‘เรย์’ ร็อคสตาร์วัย 38 ปี ที่ได้พบ ‘นิน่า’ เด็กสาวอ่อนหวาน ที่พบกันครั้งแรกคือภาพที่เรย์เห็นเธอสวมสเวเ๖อร์สีชมพูท่ามกลางแฟนคลับในชุดสีดำ
ชาย-หญิง,ตะวันตก,รัก,ตลก,ยุคปัจจุบัน,พระเอกแบดบอยแต่อบอุ่น,นางเอกน่ารัก,Rockstar,Vtuber,โรแมนติก,โรแมนซ์,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
Falling the Pastel หลุ่มรักสีพาสเทล
‘เรย์’ ร็อคสตาร์วัย 38 ปี ที่ได้พบ ‘นิน่า’ เด็กสาวอ่อนหวาน ที่พบกันครั้งแรกคือภาพที่เรย์เห็นเธอสวมสเวเ๖อร์สีชมพูท่ามกลางแฟนคลับในชุดสีดำ
นิวยอร์ก ปี 2025 ณ ที่ คลับ ‘Midnight Howl’
มันก็เป็นคืนหนึ่งทีก็ยังสมบรูณ์แบบ มีเสียงเพลงที่ดังกระหึ่มพลังของเสียงดนตรีที่ดังกังวานไปทั่วคลับ ‘Midnight Howl’ ที่รวมตัวของเหล่าผู้ที่ไม่เคยหลับใหลในยามค่ำคืน ผู้ที่ยังมัวเมาไปกับเสียงเพลงและแสงไฟ แต่วันนี้มันเป็นวันที่พิเศษกว่าทุกๆวันเพราะวันนี้ วงดนตรีในตำนานยุค 80 ‘Eclipse’ วงดนตรีร๊อคที่เล่นเพลงเขย่าโลกไปยันจิตวิญญาณด้วยเพลงของพวกเขา เหล่าผู้ที่รักเพลงของวง แฟนคลับที่เหนี่ยวแน่นมาอย่างยาวนาน
“ขอเสียงชาวร๊อคหน่อยเร็ว!” คำพูดของชายหนุ่มที่กล่าวผ่านไมคืนั้นทำให้เหล่าผู้ฟังเพลง แฟนคลับทั้งหลายกู่ร้องขึ้นมาอย่างตื่นเต้น และสนุกไปกับเสียงเพลง คำพูดของเขาที่เต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวาและทรงพลัง ‘เรย์ แอชฟอร์ด’ หัวหน้าวงวัย 38 ปี ที่เป็นผู้ชายตัวสูงราวๆ 185 ใบหน้าของเขานั้นคมเข้มชายชาตรี คิ้วเข้มพาดเฉียง ดวงตาที่คมกริบดุจเหยี่ยวสีฟ้าสว่าง กรามที่เป็นสันชัดเจนมีเคราเล็กน้อย รูปร่างเขานั้นก็ใหญ่งบึกบึนภายใต้เสื้อกล้ามสีขาวที่สกรีนลายสัญลักษณ์วงของเขา กับทรงผมที่ปล่อยยาวแต่เขานั้นไถข้าง พร้อมกับมัดไว้ เขาเป็นหัวหน้าวงและเป็นนักร้องนำกับมือกีต้าร์ไปด้วย อีกทั้งความหล่อเหลาลุคแบดบอยเองก็เป็นจุดขายของวง
จากนั้นเสียงกลองก็เริ่มขึ้น ผู้ที่อยู่ตำแหน่งตีกลองคือ ‘เซร่า เครินตัน’ หญิงสาว 36 ปี ผมยาวดำขลับ ใบหน้าที่เป็นรูปไข่สวยงาม แต่ดวงตาของเธอนั้นก็คมเข้มชวนหลงใหล เธอเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวของวงแต่ก็เพราะด้วยเสน่ห์ของเธอที่เป็นสาวเท่และสวย แถมอยู่ในตำแหน่งมือลกองก็ยิ่งเป็นจุดน่าสนใจ
เสียงเบสก็ดังตามๆมา ‘ลีโอ แซนเดอร์ส’ หนุ่มหล่อผลบลอน์ดตัดสั้น ใบหน้าที่เป็นสี่เหลี่ยมแข็งแรง สันกรามคมสัน ดวงตาเฉียบคมสีสีฟ้า ที่เรียกได้ก็มีความหล่อเหลาไม่แพ้กับเรย์ที่เป็นนักร้องและมือกีต้าร์ แต่เป็นความหล่อเหลาที่เหมือนเทพบุตรเรียกใจสาวๆ ก่อนเขาจะหันมาสบตากับเหล่าสาวๆและขยิบตาให้ แน่นอนว่าทำให้สาวๆต่างพากันกรี๊ด แต่ใครจะไปเชื่อละว่าเขาอายุ 38 ปี
ชายหนุ่มอีกคนที่ยืนประจำตัวของคีย์บอร์ดและข้างๆเขามีซินธิไซเซอร์ ที่พอเห็นลีโอใช้เสน่ห์จีบสาวก็ทำให้ ‘ไรอัน โควินตัน’ ถึงกับกลอกตาเบาๆกับความเบื่อหน่ายเจ้าชู้ของลีโอ ไรอันถือว่าเป็นสมาชิกที่อายุน้อยที่สุด เป็นชายหนุ่มวัย 34 ปี ตัดผมสั้นสีดำที่เป็นทรงเรียบร้อย ใบหน้าอันหล่อของเขาที่สวมด้วยแว่นกรอบสีดำ เป็นสิ่งที่แปลกตาสำหรับชาวร๊อคแต่ใครจะสนในเมื่อเขาคือคนที่เป็นคนสร้างทำนองที่ไพเราะและมันส์
“Let’s Rock!!!!!!!” สิ้นเสียงตะโกนผ่านไมค์ของเรย์ การดีดกีต้าร์ได้เกิดขึ้นตอนนี้ในผับเองก็เต็มไปด้วยเสียงดนตรีที่ประสานกันเป็นบทเพลงแนวร๊อคที่สุดมันส์ เสียงทรงพลังของเรย์ที่ว๊ากออกมาถูกใจเหล่าแฟนเพลงทั้งหลาย เหล่าแฟนคลับชายหญิงสายร๊อคทั้งโยกตัว กระโดดตามจังหวะ แต่ในช่วงเสี้ยวหนึ่งที่สายตาเขาจับจ้องไปที่บางอย่าง บางอย่างที่’ไม่เหมือนใคร’
สายตาของเขาสะดุดกับเด็กสาว ที่รูปร่างเล็กกว่าทุกคนโดยรอบ ใบห้าของเด็กสาวคนนั้นเป็นรูปไข่ที่งดงาม ดวงตากลมโตสีน้ำตาลประกายด้วยความสนุกสานไปกับเสียงเพลง ผมที่ตัดสั้นเป็นทรงโปร่งๆทำให้เธอดูกลมผมน้ำตาลนั้นก็มีไฮลไลท์เล็กๆสีฟ้าอ่อนๆ แต่ที่เด่นชวนสะดุดตาเหนือสิ่งอื่นใด เสื้อเสวกเตอร์สีชมพูดอ่อนที่มีลายยูนิคอร์นตรงอกของเธอ กางเกงยีนส์ขายาวรองเท้าผ้าใบสีขาวลายดวงดาวสีชมพู มันเป็นอะไรที่เรียบง่ายแต่ในท่ามกลางของผู้คนที่แต่งตัวสีดำสไตล์ร๊อค เธอนั้นโดดเด่นราวเป็นดาวดวงน้อยท่ามกลางคืนที่มืดสนิท
‘ตั้งสมาธิก่อนเรย์!’ เรย์รีบส่ายหัวและหันไปมุ่งความสนใจกับการแสดงต่อไปเพราะถ้าหากเกิดอะไรที่ผิดพลาดจะต้องเป็นเรื่องที่แย่ต่อตัวเขาและเป็นเรื่องที่น่าผิดหวังแน่นอนสำหรับแฟนคลับ ถึงอย่านั้นมันก็เป็นเรื่องยากเหลือเกินเพราะมันเป็นความรู้สึกแปลกใหม่ที่เขานั้นไม่รู้จักเลย เขาตัดสินใจว่าหลังจากจบคอนเสาริต์นั้นเขาจำเป็นต้องหาตัว ‘เจ้าก้อนขนตัวน้อย’ ของเขา
ผ่านไปชั่วโมง สองชั่วโมงช่วงจบคอนเสริต์ของเขาก็ได้จบลงและแน่นอนว่าสิ่งที่เขาจะชอบทำเสมอคือการที่ได้ถอดเสื้อของตัวเองและโยนมันลงไปในฝูงของแฟนคลับ เรยืถอดเสื้อกล้ามสีขาวเผยให้เห็นกล้ามอกและซิกแพ็ค ผิวสีขาวของเขานั้นก็เคลือบไปด้วยหยาดเหงื่อจากการแสดงของเขา เรียกเสียงของแฟนๆได้เป็นอย่างดี ดวงตาสีฟ้าของเขานั้นกวาดมองหาเธอสิ่งที่เขาเห็นเป็นมือกับแขนเล็กๆที่ทับด้วยเสื้อสเวกเตอร์ สีชมพูที่พยายามแหวกท่ามกลางแฟนคลับ เรย์ยิ้มออกมาเล็กน้อยและโยนเสื้อไปทางนั้น
“กรี๊ดดดด!!! ฉันได้เสื้อเขามาแล้ว” เรย์รู้สึกผิดหวังขึ้นมาในใจในทันทีเมื่อเห็นผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ เจ้าก้อนขนของเขานั้นได้เสื้อไปแทน และยิ่งรู้สึกผิดอีกพอเห็นสีหน้าของเธอนั้นผิดหวังเล็กน้อย แต่เขาก็ต้องเก็บมันไว้ในใจ ก่อนจะคว้าไมค์มา
“ค่ำคืนนี้เป็นยังไงบ้างสำหรับพวกคุณ!!!” เรย์พูดใส่ไมค์ด้วยสียงที่ก้องกังวาน อย่างหรรษาหลังจากที่ได้แสดงดนตรีให้แก่แฟนคลับของเขา
“เราคุณ เรย์!/เอาอีก!/Eclipse จงเจริญ!” เสียงร้องของแฟนคลับร้องออกมาด้วยความยินดี ความรักที่เรียกว่าท้วมท้นให้แก่วง มันทำให้เรย์ยิ้มออกมาได้ถึงแม้ว่าจะยังคงเสียใจที่ไม่สามารถมอบของขวัญให้เจ้าก้อนขนของเขาเลย
หลังจากการแสดงจบเหล่าสมาชิก Eclipse ก็พักกันที่ห้องพักหลังเวทีเพื่อให้วงอื่นขึ้นแสดงกันต่อ เรย์ที่นำกีต้าร์ใส่กระเป๋าและนำมันโยนบนโซฟาในขณะที่เขาก็ทิ้งตัวนั่ง เอนหลังพิงและถอนหายใจออกมาหลังจากการแสดงจบ
“ไหนเราตกลงกันไงล่ะว่ารอบนี้ฉันจะต้องเป็นคนโยนเสื้อไงเรย์” ลีโอมานั่งข้างเรย์และบ่นพลางเอามาสางผมสีทองของเขา
“แกช้าเองนี่” เรย์ตอบกลับมือหนาของเขาคว้าบุหรี่ขึ้นมาและจุดมันด้วยไฟแช็กกรอบสีเงินที่สลักลวดลายใบหน้าผู้หญิงเอาไว้ ก่อนเขาจะสูบนิโคตินเต็มปอดและพ่นควันออกมา
“ชิ!” ลีโอจิ๊ปากเบาๆก่อนที่เขาเองก็จุดบุหรี่สูบตามเพื่อนเขาที่อยู่ข้างๆ “แต่รู้มั้ยถ้าเซร่าถอดเสื้อโชว์นมแฟนคลับคงจะชอบใจกว่านี้” ลีโอหันไปแซวเพื่อนร่วมวงที่เป็นผู้หญิงคนเดียว
“ทุเรศว่ะเพื่อน….” เรย์ทำหน้าหยะแหยงเล็กน้อยกับคำพูดของลีโอ
“ไปตายไป” เสียงที่ไม่พอใจของเซร่าพูดมาก่อนจะปาขวดน้ำใส่ลีโอ แน่นอนว่ามันโดนหัวเขาจังๆ ก่อนจะชูนิ้วกลางให้เขาและเธอก็กลับไปสนใจหน้าจอมือถือตัวเองต่อ
“โอ๊ย! คิ้วฉันแตกพอดีสิ” ลีโอโอดครวนออกมาเล็กน้อย พร้อมกับเอาใช้มือนวดตรงจุดที่โดนขวดกระแทกเบาๆ
“ก็สมควร…” เสียงไรอันดังขึ้นมาในขณะที่เขาเองก็ยังไม่เงยหน้าออกจากหน้าจอมือถือของเขา “ไม่มีใครชอบให้แซวแบบนั้นหรอกนะ ดีแค่ไหนที่เซร่านั้นไปไม่ได้เอารองเท้าปาใส่ปากนาย” คำพูดของไรอันทำให้ลีโอเจ็บจี๊ดขึ้นมา เขาพยายามจะอ้าปากเถียงแต่ก็ทำไม่ได้เพราะตัวเขารู้ว่าถ้าเถียงไปก็เสียเวลาไม่นับเรื่องที่ไม่ชนะด้วยนะ
“เป็นอะไรไปล่ะเรย์? ทำหน้าอมทุกข์เชียวนะ มีอะไรกังวลใจรึไง?” เซร่าที่กำลังไถเล่นมือถือเพื่ออัปโหลดชีวิตและรูปภาพของเธอลงโซเชียลตามปกติ ก็เห็นสีหน้าของเรย์ที่ดูกำลังครุ่นคิดและเครียด
“อ๋อ!!! เปล่าๆ ไม่มีอะไรหรอก” เรย์สะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะโบกมือปฏิเสธพลางหัวเราะแห้งๆถึงความจริงในใจของเขานั้นยังคงหวนนึก ‘เจ้าก้อนขน’ ที่เขาได้พบเจอรอยยิ้มที่สดใส ดวงตาหยีลง โดยเฉพาะเสื้อสเวตเตอร์น่ารักๆลายยูนิคอร์น สำหรับอยากจะพบหญิงที่งดงามแบบนั้นอีก
แกร็ก….
ในขณะที่ทุกคนในวงที่ทั้งแซว พูดคุยไปด้วยเสียงที่สนุกสนาน ก็มีเจ้าหน้าที่คนหนึ่งของคลับก็เข้ามาในห้องพักของพวก
“พอดีว่ามีคนอยากจะพบพวกคุณน่ะครับ เขาชื่อว่า ‘เด็กซ์เตอร์’ ” เจ้าหน้าที่คนนั้นได้พูดออกมา
“เด็กซ์เตอร์เหรอ?” ลีโอพูดออกมาด้วยความตื่นเต้น
“งั้นให้เขาเข้ามาได้เลย!!” เรย์บอกเจ้าที่คนนั้น เขาพยักหน้าให้ ก่อนจะออกไป
“ไงพักพวก!!!” และคนที่เข้ามานั้นเป็นชายที่อายุพอๆกับเรย์เดินเข้ามา เป็นชายที่ตัวสูงไหล่ผาย ผมสีน้ำตาลเข้มตัดสั้นที่เซ็ทเสยผมขึ้นอย่างเรียบร้อย ใส่ชุดสูทที่เรียบร้อยหรูหรา เดินเข้ามาด้วยแขนที่ผายออกมาอย่างเป็นมิตร บนใบหน้าที่แว่นกรอบหน้าของเขา พร้อมกับท่าทางที่อ้าแขนตามหากอด
“เด็กซ์ พระเจ้าไม่เจอคุณมาตั้งนาน!!” เรย์ลุกขึ้นมาและเดินไปกอดเด็กซ์เตอร์ ชายผู้ที่เคยเป็นผู้จัดการให้กับวง Eclipse มาก่อนถึงตอนนี้จะไม่ได้ทำงานร่วมกันอีกต่อไป การมาครั้งนี้ทำให้พวกเรย์ดีใจกันมากๆ
“ไงเรย์ และไงพวกนายทุกคนท่าทางสบายกันดีนี่” เด็กซ์เตอร์ที่ก็ไล่กอดทุกคน อาจจะยกเว้นไรอันเพราะเขาไม่ได้ชอบกอดสักเท่าไร แต่ก็ชนหมัดกันเป็นการทักทายแทน
“แน่นอนพวกเรายิ่งกว่าสบายดีและมีงานเข้ามาเรื่อยๆเลย” เรย์พูดและพาเด็กซ์ไปนั่งที่โซฟา ก่อนจะเปิดคลูเลอร์หยิบกระป๋องเบียร์ยื่นให้ผู้จัดการเก่า “แล้วตอนนี้นายเป็นยังไงบ้าง?” เรย์เอ่ยถาม
“ก็….ตอนนี้ฉันทำงานเป็นผู้จัดการคนหนึ่ง…เธอเป็นไอดอลน่ะ” เด็กซ์เตอร์รับกระป๋องเบียร์จากมือของเรย์ และเปิดมันก่อนจะกระดกดื่ม ความสดชื่นที่มีรสชาติขมแบบผู้ใหญ่ทำให้เขาถอนหายใจด้วยความพึงพอใจออกมา
“โอ้…เด็กซ์เตอร์ของเราที่เคยเป็นขาร็อคสุดๆ นายเคยเจาะแทบจะทั้งตัวแม้กระทั้งไอ้นั้น ตอนนี้เป็นผู้จัดการให้ไอดอลแล้วเหรอ แหม~” ลีโอหรี่ตามอง ยักคิ้วแซว เพราะในอดีตเด็กซ์เตอร์นั้นแต่งตัวแบบชาวร็อคของจริงทั้งทรงผม สไตล์การแต่งตัว พร้อมรอยสักเท่ๆ แต่ตอนนี้เขาก็กลายเป็นคนที่ดูสุภาพเรียบร้อย แตกต่างจากเมื่อก่อนลิบลับ
“ทำไงได้ล่ะ ก็เธอคนนั้นน่ะนะเป็นคนน่ารัก จะให้ฉันเป็นคนเถื่อนล่ะก็ไม่ได้ใช่มั้ย” เด็กซ์เตอร์ตอบและหัวเราะแห้งๆออกมา
“น่ารักเหรอ! นี่ๆแนะนำให้ฉันหน่อยสิ~” ลีโอพูดด้วยความตื่นเต้นที่แฝงเจตนา ซึ่งทุกคนรู้ดีว่าเขาคิดอะไร
“อะไรกันอย่าบอกนะว่าแกจะไปหลอกฟันเธอ น่าเกลียดว่ะลีโอ” เรย์ที่รู้ความคิดของเพื่อนก็ทำหน้าขยะแขยงเล็กน้อย
“ไม่ใช่สักหน่อยฉันแค่อยากไปทำความรู้จักกับเธอเท่านั้นเอง” ลีโอพูดออกมาเฉไฉไม่รู้เรื่องถึงในสายตาของทุกๆคนนั้นจะรู้ดีก็ตาม
“แล้วนายทำงานกับใครล่ะ?” ถึงจะด่าลีโอไป เรย์ก็อยากจะรู้อยู่ดีว่าคนที่เด็กซ์เตอร์ดูแลตอนนี้คือใคร
“ก็…..” เด็กซ์เตอร์ยิ้มก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมา นิ้วของเขาไถเลื่อนหน้าจอก่อนจะเข้าแอปยาทูปเลื่อนไปที่ช่องหนึ่ง
‘Princess Uni’