"จากคนไร้ค่า สู่จอมเวทผู้ยิ่งใหญ่!"
เคนท์ถูกทอดทิ้งและถูกตราหน้าว่าเป็นคนไร้ค่า เพียงเพราะคำสาปที่กักขังพลังของเขาไว้ แต่เมื่อโชคชะตาเปิดทาง กลับพลิกชีวิตของเขา!
แฟนตาซี,ผจญภัย,แอคชั่น,ลึกลับ,สงคราม,สืบสวนสอบสวน,ผจญภัย,ผี,สยองขวัญ,แฟนตาซี,ดราม่า,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
"จากคนไร้ค่า สู่จอมเวทผู้ยิ่งใหญ่!"
เคนท์ถูกทอดทิ้งและถูกตราหน้าว่าเป็นคนไร้ค่า เพียงเพราะคำสาปที่กักขังพลังของเขาไว้ แต่เมื่อโชคชะตาเปิดทาง กลับพลิกชีวิตของเขา!
ผู้แต่ง
สุรวเรศวร
เรื่องย่อ
เคนท์เป็นเพียงพ่อมดธรรมดาในโรงเรียนเวทมนตร์ของตระกูลสกาย ขณะที่ภรรยาของเขา เธีย ทำงานเป็นผู้อาวุโสในโรงเรียนเดียวกัน เมื่อเธียต้องย้ายไปอยู่ที่พักของเหล่าผู้อาวุโส เธอก็ไล่เคนท์ออกจากบ้านและประกาศขายบ้านทิ้ง
"เจ้าเป็นแค่คนไร้ค่า ที่หาเงินแม้แต่เหรียญเงินยังไม่ได้" คำพูดสุดท้ายของเธียยังคงก้องอยู่ในจิตใจของเคนท์ (ไม่ใช่ว่าเคนท์เป็นคนขี้เกียจที่หนีการเรียน เว้นแต่เส้นชีพจรเวทของเขาส่วนใหญ่ถูกปิดผนึกจากคำสาป)
ทันใดนั้น ในวันเดียวกัน เคนท์ได้รับข้อความจากอีกาดำของป้าทางฝั่งแม่ของเขา
"ท่านเป็นป้าของข้าจริงหรือ?" เคนท์ถามด้วยสายตาสงสัย
"ใช่ เคนท์... ข้าได้ส่งทองมาให้เจ้าถึง 5,000 เหรียญ และยังมียาเซียนเพื่อปลดผนึกคำสาปเส้นชีพจรของเจ้า อย่าได้เกรงใจหากต้องการเงินเพิ่ม แม่ของเจ้าทิ้งทรัพย์สมบัติมหาศาลไว้ให้"
ตั้งแต่นั้นมา ชีวิตของเคนท์ก็เปลี่ยนไป เขาซื้อสัตว์เลี้ยงเวทที่เทียบเท่าศิษย์หลัก อาวุธใหม่ คฤหาสน์สุดหรู อาหารเลิศรส และอีกมากมาย ไม่นานพลังของเขาก็พุ่งทะยาน และเขากลายเป็น จอมเวทย์ผู้ยิ่งใหญ่
"ฉันบอกแล้วว่าโชว์จบแล้วนะ เด็กน้อย ไม่ต้องเล่นอีกแล้ว" ริอาพูด ขณะที่พยายามจะถอยห่าง
"ไม่... ไม่เลย... คุณเข้าใจผิด ผมไม่ได้แสดงนะครับ กรุณาสั่งตัวนั้นให้ผมหน่อย รู้ไหมครับว่านี่คือการ์ดอะไร?" เคนท์ตอบ พลิกการ์ดหมูทอง
"กรุณาอย่ามาเสียเวลาเลย ฉันต้องหาลูกค้าที่รวย ๆ ก่อน คุณควรไปจากฉันเดี๋ยวนี้" ริอาพูด ใบหน้าของเธอดูไม่สบายใจ แต่ยังคงรักษาน้ำเสียงสุภาพไว้เพราะมีคนมองพวกเขาจากระยะไกล
"ทำไมคุณไม่ลองใช้การ์ดนี้ดูสักครั้งล่ะ? ผมอยากได้ตัวนั้นจริง ๆ" เคนท์พูดอย่างร้อนใจ
"เกิดอะไรขึ้น ริอา? ทำไมคุณถึงกำลังใช้งานหน้าจอ 3D อยู่?" ทันใดนั้น ชายสูงวัยในชุดทางการคนหนึ่งก็เดินเข้ามาหาริิอาจากด้านหลัง เสียงดังของเขาดึงความสนใจจากทุกคนที่อยู่ในที่นั้น
ร่างของริอาสั่นไปเมื่อได้ยินเสียงของผู้จัดการ เธอหันไปหาผู้จัดการด้วยความตื่นตระหนก มือของเธอสั่นจนไม่สามารถเปิดปากอธิบายอะไรได้
โซนี ผู้ช่วยคนสนิทที่หลอกให้ริอาไปพบเคนท์ รีบเข้ามาในที่เกิดเหตุ "ผู้จัดการริน ผมขอให้เธอหยุดชายหนุ่มคนนี้ไม่ให้เข้ามาใกล้หน้าจอ VIP ครับ ขอโทษครับผู้จัดการ ผมควรจะทำเอง" โซนีพูด โดยทำหน้าบูดบึ้งและเสแสร้งร้องไห้
"อะไรนะ?! ริอา นี่มันจริงเหรอ?" ผู้จัดการรินถามอย่างโกรธจัด
ริอาพยายามอธิบาย แต่เมื่อเห็นใบหน้าของผู้จัดการที่โกรธจัด เธอก็ไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้
ในขณะเดียวกัน เคนท์ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ไม่เข้าใจว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น แต่เมื่อเห็นดวงตาที่เปียกชื้นของริอา เขาก็เข้าใจว่าเขาคือสาเหตุที่ทำให้เธอเศร้า
"ผู้จัดการริน ผมขอให้เธอแสดงสัตว์เลี้ยงราคาแพง คุณไม่จำเป็นต้องโทษเธอครับ นอกจากนี้ นี่คือการ์ดของผม กรุณาประมวลผลคำสั่งซื้อ Wild Kirin ของผมด้วยครับ" เคนท์พูดอย่างมั่นใจขณะยื่นการ์ดหมูทองให้
ผู้จัดการจ้องมองเคนท์ด้วยใบหน้าที่จริงจัง ราวกับจะโกรธจนจะระเบิด... แต่ในช่วงเวลาสุดท้าย สายตาของเขาก็ไปหยุดที่การ์ดหมูทอง เขารีบคว้าการ์ดจากมือเคนท์ไปดูใกล้ ๆ
"การ์ดหมูทองนี่หรือ?" ผู้จัดการถามด้วยน้ำเสียงประหลาดใจ ไม่เชื่อว่าเขากำลังถือมันอยู่
"ใช่ครับ นี่คือการ์ดหมูทอง คุณสามารถตรวจสอบได้ตามที่ต้องการ" เคนท์ตอบขณะกอดอก
ผู้จัดการรินเงียบไป เพราะเขาไม่สามารถเชื่อในสิ่งที่เคนท์พูดได้ เขาตรวจสอบการ์ดอยู่นาน แสดงความสงสัยในความแท้จริงของมัน เพราะเขาไม่เคยเห็นการ์ดหมูทองแท้ในชีวิตจริงมาก่อน อีกทั้งรูปลักษณ์ของเคนท์ก็ทำให้เขายิ่งสงสัย
"ริอา นำการ์ดนี้ไปที่ห้องบัญชีและประมวลผลคำสั่งซื้อของชายหนุ่มคนนี้ ทำเร็วหน่อย ฉันอยากรู้ว่าเขาพูดความจริงหรือเปล่า" รินสั่งพร้อมกับยื่นการ์ดให้ริอา
ริอาวิ่งไปอย่างรีบเร่งโดยถือการ์ดไว้ในมือ รู้สึกโล่งใจที่ความสนใจของผู้จัดการรินหันไปที่เคนท์
"ผู้จัดการริน ทำไมถึงเสียเวลาแบบนี้ล่ะ? ดูเสื้อผ้าเขาสิ ฉันเดาว่าเขาคงจะจ่ายแม้กระทั่งสำหรับเมาส์ไม่ได้หรอก ให้ฉันโทรเรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยดีกว่า เราไม่ควรทนกับการหลอกลวงแบบนี้" โซนีที่มักจะหาทางเข้าหาผู้จัดการกล่าวด้วยใบหน้าที่ดูพอใจและหยิบลูกแก้วออกมาเพื่อโทรเรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย
ผู้จัดการรินไม่ได้ห้ามเธอและยังคงจ้องมองเคนท์อย่างอดทน เขาแทบจะมั่นใจว่าการ์ดนั้นเป็นของปลอม แต่ประสบการณ์ที่สั่งสมมานานทำให้เขายังคงสงบใจอยู่ ในขณะเดียวกัน ผู้ชมส่วนใหญ่ก็มีความสงสัยเช่นเดียวกัน
ริอาที่เข้าไปข้างใน กลับออกมาวิ่งเร็วกว่าเดิม เธอสั่นตั้งแต่หัวจรดเท้าและหยุดอยู่ตรงหน้าผู้จัดการริน หัวใจของเธอเต้นแรงเหมือนม้า ขณะที่เธอหายใจหอบ
"ริอา เกิดอะไรขึ้น? การ์ดนั้นของจริงไหม?" ผู้จัดการรินถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง ขณะมองไปที่ริอา
ริอาที่หายใจหอบ มอบการ์ดหมูทองและใบเสร็จเล็ก ๆ ให้กับผู้จัดการโดยไม่พูดอะไร
หลังจากถอนหายใจอย่างหงุดหงิด ผู้จัดการรินตรวจสอบใบเสร็จ สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปเมื่อเห็นใบเสร็จ "จ่ายไป... 1049 เหรียญทองในครั้งเดียว" เขาตรวจสอบใบเสร็จและการ์ดอีกครั้งด้วยความไม่เชื่อ
"ผู้จัดการครับ ผมบอกแล้วไม่ใช่เหรอ? ไอ้เด็กนี่มันหลอกลวงทั้งหมด ตอนนี้เราจะโยนมันออกไปไหมครับ?" โซนีที่ยืนอยู่ข้าง ๆ พูดอย่างมั่นใจ โดยเข้าใจผิดในสีหน้าของผู้จัดการริน เธอคิดว่าริอาคงจะดีใจถ้าการ์ดนั้นของจริง
"หุบปาก...! ไอ้พวกขี้ขลาด บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าตัดสินคนจากภายนอก!" ผู้จัดการรินตะโกนอย่างโกรธก่อนจะหันไปหาเคนท์
"คุณหนูครับ ผมขอโทษจริง ๆ ครับ กรุณาอภัยที่เราไม่ให้เกียรติท่านอย่างที่ควร"
หลังจากพูดจบ ผู้จัดการรินก็โค้งคำนับต่อหน้าเคนท์โดยไม่มีการลังเล เขารู้ดีว่าผู้ที่ถือการ์ดหมูทองนั้นมีอำนาจมากแค่ไหน และเขาก็ไม่อยากทิ้งความประทับใจที่ไม่ดี
สีหน้าของโซนีซีดเซียวลงหลังจากเห็นการกระทำของผู้จัดการริน แต่เธอปรับสีหน้าและโค้งคำนับข้าง ๆ ผู้จัดการ "คุณหนูครับ นี่คือความผิดของผมเองครับ กรุณาอภัยผมด้วย" เธอพูดด้วยความเคารพอย่างที่สุด
ในใจของโซนีเธอกำลังคิดหาวิธีที่จะดึงเคนท์มาร่วมงานกับเธอ ค่าคอมมิชชั่นจากการสั่งซื้อครั้งนี้เท่ากับเงินเดือนของเธอครึ่งปี แทนที่จะเสียใจในโชคร้าย โซนีกลับแช่งริอาในใจ
"คำสั่งซื้อของผมเสร็จหรือยังครับ? เมื่อไหร่ผมจะได้รับสัตว์เลี้ยงของผม?" เคนท์หันไปถามริอาด้วยรอยยิ้มสุภาพ
ในขณะเดียวกัน ริอาที่กังวลเกี่ยวกับพฤติกรรมของเธอที่มีต่อเคนท์ รู้สึกโล่งใจเมื่อได้ยินคำถามของเขา
"คุณหนูเคนท์ นี่คือเหรียญคำสั่งของท่าน สัตว์เลี้ยงของท่านจะมาถึงในสองวัน และในวันเดียวกันนั้น เราจะทำสัญญาเลือดกับสัตว์เลี้ยงของท่าน" ริอาพูดอย่างรีบร้อน น้ำเสียงของเธอแสดงความเคารพ
"ดีแล้ว ถ้างั้น... ส่งข้อความหาผมเมื่อสัตว์เลี้ยงมาถึง นี่คือออร์บของผม กรุณาเพิ่มข้อมูลติดต่อของคุณ" เคนท์ตอบขณะยื่นออร์บท้องฟ้าใหม่เอี่ยมที่เปล่งประกายด้วยความงดงามสงบ
"นี่มันไข่มุกท้องฟ้าหรือ?" เด็กสาวคนหนึ่งในกลุ่มกล่าวออกมาดังๆ ดวงตาของโซนีทันทีที่เห็นออร์บท้องฟ้าเปล่งประกาย
ก่อนที่ริอาจะหยิบออร์บท้องฟ้าจากมือเคนท์ โซนีก็เดินออกไปข้างหน้าและคว้าออร์บมาอย่างยิ้มแย้ม
"คุณหนูเคนท์ ริอาเพิ่งเริ่มงานนี้ เธอยังไม่ค่อยรู้เรื่องสัตว์ป่ามากนัก กรุณาให้ฉันช่วยนะคะ และเธออาจจะลืมบอกท่านว่าเรามีบัตรส่วนลด 30% สำหรับตกแต่งสัตว์เลี้ยงหากท่านซื้อสัตว์ป่า" โซนีได้เพิ่มข้อมูลติดต่อของเคนท์ลงในลูกแก้วของเธอ
เมื่อเห็นการกระทำของโซนี ริอาสั่นด้วยความโกรธ เตรียมที่จะตบโซนี เธอไม่เคยคิดว่าโซนีจะเป็นคนไร้หัวใจขนาดนี้และไม่มีความอายแม้แต่น้อย แต่ก่อนที่ริอาจะลงมือเอง มีคนอื่นทำการแทนเธอ
และสิ่งที่เกิดขึ้นต่อไปทำให้ทั้งกลุ่มคนในร้านสัตว์เลี้ยงตกตะลึง