เสียงกรีดร้องในคืนเดือนดับ - ตอน เสียงกรีดร้องในคืนเดือนดับ โดย Aranya726 @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ระทึกขวัญ,ลึกลับ,เรื่องสั้น

ในคืนเดือนดับ เมื่อเธอก้าวเข้าสู่เขตต้องห้าม… เส้นแบ่งระหว่างโลกคนเป็นกับโลกวิญญาณก็สลายไป พร้อมเสียงกรีดร้องที่ไม่มีวันเงียบลง

ผู้แต่ง

Aranya726

เรื่องย่อ

เสียงกรีดร้องในคืนเดือนดับ-ตอน เสียงกรีดร้องในคืนเดือนดับ

คืนเดือนดับ ท้องฟ้าไร้แสง แม้แต่สายลมยังเหมือนหยุดหายใจ ขิมยืนอยู่หน้าบ้านร้างกลางป่า รู้สึกได้ถึงความผิดปกติตั้งแต่วินาทีที่ก้าวเท้าเข้าสู่เขตพื้นที่นั้น มันเหมือนบางอย่างที่มองไม่เห็น กำลังไถ่ถามตัวตนของเธออย่างเงียบงัน

“ไปกันเถอะ รีบเข้ารีบออก” พีท เพื่อนร่วมกลุ่มกระซิบ ร่างสูงโปร่งของเขาสั่นน้อยๆ

พลอย เพื่อนสาวอีกคน กอดกล้องแน่นในมือ แสงไฟฉายสะบัดสั่นตามมือที่เริ่มเย็นเฉียบอย่างผิดปกติ

บ้านไม้สองชั้นตั้งตระหง่านเงียบงัน ประตูแง้มไว้เพียงน้อยๆ เหมือนเชื้อเชิญ

กึก กึก กึก

เสียงนาฬิกาพกโบราณของขิมหยุดเดินตอนที่พวกเธอก้าวเข้าไปข้างใน พร้อมกันนั้นเอง ไฟฉายของพลอยก็ดับพรึ่บ เหลือเพียงแสงจันทร์สลัวที่แทบไม่มีอยู่จริง

“ไม่ต้องกลัว แค่ไฟฟ้าสถิตน่า” ขิมพยายามพูดปลอบตัวเอง ทว่าเสียงตัวเองกลับดังก้องซ้ำไปมาในโถงบ้านเหมือนกำลังพูดกับตัวเองในหลายๆ ที่พร้อมกัน

ก้าวต่อไป… เงาที่สะท้อนในกระจกข้างบันไดไม่ตรงกับการเคลื่อนไหวของพวกเธอ

พลอยกรีดร้องขาดใจเมื่อเห็น “ตัวเองในกระจก” กำลังหันมายิ้มเย็น หยาดเลือดค่อยๆ ไหลอาบใบหน้านั้นอย่างเงียบงัน

พีทคว้าข้อมือพลอย พวกเขาวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต แต่ไม่ว่าพวกเขาจะเลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวา หรือแม้แต่ปีนหน้าต่างออกไป ก็กลับโผล่มาที่โถงเดิมเสมอ

“ที่นี่…มันเปลี่ยนที่เองได้” ขิมพึมพำ ขณะเสียงกรีดร้องแหลมสูงเริ่มดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ จากทุกทิศทาง

ในที่สุด ขิมสะดุดล้มลงข้างประตูเก่าๆ บานหนึ่งที่ฝังอยู่ใต้บันได เธอดันมันเปิดออก พบว่าข้างในมีห้องเล็กๆ

ในนั้นมีเพียงโต๊ะไม้เก่าๆ และแผ่นกระดาษเก่าแก่ที่แทบสลายตัว

ดวงตาของขิมเบิกกว้างเมื่ออ่านข้อความบนนั้น

“ผู้ใดเหยียบย่าง ณ ดินแดนแห่งนี้ จักตกอยู่ใต้พันธสัญญาเป็นนิรันดร์ ทรัพย์สมบัติแห่งเลือดและวิญญาณจะเพิ่มพูนตามจำนวนวิญญาณที่ถูกนำสังเวย”

เสียงกรีดร้องของพลอยขาดหายไปทันที

ขิมเงยหน้าขึ้นอย่างหวาดผวา พีทเองก็กำลังถูกบางสิ่งลากเข้าไปในเงามืด ผิวหนังของเขาฉีกขาดเป็นริ้วๆ เหมือนกระดาษเปียกน้ำก่อนที่ร่างจะหายวับไป

 

ขิมเหลืออยู่คนเดียว ท่ามกลางความมืดและเสียงกรีดร้องที่ยังไม่หยุด

เธอวิ่งอย่างไม่คิดชีวิต ประตูทุกบาน หน้าต่างทุกช่อง เปิดออกทีละบาน ทีละบานจนในที่สุด เธอ “ทะลุ” ออกมาได้ที่ชายป่า หายใจหอบจนแทบขาดใจ

แต่ในหัว…

เสียงกรีดร้องนั้น ยังคงอยู่ ชัดเจน ราวกับติดอยู่ใต้ผิวหนัง

 

รุ่งเช้า

ชาวบ้านพบขิมนั่งยิ้มเหม่อลอยอยู่หน้าบ้าน ตาแข็งไร้แวว เลือดไหลซึมออกจากหู และมือกำกระดาษเก่าๆ แผ่นหนึ่งแน่นหนึบ

เมื่อขิมเงยหน้าขึ้น ดวงตาของเธอไม่ใช่ดวงตาของมนุษย์อีกต่อไป

ในบ้านร้างนั้น กระจกบานใหญ่สะท้อนภาพ “เงา” ของขิม พีท และพลอย ยืนเรียงเคียงข้างกัน…เงาที่ไม่มีวันจากไปไหนอีกแล้ว

และเสียงกรีดร้องในคืนเดือนดับ ก็ยังคงดังต่อไป ตราบนานเท่านาน…