มบุญของคุณคิรัน
หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง
แท็คที่เกี่ยวข้อง
มาเฟีย ,
มาเฟีย,
ท้องได้,
ท้องแล้วหนี,
ท้อง,
โรแมนติก ,
โรแมนติค ,
โรแมนติก,
โรแมนซ์,
ดราม่า,
พล็อตสร้างกระแส
รายละเอียด
เขาต้องการแค่ "ลูก" ไม่ต้องการ "เมีย"เธอต้องการแค่ "เงิน" ไม่ได้หวัง "หัวใจ"แต่ในค่ำคืนที่ร่างกายพันธนาการกันครั้งแล้วครั้งเล่าความรู้สึกที่ไม่ควรมี กำลังก่อเกิด...จนยากจะถอนตัว
ผู้แต่ง
จิ้งจอกหูค้างคาว
เรื่องย่อ
เขาต้องการแค่ "ลูก" ไม่ต้องการ "เมีย"
เธอต้องการแค่ "เงิน" ไม่ได้หวัง "หัวใจ"
แต่ในค่ำคืนที่ร่างกายพันธนาการกันครั้งแล้วครั้งเล่า
ความรู้สึกที่ไม่ควรมี กำลังก่อเกิด...จนยากจะถอนตัว
สวัสดีค่ะคุณนักอ่านที่น่ารักทุกท่านนักเขียนขอต้อนรับเดือนพฤษภาคมด้วย นิยาย แนวโรแมนติก-อีโรติกเบา จากชื่อเรื่องของเราก็พอจะเดากันได้แล้วว่า "เขาต้องปั๊มลูกกัน"
เพราะฉะนั้นโทนเรื่อง
พระเอกถึงจะขรึมแต่ร้อนแรง เอะอะ "ทำการบ้าน" กับนางเอกกดแบบดุๆ จริงจัง
และเต็มไปด้วยแรงปรารถนา ความกดดันอยากให้ท้อง
ฝากเอ็นดูนักเขียนตัวน้อยคนนี้ด้วยนะคะ
ฝากกดใจ กดเข้าชั้น กดคอมเม้นท์
เพื่อเป็นกำลังให้นักเขียนด้วยนะคะ
อ้อน ๆ
นิยายเรื่องเหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุ18ปีขึ้นไป เนื้อหา สถานที่ ชื่อเป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมุติขึ้นเท่านั้น
ด้วยรักและเคารพ
นามปากกา :จิ้งจอกหูค้างคาว
สารบัญ
เนื้อหา
บทที่4 แน่นขนาดนี้ยังปากเก่ง
เตียงกว้างส่งเสียงยวบยาบเบา ๆ เมื่อคิรันขยับขึ้นคร่อมร่างเล็กของหญิงสาว ใบหน้าเขาใกล้เธอจนลมหายใจร้อนผ่าวของเขาแตะผิวแก้มนวล
มือแข็งแรงลากไล้ไปตามสัดส่วนของเธออย่างละเมียดละไม แต่น้ำหนักสัมผัสกลับหนักแน่นจนเธอรู้สึกราวกับถูกเขากลืนกินทีละน้อย
เขาเอื้อมมือไปปลดเข็มขัดหนังอย่างเชื่องช้า ก่อนดึงรั้งกางเกงสแลคราคาแพงลงจากสะโพกสอบ เผยให้เห็นความใหญ่โตของเขาเต็มตา
มีนาหลับตาแน่น ความหวาดหวั่นแล่นวูบในอก ความรู้สึกหวั่นไหวแทบทำให้เธอหยุดหายใจ
‘ใหญ่...เกินไป’
เธอกลืนน้ำลายแทบไม่ลง ความไม่แน่ใจเริ่มก่อตัวในใจ ว่าเธอจะไหวหรือเปล่า...ว่ายังถอยทันไหม
แต่คำตอบที่ได้รับ คือความเงียบของเขา...และการเคลื่อนไหวที่ชัดเจนว่า “ไม่”
"ผมจะเข้าไปแล้วนะ..." น้ำเสียงของเขาแหบพร่า
"พร้อมหรือยัง?"
มีนากลั้นหายใจ พยักหน้าเบา ๆ เป็นคำตอบเดียวที่เธอพอจะให้ได้ในวินาทีนั้น
คิรันไม่พูดอะไรอีก เขาโน้มตัวลงมากระซิบข้างหู ก่อนที่ปลายกลีบกุหลาบนุ่มจะถูกแตะด้วยความร้อนจากปลายกายชาย
เขาค่อย ๆ ดันตัวเองเข้าหาเธออย่างช้า ๆ ราวกับกำลังจะสอดแทรกผ่านรอยแยบละมุนที่บานรับเขา
“ฮึก...”
เสียงเธอสั่นไหวเบา ๆ
แต่แค่ส่วนปลายเท่านั้นก็ยังไม่สามารถแทรกผ่านเข้าไปได้ ร่างกายของเธอแน่นสนิทราวกับไม่เคยเปิดรับใครมาก่อน
คิรันชะงัก ลมหายใจหนักขึ้น
"คุณเคยกับใครมาก่อนไหม มีนา?" เขาถามเสียงแผ่ว แต่แววตานั้นเจ้าเล่ห์อย่างปิดไม่มิด
มีนาตาโต พยายามตั้งสติ
"คะ...เคยสิคะ...บ่อยด้วย..." เธอหลับตาตอบไปแบบนั้น แม้เสียงจะสั่นจนน่าขัน
คิรันหัวเราะเบา ๆ พลางส่ายหน้า
"คุณนี่โกหกไม่ได้เรื่องเลย"
เขาเอ่ยขณะไล้มือลูบหน้าท้องเธอเบา ๆ แล้วส่งสายตามองเธออย่างนักล่า
"สภาพคุณตอนนี้เหมือนลูกกระต่ายน้อยที่คิดจะหลอกเสือให้เชื่อง"
"อยากลองดีเหรอครับ มีนา?"
เธอแทบหยุดหายใจเมื่อเห็นรอยยิ้มที่ผุดขึ้นบนใบหน้าคมคายนั่น...รอยยิ้มที่เหมือนคำเตือนอ่อน ๆ ว่าเธอไม่มีทางหนีรอด
"รู้เหรอคะ..." เธอถามเสียงอ่อย
"แน่นขนาดนี้...จะไม่รู้ได้ไง"
คำพูดของเขาทำเอามีนาอยากมุดเตียงหนี หัวใจเต้นแรงจนแทบหลุดจากอก
ให้ตายสิ ใครก็ได้ช่วยเอาฉันออกไปจากตรงนี้ที...
ถ้าสัญญาฉบับนั้นอยู่ตรงหน้า เธอคงฉีกทิ้งแล้วกลืนลงคอไปแล้วจริง ๆ
คิรันโน้มตัวลงมาอีกครั้ง เสียงทุ้มกระซิบแผ่วที่ข้างหูเธอ
"ดูเหมือนคืนนี้ผมต้องใจดีหน่อย"
คำว่า ‘ใจดี’ จากเขามันไม่ได้ฟังดูเหมือนจะปรานีเลยสักนิด
มันเหมือนกำลังบอกเธอว่า “เธอหนีไม่พ้นหรอกมีนา”
"งั้นเริ่มจากการเตรียมความพร้อมให้คุณก่อนแล้วกัน"
"คะ...ตะ...เตรียมความพร้อมเหรอคะ..." เสียงเธอสั่นอย่างห้ามไม่อยู่
และรอยยิ้มของเขา ก็ยิ่งทำให้เธอรู้ว่า
คืนนี้...เธอจะไม่มีวันลืม