“เมียพี่เวลาอยากนี่โคตรฮอตเลย” เหมราชยิ้มเจ้าเล่ห์พร้อมกับกดจูบลงไปหาหญิงสาวอีกครั้ง “แล้วคุณเหมไม่อยากเหรอคะ ตรงนั้นของพี่คงจะแข็งจนปวดแล้วนะ” เพียงฟ้าสบตากลับอย่างท้า
ผู้ใหญ่,ชาย-หญิง,รัก,ดราม่า,ซาดิส & มาโซฯ,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ไฟปรารถนา
“เมียพี่เวลาอยากนี่โคตรฮอตเลย” เหมราชยิ้มเจ้าเล่ห์พร้อมกับกดจูบลงไปหาหญิงสาวอีกครั้ง “แล้วคุณเหมไม่อยากเหรอคะ ตรงนั้นของพี่คงจะแข็งจนปวดแล้วนะ” เพียงฟ้าสบตากลับอย่างท้า
“เมียพี่เวลาอยากนี่โคตรฮอตเลย” เหมราชยิ้มเจ้าเล่ห์พร้อมกับกดจูบลงไปหาหญิงสาวอีกครั้ง
“แล้วคุณเหมไม่อยากเหรอคะ ตรงนั้นของพี่คงจะแข็งจนปวดแล้วนะ” เพียงฟ้าสบตากลับอย่างท้า
“ไง... ยังไม่ตายใช่ไหม” เขาปลายตามองเหมือนมัจจุราชร้ายจ้องเหยื่ออันโอชะ เขาฉวยแขนเหวี่ยงลอยลงบนเตียง โยนข้าวกล่องให้มันหักเละเทะ
“ลุกขึ้นมา...ถ้าไม่อยากอดตาย” เขาตวาดเสียงแข็ง ให้เพียงฟ้าต้องซุกตัว เก็บเศษข้าวตกเกลื้อนใส่กล่องโฟม
“ชักช้า... ไม่ต้องกงไม่ต้องกินมันแล้ว...ลุกมาทำหน้าที่ของเธอซะ...” เขาตรึงเพียงฟ้าไว้บนเตียง ร่างบางดิ้นขลุกขลักให้พ้นพันธนาการอันหยาบคาย
“ไม่อย่า ฟ้าเจ็บ...สงสารกันบ้าง...” เพียงฟ้าบอกเขา
“ไม่มีวัน...” เขาบีบสองเต้างามขย้ำ กดบั้นท้ายร่อนสะโพกหนาไร้ความปราณีต่อเธอ ชายหนุ่มพลิกตัวจับก้นรั้งกระแทกหน้าขาเยิ้มฉ่ำด้วยน้ำข้นเหนียว เขาไม่หยุดลงแค่นั้นสอดใส่ด้านหลังเลือดไหล เขาทารุณยังไม่สาแกใจเขาอีกหรือไหร่
“ใส่เสื้อผ้า..แล้วออกไปทำงาน..” เขาโยนเสื้อผ้าขาดๆ ใส่หน้า
“อย่ามาสำอ่อย....ลุกไปสิวะ..” เขาไล่ตะเพิดให้รีบไป เพียงฟ้าฝืนกายบอบช้ำ เดินโซเซไปทำงานที่เขาบัญชาเพียงฟ้าบอกตัวเองเราต้องมีชีวิต ถึงมันจะยากสักเพียงไหนเราต้องทน
“เดี๋ยวสิเว้ย...!!!!!” เพียงฟ้าแผดเสียงตอกเขากลับไป เธอไม่จำเป็นต้องอดทนกับสิ่งโดนกระทำอีกแล้ว ชายหนุ่มกระชากคอเสื้อรั้ง เธอเบือนหน้าลมหายใจร้อนเป่ารดแก้มขาว
“ทำไมรังเกียจ... ผัวนะไม่แมลงสาบ...” ชายหนุ่มถือสิทธิ์ความเป็นเจ้าของเรือนร่างซีดเซียว จาบจ้วงขย้ำเต้านมเพียงฟ้าสะบัดป้องกันมือหยาบ
“ไม่... ปล่อย...” แรงอันน้อยนิดขันขืนการรุกรานเริ่มเลื่อนหาย เขาปล่อยแขนบอบบาง ทรุดลงนั่งเขาคลุกเข่าคร่อมร่างบาง
“ไหนดูสิ... ไม่ย้วยไม่ย้อยนี้ใช้การใช้อีกนาน....” เพียงฟ้ากุมคอเสื้อกระเถิบถอย หวาดผวาเขาสุดขีดชายหนุ่มกระตุกยิ้ม
“ตัวเหม็นชิบ...ลุกๆไปอาบน้ำ....” เขาฉุดรั้งแขนเสื้อขาดวิ้น เผยเห็นเนื้อเขียวช้ำ เขารอบกลืนน้ำลายนัยน์ตาคมลุกโชนเพียงฟ้ารีบปกปิด
“ลุกมาสิเว้ย... อย่าอืออาด...” ชายหนุ่มใช้เท้าเขี่ยร่างระบม เพียงฟ้าผลักไสเขาล้มคว่ำกระแทก เธอยันแขนกายลุกยืนค่อยๆ ทรงตัวเกาะฝาผนังไต่หวังจะหนี
“มานี่...!!!!!” ฉวยผมจนเธอผงะหงายหลัง เพียงฟ้าถลาเซตามแรงรั้งจากน้ำมือคนใจร้าย ชายหนุ่มกดลงบนเตียง
“กล้ามากอยากตายนักใช่ไหมนังชั่ว...” เขาเค้นเสียงต่ำ เพียงฟ้าขัดขืนดันตัวขึ้น
“อย่าคิด... เธอหนีคนอย่างฉันไม่พ้นหรอก...” เขาเหยียบโซ่หยุดการเคลื่อนไหว หญิงสาวขาร้าวระบม เธอร้องบอกห้ามขอความเมตตา
“ฟ้าเจ็บ อย่าทำอะไรอีกเลย...ปะ ปล่อยฟ้า....”
“เลิกแล้วล่ะ ไม่คิดอะไรแบบนั้นแล้ว และฟ้าก็จะไม่ตามคุณเหมมาแบบนี้อีก คุณเหมอย่าแกล้งฟ้าคืนเลยนะคะ” หญิงสาวใช้ไม้อ่อนอ้อนวอนชายหนุ่ม เธอรู้ดีว่าเหมราชคงหัวเสียที่เธอมาวุ่นวายกับชีวิตเขา ทั้งที่เขาเตือนเธอหลายครั้งแล้วแท้ๆ หวังว่าคราวนี้ชายหนุ่มจะให้โอกาสเธอเหมือนครั้งก่อน
“แกล้ง? ฉันแกล้งอะไรเธอ”
“ก็แกล้งทำแบบนี้ไง พาฟ้ามาในห้องแบบนี้ แล้วก็มองฟ้าด้วยสายตาแปลกๆ” เพียงฟ้าถอยหลังมาจนชิดกับขอบเตียง และเมื่อนั้นหัวใจของเธอก็เต้นรัวแรง คิดขึ้นได้ว่าเธอมันซื่อบื้อเสียจริง
แทนที่จะหนีไปตรงทางออก แต่ดันเดินถอยหลังมายังพื้นที่ที่อันตรายที่สุด
“ใครบอกว่าฉันแกล้ง...ฉัน ‘เอา’ จริงต่างหาก”
“อ๊ะ!” เหมราชเดินเข้าไปประชิดตัวหญิงสา วก่อนจะกระแทกริมฝีปากใส่เธออย่างแรง ดูดเม้มไปทั่วปากอวบอิ่มด้วยความกระหายอยาก แม้เธอจะพยายามดันหน้าอกเขาให้ถอยห่าง แต่ไม่มีวันที่เหมราชจะหยุด เพราะความปรารถนาตอนนี้มันล้นเปี่ยม จนให้ตายเสียยังดีกว่าจะปล่อยคนตรงหน้าไป
เพียงฟ้ามึนงงกับรสสัมผัสของชายหนุ่ม แต่ถึงกระนั้นเธอก็ยังพยายามตั้งสติ และดันอกเขาอย่างแรงแม้มันจะไม่ได้ช่วยอะไรเลยก็ตาม หนำซ้ำคนมากประสบการณ์ยังใช้มือข้างหนึ่งบีบแก้มของเธอ เพื่อให้ยอมอ้าปากรับเรียวลิ้นร้อนให้เข้าไปกวาดชิมความหวานด้านใน
และเมื่อชายหนุ่มรุกรานเธอได้สำเร็จ เขาก็ดูดดึงและเกี่ยวตะหวัดลิ้นเล็กๆ ของเพียงฟ้าอย่างเร่าร้อนจนเธอสั่นไหว มันคือจูบแรก และเป็นจูบที่รุนแรงราวกับเขาตั้งใจจะลงโทษกัน มากไปกว่านั้นมือของเหมราชยังอยู่ไม่สุข คอยบีบเคล้นไปตามร่างกายของเธออย่างเน้นหนัก ไม่มีสักจุดที่เขาจะเบามือ เพื่อให้เธอได้หยุดพักหายใจเลยสักนิด
กระทั่งเพียงฟ้าต้องจับที่แขนชายหนุ่มเพื่อประคองตัวเองไว้ จูบของเหมราชไม่ต่างจากการดูดเอาวิญาณของเธอไป เขาทั้งดูด ขบ เม้ม และในบางจังหวะก็เผลอกัดริมฝีปากเธออย่างแรง จนเพียงฟ้าสะดุ้งและได้สติอีกครั้ง
“อ๊ะ!” หญิงสาวร้องเสียงหลง สัมผัสได้ถึงกลิ่นคาวเลือด ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเหมราชตะกละตะกาม เสียจนเผลอทำรุนแรงกับเธอ เขายอมถอนจูบออกมาเพียงไม่กี่วินาทีเท่านั้นเพื่อให้เธอได้หายใจ ก่อนที่จะก้มลงมาช่วงชิงริมฝีปากของเธอต่ออย่างคนติดใจ
หวาน...มันคือความคิดแรกหลังจากที่เหมราชได้จูบกับเธอ กลิ่นกายของเพียงฟ้าและร่างกายบอบบาง ที่อวบอิ่มในจุดยั่วเพศของเธอทำให้เหมราชหมดความอดทน เขาบีบเคล้นที่บั้นท้ายกลมกลึงอย่างแรง ก่อนจะกดมันมาด้านหน้าเพื่อเสียดสีกับแท่งร้อนๆ ที่กำลังประท้วงอยากออกจากกางเกงของเขาเต็มที่
พลัก!
“คุณเหม...อื้อ” เพียงฟ้าถูกผลักให้ล้มลงนอนบนเตียง และไม่ทันที่หญิงสาวจะได้ร้องห้าม ร่างสูงใหญ่ของเหมราชก็ทาบทับลงมาและจูบเธออย่างหิวกระหายอีกครั้ง
ใช่! เหมราชกำลังกระหายเต็มที และแค่จูบมันไม่มีวันพอ ชายหนุ่มปลดกระดุมชุดทำงานของเพียงฟ้าด้วยมือเดียว ความช่ำชองของเขาสามารถทำให้ท่อนบนเธอเหลือเพียงบราเซียร์ ปกปิดก้อนเนื้ออวบใหญ่ได้ในเวลาไม่กี่วินาที
เพียงฟ้ารู้ตัวอีกทีก็เมื่อคนตรงหน้าหยัดกาย และมองจ้องที่หน้าอกของเธอ...สายตาเหมราชตอนนี้เต็มไปด้วยความปรารถนา และดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไรมาหยุดเขาได้อีกต่อไป หญิงสาวรีบเอามือมาปิดที่หน้าอกทั้งสองข้างอย่างรวดเร็ว และทันใดนั้นสายตาดุก็หันกลับมามองเธอ พร้อมกระชากมือของเธอให้พ้นทาง
“ไม่รู้หรือไง ว่ายิ่งปิดฉันก็ยิ่งอยากเห็น” เหมราชเหยียดยิ้มกระชากบราเซียร์ของเธอ ขึ้นไปกองอยู่ที่ตรงเนินเนื้อด้านบน การกระทำของเขามันป่าเถื่อนและรุนแรง จนเธอแทบอยากจะร้องไห้ออกมา
“อื้อ...” เพียงฟ้ารีบเอามือปิดปากตัวเอง เมื่อชายหนุ่มใช้นิ้วมือเขี่ยขยี้ที่ยอดอกของเธออย่างรัวแรง ไร้ซึ่งความอ่อนโยน แต่เธอยอมรับว่ามันเป็นความทรมานที่ซ่านสยิวในคราเดียวกัน
เธออยากปฏิเสธเขา แต่อีกใจก็อยากให้เขาทำมันต่อ