โต๊ะทำงานนี้ไม่ใช่ที่ทำงานอย่างเดียว (20+) เรื่องราวของ CEO กับเลขาจำเป็น
ชาย-ชาย,ผู้ใหญ่,รัก,ไทย,เล่าประสบการณ์,NC25++,NC+,NC,yaoi,yaoi ,วาย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
โต๊ะทำงานนี้ไม่ใช่ที่ทำงานอย่างเดียว (20+) เรื่องราวของ CEO กับเลขาจำเป็น
โต๊ะทำงานนี้ไม่ใช่ที่ทำงานอย่างเดียว (20+) เรื่องราวของ CEO กับเลขาจำเป็น
โต๊ะทำงานนี้ไม่ใช่ที่ทำงานอย่างเดียว (20+) เรื่องราวของ CEO กับเลขาจำเป็น
คำเตือนเนื้อหา มีการบรรยายฉาก NC เเบบละเอียดผู้อ่านที่มีอายุน้อยกว่า 20 ปี โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน โดยเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับ CEO สุดเท่ที่กวนประสาทและเลขาคนสนิทที่กวนไม่แพ้กัน เนื้อหาจะเป็นแนว 20+ มีฉาก NC เยอะๆ ลึกซึ้ง และบรรยายอย่างละเอียดโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
คีย์ใช้มือที่นวลจากน้ำผึ้งนวดไปตามต้นขาของไทร์ สลับกับการดูดที่ส่วนนั้น ไทร์จิกขอบโต๊ะแน่น "อ้ะ... คีย์... กูไม่ไหวแล้ว..." เขาถึงจุดสุดยอด ปลดปล่อยออกมาเต็มปากของคีย์ คีย์เลียน้ำผึ้งผสมกับของเหลวนั้นช้าๆ "มึงนี่มันหวานมาก"
ไทร์หอบ "มึงนี่มัน..."
"ยังไม่จบ" คีย์ลุกขึ้น ถอดเสื้อผ้าตัวเองออก เขาคว้าเนคไทจากเก้าอี้ใกล้ๆ มา แล้วจับไทร์พลิกตัวให้คว่ำหน้าลงบนโต๊ะ ใช้เนคไทพันตาของไทร์ "มึง... จะทำอะไร?" ไทร์ถามด้วยน้ำเสียงสั่น
"ให้มึงรู้สึกกับกูชัดๆ" คีย์พูดแล้วหยิบน้ำแข็งจากตู้เย็นมา เขาค่อยๆ ใช้ก้อนน้ำแข็งถูไปตามแผ่นหลังของไทร์ ไทร์สะดุ้ง "อ้ะ... เย็น!" คีย์เลื่อนน้ำแข็งลงไปที่สะโพก แล้วตามด้วยลิ้นร้อนๆ ที่เลียตามรอยน้ำแข็ง ไทร์คราง "มึง... กูจะบ้าล่ะ..."
คีย์หยิบเจลหล่อลื่นมา ชโลมลงบนมือ แล้วสอดนิ้วเข้าไปในร่างกายของไทร์จากด้านหลัง เขาขยับนิ้วช้าๆ สลับกับการใช้ก้อนน้ำแข็งถูที่ต้นขาด้านใน ไทร์สะดุ้ง "อ๊า... คีย์... เสียวเกินไปแล้ว..." คีย์เพิ่มนิ้วเป็นสอง ควานหาจุดเสียวจนไทร์ร้อง "ตรงนั้น... อ้ะ..."
คีย์ดึงนิ้วออก แล้วจับส่วนที่แข็งร้อนของตัวเองจ่อ เขาดันเข้าไปช้าๆ ความเย็นจากน้ำแข็งที่ยังหลงเหลือผสมกับความร้อนของเขาทำให้ไทร์รู้สึกแปลกใหม่ "ชิบหาย... คีย์... อ้ะ..." คีย์ก้มลงกัดที่ไหล่ของไทร์ ขยับสะโพกช้าๆ ก่อนจะเร่งจังหวะเร็วขึ้น โต๊ะสั่นตามแรงกระแทก เสียงครางของไทร์ดังก้อง "มึง... กูจะขาดใจตาย..."
คีย์ปลดเนคไทที่ปิดตาออก ให้ไทร์มองหน้าเขา "มองกูสิ ไทร์ มึงเป็นของกู" เขากระแทกแรงขึ้น ใช้มือลูบส่วนหน้าของไทร์ไปด้วย ไทร์ร้อง "คีย์... กูไม่ไหวแล้ว..." เขาถึงจุดสุดยอด ปลดปล่อยลงบนโต๊ะ คีย์ตามมาด้วยการปลดปล่อยข้างในร่างกายของไทร์
ทั้งคู่หอบหายใจ คีย์กอดไทร์จากด้านหลัง "มึงเป็นของกู ไม่มีใครมาแย่งไปได้"
ไทร์ยิ้ม "มึงนี่มัน... บ้าจริงๆ"
วันต่อมา คีย์เริ่มติดต่อนักลงทุนหลายเจ้าเพื่อหาทางออก เขาทำงานหนักจนแทบไม่ได้นอน ไทร์คอยช่วยเหลือทุกอย่าง ทั้งจัดเอกสาร หาข้อมูล และเป็นกำลังใจให้ คืนหนึ่ง ขณะที่ทั้งคู่ทำงานดึกที่คอนโด คีย์ได้รับโทรศัพท์จากนักลงทุนรายใหญ่จากสิงคโปร์ที่สนใจข้อเสนอของเขา
"ถ้าทุกอย่างเรียบร้อย เราเซ็นสัญญากันได้ในสองวัน" เสียงจากปลายสายพูด คีย์ยิ้มกว้าง "ขอบคุณครับ ผมจะเตรียมทุกอย่างให้พร้อม"
เมื่อวางสาย คีย์หันไปกอดไทร์แน่น "มึงได้ยินไหม? กูทำได้แล้ว!"
ไทร์ยิ้ม "มึงนี่มันเก่งจริงๆ"
"เพราะมีมึงช่วยไง" คีย์จูบไทร์ "จากนี้ไป ไม่มีใครบังคับกูได้อีก"
แต่เช้าวันรุ่งขึ้น ข่าวร้ายก็มา คุณหญิงวรางค์โทรมาบอกว่าตระกูลวรวิทย์รู้เรื่องที่คีย์หานักลงทุนใหม่ และขู่จะฟ้องบริษัทของคีย์ฐานละเมิดสัญญาเก่าที่เคยตกลงกันไว้เมื่อหลายปีก่อน
"มึงจะทำยังไง?" ไทร์ถาม
"กูจะสู้" คีย์ตอบ "กูจะไม่ยอมให้ใครมาทำลายสิ่งที่กูสร้างกับมึง"
หลังจากที่คุณหญิงวรางค์โทรมาบอกเรื่องการขู่ฟ้องจากตระกูลวรวิทย์ คีย์นั่งนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ใบหน้าเต็มไปด้วยความเคร่งเครียด ไทร์ที่ยืนอยู่ข้างๆ วางมือลงบนไหล่เขา "มึง... จะไหวไหม?"
คีย์หันมามอง "กูต้องไหววะ เพราะถ้ากูยอมตอนนี้ ทุกอย่างที่กูทำมาก็พัง" เขาลุกขึ้น เดินไปหยิบโทรศัพท์ "กูจะโทรหาทนายเดี๋ยวนี้ ไอ้ตระกูลวรวิทย์นี่มันเล่นสกปรกเกินไปแล้ว"
ไทร์นั่งลงข้างๆ "มึงมีหลักฐานอะไรสู้มันได้บ้าง?"
"มี" คีย์ตอบ "สัญญาเก่าที่มันอ้างถึงน่ะ มันมีช่องโหว่ กูเคยให้ทีมกฎหมายตรวจมาแล้ว แต่กูต้องหาหลักฐานเพิ่ม ถ้ามันจะฟ้องจริง กูจะสวนกลับให้ยับ"
วันนั้น คีย์และไทร์ใช้เวลาทั้งวันขุดเอกสารเก่าในออฟฟิศ ค้นหาทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับสัญญาระหว่าง K-Venture กับตระกูลวรวิทย์ ไทร์เจอแฟ้มเก่าที่ถูกเก็บไว้ในห้องเก็บของชั้นใต้ดิน "คีย์! ดูนี่สิ บันทึกการประชุมเมื่อห้าปีก่อน มีลายเซ็นของพ่อมึงกับคนจากตระกูลวรวิทย์"
คีย์รีบคว้าแฟ้มมาดู "ชิบหาย... นี่มันหลักฐานชั้นดีเลยวะ" เขาอ่านอย่างละเอียด "ในนี้ระบุชัดเจนว่าสัญญานั้นมีเงื่อนไขให้ยกเลิกได้ถ้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไม่ปฏิบัติตามข้อตกลง และตระกูลวรวิทย์เคยผิดสัญญามาก่อน"
ไทร์ยิ้ม "งั้นมึงชนะแน่?"
"ยังไม่แน่" คีย์พูด "กูต้องเอานี่ไปให้ทนาย แล้วเตรียมรับมือถ้ามันเล่นนอกเกม"
เย็นวันนั้น คีย์นัดทนายส่วนตัวมาที่คอนโดเพื่อวางแผน ทนาย คุณวินัย ชายวัย 40 ที่มีประสบการณ์สูง บอกว่า "ถ้าตระกูลวรวิทย์ฟ้องจริง เราสามารถยื่นฟ้องกลับได้ด้วยหลักฐานนี้ แต่คุณต้องระวัง เขาอาจใช้เส้นสายในวงการธุรกิจกดดันนักลงทุนของคุณ"
คีย์พยักหน้า "กูรู้ แต่กูจะไม่ยอมให้มันชนะง่ายๆ"
หลังทนายกลับไป ไทร์นั่งลงข้างคีย์ "มึงดูเครียดมากเลย"
"ก็เรื่องมันใหญ่" คีย์ถอนหายใจ "แต่มีมึงอยู่ด้วย กูรู้สึกดีขึ้นเยอะ"
ไทร์ยิ้ม "ถ้ามึงเครียด เดี๋ยวผมช่วยคลายให้"
คีย์เลิกคิ้ว "คลายยังไง?"
ไทร์ลุกขึ้น เดินไปหยิบผ้าปิดตาจากลิ้นชัก "มึงลองเดาดูสิ"
คีย์มองผ้าปิดตาในมือไทร์ด้วยสายตาสงสัย "มึงจะเล่นอะไรเนี่ย?"
"เล่นอะไรที่มึงไม่เคยเจอ" ไทร์ยิ้มเจ้าเล่ห์ แล้วเดินไปดึงคีย์ให้ลุกขึ้น เขาผลักคีย์ไปนั่งที่เก้าอี้กลางห้องนั่งเล่น "นั่งนิ่งๆ นะ"
คีย์ยอมตามแต่โดยดี ไทร์ใช้ผ้าปิดตาพันรอบดวงตาของคีย์แน่น "มึง... จะทำอะไรกูวะ?" คีย์ถามด้วยน้ำเสียงกวนๆ
"เงียบสิ" ไทร์พูดแล้วเดินไปเปิดเพลงคลอเบาๆ เสียงดนตรีแจ๊สผ่อนคลายดังขึ้นในห้อง เขาค่อยๆ เดินกลับมาที่คีย์ แล้วนั่งลงบนตักของเขา "มึงเครียดมาเยอะแล้ว ปล่อยให้กูจัดการบ้าง"
ไทร์เริ่มด้วยการใช้ปลายนิ้วลูบไล้ไปตามใบหน้าของคีย์ ช้าๆ จากหน้าผากลงมาที่โหนกแก้ม แล้วเลื่อนไปที่ริมฝีปาก คีย์สะดุ้งเล็กน้อย "มึง... นี่มันอะไรกันวะ?"
"สัมผัสกูสิ" ไทร์พูดเบาๆ แล้วก้มลงใช้ลิ้นเลียที่ติ่งหูของคีย์ช้าๆ ความรู้สึกที่มองไม่เห็นแต่สัมผัสได้ทำให้คีย์ขนลุก เขาครางเบาๆ "ชิบหาย... ไทร์..."
ไทร์ยิ้ม แล้วเลื่อนมือลงไปปลดกระดุมเสื้อของคีย์ออกทีละเม็ด เขาไม่รีบร้อน ใช้ปลายนิ้วลากไปตามกล้ามอกของ
ไทร์เลื่อนมือลงไปที่กางเกงของคีย์ ดึงซิปลงช้าๆ เผยให้เห็นบ็อกเซอร์ที่ตึงแน่น เขาไม่ถอดออกทันที แต่ใช้มือลูบไล้ไปตามความยาวของคีย์ผ่านผ้าบางๆ นั้น คีย์กัดฟัน "ไทร์... มึงจะฆ่ากูเหรอ..."
"ยังไม่ฆ่า" ไทร์พูดแล้วหยิบน้ำแข็งจากแก้วที่วางอยู่ใกล้ๆ มา เขาค่อยๆ ใช้ก้อนน้ำแข็งถูไปตามขอบบ็อกเซอร์ของคีย์ ก่อนจะเลื่อนลงไปที่ต้นขาด้านใน คีย์สะดุ้ง "ชิบหาย... เย็น!"