..
ผู้แต่ง
RavenDear_เรื่องย่อ
..
รัก,ดราม่า,ชาย-หญิง,ยุคปัจจุบัน,ไทย,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ค่ำคืนแห่งความฝันคือเขาคนนั้นที่ฉันต้องตามหาให้เจอเธอพยายามมอมเหล้าเขา ให้เขา ไร้สติมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ หลังจากนั้นเธอ จะได้ใช้โอกาสนี้หนีออกไปให้เร็วที่สุด สาวสวยยกแก้วเหล้าขึ้นมาจากโต๊ะ ก่อนป้อนมันให้เขาด้วยตัวเธอเอง เธอพยายามสร้างคาแรกเตอร์ เป็นสาวอ่อนหวานน่ารัก พูดจาไพเราะเสนาะหู ต่อหน้าเขาในตอนนี้เพื่อเอาตัวรอดไปก่อน ถ้าไม่ทำให้เขาตายใจ มีหรือคนอย่างเขาจะปล่อยเธอไปในตอนนี้
“ดื่มเยอะๆ เลยนะคะ วันนี้เราจะได้สนุกกันไง” เขามองหน้าเธอด้วยสายตาจับผิด แต่สุดท้ายก็โดนเธอเอาเหล้ายัดปาก เขาเลยต้องจำใจกลืนเหล้าสีใสลงคออย่างรวดเร็ว
“อ้าา อะไรของหนูเนี่ย เอาเหล้ายัดปากพี่เก่งจังนะ หรืออยากให้พี่เมา มีจุดประสงค์อะไรแปลกๆ หรือเปล่า?”
“ก็เปล่านี่คะ ก็พี่บอกว่าคืนนี้พี่จะทำให้หนูเป็นเมียพี่ไม่ใช่เหรอ เราสองคนก็ต้องเมากันก่อนสิถึงจะสนุกถูกไหม?”
“แต่นี่หนู เล่นป้อนเหล้าพี่ ให้พี่เมาคนเดียวเลยเนี่ยนะ มันจะแปลกเกินไปว่าไหมเชอ?” สาวสวยพยายามเก็บอาการเอาไว้ ถ้าความแตกตอนนี้ มีหวังเธอได้หนีชายคนนี้ไม่พ้นอย่างแน่นอน
“ว่ายังไงล่ะเชอ ตกลงว่าหนูตั้งใจมอมเหล้าพี่ใช่ไหม ตอบคำถามพี่มาดีๆ”
“โอ๊ย คิดมากเกินไปแล้ว ก็หนูบอกไปแล้วไงว่าหนูไม่ได้ตั้งใจจะมอมเหล้าพี่อะไรทั้งนั้นแหละ รีบกินสิคะ เราจะได้ไปโรงแรมกัน แล้วทำอะไรต่อมิอะไรตามที่พี่ต้องการไง”
“เออๆ พี่ยอมเชื่อใจหนูสักครั้งก็แล้วกัน”
เวลาผ่านไปนานพอสมควร ตอนนี้เป็นเวลาที่ควรแก่การหลบหนี ชายหนุ่มตรงหน้าของเธอ เขากำลังเมามายแทบไร้สติ ถ้าไม่หนีตอนนี้คงไม่มีโอกาสให้หนีอีกแล้ว เธอก็เลยรีบหยิบกระเป๋ามาสะพายข้าง แล้วย่องออกจากร้าน ในเวลานั้นทันที
“ขอร้องล่ะ อย่าเพิ่งรู้ตัวเลยนะ” เธอเดินออกจากร้านไปเรื่อยๆ จนไปเจอหญิงแก่คนหนึ่งทักเข้าให้
“แม่หนู ถ้าอยากหนีให้พ้นจากผู้ชายคนนั้นก็ตามป้ามา”
“เอ๊ะ? ป้าเป็นใครคะ แล้วรู้ได้ยังไงว่าหนูกำลังหนี”
“ป้ารู้ทุกอย่างนั่นแหละ แล้วป้าก็รู้ด้วยว่าต่อจากนี้จะมีอะไรบางอย่างที่แปลกประหลาดเกิดขึ้นในชีวิตของแม่หนู ตามป้ามาถ้าไม่อยากให้ผู้ชายคนนั้นเจอตัวหนู” ตอนนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเธอก็ไม่สนอะไรอีกต่อไปแล้ว เธอสนใจแค่อย่างเดียวว่าเธอต้องหนีพี่นัท คนสารเลวนั่นให้พ้นก่อน เธอเดินตามหญิงแก่ไปเรื่อยๆ หญิงแก่คนนี้พาเธอเดินกลับไปที่หลังร้าน พร้อมทั้งเดินนำเธอเข้าไปในซอยเปลี่ยว มันทั้งมืด หนาวเย็น และน่ากลัวแบบประหลาด
แต่ว่าเธอก็ไม่ได้คิดอะไรมากมายนัก หลังจากเดินเข้าไปในซอยเปลี่ยวได้ลึกพอสมควรแล้ว หญิงแก่คนนั้นก็หยุดเดิน ก่อนหันหลังกลับ หันไปมองหน้าเธอ ทำเธอตกใจสะดุ้งโหยง
“อ... อะไรคะป้า ทำไมถึงหยุดเดินล่ะ”
“เดินมาไกลเท่านี้ เจ้าหนูคนนั้นคงหาหนูไม่เจอแล้วแหละ เอาละ ป้ามีเรื่องจะบอกหนูอยู่ไม่กี่เรื่องหรอกนะ ต่อจากนี้ให้อยู่ห่างๆ เจ้าหนุ่มคนนั้นเอาไว้ ไม่ใช่แค่เจ้าหนุ่มคนนั้นนะ คนที่หนูคบค้าสมาคมด้วยตอนนี้ ล้วนเป็นพวกของเจ้าหนูคนนั้นทั้งหมด”
“เรื่องจริงเหรอคะ นี่ป้าไม่ได้โกหกหนูใช่ไหมเนี่ย?”
“ป้าจะไปโกหกหนูทำไม หนูไม่มีผลประโยชน์อะไรให้ป้าจะต้องโกหก ที่ป้ามาช่วยหนูเพราะว่าป้าสงสารและเห็นใจหนูจริงๆ ป้าพูดทุกอย่างเป็นความจริงทั้งหมด จะเชื่อหรือไม่ก็แล้วแต่ใจของหนู”
เธอยอมรับว่าเธอตกใจกับสิ่งที่ป้าคนนี้พูดมาก แต่ไม่ได้หมายความว่าเธอจะปักใจเชื่ออย่าง 100% เธอไม่ได้พูดจาคัดค้านอะไรเขาออกไป เพียงแต่นิ่งเงียบและฟังในสิ่งที่ป้าจะพูด ถัดจากนี้ต่างหาก
“แล้วอีกเรื่องล่ะคะ มันเรื่องอะไรเห็นป้าบอกว่ามีเรื่องจะบอกหนูไม่กี่อย่าง ก็แสดงว่ามันไม่ใช่แค่เรื่องเดียวน่ะสิ หนูเข้าใจถูกต้องไหมคะ?”
“อื้อ เข้าใจถูกต้องแล้ว อีกเรื่องที่ป้าจะต้องบอกหนู หนูมีพลังวิเศษบางอย่างที่แปลกประหลาด ที่คนปกติทั่วไปเขาไม่มีกัน มันอาจจะเป็นพลังวิเศษที่ไร้สาระ และไม่ได้ช่วยเหลืออะไรกับงานของหนูได้ แต่มันเป็นพลังวิเศษที่หนูจะต้องพอใจอย่างแน่นอน และอีกไม่นานพลังวิเศษของหนู ก็กำลังจะตื่นขึ้นแล้ว ให้หนูเตรียมพร้อมรับมือมันเอาไว้ให้ดี จำเอาไว้นะ ถ้ามีอะไรผิดแปลกไปจากที่หนูเป็นอยู่ ไม่ต้องตกใจตั้งสติแล้วยอมรับมัน”
“ป้าพูดอะไรคะ หนูไม่เข้าใจที่ป้า จะสื่อกับหนูเลย”
“เจ้าหนู ป้าวานอะไรอย่างได้ไหม หนูหันหลังกลับไปมองด้านหลังนะ แล้วช่วยพาแมวสีดำตัวนั้นกลับไปเลี้ยงเอาไว้ทีสิ เจ้าแมวตัวนั้นจะนำโชค และปัดเป่าความชั่วร้ายที่ย่างกรายเข้ามาหาหนู เชื่อป้านะแล้วหนูจะโชคดีตลอดชีวิต” หลังจากนั้นเธอก็หันไปมองด้านหลัง แล้วเธอก็เห็นกับลูกแมวตัวน้อยที่มีขนสีดำสนิททั่วทั้งตัว กำลังยืนมองเธออยู่ ด้วยแววตาที่ เว้าวอน ไม่ต้องบอกก็รู้ ว่าเจ้าหนูน้อยตัวนี้ต้องการให้เธอเก็บมันไปเลี้ยงขนาดไหน
“เอ่อ แต่ป้าคะ..” พอเธอหันกลับไปหาป้าอีกที หญิงแก่คนนั้นก็ได้หายตัวไป แบบไร้ร่องรอย
“อ..เอ้า แล้วป้าไปไหนแล้วเนี่ย แล้วจะเอายังไงดีล่ะเนี่ย จะเก็บเจ้าแมวตัวนั้นไปเลี้ยงดีหรือเปล่า แต่เจ้าหนูนี่ก็น่าสงสารจริงๆ นั่นแหละ ทำไมชีวิตเจ้าถึงเหมือนกับพี่เลยนะ” เธอเดินตรงไปยังเจ้าลูกแมวตัวน้อยที่น่าสงสารตัวนั้น พร้อมบ่นอุบอิบตลอดทาง
หลังจากนั้นเธอก็นั่งยอง ลงตรงหน้าเจ้าลูกแมวตัวสีดำสนิท ก่อนเลื่อนมือไปเกาคางน้อย ด้วยความเอ็นดู
“นี่เจ้าเหมียว หนูอยากไปอยู่กับพี่หรือเปล่า บ้านพี่ ออกจะลำบากนิดหน่อยนะ แต่รับรองว่าพี่จะเลี้ยงหนูให้อ้วน เหมือนหมูเลย”
“เหมียว” เจ้าแมวน้อยตอบรับเสียงใส พร้อมทั้งก้าวเดินสี่ขาที่น้อยนิด ตรงเข้ามาหาเธอ ก่อนถูไถใบหน้าไปมา กับรองเท้าคู่สวยที่เธอสวมอยู่ อย่างออดอ้อน
“พี่เข้าใจแล้วจ้า อยากให้พี่รับเราไปเลี้ยงสินะ ถ้าอย่างนั้นต่อจากนี้ หนูไปอยู่กับพี่นะ เราสองคนจะได้เป็นครอบครัวเดียวกันดีไหม?” เจ้าแมวน้อยไม่พูดอะไร ทำเพียงแค่เอียงคอมองเธออย่างสงสัยเท่านั้น เธอรู้อยู่แล้วแหละว่าเจ้าแมวน้อยตัวนี้อาจจะฟังเธอไม่รู้เรื่อง ก็เพราะเธอใช้ภาษาคนพูดกับมันนี่ถ้าเธอพูดภาษาแมวได้ก็ว่าไปอย่าง
หลังจากนั้นเธอก็พาเจ้าหนูน้อยตัวนี้กลับไปยังบ้านของเธอ และหลับไปในคืนนั้น หลังจากเตรียมที่นอนและอาหาร ของใช้ที่จำเป็นทุกอย่างสำหรับเจ้าเหมียวตัวนั้นเสร็จเรียบร้อยแล้ว