เมื่ออดีตที่โหดร้ายยังตามหลอกหลอน 'ธาม' ชายผู้แบกรับปมแค้นที่กัดกินหัวใจ เขาเฝ้ารอวันที่จะทวงคืนทุกสิ่ง แต่โชคชะตากลับนำพา 'ใบบัว' ผู้หญิงแกร่งที่ต้องดิ้นรนจากวิกฤตชีวิต ให้เข้ามาพัวพันกับแผนการของเขาอย่างคาดไม่ถึง เมื่อความจริงเบื้องหลังถูกเปิดเผย หัวใจของพวกเขาจะเลือกรัก...หรือยอมให้ปมแค้นพรากทุกสิ่งไป? ติดตามเรื่องราวการต่อสู้เพื่อทวงคืนความยุติธรรม และการเยียวยาด้วยหัวใจที่แท้จริง
ดราม่า,รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,สะท้อนปัญหาสังคม,ความแค้น,วัยทำงาน,ครอบครัว,พล็อตสร้างกระแส,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ความทรงจำยังคงคมชัดราวกับเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน ควันบุหรี่จางๆ ลอยอวลในอากาศ ปะปนกับกลิ่นสาบสางของเหงื่อไคลและ
ความหวังที่พังทลาย ธามในวัยสิบสามปีตัวสั่นเทาอยู่หลังตู้กับข้าวเก่าๆ มือเล็กๆ กำชายเสื้อของแม่แน่น ขณะที่เสียงก่นด่าและเสียงข้าว
ของแตกกระจายดังกึกก้องไปทั่วทั้งบ้าน
"ไอ้แก่! เมื่อไหร่จะหาเงินมาคืน! นี่มันครบกำหนดแล้วนะเว้ย!" เสียงแหบห้าวของชายฉกรรจ์ร่างยักษ์ผู้หนึ่งดังขึ้น พร้อมกับ
เสียงทุบโต๊ะไม้จนขาโยก
"ใจเย็นๆ นะเฮีย...ผมกำลังหาอยู่จริงๆ นี่แหละ อีกไม่กี่วันก็จะได้แล้ว" เสียงพ่อของธามเอ่ยอย่างอ้อนวอน ขัดกับมาดนักเลงหัว
ไม้ที่เคยกร่าง แต่บัดนี้กลับทรุดตัวลงคุกเข่าอ้อนวอนอย่างน่าสมเพช
ข้างๆพ่อ มีผู้หญิงแต่งตัวฉูดฉาดคนหนึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้ไผ่เก่าๆ จิกสายตาเหยียดหยามมองมาทางแม่และน้องสาวของธามราว
กับพวกท่านเป็นเศษสวะ นั่นคือ "ชู้" ผู้หญิงที่พ่อไปเจอในบ่อน ชู้ที่ไม่ได้มีไว้แค่บำเรอกามคุณ แต่เป็นหมากตัวหนึ่งของเจ้าของบ่อนที่คอย
หลอกล่อพ่อของเขาให้จมดิ่งสู่ก้นเหวของการพนัน เมื่อพ่อเล่นเสียจนหมดตัว ผู้หญิงคนนี้ก็ยุยงให้พ่อกู้หนี้ยืมสินจากบ่อนเพื่อมาเล่นต่อ
หวังจะสูบเลือดเนื้อจนหยดสุดท้าย และเมื่อพ่อหมดประโยชน์ เธอก็ทิ้งเขาไปอย่างไม่ใยดี
"หมดเงินแล้วก็ทิ้งไปเหมือนหมาข้างถนน" เสียงหึๆ ของชู้ดังขึ้นในวันนั้น ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นยืนบิดขี้เกียจ สบถคำหยาบคายใส่
พ่อแล้วเดินจากไปราวกับไร้ความรู้สึกใดๆ ทิ้งไว้แต่ความสิ้นหวังให้ครอบครัวของธาม
เหตุการณ์หลังจากนั้นคือหายนะ พวกอันธพาลจากบ่อนที่พ่อไปติดหนี้มาบุกเข้ามาทำลายทุกสิ่งทุกอย่างในบ้าน ธามในวัยเด็ก
เตะซ้ำแล้วซ้ำเล่าเมื่อเขาพยายามจะวิ่งเข้าไปปกป้องแม่และณิชา น้องสาวตัวน้อยที่ยังไม่ประสา ภาพแม่ถูกผลักล้มลง น้องสาวกรีดร้อง
สุดเสียง ข้าวของเครื่องใช้ที่เคยเป็นความภาคภูมิใจเพียงน้อยนิดของครอบครัวถูกทุบทำทำลายจนไม่เหลือชิ้นดี กำแพงบ้านถูกเขียน
ข้อความข่มขู่ด้วยสีสเปรย์สีแดงฉาน ทุกอย่างพังทลายลงในพริบตา
พ่อของธามก็หายตัวไป ทิ้งไว้เพียงหนี้สินล้นพ้นตัว และรอยแผลเป็นทั้งทางกายและทางใจให้กับแม่และลูกอีกสองคน แม่
ของธามที่เคยเป็นผู้หญิงเข้มแข็งและอ่อนโยน ต้องเผชิญกับความเครียด ความเจ็บปวดจากการถูกทรยศหักหลัง และความอับอาย จนล้ม
ป่วยลงด้วยโรคที่ทรุดโทรมลงเรื่อยๆ ร่างกายของท่านผอมซู ผิวซีดเซียว และสายตาที่เคยสดใสก็เต็มไปด้วยความเศร้าสร้อย
ธามจำได้ดีว่าเขาต้องทำงานทุกอย่างที่เด็กตัวเล็กๆ คนหนึ่งจะทำได้ ไม่ว่าจะเป็นเด็กเสิร์ฟในร้านข้าวแกง แบกของในตลาด
หรือแม้แต่เก็บขยะขาย เพื่อหาเงินประทังชีวิต และที่สำคัญที่สุดคือค่ารักษาพยาบาลของแม่ที่พุ่งสูงขึ้นทุกวัน เขาต้องเห็นแม่ไอเป็นเลือด
เห็นน้องสาวตัวเล็กๆ ร้องไห้ถามหาพ่อ และต้องทนฟังเสียงครหาจากคนรอบข้าง
"แม่...ธามจะหาเงินมารักษาแม่เอง แม่ต้องไม่เป็นอะไรนะ" ธามกอดแม่ในคืนหนึ่งขณะที่แม่ไอจนตัวโยน เขากระซิบคำมั่น
สัญญาที่หนักอึ้งลงในใจ
แต่สุดท้าย แม่ของเขาก็จากไปในอ้อมกอดของเขา คืนที่สายฝนพรำลงมาไม่ต่างจากวันวาน หัวใจของธามแตกสลายเป็นเสี่ยงๆ
ความแค้นฝังลึกในกระดูก เขาจดจำทุกใบหน้าของคนที่เกี่ยวข้อง ทั้งเจ้าของบ่อน ไอ้พวกอันธพาลและแม้กระทั่งชู้คนนั้น ความเจ็บปวด
จากการสูญเสียและความอับอายที่ต้องเผชิญในวัยเด็ก หล่อหลอมให้ธามไม่ใช่แค่เด็กชายที่สิ้นหวังอีกต่อไป เขากลายเป็นบุรุษผู้มุ่งมั่น มี
เป้าหมายเดียวคือการทวงคืนความยุติธรรมให้กับครอบครัวที่ถูกทำลาย เขาจะไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาทำลายชีวิตของคนที่เขารักได้อีก
และจะทำให้คนที่เคยเหยียบย่ำครอบครัวของเขา ได้รับบทเรียนที่สาสมยิ่งกว่าความตาย
รถยนต์หรูราคาหลายสิบล้านพุ่งทะยานไปบนถนนหลวงที่เปียกปอนด้วยหยาดฝน เม็ดฝนกระหน่ำซ่ากระทบกระจกหน้ารถไม่
ขาดสาย แต่ภายในห้องโดยสารกลับเงียบสงบ มีเพียงเสียงปัดน้ำฝนและเสียงเครื่องปรับอากาศที่ทำงานอย่างนุ่มนวล ธามในวัยสามสิบ
ต้น ผู้เป็นเจ้าของอาณาจักรอสังหาริมทรัพย์และโรงแรมหลายแห่ง นั่งนิ่งอยู่บนเบาะหลัง ดวงตาคมกริบมองออกไปนอกหน้าต่าง ท่าทาง
สงบนิ่งราวกับไม่มีสิ่งใดรบกวนจิตใจ แต่ภายในใจกลับเต็มไปด้วยแผนการที่ซับซ้อนและเป้าหมายที่ชัดเจน
ชีวิตของธามในวันนี้เปลี่ยนไปจากวัยเด็กอย่างสิ้นเชิง จากเด็กชายที่ไม่มีอะไรเลย เขาสร้างตัวเองขึ้นมาด้วยสองมือและสมองอัน
เฉียบคม เขาทำงานหนัก เรียนรู้ทุกอย่าง ลงทุนอย่างชาญฉลาด และใช้ความมุ่งมั่นอันแรงกล้าผลักดันตัวเองขึ้นสู่จุดสูงสุดในโลกธุรกิจ
เขามีธุรกิจหลากหลายแขนง ไม่ว่าจะเป็นโครงการคอนโดมิเนียมหรู โรงแรมระดับห้าดาว หรือแม้กระทั่งการลงทุนในธุรกิจสตาร์ทอัพ
เทคโนโลยี แต่ถึงแม้จะร่ำรวยล้นฟ้า เขาก็ยังคงใช้ชีวิตเรียบง่าย ติดดิน ไม่ฟุ้งเฟ้อ ยังคงสวมนาฬิกาข้อมือเรือนเก่าที่แม่เคยให้ไว้เป็น
ของขวัญวันเกิดครั้งสุดท้าย และขับรถไปทำงานเองในบางวัน เพื่อเตือนตัวเองถึงจุดเริ่มต้นที่แท้จริง
"พี่ธามคะ แวะร้านกาแฟข้างบริษัทหน่อยได้ไหมคะ ณิชาอยากกินมอคค่าเย็น" เสียงใสๆ ของ ณิชา น้องสาวคนเดียวของธาม
เอ่ยขึ้น เธออยู่ในชุดนักศึกษาน่ารักๆ ณิชากำลังเรียนอยู่ชั้นปีที่สองในมหาวิทยาลัยชื่อดัง และเป็นความภาคภูมิใจเดียวที่เหลืออยู่ของธาม
เขาดูแลน้องสาวคนนี้อย่างดีที่สุด ไม่ยอมให้น้องสาวต้องลำบากเหมือนที่เขาเคยเจอมา
"ทำไมต้องร้านนั้นด้วยล่ะ ณิชา กาแฟในออฟฟิศก็มี" ธามตอบเรียบๆ น้ำเสียงไม่ได้แสดงความไม่พอใจ แต่ก็ไม่ได้กระตือรือร้น
"โถ่พี่ธาม ร้านในออฟฟิศมันไม่ขลังนี่คะ ณิชาอยากลองร้านนี้ เห็นเพื่อนบอกว่าบาริสต้าที่นี่ชงกาแฟอร่อยมาก แถมบรรยากาศ
ก็น่ารักด้วย" ณิชาอ้อน พี่ชายถอนหายใจเล็กน้อยแต่ก็ยอมทำตาม
"ก็ได้" เขาบอกกับคนขับรถให้เลี้ยวเข้าข้างทาง
ร้านกาแฟ "มุมเล็กๆ" เป็นร้านเล็กๆ น่ารักที่ตั้งอยู่ข้างอาคารสูงระฟ้าของบริษัทเขา ธามไม่เคยสนใจที่จะก้าวเข้าไปเลยสักครั้ง
จนกระทั่งวันนี้...
ธามก้าวลงจากรถพร้อมณิชา แสงไฟสลัวภายในร้านช่วยขับให้บรรยากาศดูอบอุ่นยิ่งขึ้น เสียงเพลงคลอเบาๆ ปะปนกับกลิ่น
หอมกรุ่นของเมล็ดกาแฟคั่วบดที่ลอยอวลไปทั่วร้าน ธามมองเห็นร่างบางของหญิงสาวคนหนึ่งกำลังง่วนอยู่กับการชงกาแฟอยู่หลัง
เคาน์เตอร์ ผมยาวสลวยถูกรวบขึ้นอย่างลวกๆ เผยให้เห็นต้นคอระหง เธอสวมเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวของร้านและผ้ากันเปื้อนสีน้ำตาลเข้ม
ใบหน้าของเธอดูเหนื่อยล้า แต่แววตาที่จับจ้องไปที่การชงกาแฟนั้นเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นและใส่ใจในทุกรายละเอียด
นั่นคือครั้งแรกที่ ธามได้พบกับใบบัว บาริสต้าของร้านกาแฟมุมเล็กๆ
"มอคค่าเย็นแก้วหนึ่งค่ะ" ณิชาสั่งไปอย่างร่าเริง
ใบบัวเงยหน้าขึ้นมาสบตาธามแวบหนึ่ง แววตาของเธอทำให้ธามรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างที่คลับคล้ายคลับคลา เขามองเห็น
ความเหนื่อยล้าที่ซ่อนอยู่ภายใต้รอยยิ้มบางๆ และความแข็งแกร่งในแววตาของเธอ ที่เขาเองก็เคยมีเมื่อครั้งยังเยาว์
"รอสักครู่นะคะ" ใบบัวตอบกลับด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล ก่อนจะกลับไปชงกาแฟอย่างตั้งใจ ธามยืนมองเธอเงียบๆ ในใจรู้สึก
แปลกๆ ผู้หญิงคนนี้มีบางอย่างที่แตกต่างจากผู้หญิงคนอื่นๆ ที่รายล้อมเขา
ตั้งแต่เขาประสบความสำเร็จในชีวิต มีลูกสาวนักธุรกิจมากมายเข้ามาติดพัน พวกเธอสวย รวย การศึกษาดี แต่ธามรู้ดีว่า
จุดประสงค์ของพวกเธอคืออะไร พ่อของพวกเธอต้องการเขาเป็นลูกเขยเพื่อผลประโยชน์ทางธุรกิจ ลูกสาวพวกนั้นก็ต้องการเงินทองและ
สถานะทางสังคม ธามไม่เคยชายตามองพวกเธอเลยสักคน เพราะเขารู้สึกได้ถึงความไม่จริงใจและเจตนาที่ซ่อนเร้น แต่กับใบบัว...เขาไม่
รู้สึกแบบนั้นเลย
"พี่ธามมองอะไรคะ" ณิชาเอ่ยแซวเบาๆ เมื่อเห็นพี่ชายจ้องใบบัวไม่วางตา ธามสะดุ้งเล็กน้อย เขาทำท่าทีไม่สนใจ หันไปมอง
เคาน์เตอร์ที่มีขนมวางเรียงราย แต่รอยยิ้มเล็กๆ ก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของณิชา เธอรู้ดีว่าพี่ชายของเธอไม่ค่อยสนใจใคร และนี่เป็นครั้ง
แรกที่เธอเห็นแววตาของพี่ชายเป็นประกายแบบนี้
ในจังหวะนั้นเอง เสียงใสๆ คล้ายเสียงระฆังก็ดังขึ้นจากประตูกระจกของร้าน กวาดสายตาเข้ามายังธามและใบบัว ผู้หญิงคนนั้น
สวมเสื้อผ้าแบรนด์ดังราคาแพง ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ใบหน้าสวยคม แต่แววตานั้นกลับแฝงไว้ด้วยความอิจฉาและความมืดมิด เธอ
คือแพรไหม ลูกสาวคนเดียวของคุณภูผา นักธุรกิจใหญ่ที่ธามรู้จักดี แพรไหมเป็นคนที่หลงใหลในตัวธามอย่างออกนอกหน้า และพยายาม
ทำทุกวิถีทางเพื่อเข้ามาในชีวิตเขา แต่ธามไม่เคยสนใจเลยแม้แต่น้อย
"พี่ธามมาทำอะไรที่นี่คะ?" แพรไหมเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงหวานเชื่อม ก้าวเดินตรงเข้ามาหาธามอย่างมั่นใจ ดวงตาจับจ้องไป
ที่ธามไม่วางตา ราวกับว่าไม่มีใครอยู่ในร้านอีกแล้ว
"น้องสาวอยากดื่มกาแฟ" ธามตอบสั้นๆ น้ำเสียงเรียบนิ่ง ไม่ได้แสดงความยินดีกับการมาของแพรไหมเลยแม้แต่น้อย
แพรไหมเหลือบมองใบบัวที่กำลังหันหลังชงกาแฟ ก่อนจะหันมามองธามอีกครั้งด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความครอบครอง แพร
ไหมเป็นคนที่ไม่เคยขาดสิ่งใดในชีวิต ถูกเลี้ยงดูมาด้วยความรักและความปรารถนาจากพ่อของเธอ คุณภูผา ผู้ซึ่งมอบทุกอย่างให้เธอ แต่
แพรไหมก็ต้องเติบโตมาในครอบครัวที่แม่ของเธอมีพฤติกรรมติดพันเด็กหนุ่มรุ่นน้องบ่อยครั้ง จนสุดท้ายคุณภูผาก็ทนไม่ไหวและฟ้องหย่า
ทำให้แพรไหมซึมซับนิสัยการยึดติดและไม่รู้จักพอมาจากแม่โดยไม่รู้ตัว เธอเชื่อว่าเธอจะต้องได้ทุกสิ่งที่เธอต้องการ และธามคือสิ่งที่เธอ
ต้องการมากที่สุดในตอนนี้
"มอคค่าเย็นของณิชาได้แล้วค่ะ" ใบบัวเอ่ยพร้อมรอยยิ้มบางๆ ขณะยื่นแก้วกาแฟให้ณิชา ณิชารับแก้วกาแฟแล้วขอบคุณ ใบบัว
หันไปมองธามและแพรไหมที่ยืนอยู่ข้างกัน ธามรับรู้ถึงสายตาของใบบัว เขาหันไปสบตาเธอแวบหนึ่ง ก่อนจะยิ้มมุมปากให้เธออย่างแทบ
มองไม่เห็น ใบบัวรู้สึกประหลาดใจกับรอยยิ้มนั้น เธอไม่เคยเห็นเขายิ้มแบบนี้มาก่อน
แพรไหมจ้องมองรอยยิ้มนั้นด้วยความไม่พอใจ ใบหน้าของเธอเริ่มบึ้งตึง เธอรู้สึกได้ว่าธามไม่ได้สนใจเธอเลย แต่กลับยิ้มให้บา
ริสต้าที่ดูธรรมดาคนนี้
สำหรับใบบัว ณ เวลานี้ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการหาเงินมาปลดหนี้ก้อนโต และทำให้ครอบครัวได้กลับมาใช้ชีวิตอย่างปกติอีกครั้ง
เธอไม่มีเวลาคิดเรื่องความรัก และไม่รู้เลยว่าการปรากฏตัวของลูกค้าคนนี้ จะนำพามรสุมลูกใหม่เข้ามาในชีวิตที่แสนจะเปราะบางของเธอ
แต่สำหรับธาม ภาพของใบบัวที่ยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์กาแฟนั้น ได้จุดประกายความรู้สึกบางอย่างขึ้นในใจ ที่เขาเองก็ยังไม่เข้าใจ
อย่างถ่องแท้ มันอาจจะเป็นความสนใจ ความประทับใจ หรือสิ่งที่มากกว่านั้น แต่สิ่งหนึ่งที่แน่ใจคือ เขาจะต้องได้รู้จักผู้หญิงคนนี้ให้มาก
ขึ้นกว่านี้แน่นอน
และสำหรับแพรไหม...กาแฟแก้วแรกของธามที่ใบบัวชงให้ คือจุดเริ่มต้นของไฟแห่งความริษยา ที่พร้อมจะเผาผลาญทุกสิ่งทุก
อย่างที่ขวางทางความปรารถนาของเธอ
