"จากคนไร้ค่า สู่จอมเวทผู้ยิ่งใหญ่!"
เคนท์ถูกทอดทิ้งและถูกตราหน้าว่าเป็นคนไร้ค่า เพียงเพราะคำสาปที่กักขังพลังของเขาไว้ แต่เมื่อโชคชะตาเปิดทาง กลับพลิกชีวิตของเขา!
แฟนตาซี,ผจญภัย,แอคชั่น,ลึกลับ,สงคราม,สืบสวนสอบสวน,ผจญภัย,ผี,สยองขวัญ,แฟนตาซี,ดราม่า,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
"จากคนไร้ค่า สู่จอมเวทผู้ยิ่งใหญ่!"
เคนท์ถูกทอดทิ้งและถูกตราหน้าว่าเป็นคนไร้ค่า เพียงเพราะคำสาปที่กักขังพลังของเขาไว้ แต่เมื่อโชคชะตาเปิดทาง กลับพลิกชีวิตของเขา!
ผู้แต่ง
สุรวเรศวร
เรื่องย่อ
เคนท์เป็นเพียงพ่อมดธรรมดาในโรงเรียนเวทมนตร์ของตระกูลสกาย ขณะที่ภรรยาของเขา เธีย ทำงานเป็นผู้อาวุโสในโรงเรียนเดียวกัน เมื่อเธียต้องย้ายไปอยู่ที่พักของเหล่าผู้อาวุโส เธอก็ไล่เคนท์ออกจากบ้านและประกาศขายบ้านทิ้ง
"เจ้าเป็นแค่คนไร้ค่า ที่หาเงินแม้แต่เหรียญเงินยังไม่ได้" คำพูดสุดท้ายของเธียยังคงก้องอยู่ในจิตใจของเคนท์ (ไม่ใช่ว่าเคนท์เป็นคนขี้เกียจที่หนีการเรียน เว้นแต่เส้นชีพจรเวทของเขาส่วนใหญ่ถูกปิดผนึกจากคำสาป)
ทันใดนั้น ในวันเดียวกัน เคนท์ได้รับข้อความจากอีกาดำของป้าทางฝั่งแม่ของเขา
"ท่านเป็นป้าของข้าจริงหรือ?" เคนท์ถามด้วยสายตาสงสัย
"ใช่ เคนท์... ข้าได้ส่งทองมาให้เจ้าถึง 5,000 เหรียญ และยังมียาเซียนเพื่อปลดผนึกคำสาปเส้นชีพจรของเจ้า อย่าได้เกรงใจหากต้องการเงินเพิ่ม แม่ของเจ้าทิ้งทรัพย์สมบัติมหาศาลไว้ให้"
ตั้งแต่นั้นมา ชีวิตของเคนท์ก็เปลี่ยนไป เขาซื้อสัตว์เลี้ยงเวทที่เทียบเท่าศิษย์หลัก อาวุธใหม่ คฤหาสน์สุดหรู อาหารเลิศรส และอีกมากมาย ไม่นานพลังของเขาก็พุ่งทะยาน และเขากลายเป็น จอมเวทย์ผู้ยิ่งใหญ่
ในวินาทีถัดมา สเตลล่ากดตัวเองไปข้างๆ เคนต์ เธอจับหัวของเขาด้วยสองมือและจูบเขาอย่างแน่นหนาจนไม่ให้เขาพูดคำใดออกมา
"อืม... อืม..." เสียงอู้อี้หลุดออกมาจากคอของเคนท์เพราะเขาคาดไม่ถึงการโจมตีแบบนี้จากสเตลล่า แต่ความมุ่งมั่นของเขาก็เริ่มจางหายไป มือของเขาก็ย้ายไปที่หลังของเธอ
ริมฝีปากของเคนท์เต็มไปด้วยลิปสติกสีแดงของเธอ เธอแทรกลิ้นเข้าไปและเริ่มหมุนขยี้น้ำลายที่เปียก เคนท์ถูกผลักให้ชนกับโต๊ะ และสเตลล่าก็กอดเขาเหมือนหมีโคอาล่า"
สเตลล่าโอบกอดเคนท์ไว้แน่น แขนและขาของเธอพันรอบตัวเขาอย่างอ่อนโยน ขณะที่เธอเอนตัวไปด้านหลัง มือของเขาสัมผัสเข้ากับแผ่นหลังของเธอโดยไม่รู้ตัว ความใกล้ชิดทำให้หัวใจของทั้งสองเต้นแรงขึ้น
ดวงตาของเคนท์จับจ้องไปที่เธอ สเตลล่ายิ้มบาง ๆ ก่อนจะค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อตัวเองอย่างเขินอาย รอยยิ้มของเธอทำให้เขารู้สึกถึงความอบอุ่นและความอ่อนโยนที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน
เธอเลื่อนมือลงจับมือของเขาแน่น ราวกับกำลังจะบอกให้เขารู้ว่า "ฉันไว้ใจคุณ"
แก้มของสเตลล่าแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย ขณะที่เธอเดินเข้าหาเคนท์อย่างช้า ๆ ด้วยท่วงท่าที่ดูสง่างามและมั่นใจ เคนท์มองเธอด้วยสายตาตกตะลึง ไม่อยากเชื่อว่าเขากำลังเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้า
แต่ทันใดนั้น ภาพหนึ่งก็ผุดขึ้นมาในความคิดของเขา...
"เธีย..."
เขาหวนคิดถึงเช้าวันหนึ่ง วันที่เขาตื่นสายและเห็นเธียรีบแต่งตัวเพื่อไปโรงเรียน ภาพของเธอในวันนั้นยังคงตราตรึงในใจเขา เธียเป็นหญิงสาวที่สง่างามและเต็มไปด้วยเสน่ห์ ทุกท่วงท่าของเธอทำให้ผู้คนหลงใหล
"วันนั้น เธอเล่นงานฉันจนเลือดออกเลยนี่นะ..." เคนท์พึมพำเบา ๆ พลางนึกถึงความทรงจำที่ทั้งขมและหวานเกี่ยวกับเธีย
เคนท์สะดุ้งตื่นจากภวังค์เมื่อรู้สึกถึงสัมผัสอ่อนโยนของสเตลล่าที่แตะลงบนมือของเขา เธอจ้องมองเขาด้วยแววตาอ่อนหวาน ราวกับต้องการจะสื่อความรู้สึกบางอย่าง
เธอยื่นมือไปจับชายเสื้อของเขาอย่างลังเล “คุณไม่สบายใจตรงนี้หรือคะ ท่านชาย? ถ้าคุณต้องการ เราสามารถไปที่ตำหนักของคุณได้นะ” เสียงของเธอแผ่วเบา ขณะที่พยายามโอบกอดเขาอีกครั้ง
เคนท์นิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะยิ้มบาง ๆ และวางมือลงบนไหล่ของเธออย่างอ่อนโยน
เคนท์ถอยหลังออกไปก้าวหนึ่ง “คุณสเตลล่า กรุณาใส่เสื้อผ้าเถอะครับ ผมมีเรื่องเร่งด่วนต้องทำ” เคนท์ตอบด้วยน้ำเสียงที่ตะกุกตะกัก
“ฉันจะไม่ใช้เวลานานหรอกค่ะ ท่านชาย ทำไมไม่ให้เราเสร็จสิ้นกันไปก่อนล่ะคะ? มิฉะนั้น คุณอาจจะรู้สึกเจ็บปวด” ก่อนที่เธอจะพูดจบ เคนท์รีบยกมือหยุดเธอ
“ขอโทษครับ” เคนท์ตอบเพียงหนึ่งคำและออกจากห้องไป
สเตลล่ายืนนิ่งเหมือนรูปปั้น ความคิดในหัวเธอปั่นป่วน เธอเริ่มน้ำตาคลอขณะก้มหน้า “ทำไม... ทำไม...” เธอร่ำไห้เบา ๆ ก่อนที่จะค่อย ๆ ทรุดตัวลงบนพื้นเย็น ๆ ราวกับพยายามยอมรับความรู้สึกที่ลึกซึ้งในใจข้างนอกร้าน ซูซี่สาวตัวกลมวิ่งเข้าหาเคนท์อย่างรีบร้อน พร้อมจะให้การโอบกอดอำลา เคนท์ที่กำลังเดินออกไปอย่างเหนื่อยล้า ยืดแขนและยื่นนิ้วกลางไปที่หน้าผากของซูซี่เพื่อหยุดการเคลื่อนไหวของเธอ เหมือนกับการควบคุมตัวเองอย่างมีระเบียบ
ซูซี่ยิ้มอาย ๆ แต่เคนท์ไม่ได้มองเธอ เขาก้าวเดินออกจากร้านไป ขณะที่สมองของเคนท์เต็มไปด้วยความคิดที่ขัดแย้งกัน แม้ส่วนหนึ่งของเขาจะสาปแช่งตัวเองที่พลาดโอกาสนั้น แต่ส่วนอื่นก็บอกกับตัวเองว่าเขาทำถูกแล้ว
ในช่วงเวลานั้น ความคิดของเธียก็แวบเข้ามาในหัวเขา เขาหยุดเดินชั่วครู่ และความมุ่งมั่นก็เข้ามาแทนที่ทุกความคิด
“ตอนนี้ที่ฉันมีเงินแล้ว ผู้หญิงที่มองหาผลประโยชน์ก็มักจะเข้าหาฉันเหมือนฝุ่นละอองที่ลอยไปตามลม แต่จากนี้ไป ฉันจะอยู่กับผู้หญิงที่รักและห่วงใยฉันจริง ๆ” เคนท์พึมพำขณะก้าวไปข้างหน้า
“ตามคำที่คุณย่าบอก ผู้ชายควรจะมีความมุ่งมั่นและเป้าหมายในการพัฒนาชีวิต ถ้าเป็นเช่นนั้น ฉันต้องชนะทุกการแข่งขันจากนี้ไป และจะรักษาผู้หญิงที่รักฉันจริง ๆ ไว้ข้างกาย” เคนท์กล่าวพร้อมกับหยอดเหรียญทองแดงลงในกรงสัตว์
ไม่นานนกอินทรีตัวหนึ่งก็มาลงข้างหน้าเขา เป็นหญิงสาวคนเดียวกับที่ส่งเขามาที่ร้าน
“ยินดีต้อนรับ ท่านชาย” หญิงสาวกล่าวด้วยน้ำเสียงเคารพเมื่อเห็นเคนท์
เคนท์พยักหน้าก่อนจะขึ้นขี่นกอินทรีตัวใหญ่ของบ้าน "โรงเรียนเวทมนตร์ตระกูลฟ้า" เคนท์กล่าวขณะหยิบเพิร์ลแห่งท้องฟ้าออกมาเพื่ออ่านกฎการแข่งขันมักกัสระดับรอง
"ท่านชาย ดูท่าทางท่านคงเป็นคนร่ำรวย ไม่ทราบว่ามีสัตว์เลี้ยงส่วนตัวบ้างหรือไม่คะ?" หญิงสาวที่ขับนกอินทรีถามด้วยน้ำเสียงสนใจ
"ก่อนหน้านี้ผมไม่มีสัตว์เลี้ยง แต่ตอนนี้ผมได้สั่งซื้อใหม่แล้ว อาจจะมาถึงพรุ่งนี้" เคนท์ตอบโดยไม่ละสายตาจากลูกแก้วท้องฟ้า
หญิงสาวเงียบไปชั่วขณะ สัตว์เลี้ยงทั่วไปมักจะขายกันทั่วไป แต่สัตว์ป่าหายากมักจะต้องสั่งจอง "ท่านชาย ท่านสั่งสัตว์เลี้ยงตัวไหนคะ?" หญิงสาวถามด้วยน้ำเสียงสุภาพ
"คิรินป่า..." เคนท์ตอบอย่างไม่สะทกสะท้าน
คำพูดของเคนท์ทำให้หญิงสาวตกใจ เธอเงียบไปทันทีหลังจากนั้น
"เขาคงกำลังโอ้อวดอยู่หรอก ถ้าเขามีความสามารถในการซื้อสัตว์ป่าหายากจริง ๆ คงไม่ใช้บริการขนส่งสัตว์แบบนี้" หญิงสาวคิดในใจ พร้อมเร่งความเร็วของนกอินทรี
ไม่นานนกอินทรีก็มาถึงประตูโรงเรียน เคนท์จ่ายเหรียญทองแดงเพิ่มเล็กน้อยและเดินเข้าไปภายในประตูโรงเรียน
เนื่องจากเป็นเวลาเรียน จึงมีนักเรียนเพียงไม่กี่คนที่เดินไปมานอกอาคาร ตามระเบียบของโรงเรียน นักเรียนต้องเป็นมักกัสระดับรองเพื่อที่จะเข้าร่วมการแข่งขันได้ แต่เคนท์ยังเป็นมักกัสระดับสามอยู่ในโรงเรียน ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะไปทำการทดสอบการประเมินเพื่อเลื่อนระดับก่อน
ขณะที่เคนท์เดินไปตามทางเดินของโรงเรียน นักเรียนในชั้นเรียนอื่น ๆ ที่ไม่รู้จักเคนท์เริ่มถ่ายรูปเขา เพราะเขาดูเหมือนลูกคนรวยที่มาจากครอบครัวที่มีฐานะดี
"มีสาวๆ ไม่กี่คนที่โพสต์ในฟอรัมโรงเรียน โดยตั้งหัวข้อว่า 'ตอนนี้เรามีพระราชาผู้หล่อใหม่ในโรงเรียน มาร่วมเปลี่ยนอันดับกันเถอะ'