บุปผาในม่านหมอก - ตอนที่6: ประกายดาบในหมอก โดย Aranya726 @Plotteller

เมื่อม่านหมอกหนาปกคลุมหุบเขาหลินซาน, บุปผาแห่งสวรรค์ที่บานเพียงหนึ่งครั้งในรอบร้อยปี กลับกลายเป็นกุญแจสำคัญในการเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของทั้งอาณาจักร เซี่ยเหมยหลาน, หญิงสาวจากตระกูลช่างสมุนไพร, ได้พบกับชายหนุ่มปริศนาในหมอกหนา, ม่ออวิ๋น ผู้สูญเสียความทรงจำและรู้เพียงว่าเขากำลังถูกตามล่า ด้วยสายตาที่เศร้าหมองและการปรากฏตัวที่ไม่อาจหลีกหนีจากการตามหา เขาคือผู้มีชาติกำเนิดสูงส่งที่ถูกหักหลังจนต้องหลบหนีมายังหุบเขานี้ ท่ามกลางการตามล่าของผู้มีอำนาจและการเปิดเผยความลับที่ซ่อนอยู่ในอดีต, รักและความลับ จะเป็นแรงขับเคลื่อนที่จะพาพวกเขาก้าวข้ามอุปสรรคและเผชิญหน้ากับชะตากรรมที่ไม่อาจหลีกหนีได้

บุปผาในม่านหมอก - ตอนที่6: ประกายดาบในหมอก โดย Aranya726 @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

แฟนตาซี,ลึกลับ,ย้อนยุค,จีน,ดราม่า,โรแมนติก,ย้อนยุค,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

ผู้แต่ง

Aranya726

เรื่องย่อ

ในหุบเขาหลินซานซึ่งปกคลุมด้วยม่านหมอกตลอดปี มีตำนานเล่าว่ามี "บุปผาแห่งสวรรค์" บานเพียงหนึ่งครั้งในรอบร้อยปี ผู้ใดได้ครอบครอง จะสามารถขอพรได้หนึ่งข้อ

เซี่ยเหมยหลาน หญิงสาวจากตระกูลช่างทำสมุนไพรผู้แร้นแค้น ได้บังเอิญพบกับชายหนุ่มปริศนาในม่านหมอก เขาไม่รู้ชื่อของตนเอง ไม่รู้ที่มา รู้เพียงว่าถูกลอบสังหารและตื่นขึ้นในหุบเขาแห่งนี้

เธอจึงตั้งชื่อให้เขาว่า "ม่ออวิ๋น" (หมอกไม่รู้ทิศ)

ในขณะที่เหมยหลานพยายามรักษาเขาให้หายดีและค้นหาตัวตนแท้จริงของม่ออวิ๋น ทั้งคู่เริ่มผูกพันกันอย่างลึกซึ้ง แต่แล้วโชคชะตาก็นำพาให้เหมยหลานถูกตามล่า โดยขุนนางใหญ่องค์หนึ่งที่ต้องการครอบครอง "บุปผาแห่งสวรรค์"

ความลับค่อยๆ เปิดเผยว่า ม่ออวิ๋นคือรัชทายาทที่หายสาบสูญของแคว้นฉู่ ผู้ถูกหักหลังและทำให้สูญเสียความทรงจำ และ "บุปผาในม่านหมอก" ก็คือกุญแจแห่งการเปลี่ยนแปลงราชบัลลังก์

สารบัญ

เนื้อหา

ตอนที่6: ประกายดาบในหมอก

เสียงดาบกระทบกันดังสนั่นกลางหุบเขา เสียงฝีเท้าตะกุยหญ้า และลมหายใจหนักหน่วงของชายสองคนสะท้อนอยู่ในความเงียบงันของหมอกยามค่ำ

ม่ออวิ๋นยืนประจันหน้ากับบุรุษในชุดดำ แววตาเย็นชาไร้ความกลัว

มือข้างหนึ่งยังกำป้ายหยกแน่น มืออีกข้างถือดาบไม้ไผ่เก่าคร่ำที่เหมยหลานใช้ในสวน

แม้เป็นเพียงดาบไม้ แต่เมื่อเขาฟาดออกไป กลับเฉียบคมจนอีกฝ่ายต้องล่าถอย!

“ฝีมือเช่นนี้...เจ้ายังจำได้งั้นหรือ?” บุรุษปริศนากล่าวด้วยเสียงเย้ยหยัน “หรือเป็นเพียงสัญชาตญาณนักฆ่าที่ฝังลึก?”

ม่ออวิ๋นไม่ตอบ เขาเพียงนิ่งมอง

และในห้วงชั่วพริบตานั้น ภาพหนึ่งผุดขึ้นในหัว...

ดาบสีเงินในมือ

ชุดนักฆ่าสีดำ

เสียงนางผู้หนึ่งร้องเรียกชื่อเขา... ก่อนที่ทุกอย่างจะดับวูบด้วยเสียงฟาดดาบสุดท้าย

ม่ออวิ๋นกัดฟันแน่น “เจ้าคือใครกันแน่?”

“คนที่เจ้าทิ้งไว้ในเปลวเพลิงวันนั้น” เสียงอีกฝ่ายสั่นพร่า “เจ้าทำลายทั้งสำนัก...แล้วจากไปอย่างไม่แยแส!”

เสียงของเหมยหลานดังขึ้นข้างหลัง “พอเถอะ! ถ้าเขาลืมไปแล้ว ก็ให้มันเป็นอดีต!”

บุรุษในชุดดำจ้องเธอด้วยแววตาเคียดแค้น “เจ้า...ก็ยังอยู่เคียงข้างมันอีกเช่นเคย”

ม่ออวิ๋นขยับตัวบังนางไว้ ใบหน้าเคร่งเครียด

“ไม่ว่าในอดีตข้าจะเป็นเช่นไร... แต่ในยามนี้ ข้าจะไม่ให้ใครแตะต้องนาง”

หมอกยังคงปกคลุมแน่นหนา

แต่ในหมอกนั้น ความรู้สึกที่แท้จริง...เริ่มสว่างขึ้นทีละน้อย