เมื่อชายหนุ่มได้มาเกิดใหม่ในโลกแห่งเวทมนตร์ โดยเขาตายเพราะช่วยคุณยายข้ามถนนแล้วถูกรถชน เขาจะใช้ชีวิตในโลกใบใหม่ต่อไปอย่างไร!
แฟนตาซี,ผจญภัย,แอคชั่น,เวทมนตร์,เกิดใหม่ ,แฟนตาซี,ต่างโลก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
![เกิดใหม่ทั้งที ไม่เป็นคนดีแล้วนะโว้ย! [เล่ม 2] โดย MIN-G @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์](https://dur8fz7tiz12s.cloudfront.net/books-01J76AM2MDGNTPRTDRHQTWST6E/cover/01J76AM2MDGNTPRTDRHQTWST6E-1725715581581 "เกิดใหม่ทั้งที ไม่เป็นคนดีแล้วนะโว้ย! [เล่ม 2] โดย MIN-G @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์")
เมื่อชายหนุ่มได้มาเกิดใหม่ในโลกแห่งเวทมนตร์ โดยเขาตายเพราะช่วยคุณยายข้ามถนนแล้วถูกรถชน เขาจะใช้ชีวิตในโลกใบใหม่ต่อไปอย่างไร!
ผู้แต่ง
MIN-G
เรื่องย่อ
จะเป็นอย่างไร... เมื่อความตายนั้นยังไม่ใช่จุดสิ้นสุดของชีวิต?
ชายวัย 31 ปีที่ทำแต่ความดีมาโดยตลอดเพราะเชื่อในเรื่องของสวรรค์และนรก แต่กลับต้องมาจบชีวิตลงเพราะการทำความดี ซึ่งดวงวิญญาณของเขากลับไม่ไปบนสวรรค์ดั่งหวัง แต่ได้ไปเกิดใหม่ยังโลกแห่งเวทมนตร์และพลังเหนือธรรมชาติในชื่อ “คาอิดะ อาคุมุ” ลูกคนสุดท้ายของตระกูลคาอิดะ เขาจะทำอย่างไรเมื่อได้มาเกิดใหม่อีกครั้งในโลกใหม่และชีวิตใหม่!!
“ถ้าเป็นคนดีแล้วไม่ได้ไปสวรรค์…”
“...แสดงว่าสวรรค์ไม่มีอยู่จริง”
“แล้วฉันจะทำความดีทำไมกันเล่า!!!”
---------------------------------------------------
หมายเหตุ : นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง มิได้เจตนาพาดพิงถึงผู้ใดและไม่อนุญาตให้นำไปเผยแพร่
หมายเหตุ 2 : ชื่อสิ่งต่าง ๆ ในนิยายเรื่องนี้เช่น สถานที่ เป็นชื่อที่เกิดจากจินตนาการของผู้แต่ง ไม่ได้มีจริงแต่อย่างใด
หมายเหตุ 3 : เครื่องหมายคำพูด (“ ”) คือการพูดปกติ
เครื่องหมายคำพูด (‘ ’) คือการคิดในใจ
----------------------------------------------
ระดับของนักเวท
นักเวทระดับ 1
นักเวทระดับ 2
นักเวทระดับ 3
จอมเวทระดับ 1
จอมเวทระดับ 2
จอมเวทระดับ 3
ราชันจอมเวทระดับ 1 ดาว
ราชันจอมเวทระดับ 2 ดาว
ราชันจอมเวทระดับ 3 ดาว
ระดับของปีศาจเวทมนตร์
ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 1
ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 2
ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 3
ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 4
ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 5
ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 6
ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 1 ดาว
ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 2 ดาว
ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 3 ดาว
บทที่ 53 : คู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งที่สุด
การโจมตีของอาคุมุในครั้งนี้นั้นรุนแรงยิ่งกว่าการโจมตีของดาอิเสียอีก ทั้งยังทำให้ดาอิต้องถอยร่นออกไปเพื่อรับมือกับการโจมตีนี้
‘ถึงจะบอกว่าลบล้างสิ่งชั่วร้าย แต่ไอ้หมอนี่ดูจะไม่ใช่คนชั่วร้ายแบบนั้นเลยนะ หมายความว่ายังไงกันแน่เนี่ย? ฉันล่ะไม่เข้าใจกับดาบเล่มนี้เลยจริง ๆ แฮะ’
อาคุมุยังคงครุ่นคิดกับสิ่งที่มังกรผู้เป็นเจ้าของดาบแห่งราชันได้บอกไว้
“แต่... ดาบฉัน? มันไม่ได้อยู่ในมือนี่?!” นั่นคือสิ่งที่อาคุมุเพิ่งจะรู้สึกตัวได้
“ความรู้สึกนายนี่มันช้าจริง ๆ เลยนะ” ดาอิพูดและเดินเข้ามาหาอาคุมุอย่างช้า ๆ พร้อมกับดาบแห่งราชันที่อยู่ในมือ
ดาอินั้นสามารถหลบการโจมตีที่รุนแรงของอาคุมุได้เพียงบางส่วน ซึ่งเขาได้รับบาดเจ็บมากพอสมควร
“แล้วมันไปอยู่ที่คุณได้ยังไงกัน? แล้วก็สภาพแบบนั้น...”
“การโจมตีของนายมันรุนแรงจนดาบนายหลุดมือมาทางนี้เลยล่ะ ฉันแค่โดนเฉียด ๆ ยังเละขนาดนี้ ถ้าฉันรู้สึกตัวช้าอีกหน่อยคงละเอียดจนเป็นผงไปแล้ว” ดาอิตอบกลับมาพร้อมกับโยนดาบแห่งราชันของอาคุมุไปยังทางด้านหลังของตัวเขาเอง จุดที่ดาบตกอยู่นั้นคือขอบของสนามประลองพอดี
“ปล่อยมันไว้แบบนั้นก่อนก็แล้วกันนะ!!” ดาอิพุ่งเข้ามาหาอาคุมุพร้อมกับเตรียมพร้อมที่จะโจมตี
“บ้าจริง! บาทาไร้เงา” อาคุมุใช้ทักษะบาทาไร้เงาเพื่อเคลื่อนที่หลบการโจมตีของดาอิ
“น... นี่มันอะไรกัน?!” แต่สิ่งที่เกิดขึ้นนั้นทำให้อาคุมุตกใจในทันที
“เคลื่อนไหวช้าลงล่ะสิท่า!” ดาอิใช้หอกศักดิ์สิทธิ์ฟาดไปยังหน้าท้องของอาคุมุ
ตู้มมมม!!!
ร่างของอาคุมุนั้นกระเด็นไปไกลและปะทะเข้ากับพื้นของสนามประลอง ในตอนนี้เขาได้นอนคว่ำหน้าอยู่บนพื้นอย่างนั้น
“อ่อก! อึ่ก! มันเกิด... อะไรขึ้นเนี่ย?”
“ฉันสัมผัสได้ทันทีเลยล่ะ หลังจากที่ดาบนั่นหลุดมือนายไป ระดับพลังเวทของนายก็ลดฮวบไปมากกว่าครึ่ง ดาบเล่มนั้นคงเป็นขุมพลังของนายเลยใช่ไหมล่ะ?” ดาอิบอกกับอาคุมุ
‘จริงด้วย... พลังเวทของฉันหายไปเป็นอย่างมาก บ้าชะมัด แต่หมอนี้ต้องเป็นคนที่ผ่านการต่อสู้มามากแค่ไหนกันนะ? มองออกก่อนฉันซะอีก มีประสบการณ์มากเกินกว่าที่จะเอาชนะได้ง่าย ๆ เลย’
“อ่า... ใช่ครับ แต่ถึงจะเป็นแบบนั้น คุณคิดว่าจะเอาชนะผมได้ไหมล่ะครับ?” อาคุมุพูดพร้อมกับค่อย ๆ ลุกขึ้นอย่างช้า ๆ
“เอาชนะได้ไหมงั้นเหรอ? อืม... เรื่องนี้ฉันก็ไม่ได้มั่นใจนักหรอก แต่ตอนนี้ความได้เปรียบของนายมันหายไปแล้วต่างหากล่ะ!!” ดาอิพุ่งเข้ามาหาอาคุมุด้วยความรวดเร็วอีกครั้ง
“ระบำหอกศักดิ์สิทธิ์!!” เขาจับหอกไว้แน่นพร้อมกับร่ายรำทักษะการใช้หอก ไม่ว่าจะเป็นการฟาดฟันหรือแทงด้วยความเร็ว ต่างก็เล็งไปยังจุดที่จะทำให้อาคุมุบาดเจ็บได้ทั้งสิ้น
“ตาข่ายอัสนี บาทาไร้เงา!”
ซึ่งทางด้านของอาคุมุเองก็ไม่ได้อยู่นิ่งเฉยแต่อย่างใด อาคุมุใช้การเคลื่อนที่ด้วยบาทาไร้เงาพร้อม ๆ กับป้องกันการโจมตีด้วยตาข่ายอัสนี
ฉัวะ!!!
เปรี๊ยะ!!!
เสียงของหอกศักดิ์สิทธิ์กระทบกับตาข่ายอัสนีดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง การโจมตีของดาอิยังไม่สามารถถึงตัวของอาคุมุได้เลยแม้แต่น้อย
‘ถ้าฉันตั้งสติและมีสมาธิแบบนี้ก็อาจจะพลิกสถานการณ์ได้ คิดให้ออกสิ... จังหวะไหนดีที่สุด!’
“ฉันขอชมก็แล้วกันที่หลบได้ทุกครั้ง แต่นายคิดว่าใช้พลังเวทเพื่อสร้างทักษะป้องกันออกมาแบบนั้นอยู่ตลอดจะเป็นผลดีหรือยังไง? ถ้าฉันไม่ทำลายมันก็ต้องหายไปเองเพราะพลังนายอาจหมดลงอย่างแน่นอน” ดาอิพูดขึ้นมา
“ก็ถ้ามันเป็นแบบนั้น ผมจะใช้ทักษะนี้ทำไมล่ะครับ?”
“พูดอะไรของนาย?”
“ถ้ามันมีแต่ผลเสีย... ผมจะใช้ทำไมกันล่ะ?” อาคุมุพูดพร้อมกับควบแน่นพลังเวท วงแหวนเวทสีส้มขนาดใหญ่ได้ปรากฏขึ้นที่ด้านหลังเขา ไม่นานนัก วงแหวนเวทสีฟ้าก็ปรากฏขึ้นที่ข้อมือ
“เอาล่ะ! เตรียมพร้อมรับมือนะครับ” ออร่าพลังเวทที่รุนแรงได้แผ่ออกจากรอบ ๆ ตัวของอาคุมุ
“นายคิดจะมาไม้ไหนกันแน่?... โล่ศักดิ์สิทธิ์!!” ดาอิถามกลับมาพร้อมกับเตรียมการป้องกันเอาไว้ ได้มีโล่สีทองขนาดใหญ่ปกคลุมไปทั่วทั้งร่างกายของดาอิ
“ป้องกันให้ได้ตลอดนะครับ”
“ชิ! ถ้านายคิดว่าจะฝ่าทักษะป้องกันที่สร้างขึ้นจากพลังศักดิ์สิทธิ์ได้ก็ลองดู!!”
“กรงเล็บมังกรอัสนี!!!” พลังเวทได้ถูกควบแน่นออกมาเป็นรูปร่างคล้ายกรงเล็บนับร้อยนับพัน มันพุ่งตรงไปยังดาอิที่ใช้ทักษะป้องกันตัวเองไว้
ตู้มมมม!!!
“เอาการโจมตีเล็กน้อยนี้ไปก่อนแล้วกันนะครับ ถ้าผมเดาไม่ผิดล่ะก็ คุณคงไม่รู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับทักษะป้องกันของผม”
“นี่มันเล็กน้อยตรงไหนฟร้ะ?! อึ่ก! ม... ไม่นะ?!!”
การโจมตีที่รุนแรงและแม่นยำรวมถึงมีจำนวนที่มากของอาคุมุนั้น ทำให้โล่ศักดิ์สิทธิ์ที่แม้จะแข็งแกร่งแต่ก็เกิดรอยร้าวขึ้นได้ในพริบตา
เพล้ง!!!
ทักษะโล่ศักดิ์สิทธิ์ของดาอิได้แตกออกเป็นชิ้น ๆ
“ฉัน... แพ้แล้วล่ะ” ดาอิพูดพร้อมกับวางหอกศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ในมือ
แต่การต่อสู้นั้นยังไม่จบ
“น... นายจะหยุดการโจมตีทำไม?!”
สิ่งที่อาคุมุทำนั้นคือหยุดการโจมตีของทักษะกรงเล็บมังกรอัสนีไว้ พร้อมกับเดินเข้าไปใกล้ดาอิ
“ผมมีอะไรจะให้ดูก่อนน่ะครับ... ตาข่ายอัสนีพันธนาการ!!!” อาคุมุใช้ทักษะพันธนาการ ตาข่ายอัสนีที่อาคุมุใช้ไปทั้งหมดได้พุ่งตรงมาในตำแหน่งของดาอิ
“นี่... นี่มันอะไรกัน?! นายทำแบบนี้ได้ด้วยเหรอ?!! ย๊าก!!!” ดาอิได้ถูกทักษะตาข่ายอัสนีพันธนาการจำนวนมากกักขังไว้
“จบการต่อสู้แล้วล่ะครับ” อาคุมุเก็บทักษะพลังโจมตีทั้งหมด เหลือไว้เพียงแต่ทักษะที่ใช้พันธนาการดาอิ หลังจากนั้นจึงเดินไปหยิบดาบแห่งราชันกลับมาคืน
‘พลังแบบนั้นกลับมาแล้ว? นี่สินะคือพลังที่เพิ่มขึ้น เงื่อนไขของมันคือฉันต้องถือดาบนี้ไว้ตลอดนี่เอง’ หลังจากที่อาคุมุจับดาบแห่งราชัน พลังเวทของเขาก็เพิ่มขึ้นมาในทันที นั่นทำให้เขาค้นพบความจริงถึงพลังที่ได้รับมา
“คุณเป็นคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดเลยล่ะครับ หวังว่าจะได้พบกันอีก” อาคุมุพูดพร้อมกับหันหลังให้กับดาอิ ทักษะพันธนาการได้ถูกปลดออก
“สิ้นสุดการประลองครับ!!! ซึ่งผู้ชนะก็คือหนุ่มน้อยจากตระกูลคาอิดะเช่นเคย เจ้าหนูอาคุมุ!!!” ผู้เป็นพิธีกรได้ประกาศผลการต่อสู้ด้วยเสียงที่ดังกึกก้องไปทั่วทั้งสนามประลอง และแน่นอนว่านั่นทำให้เสียงตอบรับจากผู้ชมเกิดขึ้นมาอย่างมากเช่นเดิม
“อาคุมุเอาชนะผู้ใช้พลังศักดิ์สิทธิ์ด้วยล่ะ!!”
“เด็กคนนี้แข็งแกร่งมาก ๆ เลย!!”
“รู้สึกแปลก ๆ ไหม? ตอนที่เขาใช้ดาบน่ะ”
“อยากดูการต่อสู้ของเจ้าหนูนี่อีกจังเลยแฮะ”
...
“นายน่ะ... แข็งแกร่งเป็นบ้า”
“ขอบคุณนะครับ แต่คุณน่ะ... เป็นคู่ต่อสู้ที่รับมือยากมาก ๆ เลยล่ะครับ…”