เดลเรียกัดฟันกรอด โผล่มาที่ไหนไม่โผล่ ดันมาโผล่ยันสุดขอบกาแล็กซี่ หนทางกลับดาวหลักช่างมืดบอด! แถมยังต้องรับมือกับชนเผ่าเถื่อนที่วันๆมีแต่จะจ้องทับเขาอยู่ทุกวี่ทุกวัน
รัก,แฟนตาซี,ผจญภัย,ชาย-ชาย,ย้อนยุค,นายเอกเก่ง,ฮาเร็ม,พระเอกหื่น,พระเอกคลั่งรัก,ท้องได้,ไดโนเสาร์,ดึกดำบรรพ์,ทะลุมิติ,แฟนตาซี,ต่างโลก,นิยายวาย,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ย้อนกลับไปเมื่อครั้งวัยเยาว์ เดลเรียกำลังศึกษาอยู่สถาบันวิจัยทางธรณี มีเรื่องราวของสิ่งมีชีวิตในยุคดึกดำบรรพ์ถูกบันทึกเอาไว้ในหนังสือ ยามนั้นเขาเห็นชื่อเรื่องน่าสนใจดีจึงหยิบมาอ่านพอเป็นความรู้
แต่ไม่คาดคิดเลยว่าจะได้มาอยู่ในโลกยุคดึกดำบรรพ์นี่เข้า ..โลกที่เต็มไปด้วยปริศนาที่นักธรณีวิทยาต่างพยายามศึกษามัน!
เดลเรียขมวดคิ้วด้วยความเคร่งเครียด หากเขามีอาวุธอยู่ในมือการเผชิญหน้ากับสิ่งมีชีวิตดึกดำบรรพ์เช่นนี้ยังพอจะมีหนทางเอาชีวิตรอดได้ แต่ยามนี้อาวุธประจำตัวได้หายไปในหลุมดำแล้ว ที่เหลืออยู่คงจะเมีเพียงแค่ทักษะการต่อสู้ที่ติดตัวมาเท่านั้น
สิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่เช่นนี้แถมยังเป็นนักล่า ด้วยร่างกายมีขนาดที่ใหญ่ทำให้มีความเร็วในการล่าไม่มากนัก หากเขาต้องการหนีก็คงหนีพ้นได้ไม่ยาก
ร่างบางนั่งหลบอยู่บนยอดไม้ คอยมองและเอียงหูฟังหัวหน้าเผ่าคุยกับชายหนุ่มผู้หนึ่ง
ชายผู้นั้นมีรูปร่างสูงราวๆ8ฟุต ร่างกำยำดูแข็งแรงรับกับผิวสีน้ำผึ้ง ผมสีเงินยาวสลวยเป็นประกาย เครื่องหน้าหล่อเหลาคมเข้มซึ่งหากผู้หญิงคนใดมาเห็นคงยอมพลีกายอย่างไม่มีข้อแม้
แต่เดลเรียไม่ได้หลงใหลไปกับรูปลักษณ์ภายนอกของอีกฝ่ายแต่อย่างใด
เพราะเขาเป็นผู้ชาย!
"กลุ่มคาร์ชาโรดอนของพวกเจ้ามาป้วนเปี่ยนใกล้เผ่าของพวกข้าเพราะเหตุใด?"หัวหน้าเผ่าเอ่ยถามขึ้นด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง
ชายหนุ่มผมเงินกระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อย "ข้ามาเสนอข้อแลกเปลี่ยน ผลึกเค็มสามกระสอบต่อตัวเมียหนึ่งตน สนใจหรือไม่"
ดูท่าทางจริงจังและไม่มีท่าทีคุกคามของเขาทำให้หัวหน้าเผ่าลดความระแวงลงเล็กน้อย "ข้อเสนอของเจ้านับว่าน่าสนใจมาก แต่ตัวเมียเผ่าข้าต่างก็มีคู่กันหมดทุกตัวแล้ว" หัวหน้าเผ่าสายหน้าอย่างจนใจ ผลึกเค็มสำคัญต่อร่างกายของสมาชิกในเผ่ามากก็จริงแต่ตัวเมียในเผ่าก็สำคัญเช่นกัน
"เอาเช่นนี้ดีหรือไม่ ให้พวกตัวเมียสมัครใจว่าจะไปกับข้าหรือจะอยู่ในเผ่าของเจ้าต่อ ส่วนตัวผู้ของตัวเมียที่จะไปกับข้าก็ต้องมาต่อสู้ตัวต่อตัวกับตัวผู้กลุ่มของข้าแทน แน่นอนว่าข้าจะให้ผลึกเค็มกับเผ่าของเจ้าตามข้อแลกเปลี่ยนที่กล่าวไปเมื่อครู่"
หัวหน้าเผ่ามีท่าทีลังเลอย่างปิดไม่มิด หากแลกเปลี่ยนตัวเมียแค่ตนสองตนก็จะได้ผลึกเค็มพอใช้ไปจนถึงฤดูร้อนหน้า พอคิดใคร่ครวญดีแล้วก็ให้ตัวผู้ในเผ่าไปเรียกตัวเมียมารวมตัวกันที่ลาน
ตัดไปทางเดลเรียที่แอบฟังอยู่บนต้นไม้ ดวงหน้างามขมวดคิ้วลงอย่างขุ่นเคืองในสิ่งที่ได้ยิน แต่ก็สงบใจลงในเวลาต่อมา ในเมื่อวัฒนธรรมและการเอาชีวิตรอดในดาวของเขากับดาวดวงนี้ล้วนแตกต่างกัน จะเอาบันทัดฐานของเขามาใช้กับที่นี้ไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะหลอมรวมตัวเองเข้ากับโลกใบนี้..
ร่างบางเท้าคางมองพวกผู้หญิงเดินไปรวมตัวกันที่ลาน เห็นสีหน้าไม่สู้ดีของพวกนางเดลเรียจึงใคร่สนใจทันที อยากรู้ว่าเหตุใดที่พวกนางมีสีหน้าเช่นนั้นเมื่อเห็นเผ่าอื่นเข้ามา
"มากันแล้วรึ ที่ข้าเรียกพวกเจ้ามาก็เพื่อถามความสมัครใจว่าพวกเจ้าอยากไปกับพวกเขาหรือไม่"
เดลเรียสังเกตุเห็นสีหน้าหวาดกลัวของพวกผู้หญิงที่มีต่อหัวหน้าเผ่าแล้ว พวกนางคงรู้ดีว่าการย้ายไปเผ่าอื่นคงไม่มีทางเป็นเรื่องดีอย่างแน่นอน
"ท่านหัวหน้าเผ่า พวกเรามีคู่แล้ว...ท่านก็รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ที่เราจะไปมีคู่ที่เผ่าอื่น"
ตัวเมียตนหนึ่งเอ่ยขึ้น นางมีคู่มีบุตรแล้ว ชีวิตในเผ่าเองก็สะดวกสบาย เหล่าตัวผู้ของนางก็ช่างเอาอกเอาใจ หากนางทิ้งพวกเขาแล้วไปเลือกเข้าเผ่าอื่นก็ใช่ว่าจะได้รับการดูแลเช่นนี้อีก
ตัวเมียหลายๆตัวพยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับประโยคเมื่อครู่
แต่ก็ไม่ได้หมายว่าจะมีคนเห็นด้วยทั้งหมดเสียทีเดียว
"ข้าจะไป!"
สายตาของตัวเมียในเผ่าหันมามองผู้พูดเป็นตาเดียว นางไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นตัวเมียที่เคยเอ่ยถากถางเดลเรียเมื่อไม่นานมานี้
"ยูรี เจ้าพูดอะไรออกมาน่ะ คู่ของเจ้าก็อยู่ที่นี้ด้วยนะ"
ตัวเมียนามว่ายูรีหันไปมองบรรดาตัวผู้ที่ถูกคนในเผ่าจับตัวไว้ด้วยสายตาเรียบนิ่ง
"แล้วอย่างไร ก็ข้าเบื่อพวกมันแล้ว ใช้ทำนั้นทำนี้ก็ล้วนไม่ได้ดังใจ อีกอย่างตัวเมียอย่างข้าก็ยังสาวยังสวย การมีตัวผู้รายล้อมเยอะๆก็ย่อมดีกว่าไม่มีไม่ใช่เหรอ"
ตัวเมียในเผ่าล้วนมีนิสัยเอาแต่ใจและร้ายกาจก็จริง แต่พวกนางก็ไม่คิดจะทิ้งคู่ของตนอย่างเลือดเย็นเหมือนอีกฝ่ายเช่นนี้
ตัวผู้ของยูรีที่ได้ยินคู่ชีวิตของตนพูดเช่นนี้ ต่างก็พากันกลั่นน้ำตาจนดวงตาแดงก่ำ
"ยูรีเจ้าคิดให้ดีก่อนเถิด หากเจ้าออกไปแล้วเจ้าจะกลับเผ่าเดิมอีกไม่ได้นะ"
ตัวเมียในเผ่าต่างพยายามโน้นน้าว ทว่าอีกฝ่ายกลับยืนกรานจะไปท่าเดียว
"ถ้าเจ้าตัดสินใจดีแล้วยูรีเจ้ามายืนทางด้านนี้ เอาล่ะมีผู้ใดจะไปอีกหรือไม่"
เห็นท่าทางมั่นใจของยูรี ทำให้ตัวเมียบางตนเกิดความลังเลใจขึ้นมา
"ข้าไปด้วย"
"ข้าด้วย"
มีตัวเมียอีกตนสองตนเลือกออกจากเผ่า ในไม่นานความชุลมุนวุ่นวายพลันบังเกิด เพราะมีตัวผู้ของพวกนางไม่ยอมให้จากไป
เดลเรียดูสถานการณ์เบื้องล่างแล้วก็ได้แต่สายหน้า ดียิ่งที่ตนไม่ได้ไปสุงสิงกับพวกผู้หญิง ไม่เช่นนั้นคงติดเชื้อความคิดแปลกๆมาจากพวกนางแน่
ตัวผู้สองสามตนพยายามฝ่าเข้าไปดึงตัวเมียของตนออกมาอย่างยากลำบาก ดูด้วยตาเปล่าก็รู้ว่าเขารักตัวเมียตนนั้นมากแค่ไหน
แต่สุดท้ายน้ำน้อยย่อมแพ้ไฟ ตัวผู้ตนนั้นถูกคนในเผ่าจับมัดแล้วลากออกไปจากลาน
"ผู้หญิงโลกนี้น่ากลัวชะมัด"
ในสายตาของเดลเรีย การกระทำของผู้หญิงพวกนี้ช่างน่าขยะแขยง ทั้งโลเลและไม่มีความหนักแน่น
"เอาล่ะ ตัวเมียที่จะย้ายเผ่ามีสามตน มีตัวผู้ตนไหนอยากจะประลองแย่งตัวเมียคืนหรือไม่"
เดลเรียกลั่นขำ โดนตัวเมียปฏิเสธขนาดนั้นยังจะมีตัวผู้ตนไหนอยากจะทำให้ตัวเองขายหน้าซ้ำสองกัน พวกกลุ่มคาร์ซาโรดอนโทก็คงจะรู้เรื่องนี้กระมัง ถึงได้กล้าหยิบยกเรื่องนี้ขึ้นมาเสนอต่อหัวหน้าเผ่า
จะว่าหัวหน้าเผ่าฉลาดน้อยหรือว่าหัวหน้ากลุ่มนั้นฉลาดมากกว่ากัน
เมื่อไม่มีตัวผู้ตนไหนกล้าแย่งตัวเมียคืน หัวหน้าเผ่าจึงพยักหน้าอย่างพอใจ ผลึกเค็มหกกระสอบสามารถอยู่ได้เกินฤดูร้อนหน้า ถือว่าการแลกเปลี่ยนครั้งนี้คุ้มค่าอย่างมาก
ชายหนุ่มผมเงินหลังจากที่เห็นบทสรุปก็สั่งให้คนในกลุ่มของตนเองไปนำของมามอบให้
ทุกอย่างจบลงอย่างรวดเร็วโดยที่ทั้งสองฝ่ายไม่ต้องเสียเลือดเสียเนื้อ แต่ทว่าฝั่งของหัวหน้าเผ่านั้นได้สร้างความขุ่นเคืองครั้งใหญ่ให้กับตัวผู้ในเผ่าเสียแล้ว
"จะว่าไปในลานข้าไม่เห็นตัวเมียของชูเลย ท่านหัวหน้าเผ่าท่านไม่ได้เรียกตัวเมียผู้นั้นมาหรือ"
ตัวเมียที่ชื่อยูรีแสยะยิ้ม นางไม่ถูกชะตากับตัวเมียของชูมาสักระยะแล้ว เห็นสายตาที่มองนางเหมือนมองสิ่งสกปรกนั้นทำให้นางโกรธแค้นเป็นอย่างมาก พอสบโอกาสก็อยากจะลากอีกฝ่ายมาประจานต่อหน้าคนในเผ่าทั้งหมด
เดลเรียซึ่งได้ยินคนถามหาตนเอง ร่างก็พลันเซเกือบตกลงมาจากต้นไม้ แทนที่จบเรื่องแล้วจะแยกย้ายทางใครทางมัน แต่ตัวเมียตนนี้กลับไม่จบ!
"ท่านหัวหน้าเผ่า ท่านจะปล่อยคนที่ไม่เชื่อฟังคำสั่งของท่านไว้หรือ หากปล่อยไปเช่นนี้จะกลายเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีแก่คนในเผ่านะ"
ร่างบอบบางที่แอบอยู่บนต้นไม้หางคิ้วกระตุก ยัยผู้หญิงใจดำคนนี้คิดจะกัดเขาไม่ปล่อยเลยใช่ไหม?
...
ซาฮันมองตัวเมียที่กำลังโหวกเหวกโวยวายด้วยสายตาเรียบนิ่ง ตัวเมียในเผ่าของมันเองก็น่ารำคาญเช่นนี้ หากไม่ข่มขู่หน่อยพวกนางก็จะได้ใจ
"กลุ่มเราได้สิ่งที่ต้องการแล้ว ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องอยู่ที่นี้อีก"
ตัวผู้ในกลุ่มพยักหน้ารับคำสั่ง ก่อนที่พวกมันจะเดินเข้าไปหมายจะเข้าไปลากตัวเมียออกมา
"ท่านหัวหน้าเผ่า ท่านลำเอียง มันก็แค่ตัวเมียที่พึ่งมาใหม่ท่านถึงกับให้ท้ายมันขนาดนี้เลยหรือ"
ยูรีตวาดเสียงดังจนตัวผู้หลายตัวต่างพากันยกมือปิดหู ท่าทางคลุ้มคลั่งราวกับคนเสียสติทำให้ไม่มีใครกล้าเข้าไปใกล้
ชายหนุ่มผมเงินกัดฟันอดกลั้นไม่ให้ตนเองพุ่งเข้าไปสังหารตัวเมียตรงหน้า ก่อนหน้านี้เขาควรจะตั้งเงื่อนไขมากกว่านี้ จะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจภายหลังเยี่ยงนี้
ในขณะที่ซาฮันกำลังก้มหน้านึกเสียใจ ทันใดนั้นเองเขาพลันได้ยินเสียงหัวเราะแผ่วเบาลอยมาตามสายลม
เรือนร่างบอบบางก้าวขาเข้ามาในลานกว้างอย่างไม่รีบร้อน ใบหน้างามสะคราญโดดเด่นเหนือผู้ใดสะกดทุกสายตา
"พวกเจ้ากำลังถามหาข้าอยู่หรือ"
