เมื่อชายหนุ่มได้มาเกิดใหม่ในโลกแห่งเวทมนตร์ โดยเขาตายเพราะช่วยคุณยายข้ามถนนแล้วถูกรถชน เขาจะใช้ชีวิตในโลกใบใหม่ต่อไปอย่างไร!
แฟนตาซี,ผจญภัย,แอคชั่น,เวทมนตร์,เกิดใหม่ ,แฟนตาซี,ต่างโลก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
![เกิดใหม่ทั้งที ไม่เป็นคนดีแล้วนะโว้ย! [เล่ม 2] โดย MIN-G @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์](https://dur8fz7tiz12s.cloudfront.net/books-01J76AM2MDGNTPRTDRHQTWST6E/cover/01J76AM2MDGNTPRTDRHQTWST6E-1725715581581 "เกิดใหม่ทั้งที ไม่เป็นคนดีแล้วนะโว้ย! [เล่ม 2] โดย MIN-G @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์")
เมื่อชายหนุ่มได้มาเกิดใหม่ในโลกแห่งเวทมนตร์ โดยเขาตายเพราะช่วยคุณยายข้ามถนนแล้วถูกรถชน เขาจะใช้ชีวิตในโลกใบใหม่ต่อไปอย่างไร!
ผู้แต่ง
MIN-G
เรื่องย่อ
จะเป็นอย่างไร... เมื่อความตายนั้นยังไม่ใช่จุดสิ้นสุดของชีวิต?
ชายวัย 31 ปีที่ทำแต่ความดีมาโดยตลอดเพราะเชื่อในเรื่องของสวรรค์และนรก แต่กลับต้องมาจบชีวิตลงเพราะการทำความดี ซึ่งดวงวิญญาณของเขากลับไม่ไปบนสวรรค์ดั่งหวัง แต่ได้ไปเกิดใหม่ยังโลกแห่งเวทมนตร์และพลังเหนือธรรมชาติในชื่อ “คาอิดะ อาคุมุ” ลูกคนสุดท้ายของตระกูลคาอิดะ เขาจะทำอย่างไรเมื่อได้มาเกิดใหม่อีกครั้งในโลกใหม่และชีวิตใหม่!!
“ถ้าเป็นคนดีแล้วไม่ได้ไปสวรรค์…”
“...แสดงว่าสวรรค์ไม่มีอยู่จริง”
“แล้วฉันจะทำความดีทำไมกันเล่า!!!”
---------------------------------------------------
หมายเหตุ : นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง มิได้เจตนาพาดพิงถึงผู้ใดและไม่อนุญาตให้นำไปเผยแพร่
หมายเหตุ 2 : ชื่อสิ่งต่าง ๆ ในนิยายเรื่องนี้เช่น สถานที่ เป็นชื่อที่เกิดจากจินตนาการของผู้แต่ง ไม่ได้มีจริงแต่อย่างใด
หมายเหตุ 3 : เครื่องหมายคำพูด (“ ”) คือการพูดปกติ
เครื่องหมายคำพูด (‘ ’) คือการคิดในใจ
----------------------------------------------
ระดับของนักเวท
นักเวทระดับ 1
นักเวทระดับ 2
นักเวทระดับ 3
จอมเวทระดับ 1
จอมเวทระดับ 2
จอมเวทระดับ 3
ราชันจอมเวทระดับ 1 ดาว
ราชันจอมเวทระดับ 2 ดาว
ราชันจอมเวทระดับ 3 ดาว
ระดับของปีศาจเวทมนตร์
ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 1
ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 2
ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 3
ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 4
ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 5
ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 6
ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 1 ดาว
ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 2 ดาว
ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 3 ดาว
บทที่ 44 : เริ่มต้นการประลอง
“อยู่นั่นสินะ องค์จักรพรรดิ…” อาคุมุมองขึ้นไปยังแท่นที่สูงเหนือทุกสิ่ง องค์จักรพรรดิซึ่งมายืนในตำแหน่งที่คาดว่ามองลงมาก็อาจจะเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้ทุกอย่าง รวมไปถึงมองเห็นอาคุมุด้วยเช่นกัน…
ในตำแหน่งข้างบนนอกจากองค์จักรพรรดิแล้วยังมีซาบาราชิ รวมไปถึงนักเวทคนอื่น ๆ อีกที่อยู่ข้างหลังองค์จักรพรรดิ
ลักษณะภายนอกนั้นแน่นอนว่าต้องมีความน่าเกรงขามด้วยชุดที่มีสีทองอร่าม ใบหน้าที่ยังดูวัยเยาว์สวนทางกับที่ควรจะเป็น ผมสีน้ำตาลเข้ม ร่างกายที่ใหญ่และความสูงที่ค่อนข้างมากในมุมมองของอาคุมุ ซึ่งในขณะที่เขามองจ้องไปอยู่นั้น องค์จักรพรรดิก็ชายตาลงมาเล็กน้อยและตรงกับตำแหน่งที่อาคุมุยืนอยู่
‘มองมาที่ฉันพอดีเหรอ?’
ถึงแม้ระยะห่างจากตรงจุดที่อาคุมุยืนกับจุดที่องค์จักรพรรดิยืนอยู่ข้างบนนั้นจะมีมาก แต่เขาก็สามารถมองเห็นองค์จักรพรรดิได้อย่างชัดเจน แต่ที่มากไปกว่านั้น…
‘นี่มัน… อะไรกัน?’ สิ่งที่อาคุมุเห็นในตอนนี้มีเพียงตัวเขาที่มองขึ้นไปและองค์จักรพรรดิที่มองลงมา ผู้คนรอบข้างรวมถึงคาเอเกะเองอาคุมุก็ไม่สามารถมองเห็นได้
“หวังว่านายจะเอาตัวรอดกลับไปได้นะ” เสียงพูดขององค์จักรพรรดิดังกึกก้องขึ้นมาหลังจากอาคุมุรู้สึกแบบนั้น
“อะไรนะ? นั่น…” อาคุมุที่ได้ยินและเห็นภาพอย่างนั้นจึงพูดออกไปในทันที
“ใช่แล้วล่ะ นายฟังไม่ผิดหรอก นี่คือเสียงของฉันเอง… จักรพรรดิแห่งจักรวรรดิไดจิไงล่ะ หึหึ!” องค์จักรพรรดิตอบกลับมา ซึ่งนั่นทำให้อาคุมุตกใจเป็นอย่างมาก
‘เขตแดนเหรอ? หรืออะไรกัน?’
สุดท้าย ความรู้สึกและภาพที่อาคุมุเห็นเมื่อครู่ก็หายไป ไม่ได้ยินเสียงแบบนั้นอีกครั้ง เขาเห็นผู้คนรอบตัวเป็นปกติเช่นเดิม
“มีอะไรหรือเปล่าครับนายน้อย?” คาเอเกะถามกับอาคุมุที่ชะงักไป
“เอ่อ เปล่าครับ ผมว่า…” อาคุมุยังไม่ทันได้พูดจนจบแต่อย่างไร หญิงสาวคนหนึ่งก็เดินเข้ามาหาพร้อมกับกล่องสีทองที่อยู่ในมือ
“ผู้เข้าแข่งขันช่วยใส่ป้ายแสดงสายการต่อสู้มาไว้ในกล่องนี้ด้วยนะคะ”
‘B4 สีแดง อืม… ฉันจำได้แล้ว เดี๋ยวจะลืมซะก่อน’
“ครับ” ก่อนที่อาคุมุจะตอบกลับไปก็อ่านพร้อมกับจำไว้อีกครั้ง หลังจากนั้นจึงใส่ไม้ที่สลักสายการต่อสู้ของเขาลงไปในกล่อง
“อีกสักพักก็จะเริ่มการประลองแล้วค่ะ ขอให้ผู้เข้าแข่งขันเตรียมความพร้อมไว้นะคะ” หญิงสาวคนนั้นบอกกับอาคุมุและเดินไปหาผู้เข้าแข่งขันคนถัดไป
“ข… ขอบคุณครับ” ขณะเดียวกันกับที่อาคุมุกล่าวขอบคุณอยู่เขาก็มองไปรอบ ๆ ตัวเขาเองด้วย ซึ่งถึงแม้จะมีเด็กในวัยเดียวกันอยู่ในที่แห่งนี้ แต่อาคุมุก็ยังไม่เห็นเด็กเหล่านั้นเป็นผู้เข้าร่วมการประลองเลยสักคน
“เหมือนว่าจะเจอศึกหนักจริง ๆ สินะ”
“จากการประเมินโดยรวมก็สามารถเอาชนะได้ไม่ยากครับนายน้อย มีเพียงไม่กี่คนที่มีความโดดเด่น ส่วนใหญ่ก็จะเห็นเป็นเด็กฝึกหัดนักเวทชุดขาว แต่ก็เป็นเพียงเด็กฝึกน่ะครับ กระผมมั่นใจว่าไม่ได้แข็งแกร่งกว่าที่นายน้อยเคยเจอมาเลยครับ” คาเอเกะพูดขึ้นมา
“นั่นสินะครับ ไม่ว่าจะเจอกับอะไรผมต้องรับมือได้แน่!” อาคุมุพูดด้วยความมั่นใจ
“เราไปหาที่นั่งกันดีกว่าครับนายน้อย”
หลังจากนั้น อาคุมุและคาเอเกะจึงเดินไปหาที่นั่งสำหรับชมการประลอง แต่มากไปกว่านั้นก็คือเพื่อรอเวลาที่อาคุมุจะได้ลงไปสู่สนามประลอง
“เอาล่ะครับท่านผู้มีเกียรติทุกท่าน!! ขณะนี้ได้ถึงเวลาที่เรารอคอยแล้ว!!! และกระผมจะรับหน้าที่เป็นพิธีกรในวันนี้ครับ” ผู้เป็นพิธีกรได้ป่าวประกาศขึ้นมา ซึ่งนั่นทำให้เกิดเสียงฮือฮาจากผู้คนที่นั่งอยู่ทั่วบริเวณของสนามประลอง
“เราจะเริ่มโดยสุ่มเลือกสายการต่อสู้เสียก่อนนะครับ!” พิธีกรพูดพร้อมกับใช้มือขวาล้วงเข้าไปในกล่องสีทองแบบเดียวกันกับที่อาคุมุเห็น
“สายการต่อสู้ที่เราจะมารับชมกันในรอบแรกนี้… สาย B ครับ!!!” เขาพูดและยกชูป้ายของสายการต่อสู้ขึ้นสูงเหนือหัว
‘ให้ฉันได้ดูการต่อสู้ก่อนเถอะ ไม่เป็นไร อย่างน้อยฉันก็ลำดับที่ 4 ล่ะนะ ต้องเริ่มที่…’ อาคุมุยังไม่ทันได้เห็นในสิ่งที่ตนเองคิด เขาก็ต้องตกใจเมื่อได้ยินสิ่งที่พิธีกรพูดต่อจากนั้น
“ต่อไป เราจะมาเลือกผู้เข้าแข่งขันคนแรกจากสาย B และเป็นทางด้านของสีแดงกันครับ”
“เลือกทุกอย่างเลยเหรอ?! สีแดงก็ใช้เลือกตั้งแต่รอบนี้เลยเหรอเนี่ย? ไหนตาลุงนั่นบอกว่าใช้เลือกตอนรอบ 8 คนสุดท้าย นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน?”
“กระผมก็ไม่เข้าใจเช่นกันครับนายน้อย”
“สาย B สีแดง… ผู้เข้าแข่งขันหมายเลข B4 ครับ!!!” สิ้นเสียงของพิธีกร อาคุมุถึงกับพูดไม่ออกและหยุดชะงักไปเลยทั้งอย่างนั้น
‘นี่มันระบุเจาะจงตัวฉันเลยหรือไงกัน?’
“ถึงจะเป็นเรื่องที่แปลก แต่นายน้อยต้องเตรียมพร้อมแล้วล่ะครับ” คาเอเกะพูดขึ้นมา อาคุมุที่ได้ยินอย่างนั้นจึงหยุดคิดเรื่องความแปลกตั้งแต่ยังไม่ทันเริ่มการต่อสู้
“ถัดไป สาย B สีแดง… ผู้เข้าแข่งขันหมายเลข B1 ครับ!!! ขอให้ผู้เข้าแข่งขันทั้งสองเตรียมความพร้อมที่ข้างสนามประลองครับ”
“ผมไปก่อนนะครับ” อาคุมุบอกกับคาเอเกะก่อนที่จะถอดเสื้อคลุมและส่งให้เขา หลังจากนั้นจึงเดินลงไปข้างล่าง ขณะเดียวกันคู่ต่อสู้ของเขาจากฝั่งตรงข้ามก็เดินลงมาพร้อมกันด้วย
“เสียงตอบรับห่วยแตกชะมัด เดี๋ยวฉันจะพลิกให้เป็นอีกหน้าเลยคอยดู” เพียงแค่อาคุมุก้าวเท้าไปสู่พื้นข้างล่างของสนามประลอง เสียงรอบด้านก็แตกออกเป็นหลายเสียง
“เด็กตัวกระเปี๊ยกแค่นี้น่ะนะ?”
“กลับบ้านไปเล่นดินดีกว่ามั้งเจ้าหนู”
“เด็กคนนั้นอาจจะมีฝีมือก็ได้ ฉันเชียร์เขานะ”
“อายุเท่าไหร่ล่ะนั่น? เดี๋ยวก็ได้ร้องไห้กลับบ้านหรอก”
…
แต่ในทางกลับกัน เสียงจากผู้ชมเมื่อคู่ต่อสู้ของอาคุมุเดินลงมานั้นแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง นั่นแสดงให้เห็นแล้วว่าเมื่อถึงเวลาที่อาคุมุสามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ เขาก็จะลบคำสบประมาทออกไปได้ทั้งหมด
ตึ้ง!!!
เสียงดังขึ้นมาจากตำแหน่งด้านบน นั่นก็คือองค์จักรพรรดิซึ่งประทับฝ่ามือไปยังแท่นเล็ก ๆ ที่อยู่ข้างตัวเขา ในขณะเดียวกันพลังเวทก็ถูกถ่ายเทไปยังแท่นนั้นจนเกิดการเรืองแสงขึ้นมา
“องค์จักรพรรดิของเราได้ทำการสร้างโดมป้องกันแล้วครับ!!”
โดมที่มีพลังป้องกันสูงเริ่มปรากฏให้เห็นอย่างช้า ๆ เริ่มจากด้านล่างของสนามประลองและขึ้นไปจนเป็นทรงสี่เหลี่ยมจัตุรัสในที่สุด
‘พลังป้องกันนี้มัน… แข็งแกร่งจริง ๆ ด้วย แต่รู้สึกว่าทำลายได้ถ้าโจมตีอย่างเต็มที่’
“เชิญทั้งสองฝ่ายเข้าสู่สนามประลองครับ” พิธีกรหันมามองทางด้านของอาคุมุและหันไปมองทางด้านฝั่งตรงข้าม พร้อมกับพูดขึ้นมา
อาคุมุที่ได้ยินอย่างนั้นจึงเดินขึ้นและผ่านโดมพลังป้องกันเข้าไป แต่ทางด้านคู่ต่อสู้ของอาคุมุนั้นไม่ได้เข้ามาแบบธรรมดา
“หืม?” อาคุมุเอียงตัวหลบลูกธนูที่พุ่งตรงเข้ามาหาเขา
“ว้าว! หลบได้ด้วย แบบนี้นายก็พอมีราคาเพื่อที่จะมาสู้กับฉันแล้วล่ะ”
‘ฉันควรจะดีใจไหมเนี่ย? ลูกธนูง่อย ๆ แบบนี้’
คู่ต่อสู้ของอาคุมุกระโดดเข้ามายังสนามประลอง เพียงแค่เห็นภายนอกก็พอจะคาดเดาได้ว่าอายุมากกว่าเขาไม่ต่ำกว่าสิบปี เป็นชายหนุ่มที่มีผมสีดำสนิท หน้าตาและการแต่งตัวด้วยชุดสีน้ำตาลก็ออกจะดูธรรมดา ไม่ได้มีความโดดเด่นอะไร ซึ่งอาวุธก็คือธนูที่อยู่ในมือนั่นเอง
“ในเมื่อทั้งสองฝ่ายพร้อมแล้ว กระผมจะขอเป็นตัวแทน… เริ่มการประลองได้!!!” วงแหวนเวทสีม่วงทั้ง 4 ทิศรอบตัวของพิธีกรนั้นหายไป หลังจากนั้นเขาจึงถอยออกจากบริเวณของสนามประลอง เสียงจากผู้ชมดังสนั่นขึ้นมาหลังจากนั้น
“เอาล่ะเจ้าหนุ่มเจ้าหนูตัวน้อย ฉันมีนามว่า ฮารุ มายุมิ ได้โปรดออมมือให้ฉันพร้อม ๆ กับการสู้อย่างเต็มที่นะ!”
“เอ๋? อ… อะไรนะครับ?!”