เมื่อฉันกับเพื่อนรักได้ตายแล้ว...ได้มาเกิดใหม่ในนิยายวายหลายP ก็ไม่เท่าไรล่ะนะก็บ้าแล้ว!!! เพราะป๊ะป้าสุดที่รักไปแพ้พนันเพื่อน ทำให้ฉันต้องย้ายไปรร.ชายล้วน ที่เป็นจุดเริ่มของนิยายวายเรื่องนี้เข้า
รัก,ชาย-หญิง,เกิดใหม่,ยุคปัจจุบัน,รั้วโรงเรียน,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ในวันนั้นฉันกับเพื่อนอีก2คน นัดเจอกันที่ห้างดัง หลังจากที่เราจบวิทยาลัยได้5-6ปี ก็แยกย้ายกันไปทำงานที่ต่างๆของตัวเอง พึ่งจะมีเวลาที่พักผ่อนตรงกันซักที ก็นัดมากิน เที่ยว ด้วยกันเลย
“นี่อัย ไหนก็มาเจอกันซักทีแล้ว แกดูดวงให้พวกเรามั้งสิ” บุ๊คก็พูดขึ้นมามองอัยที่นั่งตรงข้ามกับตัวเอง ส่วนตัวเองกำลังนั่งเท้าคาง ตรงหน้าข้าวมันไก่2จานที่หมดไปแล้ว
“ไอ้บุ๊ค ถ้าอยากดูขนาดนั้นก็จ่ายค่าคูรมาค่ะ”อัยพูดต่อทันทีพร้อมกำลังทานไอศครีมคำสุดท้าย
“เท่าไรหรออัย”หญิงถามต่อทันที อัยที่กำลังทานไอศรีมก็หยุดชะงัด
“199บาทจ้ะ หญิง” อัยพูดเสร็จก็ทานต่อทันทีก็ที่จะมีใครมาขัด ไม่ได้เห็นแก่กินนะ แต่ต้องรีบทานก็มีคนขัด
"สองมาตราฐานนี่ว้า" บุ๊คบ่นอัยที่พูดเสียงสองกับหญิง ทีกับพัดพูดกู มึง แล้วทำหน้าตาแสร้งน้อยอกน้อยใจ
"แล้วไงล่ะค่ะคุณเพื่อน" ไอ้บุ๊คนี่ขี้น้อยใจไปไหนว่ะ… พูดดีก็ว่าเสแสร้ง พูดกู มึง ก็หาว่าหยาบคาย แล้วทำเป็นน้อยอกน้อยใจถ้าไม่ได้เป็นเพื่อนกันมานานคิดว่ามันน้อยใจจริง แต่นี่บอกเลยเสแสร้ง
“เลิกเล่นได้แล้วบุ๊ค”หญิงที่เห็นอย่างนั้นก็ถอดหายใจ แต่ก็ดีที่ทั้งอัยและพัดยังเหมือนเดิม ไอ้นิสัยบุ๊คที่ชอบแกล้ง กวนคนอื่นไปทั่ว ส่วนอัยก็ยังร่าเริงเหมือนเดิม ยิ่ง2คนร่วมมือกันล่ะก็ สงสารคนๆนั้นเลย
“หญิง หญิง” ทั้งฉันและบุ๊คเรียงหญิงพร้อมกัน เห็นมองเรา2คนนิ่งๆ ยังเป็นคนที่เฉยๆ สุขุมอยู่เสมอเลย
"ว่าไง.. มีไรรึเปล่า"หญิงสะดุ้ง จากที่พวกเราเรียกเสียงดัง
"ว่าจะชวนไปคาเฟ่ ขอเพื่อนที่พวกเรารู้จักล่ะนะ...ไปกันไหม"อัยพูดต่อทันทีที่ถูกถาม
"แล้วอัยไม่ดูไพ่ให้พัดแล้วหรอ"หญิงถามขึ้นเหมือนจะรู้ใจอัย...ว่ายังไงก็ดูให้ทุกคนอยู่แล้ว
“แน่นอนว่าดูให้อยู่แล้ว…เดียวไปถึงคาเฟ่ก่อนเดียวดูให้นะ” พูดพร้อมขึ้นไปซื้อตั๋วรถไฟBTS ดูจากตั๋วแล้วอีก30นาที ขบวนรถไฟBTSก็มาถึงชานชาลา ระหว่างที่พวกเรา3คนรออยู่ก็คุยเรื่องนิยาย “วาย”
“หญิง บุ๊ค ได้อ่านนิยายวาย เรื่องสลับเพศ วุ่นรักต่างโรงเรียน ไหม”
“อ่อ เรื่องนั้นอ่ะนะ…สนุกดีนะ เป็นแนวฮาเร็มหลายPเลย พระเอกแต่ละคนแซ่บทั้งนั้นเลย ชอบไอ้นายนั้นดูเจ้าเล่ห์ ขี้แกล้งดี”พัดกำลังพูดถึงพระเอกหนึ่งในนั้น
“เพราะเหมือนตัวเองหรอจ้ะบุ๊ค…แต่ฉันชอบที่เป็นฝาแฝดนะ โดยเฉพาะคนพี่ เป็นทั้งพระเอกและตัวร้ายในคนเดียวกันเลย”หญิงก็พูดขึ้นต่อจากพัดเลย
“หรอ??…แต่ฉันชอบที่เป็นแฝดคนน้องมากกว่าเป็นคนที่ดูลึกลับดี จะดีหรือร้ายก็ไม่รู้ แต่ถ้าเป็นคนที่ยอมรับว่ารัก ก็คือรัก อ่ะนะ อิจฉานายเอกจัง…รถไฟใกล็มาแล้วไปรอที่ชานชาลากัน” ก็พากันเดินไปรอที่ชานชาลา อยู่ๆก็มีการยิงกันระหว่างตำรวจกับโจรผู้ร้ายเกิดขึ้น ทำให้ที่นั้นมีแต่ความวุ่นวาย ทุกคนรรีบวิ่งหนีเอาตัวรอดกัน พวกเรา3คนก็กำลังหนีอยู่ดีๆก็มีคนผลักหญิงไปที่รางรถไฟกำลังหงายตัวลงไป
“หญิง!!!” ฉันกับบุ๊คก็จับมือหญิงคนละข้างไว้พอดี และเห็นแสงรถไฟกำลังมา
“รีบเอาหญิงขึ้นมาเร็วอัย!!..รถไฟกำลังมาแล้ว!!!”ก็รีบช่วยหญิงขึ้น
“อ่าเคๆ”แต่แล้วก็มีใครไม่รู้มาผลักฉันกับบุ๊คลงไปที่ชานชาลา ทำให้พวกเรา3คนโดนรถไฟชนตายคาที่ ของในกระเป๋ากระจายพร้อมกับเลือดและชิ้นส่วนของร่างกาย
ไพ่ที่อัยเตรียมอยู่ในกระเป๋าก็กระจายเป็นเศษเล็กเศษน้อย แต่มีไพ่อยู่3ใบที่ไม่เป็นอะไรเลย
THE DEATH
THE JUDGEMENT
THE LOVERS
ตั้งแต่วันนั้น พวกเราก็มาเกิดใหม่ โดยที่ยังมีความทรงจำจากชาติที่แล้วอยู่ พวกเราก็เกิดกันคนละที่เลยล่ะ กว่าจะได้มาเจอกันก็ตอนอายุประมาณ5 ขวบได้ พ่อแม่เป็นเพื่อนด้วย เลยเจอกันเร็ว ทำไมถึงรู้กันเร็วก็เพราะมีคนบางคนมันโป้ะแตกก่อนชาวบ้านชาวช่องนะสิ
ณ ช่วงเวลาอายุ5ขวบ
“พี่อเล็กขา วันนี้เพื่อนปะป๋าจะมาเทียวบ้านเราหรอค่ะ” ฉันอัย ที่กับมาเกิดใหม่เป็นลูกสาวเจ้าพ่อมาเฟียรัฐเซีย
"ใช้แล้วตัวเล็ก นอกเพื่อนของพ่อแล้วยังเป็นลูกพี่ลูกน้องกับแม่เราด้วยนะครับ" พี่อเล็กที่อายุมากกว่าฉัน13ปี ก็ได้เล่าเรื่องเพื่อนของพ่อกับแม่ให้ฟัง จะมีคุณลุงรามพี่ชายของแม่และเป็นเพื่อนของพ่อ คุณป้าแอลลี่แฟนลุงรามเพื่อนแม่ และคุณลุงอากิระเป็นเพื่อนของพ่อ คุณป้าขวัญเป็นลูกพี่ลูกน้องกับคุณลุงรามและคุณแม่....โลกกลมก็จะเป็นอย่างนี้นี่เอง
และรถสุดหรู BMW สีดำ ก็ขับเข้ามาที่หน้าบ้าน ครอบครัวฉันกำลังรอรับ...คันแรกเป็นคุณลุงรามกับคุณป้าแอลลี่ พร้อมกับเด็กผู้ชายอายุประมาณ13-14ปีและเด็กสาวที่อายุเท่าฉัน...หน้าน่ารักมากแต่สีหน้าจะติดเรียบๆเหมือนอะไรก็ได้
"ไงราม...สบายดีไหมเพื่อน...ยินดีต้อนรับ"คุณพ่อก็จะสวมกอดเพื่อน...แต่ลุงรามก็รีบมาสวมกอดคุณแม่ทันที...ทำให้คุณพ่อหวืดไปเลย
"น้องสาวพี่คิดถึงจังเป็นไงบ้างคะ....อเล็กหลานลุงเป็นไงบ้างครับ......อ้าาาา!!หลานสาวที่น่ารักของลุงเป็นไงบ้างคะ...ลุงพาลูกสาวลุงเป็นเพื่อนกับหนูด้วยนะ"ลุงที่ไม่รอคำตอบจากใครก็อุ้มฉันแล้วพาเดินไปรู้จักกับลูกสาวทันที
"สวัสดีค่ะ(^-^)///สวัสดีคะ(￣ー￣)" เล่นเดนแอร์ไปเลย...
"พี่ค่ะ..เข้าบ้านก่อนดีกว่าให้เด็กๆเขาค่อยๆทำความรู้จักกันนะค่ะ...เด็กๆเดียวเอากระเป๋าเดินทางไปไว้ที่ห้องประจำนะ" พ่อบ้านแม่บ้านก็รีบเอากระเป๋าเดินทางลงจากรถแล้วไปเก็บให้ทันที
"คุณนี่ก็นะจะเร็วอะไรขนาดนี้ไปๆเข้าบ้านก่อนค่อยทำความรู้จักกันก็ได้"
"ใช่เพื่อนให้ลูกเราค่อยทำความรู้จักกัน...ส่วน(แก)นายตามฉันมา"ถึงคุณพ่อจะลากลุงรามไปไกลยังได้ยินนะ ‘แกกล้ามานะที่ไปกอดเมียฉันน่ะ’ 'เมียแกก็น้องฉันนะ' 'แล้วไง…ไปกับกูดีๆเลย' อ่อออชั่งมันเถอะ
เด็กๆทุกคนก็เดิมตามพวกแม่ๆเข้าบ้านไปห้องรับแขน พวกพี่ชายก็คุยกันอย่างสนุก เหมือนพวกพี่เขาจะเรียนที่โรงเรียนเดียวกันเป็นโรงเรียนชายล้วนที่ญี่ปุ่นนี่ล่ะ เป็นโรงเรียนที่สุดยอดมาก
“แอลลี่ เดียวช่วงเย็นๆอากิระกับขวัญจะมาล่ะ…ที่นี้พวกเราอยู่กันครบในรอบ5ปีเลยนะ”
“นั้นสิ นานแล้วนะที่พวกเราไม่ได้อยู่กันครบ ตั้ง5ปี แถมลูกสาวพวกเราจะเกิดปีเดียวกัน ชาย1 หญิง1 จับคู่กันพอดีเลยนะ”
“55555อย่าเลย ปล่อยพวกเด็กเจอกับคนที่ตัวเองรักเหอะ…ลูกชายไม่เท่าไร ลูกสาวก็คงจะได้ขึ้นคานแน่”
“555555”ทางฝั่งพวกคุณแม่ กับพี่ชาย คุยกันสนุกสนาน
กลับมาทางฝั่งฉันบ้าง
“สวัสดี ฉันรัก” แนะนำตัวกับเด็กหญิงที่เป็นลูกพี่ลูกน้องตรงหน้า แต่ดูท่าทางแล้วทำให้คิดถึงหญิงเลย แต่มันจะเป็นไปได้หรอที่เราจะได้มาเกิดที่เดียวกัน ในขณะที่รักกำลังคิดนั้น มีญ่าก็คิดเช่นเดียวกับรัก แต่ทั้งคู่ไม่รู้เลยที่คิดว่าไม่มีทางเป็นไปได้นั้น กลับเกิดขึ้นจริงกับพวกเธอ
“สวัสดีรัก เรามีญ่า ” ก็มองรักตรงๆ ก็ยิ้มออกมานิดนึง
“เราไปเล่นชิงช้ากันมีญ่า” จับมือมีญ่าพากันไปสวนด้านข้างมีต้นไม้ใหญ่ที่ผูกชิงช้า พวกเรา2คนขึ้นไปนั่งพร้อมกันโดยมีพี่เมดมาไกวชิงช้าให้…สักพักพวกพี่ชายก็มาเล่นกับพวกเรา
“พี่อเล็ก! พี่วายุ! มาเล่นกัน ” รักมองไปเห็นพี่ชายทั้ง2คนก็ร้องเรียกให้มาเล่นด้วยกัน ทั้งเล่นซ่อนแอบ เล่นวิ่งไล่กัน ….ในระหว่างที่เด็กเล็ก เด็กโต และวัยรุ่นกำลังเล่นกัน พวกพ่อๆแม่ๆก็มองดูลูกๆเล่นกัน จากห้องนั่งเล่นที่สามารถมองเห็นสวยได้
“พวกเด็กๆน่ารักจังเลย” คุณป้าแอลลี่มองดูเด็กๆเล่นกันคุณลุงรามก็เดินเข้ามาโอบเอว…คุณพ่อก็เข้าไปโอบไหลคุณแม่เหมือนกัน
“นั้นสิ…เหลือคู่ของขวัญ…เห็นว่าจะมาเย็นนี้นะ”คุณแม่มองไปนอกหน้าต่างแล้วก็พิงตัวมาที่คุณพ่อ
ตอนเย็นในวันเดียวกันนั้นเอง
“แม่ค่า…คุณป้าขวัญกับคุณลุงอากิระ จะมาถึงยังค่ะ”ฉันรู้สึกเดจาวูเลย ที่ต้องมารอหน้าบ้าน…อีกสักแปปเดียวรถยนต์BMWสีดำ ก็เข้ามาในบ้าน นั้นไงมาแล้ว แม้ทำไมซื้อหวยแล้วไม่ถูกบ้างนะ
รถยนต์BMWสีดำมาจอดที่หน้าบ้าน คนที่่ลงมาก็คือคุณลุงอากิระ คุณป้าขวัญ และเด็กผู้ชายอายุเท่าพี่วายุ เด็กผู้หญิงน่ารัก เหมือนตุ๊กตาญี่ปุ่นเลย ตากลมโต ผิวขาวปากนิด จมูกหน่อย เห็นแม่กับป้าแอลลี่บอกว่าอายุเท่าพวกเรา
"ดา แอลลี่ คิดถึงจังเลยยยยย(*｀▽´*)" ป้าขวัญลงจากรถได้ก็รีบวิ่งมากอดเพื่อนทั้ง2คน...ทั้ง3กอดกันกลม
“นี่ลูกชายลูกสาวฉันจ้ะ...มาซาชิ กับ เพลงขวัญ จ้ะ ”
"ไง..เพื่อน ช้าจังว่ะ"ลุงรามกับคุณพ่อเดินเข้าไปแล้วตบไหล่ของลุงอากิระ
"มันมีปัญหานิดหน่อยอ่ะนะ...แต่แก้ปัญหาได้แล้ว"
"ไป..เขาบ้านกันเหอะ"คุณพ่อก็พาเข้าไปที่ห้องอาหาร..พวกเราฉัน ก็เดินตามพวกคุณพ่อคุณแม่เข้าบ้านไปห้องอาหารกัน หลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จ
พวกพ่อแม่แยกไปเลาเครื่องดื่ม พวกพี่ชายก็ไปห้องอ่านหนังสือ ไปคุยเรื่องกิจกรรมสานสัมพัน 3 โรงเรียนนี่ล่ะ เห็นว่าพวกพี่เรียนที่เดียวกัน
ส่วนฉันก็พามีญ่า กับเพลงขวัญ มีที่ห้องนอนของฉันเอง แต่งเรียบง่าย หรู โทนขาว สีพาสเทน นั่งกันบนพื้นพรมหน้าเตียงพวกเราก็แนะนำตัวกันอีกครั้ง
“สวัสดีจ้ะ ฉันชื่อรัก ลูกแม่ดา”
“สวัสดี มีญ่า ลูกแม่แอลลี่”
“สวัสค่ะ เพลงขวัญ ลูกแม่ขวัญ”
พวกเราแนะนำตัวกันก็พากันเล่นตุ๊กตาบ้างดูหนังการ์ตูนบ้าง...ถึงจะน่าเบื่อกันไปหน่อยแต่เราก็เป็นเด็กล่ะนะ...แต่ก็มีให้บ้างคนพึมพำออกมา
" น่าเบื่อจังเลย(￣～￣；)ทำไมต้องมาเล่นตุ๊กตาด้วยว่ะเนี่ย อยากดูหนักไซไฟ คิดถึงอัยกับหญิงจัง...ตอนนี้จะเป็นไงบ้างว่ะ" บ่นซะเสียงดังแบบนี้คงไม่รู้หรอกมั้งว่าใคร. ฉันกับมีญ่าถึงกับถอดหายใจพอกัน ┐(￣ヘ￣)┌
นั้นทำให้รู้เลยว่า เพลงขวัญ คือ ไอ้บุ๊ค ส่วนมีญ่า คือ หญิง นี่เอง
"บ่นดังไปได้ บุ๊ค เป็นเด็กก็ต้องทำตัวให้เป็นเด็กหน่อยสิ"
" เป็นถึงลูกคุณหนูทั้งที...ก็ต้องเรียบร้อยเข้าไว้นะบุ๊ค"
บุ๊ค หรือเพลงขวัญ จองมองหน้าพวกเรา2คนอย่างกับเห็นผียังไงอย่างนั้น....พูดยังไม่ทันขาดคำมันก็...พนมมือแล้ว...
" ﾟ ﾟ ( Д ) ผะ..ผะ..ผีหลอก นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ พุทโธ ธัมโม สังโฆ ขอให้ไปที่ชอบๆด้วยนะ อัย หญิง อย่ามาหลอกกันเลย...เดียวทำบุญกวดน้ำไปให้นะ..ชอบอะไรก็บอกมานะเดียวเผาไปให้..."
พิธีไทยจีนผสมกันไปหมดแล้ว มีญ่าหรือว่าหญิง ทนไม่ไหว ก็เดินไปจบหัวจนทิ่มพื้นไปเลย....ฉันก็หัวเราะออกมาอย่างสะใจ
"555555555555555(*≧∇≦)ﾉ"
" (ーー; ไอ้นี่เลิกบ้าได้ยัง ถ้ายังไม่เลิก..เดียวแม่ก็ตบให้อีกสักรอบ" มีญ่าหรือหญิงก็ทำถ้าจะตบให้หัวทิ่มอีกสักรอบ. ก็อยากว่าล่ะแทนที่มันจะดีใจแต่มันกับเล่นใหญ่เอง...สมน้ำหน้า
"ขอโทษคร้าบแม่_/\_"บุ๊คหรือเพลงขวัญก็หยุดที่จะเล่นทันที่..เพราะผู้เป็นแม่ของกลุ่มองค์มาแล้ว ฉันที่หยุดหัวเราะได้ก็รีบถามเลย
"แล้วบุ๊คกับหญิง เกิดอะไรขึ้นทำไมมาอยู่โลกนี้ได้ล่ะ"
"ไม่รู้เหมือกัน...ตอนแรกนึกว่าตายไปแล้วจะไปนรก แต่พอลืมตามาก็เป็นเด็กทารกเลย " บุ๊คที่หยุดทำท่าขอโทษก็มานั่งรวมกัน
"เหมือนกันนั้นล่ะ อัยล่ะจ้ะ"
"เขาก็เหมือนกันจ้ะ"
"หรือว่าพวกจะมาเกิดใหม่พร้อมความจำของอดีตชาติว่ะ....เสียดายอ่ะ...ไม่ได้ไปเกิดพวกแนวเวทมนต์ หรือย้อนยุค เผื่อจะได้แมรี่ซู กับเขาบ้าง"
"ไอ้คุณเพื่อน...แค่เรามาเกิดพร้อมความทรงจำเดิมมันก็ดีอยู่แล้วนะเพื่อน แถมเกิดมายังเจอเพื่อนนี่ก็ดีแล้วนะ"
"แม้~พูดอย่างกับตัวเองไม่เสียอ่ะอัย...รู้นะว่าแอบเสียดายอยู่"
"มันไม่มีใคร...ไม่รู้สึกไม่เสียดายหรอกบุ๊ค....แต่อย่างที่อัยพูดมันก็ถูกอย่างน้อยเราก็ยังได้เจอกันนะ"
"ช่ายยย..อย่างที่หญิงพูดนั้นล่ะ แถมเราก็มีเงินมีทอง...พวกเราจะไปเที่ยวรอบโลกเป็น10ๆรอบก็ยังได้เลย....สิ่งที่หวังตอนนี้ขอให้พ่อแม่ในอดีตชาติเราเขามีความสุขมีกินมีใช้...สุขภาพแข็งแรงเท่านั้น"
"ฉันเคยฝันถึงพ่อกับแม่ฉันด้วยนะ"
"ฉันก็เคย"
"ฉันด้วย" พวกเราก็เข้าโหมดเศร้าทันที...เรา3คนคิดถึงพ่อแม่ พี่น้อง ปู่ย่าตายายของตัวเองทั้งนั้น...แต่ก็รู้ดีว่านั้น...ที่เจอพวกเป็นแค่ความฝัน
แต่ว่าใครจะรู้ทั้ง3คนที่ฝันนั้นมันคือเรื่องจริงที่เป็นการสั่งเสียพวกท่าน ทั้งบอกรักมากมายแค่ไหนที่ต้องจาก เป็นห่วงแค่ไหนถ้าพวกเราไม่อยู่..เป็นความหวังว่าพวกท่านจะเดินต่อไปได้โดยที่เราไม่อยู่แล้ว ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข สุขภาพแข็งแรง ไม่ต้องใช้ชีวิตอย่างลำบาก....หลังจากที่ทั้ง3คนสั่งเสียแล้ว...คนในบ้านก็มีการถูกหวยบ้าง...สุขภาพดีขึ้น..ธุรกิจก็ดีขึ้น..เหมือนกับสวรรค์ขอชดเชยในสิ่งที่ทำพลาดไปได้พลาดคนที่ท่านรักมา.....แต่มันก็คือลิขิตของโชคะตาเช่นเดียวกัน......
หลังจากที่พวกเรารู้ว่าใครเป็นใคร...มันก็ทำให้เราสนิทกันมาขึ้น...โทรหากัน ไปเที่ยวหากัน พวกเราก็มีการจัดกันช่วงปิดเทอมว่าจะไปพักบ้านของใครเลย...
พวกพี่ชายก็สนิทกันมากขึ้นมีการปรึษาจะทำธุรกิจร่วมกันโดยให้พี่อเล็กเป็นพี่ใหญ่ของกลุ่มเลย แต่แปลกนะ...พวกพี่เขาก็บอกว่ามีเพื่อนที่โรงเรียนสนิทอยู่ด้วยแต่ไม่เคยให้มาที่บ้านเลย...
อัยเคยไปถามแม่ว่าทำไมไม่เคยเห็นพวกเพื่อนพี่ชายมาเที่ยวบ้านเลยนอกจากพี่วายุกับพี่มาซาชิ...แม่บอกว่ามาแต่เป็นตอนที่ลูกไปนอนข้างบ้านพวกคุณลุงคุณป้า คุณน้าคุณอากันอ่ะนะ...แล้วแม่ก็หัวเราะหุหุ(^q^) ให้ด้วย
อา...รู้แล้วล่ะ..ว่าพวกพี่ๆหวงน้องๆนี่เอง...ไม่แปลกเลยตอนออกไปเที่ยวเล่นด้วยกันหรือคนเดียว พวกพ่อก็ให้มีบอดี้การ์ดหลายสิบคนค่อยตามเลย หรือบางที่ก็มีปิดห้าง ปิดสวนสนุกด้วยนะ แต่ถ้าพวกพี่ชายไปด้วย พวกพี่ก็ค่อยอุ๋ม ค่อยพาเดินหนีเวลามีใครมาใกล้พร้อมทำสายตาเย็นๆ(^^;)ให้ด้วย ( ไม่แค่พ่อ ลุง อา หรือพี่หรอกนะที่หวง แต่คนทั้งองค์กรหวงคุณหนูเช่นกัน...พวกแม่ ป้า น้า ก็หวงนะแต่ไม่ยอะเท่านี้นะสิ)
จนมาปัจจุบัน พวกเรา3คนก็อายุ 17 ปี ทั้งที่วันนี้เป็นวันที่พวกเรานัดกัน3เดือน ครั้งมาเจอกันแล้วไปเที่ยวด้วยกัน...แต่ก็มีเหตุการ์ณ เข็มขัดสั้น!!!!! (มุก5บาท10บาทก็ยังจะเล่น-_-//มีญ่ากับขวัญ)
ประมาณ สามอาทิตย์ก่อนมาที่ญี่ปุ่น
“ป๋า! ทำอย่างนี่กับรักได้ไง” เสียงโว้ยวายที่ดังมาจากคนกำลังเท้าโต๊ะทำงานและอยู่ตรงหน้าพ่อของเธอเอง...ปะป๋าเงยหน้ามองลูกสาวตัวเองนิดหน่อยกลับไปสนใจกระดาษตรงหน้าแทน
“ปะป๋า!!!!”
“รัก...ลูกใจเย็นๆก่อนนะค่ะ” แม่เข้ามาในห้องทำงานพอดี ก็ทำการปลอมลูกสาวคนเดียวของบ้าน....แล้วอยู่ๆปะป๋าก็พูดขึ้น
“ออ..รัก ลูกไม่ได้ไปคนเดียวมีเพื่อนลูกไปด้วยสองคน....เพื่อนรักลูกนั้นล่ะ”ปะป๋าพูดแค่นั้นก็กลับไปทำงานต่อ
“ปะป๋า!!!!!!!!!!!”
