"คุณมีข้อสงสัยอะไรอีกไหม?"
เสียงทุ้มต่ำแฝงความเย็นชาเอ่ยขึ้นจากฝั่งตรงข้ามของโต๊ะประชุมหรูหราอย่างไร้อารมณ์
มีนานั่งหลังตรง ตัวเกร็ง มือกำชายกระโปรงแน่นจนข้อนิ้วซีด เธอพยายามรวบรวมสติกล้าสบตาชายหนุ่มตรงหน้า แม้ใบหน้าเขาจะหล่อเหลาราวประติมากรรม แต่ความเย็นชานั้นกลับทำให้บรรยากาศรอบตัวเหมือนขาดออกซิเจน
ออราของเขาหนักหน่วงเสียจนแค่สายตาที่จับจ้องมาก็ทำให้เธอรู้สึกทั้งร้อนวูบและหนาวสะท้านในคราวเดียว
คิรัน วิศรุตอานนท์ ชายผู้ทรงอิทธิพลและร่ำรวยติดอันดับประเทศ กำลังยื่นข้อเสนอที่เปลี่ยนชีวิตเธอไปตลอดกาล...ข้อเสนอให้เธอตั้งครรภ์ลูกของเขา
"ฉัน...ขออ่านรายละเอียดอีกครั้งได้ไหมคะ?" เสียงเธอสั่น แม้พยายามข่มใจให้มั่นคง
"แน่นอน"
เขาผลักแฟ้มเอกสารกลับมาตรงหน้าเธออย่างเรียบเฉย ไม่มีแม้รอยยิ้มที่มุมปาก
สัญญาฉบับนั้นระบุไว้ชัดเจน
ว่าจ้างให้ตั้งครรภ์โดย ‘วิธีธรรมชาติ’ เท่านั้น
ห้ามใช้เทคโนโลยีช่วยใด ๆ เช่นเด็กหลอดแก้ว
หลังคลอด เด็กจะตกเป็นสิทธิ์ของผู้ว่าจ้างโดยสมบูรณ์
แม่อุ้มบุญไม่มีสิทธิ์ผูกพันทางกฎหมายใด ๆ กับเด็ก
ค่าตอบแทน: ยี่สิบล้านบาท พร้อมบ้านหนึ่งหลัง
ระยะเวลา: จนกว่าจะตั้งครรภ์สำเร็จ
มีนาอ่านจบก็กลืนน้ำลายเหนียวลงคอนั่นหมายความว่า...หากเธอยังไม่ท้อง ก็ต้องอยู่กับเขาต่อไป…ทุกคืน จนกว่าจะสำเร็จตามวัตถุประสงค์
เงื่อนไขนี้แน่นหนาเหมือนบ่วงที่รัดแน่นไม่มีทางดิ้นหลุด
เธอพึมพำในใจ แล้วมันจะกินเวลานานแค่ไหนกันล่ะ...
แต่ยี่สิบล้านบาทกับบ้านหนึ่งหลังมากพอจะปลดหนี้ทั้งหมดของครอบครัว รักษาแม่ที่ป่วย และเริ่มต้นชีวิตใหม่ได้
แลกกับร่างกาย...ศักดิ์ศรี...และบางสิ่งในใจที่เธอไม่แน่ใจว่าต่อไปจะยังเหลืออยู่หรือไม่
"หวังว่าเธอจะไม่ผูกพันกับเด็กในระหว่างตั้งครรภ์นะ เพราะถ้าใช่…มันคงลำบากไม่น้อย"
เสียงเขาดังขึ้นอีกครั้ง ราวกับอ่านความคิดของเธอออก
คิรันมองเห็นความลังเลบนใบหน้าเธอชัดเจน จึงพูดต่อด้วยน้ำเสียงแน่วแน่
"เราจะทำให้ทุกอย่างจบโดยเร็วที่สุด คุณแค่ต้องทำหน้าที่ของคุณให้ดีที่สุด...ทุกคืน จนกว่าจะมีผล"
คำพูดนั้นกรีดลึกเข้าไปในหัวใจ มีนาหน้าแดงวาบไม่ใช่เพราะเขิน แต่เพราะความอับอายและแรงกดดันที่ถาโถม
"ฉัน...ตกลงค่ะ" เสียงเธอเบาราวกระซิบ
ริมฝีปากหยักของเขาขยับเล็กน้อย คล้ายรอยยิ้มที่ยากจะตีความว่าเป็นความพอใจ...หรือเยาะเย้ย
"เซ็นเลย"
คิรันจ้องเธอไม่วางตา
มือของมีนาสั่นเล็กน้อย ขณะจรดปลายปากกาลงบนกระดาษแผ่นบาง ที่มีอำนาจเปลี่ยนชีวิตเธอทั้งชีวิต
หลังเซ็นเสร็จ เธอคิดว่าจะได้กลับบ้านตั้งสติ เตรียมใจกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น
แต่ไม่เลย...
คิรันลุกขึ้นยืนเต็มความสูง แล้วพูดเรียบ ๆ ด้วยน้ำเสียงที่เด็ดขาด
"ตามผมขึ้นไปบนห้อง"
"ห๊ะ!"
