ใครเป็นคนกำหนดหรอว่าความรักควรมีกันแค่สองคน?แต่สำหรับฉันความรักจะถ้ามีแค่สอง มันจะไปเร้าใจอะไรล่ะ!^ω^
ดราม่า,รัก,ชาย-หญิง,ผู้ใหญ่,NC+,ความรัก,CEO,หมอ ,ขายตัว,5P,4P,ดราม่า,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
หลังจากที่ออกมาจากโรงแรมหมอแทนเขาก็มาส่งฉันที่ห้องพักและขับรถออกไปโดยไม่พูดอะไรสักคำและขับออกไปทันที
ฉันกลับขึ้นและจัดการตัวเองใหม่ทันทีแล้วคิดไว้ว่าจะไปส่งเงินให้ยาย ก่อนที่ฉันจะออกจากออกฉันเหลือบไปเห็นเสื้อคลุมสีดำของหมอแทนก็เผลอยิ้มออกมาอย่างได้ตั้งใจและปิดประตูเดินออกไปทันที
ธนาคาร
เวลา 12:00 น.
ฉันจัดการส่งเงินไปให้ยายโดยด่วน พอเสร็จก็โทรหายายทันที
"ยายจ๊ะ หนูส่งเงินไปให้แล้วนะ ยายให้น้าชมพาไปถอนที่ธนาคารได้เลยนะจ๊ะ"
(เท่าไหร่ล่ะมิน!)
"สี่แสนจ๊ะ ยายถอนออกมาให้หมดเลยนะ"
(ไม่ต้องหรอก หนี้ทั้งหมดถูกใช้หมดแล้ว)
"ถูกใช้หมดแล้ว ได้ไงจ๊ะยาย ใครเป็นคนจ่าย"
(ไม่รู้สิแต่เขาบอกว่าเป็นเจ้านายของมิน คุณหมอแทนนี่แหละ เขาจ่ายหนี้ทั้งหมดให้ยายเรียบร้อย และเห็นว่าอีกสามวันจะมาไถ่ที่กั้นเขตให้ เจ้านายมินเขาใจดีมากเลยนะ อย่าลืมตอบแทนคุณเขาด้วยล่ะที่ช่วยเหลือเรา ส่วนเงินที่ส่งมายายไม่ถอนหรอก ยายเก็บไว้ให้มินในยามต้องใช้แทนละกันนะลูก)
"ไม่ต้องหรอกจ๊ะยาย ยายเอาไว้ใช้เถอะนะ หนูยังพอมีใช้อยู่เลย งั้นแค่นี้ก่อนนะจ๊ะยาย รักยายนะ ฝากบอกตาด้วยปิดเทอมแล้วมินจะออกรถไถให้คันหนึ่ง ให้ซิ่งทะลุทุ่งไปเลย"
(ฮ่าๆๆ ได้ๆ ดูแลตัวเองด้วยนะ ยายรักหนูนะมิน แค่นี้นะลูก"
"จ๊ะยาย^_^"
หมอแทนงั้นหรอ! แล้วทำไมถึงช่วยฉันล่ะ
แล้วที่เขาให้มาคืออะไรกัน?
หลังจากนั้นฉันก็โบกรถแท๊กซี่ไปลงที่คอนโดแพรวเพราะมีนัดทำรายงานกัน
คอนโดแพรว
เวลา 13:50 น.
"กรี๊ดดดดด!"
เสียงกรี๊ดร้องของเพื่อนสาวอย่างแพรวที่กระโดดโลดเต้นด้วยท่าทางดีใจ
"โอ๊ย! แพรวจะกรี๊ดทำไม แล้วเลิกกระโดดได้แล้วไม่เหน่อยหรอ"
ฉันบอกแพรวให้หยุด ก่อนจะหันไปทำรายงานต่อ
"ก็ฉันดีใจนี้! เพื่อนฉันโคตรโชคดีเลย ได้เป็นเมียคุณหมอสุดหล่อตั้งสามคนแน่ะ แถมเขายังช่วยเหลือเธอทุกอย่างเลย"
"มันก็จริง แต่ฉันไปอยู่ในฐานะเด็กอุปการะเฉยๆ หรือไม่ก็คนใช้!"
"คนใช้บ้าอะไร จะได้ทำหน้าที่บนเตียง แล้วนี้แกจะไปตอนไหน"
"คงต้องรอหมอแทนโทรมาบอกแหละมั้ง"
เวลาร่วงเลยผ่านไปจนถึงช่วงเย็นฉันก็ขอกลับห้องตัวเองมาก่อน เพราะต้องกลับมาเก็บของ ที่จริงมันก็มีไม่เยอะหรอก เพราะแทบจะไม่ได้ซื้ออะไรเลย ของน้อยมากเก็บไม่ถึงชั่วโมงก็เสร็จ พอเก็บของเสร็จฉันก็จัดแจงอาบน้ำ แต่งตัวรอคนของเขามารับ เลยเดินขนของลงไปรอข้างล่างแต่ในระหว่างที่ฉันใกล้จะขนของหมดเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
Rrrrrrrrrr.
"ฮัลโหล สวัสดีค่ะ"
(คุณมินตรารึเปล่าครับ)
"ใช่ค่ะ นี่ใครคะ?"
(ผมชื่อภาคครับ เป็นคนของคุณหมอแทนที่ส่งให้มารับคุณครับ)
อ๋อ! ที่แท้ก็หมอแทนนี่เอง
"ค่ะๆ เดี๋ยวจะรีบลงไปนะคะ"
หลังจากวางสายฉันก็รีบลงไปข้างล่างและมองหารถแต่ในขณะเดียวกัน ก็มีผู้ชายคนหนึ่งใส่สูทสีดำเดินเข้ามาหาฉัน
"ผมภาคนะครับ คุณมินตราใช่มั้ยครับ"
"ใช่ค่ะ สวัสดีค่ะ"
"ครับ ไปกันเถิะครับ"
พูดจบคุณภาคก็ช่วยฉันยกของขึ้นรถ และพาขับออกมา ระยะทางคือไม่ไกลจากโรงพยาบาลในตัวเมืองเลย และที่สำคัญอยู่ห่างจากมหาลัยมากเวลาไปเรียนฉันจะไปยังไงล่ะทีนี้
"ทำไมมันไกลกับมหาลัยมินเลยล่ะค่ะ คุณภาค"
"ไกลไม่ใช่ปัญหาหรอกครับ ผมมาส่งได้ แต่ส่วนมาก พวกคุณหมอจะขับรถไปกลับเองมากกว่า บางทีก็อาจตะเป็นคุณหมอนั่นแหละครับที่ไปส่งหรือถ้าติดเคสด่วนก็คงจะเป็นผมนี่แหละครับ"
"อ๋อค่ะ! เอ่อ...มินขอถามอะไรหน่อยได้มั้ยคะ"
"ได้สิครับ ถ้าผมตอบได้ก็จะตอบครับ"
"พวกคุณหมอเขาเป็นอะไรกันหรอคะ แล้วนิสัยเป็นยังไงคะ?"
"พวกคุณหมอเป็นเพื่อน รุ่นพี่ที่สนิทกันมาตั้งแต่มหาลัยแล้วครับ อีกอย่างครอบครัวของทั้งสามก็เป็นญาติกัน หรือเรียกง่ายๆก็ลูกพี่ลูกน้องนั่นแหละครับ ส่วนนิสัย ผมบอกไม่ได้หรอกครับ เพราะคุณหมอจะแสดงแต่ท่าทางใจดีให้เห็นอย่างเดียว ไม่เคยแสดงอารมณ์อื่นให้ผมเห็นหรือคนอื่นเห็นหรอกครับ"
หลังจากคุยกันได้สักพักรถก็แล่นเข้ามาจอดที่บ้านหลังหนึ่ง ไม่ใหญ่มาก แต่สไตล์การตกแต่งที่โดดเด่นบ่งบอกฐานะพวกเขามาก พอลงจากรถคุณภาคก็พาฉันเดินเข้าไปในห้องนอนส่วนตัว และคอยบอกว่าอะไรอยู่ตรงไหน พวกคุณหมอจะทำอะไร ชอบกินอะไร เข้านอนเวลาไหน ไม่นานเขาก็ขอตัวกลับก่อน
เวลา 20:50 น.
ฉันก็จัดแจงเก็บของจนเสร็จ และออกมาดูในครัวว่ามีอะไรกินบ้าง พอเปิดตู้เย็นก็เห็นมีของสดอยู่มากมาย เลยเลือกหยิบเพียงไข่ไก่มาสองฟอง และหยิบมาม่าที่ชั้นมาหนึ่งห่อเพื่อเอามาต้ม เสร็จฉันก็ยกมานั่งกินอยู่คนเดียวที่โต๊ะอาหาร
"ของในตู้มีเยอะแยะ ทำไมถึงกินมาม่าล่ะ"
เสียงของใครคนหนึ่งทำให้ฉันเงยหน้าขึ้นไปมอง เป็นหมอคิมที่กำลังยืนมองมาทางฉัน ฉันรีบวางตะเกียบและลุกเดินเข้าไปหาเขาทันที
"คุณหมอ! สวัสดีค่ะ ทำไมถึงกลับไวล่ะคะ"
"ก็ไม่มีคนไข้นี่ อีกอย่างมันมืดค่ำแล้วคงไม่มีใครมาทำฟันหรอกจริงมั้ย แล้วเธอล่ะ! โอเคมั้ยกับที่อยู่"
"โอเคค่ะ มันออกจะเกินไปด้วยซ้ำ จริงๆห้องไม่ต้องใหญ่มากมินก็อยู่ได้ค่ะ คุณหมอกลับมาเหนื่อยๆ หิวรึเปล่าคะ"
"หิวสิ! เธอช่วยทำมาม่าให้ฉันสักถ้วยนะ เอ่อแล้วต่อไปก็ไม่ต้องเรียกคุณหรือคุณหมอหรอกนะ เรียกว่าพี่คิมส่วนคนอื่นก็ให้เรียกพี่นั่นแหละง่ายดี"
"ค่ะ...งั้นเดี๋ยวพี่คิมไปนั่งรอก่อนนะคะ เดี๋ยวมินทำให้ค่ะ^_^"
พูดจบฉันก็เดินเข้าไปในครัวและทำมาม่าใส่ไข่ให้เขาทันทีพอเสร็จฉันก็ยกออกไปให้ที่โต๊ะอาหาร และฉันก็นั่งลงกินจนหมดแต่ยังไม่ได้ลุกไปไหนเพราะรอเก็บถ้วยของเขาได้ล้างทีเดียว
"รออะไรล่ะ เธออิ่มแล้วไม่ใช่หรอ?"
"ค่ะ มินอิ่มแล้ว แต่รอพี่คิมกินอิ่มก่อน ค่อยลุกทีเดียวค่ะ"
"อ๋อ! เก็บเลยก็ได้ฉันอิ่มพอดี เดี๋ยวจะไปอาบน้ำสักหน่อย"
"ค่ะ มีอะไรเรียกใช้ได้นะคะ"
"เรียกใช้ได้จริงๆหรอ!"
"ค่ะ"
"งั้นล้างถ้วยเสร็จ ไปรอฉันในห้องนะ ห้องฉันอยู่ซ้ายมือริมสุด"
"เข้าไปทำอะไรหรอคะ"
"เข้าไปเอา!"
คำตอบของเขาทำฉันเบิกตาโพลงทันที ใบหน้าเห่อร้อนขึ้นมาดื้อๆ
"ฉันอยากเอากับเธอ จบมั้ย!"
พูดจบเขาก็เดินเข้าห้องไปทันที ส่วนฉันก็ยืนอึ้งอยู่ที่เดิม เขายังไม่พออีกหรอ ฉันยังระบมไม่หายเลยนะ จะหิวอะไรขนาดนั้น(°ﾛ°٥)
