บุปผาในม่านหมอก - ตอนที่14: เส้นคั่นระหว่างฟ้าและนรก โดย Aranya726 @Plotteller

เมื่อม่านหมอกหนาปกคลุมหุบเขาหลินซาน, บุปผาแห่งสวรรค์ที่บานเพียงหนึ่งครั้งในรอบร้อยปี กลับกลายเป็นกุญแจสำคัญในการเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของทั้งอาณาจักร เซี่ยเหมยหลาน, หญิงสาวจากตระกูลช่างสมุนไพร, ได้พบกับชายหนุ่มปริศนาในหมอกหนา, ม่ออวิ๋น ผู้สูญเสียความทรงจำและรู้เพียงว่าเขากำลังถูกตามล่า ด้วยสายตาที่เศร้าหมองและการปรากฏตัวที่ไม่อาจหลีกหนีจากการตามหา เขาคือผู้มีชาติกำเนิดสูงส่งที่ถูกหักหลังจนต้องหลบหนีมายังหุบเขานี้ ท่ามกลางการตามล่าของผู้มีอำนาจและการเปิดเผยความลับที่ซ่อนอยู่ในอดีต, รักและความลับ จะเป็นแรงขับเคลื่อนที่จะพาพวกเขาก้าวข้ามอุปสรรคและเผชิญหน้ากับชะตากรรมที่ไม่อาจหลีกหนีได้

บุปผาในม่านหมอก - ตอนที่14: เส้นคั่นระหว่างฟ้าและนรก โดย Aranya726 @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

แฟนตาซี,ลึกลับ,ย้อนยุค,จีน,ดราม่า,โรแมนติก,ย้อนยุค,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

ผู้แต่ง

Aranya726

เรื่องย่อ

ในหุบเขาหลินซานซึ่งปกคลุมด้วยม่านหมอกตลอดปี มีตำนานเล่าว่ามี "บุปผาแห่งสวรรค์" บานเพียงหนึ่งครั้งในรอบร้อยปี ผู้ใดได้ครอบครอง จะสามารถขอพรได้หนึ่งข้อ

เซี่ยเหมยหลาน หญิงสาวจากตระกูลช่างทำสมุนไพรผู้แร้นแค้น ได้บังเอิญพบกับชายหนุ่มปริศนาในม่านหมอก เขาไม่รู้ชื่อของตนเอง ไม่รู้ที่มา รู้เพียงว่าถูกลอบสังหารและตื่นขึ้นในหุบเขาแห่งนี้

เธอจึงตั้งชื่อให้เขาว่า "ม่ออวิ๋น" (หมอกไม่รู้ทิศ)

ในขณะที่เหมยหลานพยายามรักษาเขาให้หายดีและค้นหาตัวตนแท้จริงของม่ออวิ๋น ทั้งคู่เริ่มผูกพันกันอย่างลึกซึ้ง แต่แล้วโชคชะตาก็นำพาให้เหมยหลานถูกตามล่า โดยขุนนางใหญ่องค์หนึ่งที่ต้องการครอบครอง "บุปผาแห่งสวรรค์"

ความลับค่อยๆ เปิดเผยว่า ม่ออวิ๋นคือรัชทายาทที่หายสาบสูญของแคว้นฉู่ ผู้ถูกหักหลังและทำให้สูญเสียความทรงจำ และ "บุปผาในม่านหมอก" ก็คือกุญแจแห่งการเปลี่ยนแปลงราชบัลลังก์

สารบัญ

เนื้อหา

ตอนที่14: เส้นคั่นระหว่างฟ้าและนรก

ความมืดเงียบงันดั่งหลุมไร้ก้น

ม่ออวิ๋นลืมตาขึ้นท่ามกลางความว่างเปล่า ไม่มีเสียง ไม่มีลมหายใจ ไม่มีแม้แต่ความเจ็บปวด

เขายืนอยู่กลางทุ่งหญ้ากว้างไกลใต้ท้องฟ้าสีเทา

และตรงหน้า…คือ “เขา” อีกคน

ชายชุดดำ หน้าคล้ายกันราวกระจกเงา

แต่แววตาเยียบเย็น ดาบในมือเปื้อนเลือด และเต็มไปด้วยรอยแผลเป็น

“เจ้า…คือข้า?”

“ไม่” อีกฝ่ายตอบเสียงเย็น “ข้าคือเจ้าที่เจ้าเลือกจะลืม”

ม่ออวิ๋นนิ่งงัน จ้องร่างนั้นเขม็ง

“ข้าคือ ‘ม่ออวิ๋น’ ที่ไม่เคยได้รับความรัก

ข้าที่ฆ่าโดยไม่ถามเหตุผล ข้าที่รอดมาเพราะเลือดของผู้อื่น”

ม่ออวิ๋นกำมือแน่น “ข้าไม่ใช่เจ้าอีกแล้ว”

ชายคนนั้นหัวเราะเบาๆ ก่อนชี้ปลายดาบมาที่เขา

“หากไม่มีข้า เจ้าจะรอดไหมในโลกนั้น?”

ม่ออวิ๋นตอบช้าๆ “หากข้าต้องอยู่ในโลกที่ข้าต้องฆ่าคนบริสุทธิ์เพื่อมีชีวิตอยู่ ข้าขอเลือกตาย”

แววตาของเงาในตัวเขานิ่งไปชั่วครู่ ก่อนจะลดดาบลง

“เช่นนั้น…จงรับคืนทุกสิ่งที่เจ้าทิ้งไว้ทั้งความเจ็บปวด และบาปที่ไม่อาจลบ”

ม่านแสงสีทองเริ่มโอบรอบร่างเขาทั้งสอง

ม่ออวิ๋นรู้สึกได้ถึงพลังบางอย่างไหลกลับเข้าร่างทั้งความทรงจำเก่า ทักษะสังหารที่ฝังลึก และน้ำหนักของทุกชีวิตที่เขาเคยพรากไป

แต่คราวนี้…เขารับมันไว้ด้วยหัวใจที่เปลี่ยนไป

ในโลกจริง

เหมยหลานนั่งเฝ้าเขาอยู่ข้างเตียงเรียบในกระท่อมกลางหุบเขา

ม่อหลิงยืนเฝ้าประตู ดาบแนบแน่นในมือ เงาเงียบยังวนเวียนนอกหน้าต่าง

ทันใดนั้น…ม่ออวิ๋นลืมตาขึ้น

ดวงตาคู่นั้นไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

มันนิ่ง เรียบเย็น แต่เต็มไปด้วยสติและเจตจำนง

“เหมยหลาน…” เขาพูดเสียงแหบ

“ข้าจำได้หมดแล้วทุกอย่าง”