"เธอท้องกับใคร ฉันถามว่าเธอท้องกับใคร"พิมพ์ได้ยินคำถามที่ออกมาจากปากปีเตอร์ก็นิ่งอึ้งไปไม่คิดเลยว่าเขาจะถามมันออกมา"ฉันไม่รู้"ตัดสินใจตอบไปอย่างนั้นเพื่อตัดปัญหาทุกอย่างที่จะตามมาทีหลัง
รัก,ดราม่า,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
วันต่อมา
พิมพ์เข้าไปในห้องของปีเตอร์ ทำหน้าที่ของตัวเองตามปกติเหมือนทุกวัน กำลังเอากาแฟที่เพิ่งชงเสร็จไปวางไว้บนโต๊ะทำงานของปีเตอร์ เขาก็เดินออกจากห้องนอนมาพอดี
"ฉันขอโทษนะคะ ที่เมื่อคืนฉันกลับดึกและก็เรื่องที่ให้คุณหลุยส์มาส่งด้วย" มองหน้าปีเตอร์
"ก็รู้ตัวนี้ อย่าขัดคำสั่งฉันอีก ถ้าไม่อย่างนั้นฉันจะขังเธอไว้ในห้องจริงๆด้วย" ยกแก้วกาแฟขึ้นมาจิบ
"ค่ะ" รับคำแล้วไปทำงานของตัวเองต่อ
ส่วนปีเตอร์พอดื่มกาแฟเสร็จก็ออกจากห้องไป ตรงไปยังบริษัทเครื่องดื่มชูกำลังเพื่อเซ็นเอกสารต่างๆ
หลังจากที่ปีเตอร์เข้าไปเคลียร์งานในบริษัทเครื่องดื่มชูกำลังของเขาเสร็จแล้ว กำลังเดินออกมาตรงหน้าบริษัทอยู่ๆก็มีผู้ชายใส่หมวกปิดบังใบหน้าเดินเข้าไปชนเขาพร้อมกับใช้มีดที่พกติดตัวมาจะแทงเข้าไปตรงหน้าท้องของปีเตอร์ แต่ปีเตอร์เบี่ยงตัวหลบทันทำให้ปลายมีดแทงแฉลบบาดหน้าท้องเท่านั้นจนมีเลือดไหลซึมออกมา พอทำอะไรปีเตอร์ไม่ได้ก็วิ่งหนีไปแต่ยังไปไม่ถึงไหนเควินกับมาร์สก็วิ่งไล่ตามจับตัวไว้ได้ทัน
"นายจะเอายังไงกับมันดีครับ"เควินจับลากตัวคนร้ายเข้าไปหาปีเตอร์
"เอาตัวมันส่งให้ตำรวจจัดการก็แล้วกัน" เดินเข้าจับบีบกรามของคนร้ายมองด้วยสายตาอาฆาต
"นายไปหาหมอไหมครับ"มาร์สถามขึ้น
"ฉันไม่เป็นไรแผลแค่นี้ทำอะไรฉันไม่ได้หรอก" เดินไปนั่งรอมาร์สกับเควินในรถ
หลังจากที่ส่งตัวคนร้ายให้กับตำรวจแล้ว ปีเตอร์ก็ตรงกลับคาสิโนทันที เพื่อทำแผลจากการบาดของคมมีด ปีเตอร์เดินเข้าไปในห้องพร้อมกับบอดี้การ์ดทั้งสองคน พิมพ์เดินออกมาจากห้องนอนของปีเตอร์พอดีหลังจากที่เอาเสื้อผ้าที่ซักรีดแล้วไปเก็บในห้อง ต่างคนก็ต่างมองหน้ากันไม่นานพิมพ์ก็หลบตากำลังจะเดินเลี่ยงออกไป
"เดี๋ยวก่อนมาทำแผลให้ฉันหน่อย"เดินไปนั่งลงบนโซฟา
"ค่ะ" เดินไปหยิบอุปกรณ์ทำแผลแล้วไปหยุดยืนอยู่ตรงหน้าปีเตอร์
"ส่วนนายสองคนออกไปพักเถอะ" มองหน้าบอดี้การ์ดทั้งสองคน
"ครับนาย"รับคำแล้วเดินออกไป
"เธอจะยืนอีกนานไหม นั่งลงแล้วถอดเสื้อให้ฉัน" นั่งเอนหลังพิงโซฟา
พิมพ์จึงนั่งลงข้างปีเตอร์แล้วยื่นมือไปแกะกระดุมเสื้อเซิ้ตให้เขาทีละเม็ดจนหมด พอเปิดเสื้อออกจึงเห็นแผลที่ถูกคมมีดบาด พิมพ์แอบตกใจเล็กน้อยเพราะมีเลือดไหลออกมาอยู่ อยากจะรู้เหมือนกันว่าทำไมเขาถึงมีบาดแผลได้แต่ก็ไม่กล้าถาม เธอกำลังจะหยิบแอลกอฮอล์เช็ดแผลแต่ปีเตอร์กลับจับมือเธอไว้ก่อน
"เธอยังถอดเสื้อให้ฉันไม่เสร็จเลย แกะแต่กระดุมถอดออกจากตัวให้ฉันหมดก่อนแล้วค่อยทำแผลสิ" มองหน้าพิมพ์ไม่วางตา
พิมพ์จึงขยับตัวเข้าไปใกล้ปีเตอร์ค่อยๆดึงเสื้อออกจากแขนทั้งสองข้างของเขาจนเสร็จ ทั้งคู่มองสบตากันปีเตอร์กำลังจะยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มพิมพ์ แต่กลับได้ยินเสียงเคาะดังขึ้น ประตูถูกเปิดออกพร้อมกับเกรซที่เดินเข้ามาในห้อง พิมพ์จึงรีบก้มหน้าลงทันที
"ฉันได้ยินมาว่าคุณถูกทำร้าย ให้ฉันช่วยทำแผลให้นะคะ" มองหน้าพิมพ์
พิมพ์จึงลุกขึ้นแล้วเดินออกมาห่างๆให้เกรซได้ทำแผลให้ปีเตอร์ ที่แท้เขาก็ถูกทำร้ายนี้เองพิมพ์คิดในใจ เธอจึงหันหลังกำลังจะเดินออกจากห้องไป แต่ปีเตอร์กลับเรียกเธอไว้ก่อน
"เธอจะไปไหนมาทำแผลให้ฉันก่อน" มองหลังพิมพ์
พิมพ์จึงหยุดเดินแล้วหันไปมองหน้าปีเตอร์กับเกรซที่นั่งอยู่ด้วยกัน ด้วยความงงงวย
"ส่วนคุณไปทำงานของคุณต่อเถอะ" หันหน้าไปบอกเกรซ
"ให้ฉันช่วยเถอะนะคะ"ขยับตัวเข้าไปใกล้ปีเตอร์จนชิดกัน
"นี้คุณผมบอกให้ออกไป "พูดด้วยน้ำเสียงขุ่นมัว
"ก็ได้ค่ะ ฉันไปก็ได้" ลุกขึ้นยืนมองหน้าพิมพ์อย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อแล้วเดินกระแทกเท้าออกจากห้องไป
พิมพ์ได้แต่ยืนมองเกรซที่เดินผ่านหน้าเธอไป จากนั้นก็ไปนั่งลงข้างปีเตอร์ลงมือทำแผลให้เขาจนเสร็จโดยไม่มีการพูดคุยกันสักคำ พิมพ์เก็บอุปกรณ์ใส่กล่องกำลังจะลุกเอาไปเก็บที่เดิม แต่ปีเตอร์กลับดึงแขนเธอไว้พร้อมกับยื่นหน้าเข้าหอมแก้มเธอหนึ่งที
"ไปเอาเสื้อตัวใหม่มาใส่ให้ฉันด้วย" พูดอยู่ข้างแก้มเธอ
"ค่ะ" รีบลุกขึ้นแล้วเอากล่องยาไปเก็บจากนั้นก็เดินเข้าไปในห้องนอนหยิบเสื้อยืดหนึ่งตัวออกมาจากตู้แล้วเดินกลับไปหาปีเตอร์ที่นั่งตรงโซฟาห้องทำงาน
พิมพ์นั่งลงแล้วสวมเสื้อให้ปีเตอร์จนเสร็จ อยู่ๆปีเตอร์ก็โอบเอวพิมพ์เข้าไปหาตัวเอง พิมพ์จึงเงยหน้าขึ้นมองหน้าปีเตอร์อย่างแปลกใจ
"คืนนี้เธอต้องอยู่ดูแลฉันที่ห้องนี้ทั้งคืนเลยเข้าใจไหม" บอกเสียงเข้ม
"ค่ะ แต่ว่าประจำเดือนของฉันยังไม่หมดเลยนะคะ"ก้มหน้าลงบอกด้วยความเขินอาย
"ใครบอกจะให้เธอดูแลฉันแบบนั้น" ยกยิ้มมุมปาก
"ค่ะ" ขยับตัวจะออกจากอ้อมแขนปีเตอร์แต่เขากลับไม่ยอมปล่อย
"อย่าลืมล่ะ อาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วก็มาหาฉันที่ห้องเลยเข้าใจไหม" มองหน้าพิมพ์ไม่วางตา
"ค่ะ"รับคำพร้อมกับพยักหน้ารับรู้ แล้วกับไปทำงานของตัวเองต่อจนเสร็จ จากนั้นก็ลงไปทานข้าวที่ห้องอาหาร
พิมพ์นั่งทานข้าวไปแต่ในหัวกลับคิดเรื่องปีเตอร์ที่ทำตัวแปลกๆกับเธอ เมื่อวานเขายังโกรธเธออยู่เลย แล้วอยู่ๆ ก็มาทำดีกับเธอแถมยังไล่เกรซออกจากห้องอีก พิมพ์ได้แต่แปลกใจเท่านั้น
"พิมพ์เมื่อคืนฉันต้องขอโทษด้วยที่พวกฉันสองคนดื่มหนักไปหน่อย" เอมี่เดินเข้าไปที่โต๊ะพร้อมกับเอวา
"จ้ะไม่เป็นไร โชคดีที่คุณหลุยส์เขาช่วยไปส่งพวกเธอถึงห้องพัก"ส่งยิ้มให้เอมี่กับเอวา
"ฉันว่าคุณหลุยส์ต้องชอบพิมพ์แน่ๆเลย"เอวาเอ่ยขึ้น
"ไม่หรอกเขาแค่มีน้ำใจช่วยก็เท่านั้นเอง" ก้มหน้าตักอาหารเข้าปาก
"ขอให้จริงเถอะ" เอวาเอ่ยเสียงสูง
หลังจากที่พิมพ์ทานข้าวเสร็จกำลังจะเดินเข้าไปในลิฟต์เพื่อไปยังชั้นบนสุด แต่เกรซเดินมาขวางหน้าเธอไว้ก่อน
"คุณเกรซมีอะไรหรือเปล่าคะ" มองหน้าด้วยความไม่ไว้ใจ
"ฉันอยากจะรู้จริงๆว่าเธอเป็นอะไรกับคุณปีเตอร์กันแน่ "จ้องหน้าพิมพ์ด้วยสายตาไม่เป็นมิตร
"ฉันก็เป็นแค่พนักงานทำงานเหมือนทุกคนนั้นแหละค่ะ" มองหน้าเกรซ
"ฉันไม่เชื่อหรอก เป็นแค่พนักงานแต่ทำไมถึงได้พักห้องชั้นเดียวกันกับคุณปีเตอร์ล่ะ" จ้องหน้าพิมพ์ต้องการคำตอบ
"ฉันขอตัวนะคะ" เดินเลี่ยงจะเข้าไปในลิฟต์แต่เกรซกลับดึงแขนเธอไว้ก่อน
"จะหนีทำไมตอบมาสิ! "ออกแรงบีบแขนเธอพร้อมกับจิกเล็บที่ยาวทั้งห้านิ้วลงบนแขนพิมพ์แรงๆค้างไว้ไม่ยอมปล่อย
"คุณเกรซปล่อย ฉันเจ็บ"พยายามสะบัดแขนให้หลุดออกจากมือเกรซ
"เกรซคุณทำอะไรคุณพิมพ์"เควินเดินเข้าไปดึงมือเกรซออกจากแขนพิมพ์ทันที
"เปล่าฉันไม่ได้ทำอะไร ฉันขอตัวก่อนมีงานค้างอยู่" รีบเดินหนีไปอย่างเร่งรีบ
"คุณพิมพ์เป็นอะไรไหมครับ"เควินมองหน้าพิมพ์ที่น้ำตาคลอเบ้า
"เปล่าค่ะ ฉันไม่ได้เป็นอะไร" ใช้มือกุมรอยเล็บที่แขนไว้
"คุณแน่ใจนะครับว่าไม่ได้เป็นอะไร"มาร์สถามอีกคน
"ค่ะ" รีบเดินเข้าไปในลิฟต์
เควินกับมาร์สจึงเดินตามหลังพิมพ์เข้าไปในลิฟต์เพื่อขึ้นไปหาปีเตอร์เช่นกัน
พอลิฟต์เปิดออกพิมพ์ก็รีบเดินเข้าไปในห้องของตัวเองทันที เพื่อดูรอยที่แขนพอยกแขนข้างที่โดยหยิกขึ้นมาดูปรากฏว่าเป็นรอยเล็บจิกเข้าเนื้อเธออย่างเห็นได้ชัด พิมพ์ได้แต่ถอนหายใจเบาๆไม่รู้ว่าวันข้างเธอจะเจออะไรอีกบ้าง แต่เธอก็ต้องอยู่ให้ได้เพราะเธอไม่มีทางเลือก ทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตเธอขึ้นอยู่กับปีเตอร์เจ้าหนี้ของเธอเท่านั้น
เควินกับมาร์สเดินตรงไปที่ห้องของปีเตอร์หลังที่ออกมาจากลิฟต์ ทั้งสองคนเดินไปหยุดตรงหน้าโต๊ะทำงานของปีเตอร์
"ตำรวจว่ายังไงบ้าง" ปีเตอร์เอ่ยขึ้น
"คนร้ายสารภาพว่ามีคนจ้างให้ทำร้ายนายครับ" เควินบอกไปตามข้อมูลที่ได้รับมาจากตำรวจ
"แล้วใครเป็นคนจ้างล่ะ"เอนหลังพิงเก้าอี้
"น่าจะเป็นลูกหนี้ปลายแถวที่ไม่มีเงินจ่ายให้นายครับ" เควินรายงานต่อ
"งั้นเหรอ ส่งคนไปสั่งสอนมันหน่อย ให้มันรู้ซะบ้างว่าใครเป็นใคร"ยกยิ้มมุมปาก
"ครับนาย"
ตอนเย็นของวันหลังจากที่พิมพ์อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินตรงไปยังห้องของปีเตอร์ เปิดประตูเข้าไปในห้องนอนได้ยินเสียงน้ำไหลอยู่ในห้องน้ำ เธอจึงนั่งลงบนเตียงรอเขา ปีเตอร์เดินออกมาจากห้องน้ำพอดี มีผ้าขนหนูพันรอบเอวแค่ผืนเดียวเผยให้เห็นกล้ามหน้าท้องเป็นลอนและแผลที่โดนคมมีดบาด
"มาแล้วเหรอ ทำแผลให้ฉันหน่อย"นั่งลงบนเตียงข้างพิมพ์
"ค่ะ" รีบออกไปเอากล่องยาข้างนอกแล้วกลับเข้ามาในห้องนอนทันที
พิมพ์นั่งลงข้างปีเตอร์แล้วทำแผลให้เขาอย่างเบามือที่สุด
"เจ็บมากไหมคะ"เงยหน้าขึ้นถามปีเตอร์
"เธอเป็นห่วงฉันเหรอ" ยื่นหน้าเข้าไปใกล้หน้าพิมพ์
พิมพ์ชะงักกับคำถามนั้น แต่เธอไม่ตอบกลับเปลี่ยนเรื่องคุยทันที
"จะเสร็จแล้วค่ะ"ก้มหน้าลงทำแผลต่อ
ปีเตอร์ก็ก้มหน้าลงดูแผลที่พิมพ์ทำให้ใกล้จะเสร็จเช่นกัน แต่กลับต้องสะดุดตากับรอยอะไรบางอย่างที่แขนพิมพ์เขาจึงยื่นมือไปจับแขนพิมพ์ไว้เพื่อดู
"นี้แขนเธอไปโดนอะไรมา ทำไมถึงเป็นรอยอย่างนี้" มองหน้าพิมพ์
"ไม่ได้โดนอะไรหรอกค่ะ"ดึงแขนออกจากมือปีเตอร์
"จริงเหรอ" ปีเตอร์ขมวดคิ้วเข้าหากันเพราะแปลกใจกับรอยที่แขน
"จริงค่ะ"ก้มหน้าลงทำแผลจนเสร็จพร้อมกับลุกเอากล่องยาไปเก็บไว้ที่เดิม
ส่วนปีเตอร์พอทำแผลเสร็จก็จัดการใส่เสื้อผ้าแล้วนั่งลงบนเตียง ส่วนพิมพ์ยืนมองเขาอยู่ตรงประตูห้องหลังจากที่เอากล่องยาไปเก็บ
"ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวก่อนนะคะ"หมุนตัวจะเดินออกจากห้องไป
"เดี๋ยวใครบอกว่าไม่มี ฉันบอกเธอตั้งแต่เมื่อตอนกลางวันแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าให้เธอนอนกับฉันทั้งคืน" เดินไปจับมือเธอเดินมาที่เตียง
"ฉันว่า ฉันกลับไปนอนที่ห้องตัวเองจะดีกว่าค่ะ" มองหน้าปีเตอร์ด้วยความงงงวย
"เธอกล้าขัดใจฉันเหรอ นอนลงไปสิ"เอ่ยเสียงดุ
พิมพ์จึงถอดเสื้อคลุมชุดนอนชั้นนอกออกแล้วนอนลงบนเตียงอย่างจำใจ ส่วนปีเตอร์ก็เดินไปปิดไฟทุกดวงในห้องจนมืดสนิท
จากนั้นก็ล้มตัวลงนอนเข้าไปสวมกอดพิมพ์ แล้วใช้มือล้วงเข้าไปในชุดนอนลูบไล้ไปบริเวณหน้าอกเต่งตึงทั้งสองข้างของเธอ จากนั้นก็พลิกตัวพิมพ์ให้นอนตะแคงข้างหันมาหาเขา แล้วประกบจูบริมฝีปากอ่อนนุ่มของพิมพ์อยู่นานจนพอใจแล้วจึงถอนริมฝีปากของตัวเองออกจากริมฝีปากพิมพ์
"ฉันอยากจะทำมากกว่านี้นะ รอเธอพร้อมก่อนก็แล้วกัน" กระซิบข้างหูพิมพ์ล้มตัวลงนอนสวมกอดเธอไว้แล้วหลับตาลง
พิมพ์ไม่ตอบแต่กลับหลับตาลงในหัวก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยเพราะเธอกำลังสับสนในตัวปีเตอร์ ว่าเขาจะเอายังไงกับเธอกันแน่ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายเธอเดาใจไม่ถูกเลยจริงๆ
แต่เธอกลับอบอุ่นทุกครั้งที่ได้อยู่ในอ้อมกอดเขา แต่ก็ต้องหยุดความคิดเพราะอ้อมกอดนี้ไม่ได้มีไว้ให้เธอเพียงคนเดียว เพราะเขายังมีผู้หญิงอีกมากมายให้เขาได้เลือกและอยู่กับเขาไปตลอดชีวิต ได้แต่ถอนหายใจเบาๆ
