"ภาม" เด็กหนุ่มผู้ไม่เชื่อเรื่องผี ต้องย้ายมาอยู่บ้านเก่าแก่ของญาติในต่างจังหวัด เพราะมหา’ลัยปิดเทอม แต่แล้วเขากลับพบว่าในบ้านหลังนี้มี "คุณผี" หนุ่มหล่อชื่อ "ขจร" ผู้เสียชีวิตเมื่อร้อยปีก่อน
ผู้แต่ง
Takky Moobinเรื่องย่อ
"ภาม" เด็กหนุ่มผู้ไม่เชื่อเรื่องผี ต้องย้ายมาอยู่บ้านเก่าแก่ของญาติในต่างจังหวัด เพราะมหา’ลัยปิดเทอม แต่แล้วเขากลับพบว่าในบ้านหลังนี้มี "คุณผี" หนุ่มหล่อชื่อ "ขจร" ผู้เสียชีวิตเมื่อร้อยปีก่อน
แฟนตาซี,ลึกลับ,ระทึกขวัญ,ชาย-ชาย,เกิดใหม่,ผี,ดราม่า,สยองขวัญ,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
He is a Ghost คุณผีครับ หยุดหล่อได้ไหม ใจผมไม่ดี
"ภาม" เด็กหนุ่มผู้ไม่เชื่อเรื่องผี ต้องย้ายมาอยู่บ้านเก่าแก่ของญาติในต่างจังหวัด เพราะมหา’ลัยปิดเทอม แต่แล้วเขากลับพบว่าในบ้านหลังนี้มี "คุณผี" หนุ่มหล่อชื่อ "ขจร" ผู้เสียชีวิตเมื่อร้อยปีก่อน
ภามกระชับผ้าห่มแน่นจนแทบจะกลืนทั้งตัว ยิ่งเห็น ‘คุณผีหล่อ’ เดินเข้ามาใกล้แบบช้า ๆ สงบ ๆ ก็ยิ่งทำให้หัวใจเขาเต้นโครมครามไม่เป็นจังหวะ
“ขะ...ขยับเข้ามาอีกก้าวเดียว เดี๋ยวฉันปาโทรศัพท์ใส่เลยนะ!”
“อย่าเลย...เดี๋ยวโทรศัพท์เจ้าพัง”
เสียงทุ้มสุภาพตอบกลับมาแบบไม่โกรธไม่กลัว มีแค่แววตาเอ็นดูระคนเบื่อหน่อย ๆ ราวกับเคยเห็นมนุษย์กลัวแบบนี้มาหลายร้อยครั้งแล้ว
“นายเป็นใคร!? ต้องการอะไร!?”
“ฉันชื่อขจร...อยู่ที่นี่มาตั้งแต่ก่อนเจ้าจะเกิดเสียอีก”
“อยู่...อยู่แบบไหนวะ!?”
ขจรยิ้มนิด ๆ แล้วก็หายตัววับไป!
“เฮ้ย!!” ภามกรี๊ดลั่นก่อนจะกลิ้งตัวกลบเกลื่อนไปติดหัวเตียง
...จากนั้นคุณผีก็โผล่มาอีกทีตรงปลายเตียง พร้อมกับเอนหลังพิงกำแพงอย่างสบายใจ
“แบบนี้แหละ…”
“โอ้ยยยยย หยุดเลย หยุดใช้สกิลผี ๆ นั่นได้มั้ย! คนจะหัวใจวาย!!”
ขจรหัวเราะเบา ๆ แล้วก็พูดอย่างอารมณ์ดี
“แต่ฉันไม่ได้ตั้งใจจะหลอก…แค่จะมาทักทาย”
“ตะ...แต่ผีน่ะ มาทักทายทำไมล่ะ!?” ภามโพล่งไปด้วยน้ำเสียงสั่น ๆ
“ก็นี่บ้านฉัน…”
ขจรหันไปมองรอบห้องด้วยแววตาอ่อนโยน
“ฉันเคยอยู่ที่นี่เมื่อร้อยกว่าปีก่อน บ้านหลังนี้เป็นของตระกูลขจรวิทย์ และฉัน...เป็นคนสุดท้ายที่เสียชีวิตในบ้านนี้”
ภามกลืนน้ำลายลงคอ
“…แปลว่านายตายที่นี่?”
“ใช่แล้ว แต่ฉันไม่ได้อาฆาตหรืออะไรทั้งนั้น ฉันแค่...ยังไปไหนไม่ได้”
บรรยากาศเงียบลงชั่วครู่หนึ่ง ทั้งห้องเงียบสนิทจนได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นอยู่ในอก
ขจรยิ้มบาง ๆ ก่อนจะพูดต่อ
“แต่ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันไม่ทำอันตรายใคร ขอแค่อยู่เงียบ ๆ ตรงมุมของฉันก็พอ”
“ตรง...มุม?” ภามเลิกคิ้ว
“เช่น มุมนั้น” ขจรชี้ไปยังโซฟาใกล้หน้าต่าง แล้วตัวเองก็นั่งลงตรงนั้น…ทันที
“…ขยับไวเหมือนผีเลยนะ” ภามพึมพำ
“ก็ผีน่ะสิ” ขจรหันมายิ้มตาเป็นเสี้ยว
ภามหน้าขึ้นสีแบบไม่รู้ตัว
โว้ยยย! ยิ้มแบบนั้นคืออะไรวะคุณผีคับ!! ใจผมไม่ดี! หยุดหล่อได้ไหม!!
แล้วเรื่องราวก็กลายเป็นแบบนี้...
จากที่คิดว่าจะได้อยู่คนเดียวแบบสงบ ๆ สบาย ๆ
ดันต้องมาอยู่กับ...
“ผี” ที่โคตรหล่อ และยังชอบนั่งมองหน้าเขาแบบอ่อนโยนทุกวัน
---