เพราะทุกคนมีความฝัน จินเองก็เช่นกัน ไม่เสียดายเลยที่เลือกทิ้งการเป็นหัวหน้ากองกำลังพิเศษหน่วยฟินิกซ์ แหมก็ความฝันสุดเด็ดของเธอคือการเป็นไอดอลนั่นเอง รอก่อนเถอะ ฉันจะทำมันให้ได้
ชาย-หญิง,รัก,จีน,ไทย,อื่นๆ,สโลว์ไลฟ์,นางเอกฉลาด,รายการค้นหาไอดอล,วงการบันเทิง,นางเอกเก่ง,นักร้อง,ไอดอล,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ความฝันที่ยิ่งใหญ่คือการเป็นไอดอล
เพราะทุกคนมีความฝัน จินเองก็เช่นกัน ไม่เสียดายเลยที่เลือกทิ้งการเป็นหัวหน้ากองกำลังพิเศษหน่วยฟินิกซ์ แหมก็ความฝันสุดเด็ดของเธอคือการเป็นไอดอลนั่นเอง รอก่อนเถอะ ฉันจะทำมันให้ได้
เจเนซิส อัจฉริยะสาวผู้อยากทำตามความฝันในการอยากเป็นไอดอล
ตอนที่7
การเป็นไอดอล7
และแล้ววันนี้ก็มีถึงวันเสาร์หรือก็คือวันที่ต้องทดสอบเพลงธีมของรายการ วันนี้จินยังคงทำตามกิจวัตรประจำวันเช่นเคย นั่นคืกการตื่นมาวิ่งออกกำลังและฝึกการต่อสู้
ครั้งนี้มีบางคนที่ตื่นเช้าเห็นจินออกมาวิ่งก็ตามมาบ้างกลายเป็นวิ่งกันอยู่5-6คน เมื่อถึงเวลานัดหมาย8โมงตรงทุกคนมารวมตัวกันบริเวณด้านหลังอาคารใหญ่ที่เป็นชายหาดยาวสุดลูกหูลูกตา
โดยมีเมนเทอร์ทั้งสามและพีดีฮุ่ยเจียงยืนรออยู่ด้านหน้า ต้องบอกก่อนว่าเส้นทางที่พวกเธอเดินทางมายังแคมป์นี้นั้นเป็นเพียงเส้นทางเรือเส้นทางหนึ่งเท่านั้น ยังมีเส้นทางที่เป็นถนนปกติซึ่งเป็นทางที่ใช้สัญจรกันอย่างเป็นปกติของชาวมลฑลนี้นอกจากค่ายนี้แล้วยังมีที่ท่องเที่ยวรวมถึงห้างอื่น ๆอีกมากมายมันเจริญตามมาติด ๆ กับเมืองหลวงเลยทีเดียว
ส่วนทางด้านเมนเทอร์ที่กำลังยืนอยู่นั้น วันนี้ทำสีหน้ากรุ่มกริ่ม ไม่ได้เคร่งเครียดเหมือนกับการแข่งรอบแรกที่เคยเจอ
จินเดินไปยืนแถวเรียงตอนแถวแรกสำหรับคลาสAโดยยืนเป็นลำดับที่สามของแถว และด้วยความเคยชินเธอจึงยืนตรงและมองซ้ายเพื่อจัดแถวของตัวเอง และในจังหวะนั้นที่นึกขึ้นได้ว่าเธอปลดประจำการแล้วนี่น่า
จึงผ่อนคลายร่างกายและจัดแถวตามปกติ ปกติของทหารที่ปลดประจำการที่การใช้ชีวิตจะติดพฤติกรรมในตอนเป็นทหารมาใช้อยู่บ้าง
มันเป็นความเคยชินจนกลายเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายไปแล้ว
เรียกว่าพอมีระเบียบ การไร้ระเบียบก็แทบจะเป็นเรื่องที่ฝืนตัวเองไปหน่อย
หรืออีกกรณีที่ทหารถูกปลดเนื่องจากในสงคราม ทั้งด้านร่างกายหรือจิตใจ การกลับมาใช้ชีวิตก็มักจะไม่ปกติ บางคนเป็นแผลใจกลายเป็นโรคทางจิต PTSD บ้างก็แพนิคก็มี
ได้แต่รอให้เวลาเยียวยาไปในกรณีนี้
กลับมาที่สถานการณ์ตรงหน้า หลังจากที่ทุกคนยืนเรียงแถวละ10คนแบ่งเป็นคลาสเป็นที่เรียบร้อย จินมองทางเมนเทอร์อย่างสงสัยว่าเรียกมารวมตรงนี้ทำไมกัน
เพราะต้องบอกก่อนว่าห้องของที่นี่มีเยอะและกว้างขวาง พื้นที่ใช้สอยเยอะ สะดวกต่อการสอบอยู่แล้ว การเรียกมาตรงนี้เดาไว้ว่าต้องเป็นการสอบที่ไม่ธรรมดา
รายการเล่นกันอีกแล้วดูสิ
จินคิดพลางมองไปยังพี่ทีมงานที่กำลังยืนดูการถ่ายทำอยู่
“สวัสดีทุกคนสู่วันที่5ของการเก็บตัว ทุกคนคงสงสัยว่าเราเรียกพวกคุณมาทำไม” พอเห็นว่าทุกคนมาครบพีดีฮุ่ยเจียงจึงได้เริ่มพูดขึ้นวันนี้การถ่ายทำเริ่มตั้งแต่เวลา6โมงเช้าโดยมีการแจ้งล่วงหน้าอยู่แล้วจะได้ไม่เสียงเวลาในการถ่ายทำ
“เนื่องจากวันนี้จะเป็นการสอบเพลงธีม เราจะมาสอบธรรมดา ๆ ก็คงไม่ใช่รายการIS IDOL MY IDOL เพราะฉะนั้นกติกาในการสอบวันนี้ คือ ทุกคนต้องแบ่งเป็นกลุ่มกลุ่มละ10คน คละกันในแต่ละคลาสแน่นอนว่าในกลุ่มต้องมีสมาชิกจากคลาสA 1คน เราจะมีภารกิจให้เดินทางไปทีละ2กลุ่ม
วันนี้จะเป็นการเดินทางไกลเพื่อไปเจอเมนเทอร์ในแต่ละฐาน ซึ่งแต่ละฐานจะมีกิจกรรมสนุก ๆ จนเมื่อมาถึงฐานที่4ซึ่งก็คือฐานสุดท้ายจะมีผม เป็นกรรมการอีกคน พวกคุณต้องเต้น ร้อง เพลงธีมออกมา แน่นอนว่าผมจะคัดเลือกว่าใครจะผ่านหรือไม่และสมาชิกคลาสFจะสามารถเลื่อนขั้นมาได้หรือไม่ ให้กับทุกคน
ทุกคนจะถูกจัดอันดับใหม่ใครที่อยู่ในคลาสFจะไม่ได้แสดงโชว์เพลงธีมในMV และเราจะเลือกเซนเตอร์ทีมขึ้นมาจากทุกคนเอง โปรดตั้งใจทำให้เต็มที่นะครับ” อย่าได้คาดหวังการทดสอบแบบสบาย ๆ ในรายการนี้ จินพรูลมหายใจออกมาอย่างนึกขันความครีเอทีฟของทีมงานรายการนี้จริง ๆ ถ้าบริษัทไม่ขึ้นเงินเดือนให้เดี๋ยวเธอให้เอง ต่อแถวรอได้เลย
มันคือเสน่ห์ที่ไม่สามารถล้มได้ของรายการนี้นี่แหละถึงแม้ทุกวันนี้มีรายการใหม่ ๆ พยายามทำออกมาคล้าย ๆ กันแต่รูปแบบของรายการนี้มักจะเปลี่ยนไปเรื่อยให้คนดูตามไม่ทัน
จินใส่ชุดวอร์มสีม่วงพาสเทลสลับสีขาว ด้านในของฮู้ด เป็นเสื้อกล้ามสำหรับออกกำลังกายสีขาวที่มีเส้นสีม่วงตรงหน้าอกเป็นตัวAเต็มชุด สกรีนด้านหลังสีขาวเป็นตัวAรองเท้าผ้าใบสีขาว แน่นอนว่าชุดนี้เป็นชุดแบรนด์ดังที่เป็นสปอนเซอร์ให้กับรายการ ดีไซน์สวยชนิดที่ใครเห็นเป็นอยากซื้อตามแน่ๆ
มันสวยจริง ๆ นะ จินเห็นครั้งแรกถึงกับตาวาว อยากได้สีอื่น ๆ ขึ้นมาบ้าง โดยเฉพาะสีแดงที่สวยสุดในความคิดของจิน
จินเห็นเมนเทอร์และพีดี ขึ้นรถไปด้วยกันและยังหันมาบอกก่อนไปว่าเดี๋ยวเจอกันฐานข้างหน้า พอไปแล้วก็มีทีมงานมาจับกลุ่มแยกให้โดยแยกกลุ่มคลาสAออกจากกันทั้งหมดแล้วเลือกคละเพื่อน ๆ จากคลาสต่าง ๆ มาเข้าร่วมด้วย
สมาชิกที่ได้อยู่กับจินนั้นเป็นคนที่คุ้นหน้าอยู่บ้าง เพื่อนจากคลาสF 3คน เป็นคนที่เคยไปตามเธอให้ไปช่วยซ้อมนั่นแหละ และมีเพื่อนคลาสC 2คน คลาสD2 และคลาส 2คน
เมื่อได้กลุ่มเรียบร้อยจึงได้เริ่มปล่อยให้เดินทางทีละ2กลุ่ม จินกางแผนที่ที่ได้มาและเดินไปตามทาง มีบ้างที่เดินลัดเข้าป่า แต่เป็นป่าที่ปลอดภัย เป็นเชิงท่องเที่ยวมีถนนคอนกรีตระหว่างทางร่มรื่น
เป็นจุดชมวิวธรรมชาติที่สวยงาม ในแผนที่ของเธอมีการให้ช่วยกันหาอัลบั้มเพลงเพลงหนึ่งที่เป็นเพลงเก่าแต่เป็นระดับอมตะหายาก มันซ่อนอยู่ระหว่างทางให้หาดูให้ดี
ทุกคนก็เลยช่วยกันหาในระหว่างที่เดินไปตามทางซึ่งเดินมาเกือบชั่วโมงแล้วก็ยังไม่เจอ
“ทีมงานเขาแกล้งเราหรือเปล่า”
“นั้นสิ นี่ก็ใกล้จะถึงฐานแรกแล้วยังไม่เจอเลย”
เสียงซุบซิบเริ่มดังขึ้นระหว่างทาง ทำให้หลายคนเริ่มเห็นด้วยและไม่หาอีก แต่บางคนยังคงคิดว่าจริงก็ยังคงมองหาต่อไป
ในจังหวะนั่นเองที่จินเงยหน้าไปเห็นกล่องที่กำลังห้อยอยู่บนต้นไม้ มีความสูงถึง5เมตร สูงขนาดนั้นเอาขึ้นไปยังไงก่อน ไม่ต้องสงสัยเลยว่าโดนทีมงานแกล้งแน่ๆ
“นั่น” เสียงที่เปล่งออกมาไม่ดังไม่เบาแต่ก็มีหลายคนได้ยินก็หยุดและมองตามมือของจิน ซึ่งพอเห็นว่าใช่สิ่งที่ตามหาก็พากันกระโดดดีใจ
ใจเย็นก่อนนะสาว ๆ 5เมตรเลยนะนั่น พวกเธอดีใจกันประหนึ่งของมันวิ่งมาอยู่ในมือเรียบร้อยแล้ว จะเอาลงมายังไงละหือ
“แล้วจะเอาลงมายังไง”
นั่นแหละพอสิ้นเสียงของคนหนึ่งในทีมขึ้นมากิริยาดีใจก็เงียบกริบแล้วทำหน้าจะร้องไห้กันทุกคน
“เราลองหาไม้ยาว ๆ กันก่อนดีกว่า”
มีไอเดียเสนอขึ้นมามากมาย บางอย่างมีคนเห็นด้วยและลองทำแต่ก็ยังไม่ได้ ไม้ยาวขนาดนั้นไม่มีแน่ ๆ ดูจากลักษณ์ต้นไม้ที่ส่วนใหญ่จะเป็นไม้ใหญ่ลำต้นหนา ส่วนใหญ่ด้านบนเป็นใบเล็ก
ต้นไม้ดูแข็งแรงเกินกว่าจะเอามาทำไม้สอย พอเห็นว่าเป็นเรื่องยากทุกคนได้แต่มองอัลบั้มเพลงด้านบนตาละห้อย เข้าตามหลักชี้นกบนปลายไม้แท้ ๆ
จินที่นั่งยอง ๆ มองคนที่กำลังระดมสมองและเดินไปเดินมาหาเชือกเอย อะไรเอยจนมันไม่มีทางเอาลงมาได้จริง ๆ ถือว่าใจของธีมงานโหดอยู่จริง ๆ ที่ไม่ทิ้งอะไรไว้สำหรับนำมันลงมาเหมือนรายการจะจริงจังเรื่องการเอาตัวรอดในเรื่องรอบตัวพอสมควร
สังเกตเห็นตากล้องที่ตามมากำลังยืนถ่ายกลุ่มที่กำลังระดมสมอง จนเมื่อคิดว่าให้เวลาพอแล้วจึงลุกขึ้นยืนและเดินไปใต้ต้นไม้ที่อยู่ข้าง ๆ กับต้นที่มีอัลบั้มห้อยอยู่ ขายาวสลวยถอยหลังหนึ่งก้าวจัดการย่อตัวลงเป็นแรงถีบส่งตัวเองขึ้นไปกลางอากาศ ทักษะนี้ส่วนใหญ่ใช้ในการแฝงตัวทำภารกิจช่วยตัวประกัน ต้องเงียบ ตัวเบา ใช้ทักษะเดียวกับกีฬาฟรีรันนิ่ง
จินกระโดดจากตรงนี้ไปตรงโน้น และใช้มือจับกิ่งโหนตัวสองสามครั้งเพื่อพาตัวเองให้กระโจนไปยังต้นข้าง ๆ บริเวณอัลบั้มแล้วหยิบมาคล้องคอเอาไว้ เพื่อน ๆ ด้านล้างหยุดระดมสมองกันตั้งแต่ที่มีคนสังเกตเห็นจินกำลังกระโดดขึ้นไปตั้งแต่แรกแล้ว
ตอนนี้เลยเชียร์กันลั่น พวกเธอไม่เคยเห็นคนสาว ๆ ในปัจจุบันแข็งแรงขนาดกระโดดสูงโหนตัวได้ขนาดนี้มาก่อนจึงค่อนข้างแปลกใจ
จินเห็นทุกคนยืนเชียร์จึงโบกมือให้เล็กน้อยและรีบไต่ลงมาแบบที่คิดว่าเท่ที่สุดเพราะเพื่อน ๆ ดันมองมาเยอะขนาดนี้ท่าลงต้องสวย
เมื่อกระโดดลงมาก็ส่งอัลบั้มให้คนที่ถือแผนที่ และเริ่มเดินทางอีกครั้งครั้งนี้มีคนเดินมาพูดคุยกับจินระหว่างทางตลอดซึ่งจินก็คุยกับทุกคนไปเรื่อย ๆ แม้จะไม่ได้พูดมากอะไรแต่ก็ไม่เสียมารยาทไม่ตอบให้ใครแค้นเคือง
และแล้วสองกลุ่มของพวกเธอก็ถึงฐานแรก การปล่อยตัวจะปล่อยไปคนละทางคละฐานไป 1 2 3 และทำการสลับวนไปในการเปลี่ยนฐาน ที่เหลือจะปล่อยให้ตามมาหลังจากครบเวลากิจกรรมแต่ละฐาน
ฐานที่1นี้เป็นฐานของเมนเทอร์เดล่าเฉิน เมนเทอร์คนสวยกำลังยืนรอพวกเธออยู่ในเตนท์ อากาศเย็นสบายลมพัดเบา ๆ ทำให้ความเหนื่อยล้าจากการเดินทางไกลค่อย ๆ หายไป ทุกคนเดินไปยืนเรียงแถวสองแถว จินยืนอยู่ในลำดับที่7ของแถวที่สอง
เมื่อเห็นว่าทุกคนเข้าแถวกันพร้อมแล้วเดล่าจึงได้ทักทายทุกคนและให้นั่งลงจินคิดว่าตอนนี้อารมณ์คล้าย ๆ การรับน้องในประเทศไทย ที่จะกิจกรรมนันทนาการนั่นเอง
“ยินดีต้อนรับทุกคนเข้าสู่ฐานที่1 อืมภารกิจนำอัลบั้มกลับมาสำเร็จกันหรือเปล่าเอ่ย” เดล่าพูดขึ้น ทำให้คนที่รับผิดชอบถืออัลบั้มเดินไปยื่นอัลบั้มให้กับเดล่า เดล่ารับมาแล้วจึงไปเปิดเพลงจากแผ่นให้ทุกคนได้ฟัง
กลิ่นอายเพลงเก่าที่ส่งออกมาทำให้นึกถึงช่วงยุค2000 นับ ๆ แล้วเกือบ100ปีมาแล้วเป็นเพลงเก่าที่อมตะจริงๆ
“ภารกิจที่ทุกคนต้องทำในฐานนี้นั้นคือหาสิ่งของที่มีอยู่ในเนื้อเพลงนี้มาให้ได้อย่างน้อย6ชิ้น โดยสิ่งของจะมีอยู่โดยรอบบริเวณนี้รัศมี50เมตร ห้ามไปไกลกว่านี้นะ
ลองทบทวนเนื้อเพลงเมื่อกี้ดูว่ามีอะไรบ้างที่ปรากฏในเนื้อเพลง และตอนนี้2ทีมต้องแข่งขันกันแล้วนะ ทีมไหนหาของได้ครบก่อนได้ออกเดินทางก่อนและมีคะแนนพิเศษที่จะช่วยในการเลื่อนระดับคลาสในการถ่ายMV ในครั้งนี้10คะแนน” เสียงคนในแถวอื้ออึงทันที เนื่องจากบางคนก็ไม่ได้จดจ่อกับเนื้อเพลงขนาดนั้น
จินหลับตานึกถึงเสียงเพลงและเนื้อเพลงที่ดังเข้ามาในหัวตั้งแต่ท่อนแรกยันท่อนสุดท้ายมีเนื้อที่มีการกล่าวถึงสิ่งของอยู่16ชิ้น
เธอรีบหากระดาษจดสิ่งที่นึกออก ฉิน พิน7สาย ผ้าผูกผม กำไล ปิ่นปักผมรูปหงส์ ชุดระบำสีฟ้าคราม ชาดสีแดง พัด กระดิ่งลม ดอกซากุระ ถุงหอม ผ้าเช็ดหน้า กำไลหยก ขวดเหล้าน้ำเต้า ยาพิษ (ยาลูกกลอน)
ว่าด้วยเนื้อเพลงพูดถึงชายหนุ่มคนหนึ่งที่บังอาจไปหลงรักสนมหญิงคนหนึ่งของฮ่องเต้ ในช่วงแรกว่าถึงเรื่องที่เขาได้พบกับสนมหญิงคนนั้นที่ทำการแสดงระบำในงานพระบรมราชสมภพของฝ่าบาท
สิ่งของที่ว่ามาทั้งหมดคือสิ่งที่อยู่บนตัวและอยู่ในการแสดงของสนมหญิงคนนั้นนั่นเอง ส่วนสองชิ้นหลังคือช่วงสุดท้ายที่ชายหนุ่มขอดื่มเหล้าและกินยาพิษเพื่อตัดตัวเองออกจากความคิดที่ไม่สมควรออกไป
“เดี๋ยวเราแบ่งกันเป็น3ทีม แยกกันสามทิศหาโดยการวนขวาตามเข็มนาฬิกานะ” จินส่งกระดาษให้คนอื่นอ่านแล้วจึงเริ่มแบ่งทีมในการค้นหา
ทีมจินมีสามคนเธอรีบเดินไปหาสิงของในรัศมี50 และวนขวาไปเรื่อย ๆ ที่นี่เป็นป่าที่มีต้นไม่ไม่สูงมาก สงบร่มรื่นเดินเพียงไม่นานก็เจอเข้ากับกำไลหยกที่วางอยู่ตรงรอยตัดกิ่งของต้นไม้จินไปหยิบมาแล้วหันมองเพื่อนเห็นว่าเพื่อก็ได้ของกันมาคนละชิ้น
คือผ้าผูกผมและพัด จินจึงพาทั้ง2เดินวนขวาไปเรื่อย ๆ จนได้ยินเสียงกรุ้งกริ้งดังลอยมาตามลมเมื่อเดินไปตามเสียงก็พบกับกระดิ่งลมแขวนอยู่กับกิ่งต้นไม้ต้นเล็กก็ไปหยิบมา
จินคิดว่าน่าจะเพียงพอแล้วจึงเดินกลับมาที่ฐานอีกครั้ง พอใกล้ถึงก็เหลือบไปเห็นปิ่นปักผมรูปหงษ์ก็ไปหยิบมา
เรียกว่าความบังเอิญที่ได้กำไร
เมื่อมาถึงจุดรวมกลุ่มจินได้ของทั้งหมด8ชิ้นและกลุ่มอีกกลุ่มได้ไป6ชิ้น แน่นอนว่ากลุ่มจินชนะ เมื่อเสร็จภารกิจ ทั้ง2กลุ่มก็เดินทางไปฐานที่2ต่อ
คลาสAของอีกกลุ่มที่เดินทางมาด้วยกันได้แก่จู่ชิงชิงนั่นเอง ทั้งคู่เดินทางไปด้วยกันอย่างเป็นมิตรแม้จะแพ้ก็ไม่ได้แค้นเคือง
ฐานที่2คือฐานของหลิวต้าเฟิงที่มีภารกิจให้คือการแต่งเพลงให้ได้หนึ่งท่อนโดยใช้คำจากสิ่งของที่หามาได้จากฐานแรก ฐานนี้ไม่ยากเพื่อน ๆ ในทีมของจินอยู่ดี ๆ ก็เกิดไอเดียแต่งออกมาเองซึ่งจินเห็นด้วยนั่งปรบมือไปกับเธอที่กำลังร้องเพื่อให้หลิวต้าเฟิงได้ฟังไปด้วย แต่น่าเสียดายที่ครั้งนี้ ทีมของชิงชิงชนะไปได้คะแนน10คะแนนไปครอง
เมื่อมาถึงฐานที่3 ซึ่งเป็นฐานของหวังคุน ระหว่างทางเดินสวนกับทีมอื่น ๆ ด้วยล่ะ เพราะกิจกรรมนี้ให้เดินวนกันเป็นวงกลมฐานสุดท้ายจะเป็นที่เดิมที่ชายหาดนั่นเอง
ร่างสูงนั่งไขว้ขาอยู่บนเก้าอี้ผ้าที่เรียกว่าเก้าอี้แคมป์ วันนี้ร่างสูงสวมเสื้อคอกลมสีดำ สวมทับด้วยแจ็คเก็ตสีแดงบริเวณหน้าอกเป็นเข็มกรัดเพชรแบรด์ดัง กางเกงวอร์มสีดำขับให้ดูดิบๆ ใบหน้าที่มีเสน่ห์แฝงความเย็นชานิด ๆ ตาคมกำลังหลับตาอยู่เหมือนพักสายตา
เมื่อได้ยินเสียงพูดคุยและเดินมาของผู้เข้าแข่งขันจึงลืมตาขึ้นกวาดมองทุกคน ก่อนจะหยุดที่จินไว้เป็นพิเศษ จินที่รู้ตัวว่าถูกมองก็หันไปสบตาด้วยพอดี
ปากบางอ้างเป็นตัวโอและดวงตาหลุกหลิกไปมา จากนั้นก็ก้มหัวส่งให้เป็นการทักทาย ซึ่งเขาก็พยักหน้าตอบกลับ
สำหรับความรู้สึกของเธอเลยคือแปลกใจที่หวังคุนดูจะสนใจเธอเป็นพิเศษ สังเกตได้จากตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกันรอบแรก
“เชิญครับ” พ่อท่านผายมือด้านหน้าให้ได้นั่ง พลางวาดมือเป็นเชิงนั่งกันเป็นวงกลมโดยมีเขานั่งตรงกลาง เขาได้ยกเก้าอี้ออกไปแล้ว เมื่อทุกคนนั่งล้อมเขาเอาไว้ซึ่งส่วนนี้รอบ ๆ ต่างก็เงียบอย่างไม่ชินและค่อนข้างกดดันกับบรรยากาศ
หวังคุนมองรอบที่เห็นทุกคนเงียบสุดท้ายเขาก็ยิ้มออกมาบาง ๆ “ใจเย็น ๆ ผมไม่ได้ดุขนาดนั้น ผ่อนคลายกันหน่อย วันนี้ในฐานของผมง่ายมากเลยนะ ส่งตัวแทนของแต่ละกลุ่ม1คน มาเต้นกับผมแค่นั่นเอง” หลังจากที่หวังคุนยิ้มออกมาบรรยากาศก็ดีขึ้นทันตาเห็นทุกคนที่ได้ยินจึงหันหน้ามาปรึกษากัน
จนเมื่อทุกคนในกลุ่มแรกหันมาทางจินและส่งเสียงปรบมือให้ออกไปข้างหน้า จินต้องขำพรืดออกมา ไม่ถงไม่ถามสุขภาพกันสักคำ จินลุกขึ้นไปยืนด้านหลังของเมนเทอร์หวังคุน ให้ตายสิแค่หลังกว้าง ๆ นี่ก็ฆ่าคนตายได้แล้วจริง ๆ
“นั่งสิ” หวังคุนหันมาหาแล้วตบที่นั่งด้านข้างให้เธอนั่งเพื่อรอเพื่อนอีกกลุ่ม จินรีบนั่งทันทีพลางมองอีกกลุ่มที่กำลังโต้เถียงกันแก้เขิน
ทางกลุ่มนั้นมีคนเถียงกันว่าใครจะออกมาเต้น ซึ่งเป็นการเถียงกันที่เสียงไม่ดังนัก บางคนก็เสนอตัวเองเพราะอยากได้ประสบการณ์ที่ได้เต้นด้วยกันกับหวังคุน
และไม่นานก็ได้เพื่อนคลาส B จากอีกกลุ่มออกมา หวังคุนส่งสัญญาณให้ทุกคนขยายวง
“กลุ่มนี้เต้นก่อนนะ เต้นฟรีสไตล์ได้เลย” หวังคุนหันไปหาเพื่อคลาส B ที่ชื่อว่าซาญ่า จินเดินออกมานั่งด้านหน้าเพื่อนในกลุ่มของตัวเอง
ไม่นานเพลงก็เป็นเพลงที่จังหวะสนุก ซ่าญ่าเริ่มเต้นตามจังหวะและมีหวังคุนมาเสริมเป็นการเต้นตามเพลงที่ดี มีการเล่นหูเล่นตากันจนคนอื่น ๆ ร้อง หูยกันไม่หยุด
จินนั่งเขินทั้งคู่เม้มปากพลางเกร็งหน้า สุดท้ายก็ปล่อยรอยยิ้มสดใสออกมา นั่งปรบมือไปพร้อมคนอื่น ส่งเสียงเชียร์ออกมาไม่หยุด ศิลปินที่เธอปักเมนไว้นอกจากพี่ชายตัวดีก็มีหวังคุนนี้แหละ
แกะเอาพี่ชายออกไปก่อนเพราะคนที่รับปากจะกลับมาดันหายจ้อยเข้ากลีบเมฆไปนานจนขี้เกียจจะรอ ขอหนีมาซบอกหวังคุนก่อนละกัน
อยากตะโกนว่าหวังคุน มาม๊าอ๊ายหนี่มาก แต่กลัวโดนเตะกลับมาเพราะเขาแก่กว่าเธอ5ปีได้ ฮึ ชีวิตแฟนคลับที่บางคนก็ไม่เข้าใจอารมณ์หรอก
ต่อให้หล่อเหลาผัวมากแค่ไหน แต่เราปักเอาไว้ว่าโพต้าวลูกน้อยของแม่ก็คือลูกน้อยของแม่
เปลี่ยนไม่ได้!
เมื่อเพลงจบลงทั้งคู่ได้รับเสียงปรบมืออย่างล้นหลามจินได้เวลาลุกขึ้นไปเผชิญหน้ากับหวังคุนกดความปราบปลื้มเอาไว้ในอก
จนเมื่อเพลงขึ้นมาในจังหวะเซ็กซี่ทำเอาจินแตกตื่นไปนิดหน่อยแต่ก็กดเอาไว้ได้ บ้าบอทีมงานเหมือนแกล้งเธอ ดูอาการก็น่าจะรู้ว่าเธอชื่นชอบหวังคุนขนาดไหนตอนนี้ได้แต่ไม่แสดงอาการอะไรออกมา
ร่างกายเริ่มขยับตามดนตรีเป็นเพลงที่ให้ปลดปล่อยความเซ็กซี่ออกมาเธอจึงดึงอารมณ์ออกมาทั้งหมด จนเมื่อหวังคุนเดินเข้ามาเต้นด้วย
โอเค ดอกนี้เธอได้กำไร สองร่างสอดประสานท่วงท่าเข้ากับดนตรี มือหนาสอดมาโอบเอวดึงเธอเข้าหาจนกลายเป็นการเต้นด้วยกันเหมือนเต้นรำออกมา เพื่อน ๆ คนอื่นทึ้งหัวกันใหญ่เพราะรู้สึกอิจฉา
เมื่อเพลงจบจินก้มโค้งตัวขอบคุณเมนเทอร์ที่แลกเปลี่ยนประสบการณ์พยายามเก็บอาการเขินสุดฤทธิ์ แต่สุดท้ายก็ไม่ไหวยกมือปิดหน้า รีบกลับมานั่งส่งเสียงฮือออกมา
“เป็นอะไรไหม” หวังคุนก็หวังดีเดินเข้ามาหาแต่มุมปากกลับมีรอยยิ้มอย่างรู้ทัน นี่คือนิสัยอย่างหนึ่งของเขาคือชอบหยอกชอบแกล้งแฟนคลับของตัวเอง เขารู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าจินชื่นชอบเขาเหมือนจะเป็นแฟนคลับเขาเลยอยากแกล้งเป็นพิเศษ
เอาตรงๆ
ก็สนใจใจตัวจินเป็นพิเศษนั่นแหละ เพราะตอนที่อยู่ด้วยกันกับเพื่อน ๆ ในวงมีไอ้เพื่อนตัวดีลูคัส ที่คอยให้ดูคลิปน้องมันเต้นอยู่ตลอดจนเขาพลอยรู้จักกับจินไปด้วย ใช่เขารู้จักจินอยู่แล้วเพื่อน ๆ ในวงคนอื่นก็รู้จัก
“ไม่ค่ะ ไม่เป็นไร ยังไหว ยังไหวอยู่” จินหายใจเข้าออกลึก ๆ แล้วตอบกลับ หลังกลับมานั่งได้อย่างปลอดภัย?
ผลประกาศว่าจินชนะ แน่นอนว่าตัดสินโดยไม่ลำเอียงเพราะการเต้นของทั้งคู่ส่งอารมณ์ออกมาตรงกันมากกว่าอีกคน
เพื่อน ๆ ทุกคนรับรู้ความรู้สึกและอารมณ์นั้นทั้งหมด จนเมื่อถึงเวลาเดินทางกลับไปยังฐานสุดท้ายโดยมีหวังคุนเดินมาด้วยกัน
ทุกคนก็กลับมาถึงพอดีทุกคนจัดแถวตามคลาสอีกครั้ง
“เอาละ ยินดีกับทุกคนที่ได้คะแนนเก็บไว้นะครับ จำหน้าคนที่เดินทางด้วยกันได้ใช่ไหมครับเดี๋ยวผมจะเรียกออกมาทีละ2กลุ่มตามลำดับคะแนนนะครับ
กลุ่มแรกได้30คะแนนเต็ม กลุ่มคิมจีอึนครับ กลุ่มที่2 20คะแนน กลุ่มของไป่จิน เราจะให้ร้องและเต้นกันทีละคนจากซ้ายไปขวานะครับ และพวกเราจะตัดสินว่าผ่านหรือเปล่า” สมาชิกของทั้ง2กลุ่มรีบลุกขึ้นไปด้านหน้า เรียงหน้ากระดาน
ทุกคนตั้งท่าไว้เพื่อเตรียมเริ่มเต้น เมนเทอร์ทั้งหลายรวมพีดียืนบนบันไดที่สูงขึ้นไปเพื่อให้มองเห็นภาพรวมของทั้งหมด จากนั้นเพลงธีมของรายการก็ดังขึ้น คนแรกที่ได้เต้นคือคิมจีอึนแน่นอนว่าเสียงร้องและเต้นนั้นทำได้ดีอยู่แล้ว จึงไม่ต้องห่วงเลยว่าจะไม่ผ่าน
แน่นอนว่าสิบคนที่ผ่านมานั้นทุกคนผ่านทั้งหมด จนเมื่อมาถึงจิน เมื่อเพลงเริ่มขึ้นจินออกสเต็ปที่แข็งแรงและร้องออกมาด้วยเสียงที่ทรงพลัง แรงไม่มีตกระหว่างร้องเพลง เสียงไม่แปร่ง อารมณ์สื่อออกมาตามเนื้อหาเพลง
choose me, want me is idol
choose me, want me your Idol
เสียงร้องท่อนฮุคเปล่งประกายความสดใสออกมา ยิ่งมัดรวมกับรอยยิ้มสดใสที่ส่งมาพิฆาตคนดูทั้งหลาย รวมทั้งตาที่ขยับวิงค์ออกมาความน่ารักที่กระจายออกมาทำเอาเหล่าเมนเทอร์อึ้งรวมถึงตากล้องที่ค้างไปสักพักก็รีบรวบรวมสติตั้งใจถ่ายอีกที
แน่นอนว่าผลการตัดสินต้องผ่านอยู่แล้ว
หลังจากการทดสอบจบลงก็มีการเลือกคนออกมา5คนเพื่อคัดเลือกให้เป็นเซนเตอร์แน่นอนว่าจินก็ได้รับสิทธ์นั้นเช่นกัน อีกสี่คนที่เหลือก็มีคุณหนูหยาง คิมจีอึน ซาญ่า และเหออี้ฝาน
ทุกคนถูกจัดที่ให้เต้นเพลงธีมใหม่ ซึ่งทั้งหมดทำเต็มที่ จึงได้เวลาในการเลือกโดยให้เพื่อนนำสติกเกอร์มาแปะไว้ด้านหลัง โดยให้ทั้งห้าคนหลับตาไว้ ส่วนเมนเทอร์ทั้งสามคนก็มีสิทธิ์เลือกด้วยเช่นกัน
มีคนทยอยมาแปะสติกเกอร์ด้านหลังเยอะมาก จินรู้สึกได้จากแรงแปะหลังบางคนก็แปะแรงหน่อยเป็นการหยอกล้อ ได้ยินเสียงขิงบอกว่าสู้ ๆ ด้วย จินค่อนข้างตื่นเต้นเพราะการเป็นเซนเตอร์ในครั้งนี้รับประกันได้ว่ามีคนเห็นตัวตนแน่ๆ
ใช่แล้ว
แน่นอนว่าครั้งนี้เธออยากเป็นเซนเตอร์!
เสียงเพลงดังขึ้นพร้อมกับร่างสูงโปร่งที่ใส่ชุดนักเรียนสีดำสนิท สวมสูทตัวนอกมีพู่และสร้อยสีเงินเป็นประกายสวยงาม ร่างโปร่งยืนหันหลังมีไฟส่องอยู่คนเดียวบนเวทีที่มีคนยืนอยู่มากมาย
จนเมื่อถึงท่อนดนตรีที่ต้องออกลายการเต้นจึงหันกลับมา เซนเตอร์ในMV เพลงธีมในปีนี้คือกวางไป่จินนั่นเอง
หลังจากเริ่มร้องประโยคแรกจบไฟของสเตจก็สว่างขึ้นทั่วเวที เพื่อน ๆ ผู้เข้าร่วมการแข่งขันก็ร้องเพลงขึ้นมาพร้อมกันและเต้นพร้อมกัน ส่งความสดใสไปทั่วบริเวณ
การเต้นที่พร้อมเพรียงหรือการร้องที่พร้อมกันดังสนั่นทำให้รู้สึกทรงพลังและขนลุกให้คนที่ได้ฟังคิดได้ว่าการแข่งขันได้เริ่มขึ้นแล้ว เพราะหลังจากEP.1ออกอากาศจะเริ่มการโหวตอย่างเป็นทางการนั่นเอง