เสน่ห์ของวิถีชีวิตอาหารการกินและกลเกมส์ของความรัก...และด้วยมนตราเสน่หาราคะของเขาและเธอทำให้เกิดปมปัญหามาสู่รุ่นลูก..พวกเขาต้องรับในสิ่งที่คนรุ่นก่อนกระทำไว้..
ชาย-หญิง,รัก,ครอบครัว,ไทย,ย้อนยุค, อาหาร,เสน่ห์ปลายจวัก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เสน่ห์ของวิถีชีวิตอาหารการกินและกลเกมส์ของความรัก...และด้วยมนตราเสน่หาราคะของเขาและเธอทำให้เกิดปมปัญหามาสู่รุ่นลูก..พวกเขาต้องรับในสิ่งที่คนรุ่นก่อนกระทำไว้..
ทันทีที่บานประตูเผยอ เผยให้เห็นหน้าของกันและกันของคนทั้งสอง ตาของทั้งคู่สอดประสานกัน อนงค์สุดที่จะทัดทานเมื่อมือของอีกฝ่ายแข็งแรงกว่าสิบเท่า ตะปบร่างของอนงค์และดันประตูให้เปิดกว้างเพื่อเข้าไปด้านใน และลงกลอนอย่างรวดเร็ว ไม่ทันที่อนงค์จะเอ่ยอะไรได้เลย
อนงค์เริ่มรู้สึกถึงอันตรายอีกครั้ง คราวนี้จากความห่วงใยความอบอุ่นที่เคยรู้สึกกับผู้ชายคนนี้กลายเป็นความเจ็บปวด และจากหัวใจที่เคยหลงเรียกว่ารักกลายเป็นหัวใจที่แตกสลาย เขาคือผู้ชายที่คอยบงการทุกอย่างในห้องกุหลาบเปลี่ยนสีนั้นเอง เขาผู้นั้นคือ ท่านเจ้าคุณสิน จริงๆด้วย
“ท่าน..จะทำอะไรอนงค์...ท่านไม่ได้รักอนงค์..ท่านปล่อยอนงค์ไปเถิด..” อนงค์พูดพลางตัวสั่นเพราะความกลัว แต่มือด้านขวาของอนงค์ได้เอื้อมไปหยิบปิ่นปักผมที่ตกอยู่แถวนั้นไว้ได้ทัน
“ไม่ได้...เจ้ารู้อะไรบ้าง..บอกฉันมา ฉันจะอธิบายให้เจ้าฟัง... โปรดได้วางปิ่นแหลมคมนั้นลง” เจ้าคุณสิน เหลือบมองเห็นอนงค์ถือปิ่น พร้อมปักลงบนร่างกายของท่านเจ้าคุณสินทันที ที่เธอโดนทำร้าย
เจ้าคุณสิน ใช้ช่วงเวลานั้น กระชากตัวของอนงค์เข้ามาใกล้ พยายามจะช้อนตัวอนงค์ขึ้นอย่างทุลักทุเลแล้วอุ้มอนงค์ไปที่ตั่งเตียงนอน แล้ววางร่างเล็กๆของอนงค์ลงบนนั้น ชายหนุ่มพยายามก้มลงมาเพื่อค้นหาความหอมหวานที่เขาหลงใหลให้ได้ แต่อารมณ์โกรธของชายหนุ่มรุนแรงกว่า... เชื้อเพลิงแบบนั้นช่วยทำให้ไฟติดลุกลามอย่างดุดัน มือใหญ่ของท่านเจ้าคุณปัดป้องปิ่นปักผมหล่นไปใต้เตียงอย่างง่ายดาย ทำให้อนงค์นอนนิ่งๆด้วยใบหน้าที่ซีดเผือด
“ท่านเจ้าคุณ จะได้ อนงค์ไปเพียงตัวเท่านั้น...”
“ทำไมถึงได้แค่นั้น ...ในเมื่อเธอยอมแต่งงานกับฉัน..ไม่ได้แสดงว่ารักหรือ...”
“อนงค์..ไม่สามารถรักและอยู่ร่วมกับชายใดที่ไม่ให้เกียรติสตรี ผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยา อนงค์เชื่อว่า.. อย่างไรเสียต่อไป ท่าน..ก็คงจะไม่ให้อนงค์อยู่อย่างมีผู้คนนับหน้าถือตา ว่าเป็นเมีย ให้มีหน้ามีตาในสังคม อย่างแน่นอน...หรืออย่างดีที่สุดอนงค์ก็คงได้แค่ซุกตัวอยู่ในห้องเก็บเสียงเปลี่ยนสีได้ที่สวยที่สุด...ใช่หรือไม่..”
ถึงตอนนี้..เจ้าคุณสิน นิ่งอึ้ง และถอนตัวขึ้นจากเมื่อชั่วครู่ ที่เขากำลังจะก้มลงใช้มือที่อนงค์เคยเห็นว่านุ่มนวล บัดนี้มันดูใหญ่และแห้งกร้านค่อยๆดึงผ้านุ่งของอนงค์ออกทีละน้อย หลังจากที่เขาปลดเปลื้องเสื้อผ้าที่ปกปิดร่างกายของเขาให้เปลือยเปล่าจนไม่เหลืออาภรณ์สักชิ้น
อนงค์..เคว้งคว้างเหมือนไร้จุดหมาย อนาคตที่เคยวาดฝันไว้ ดับมืดมิด นี่หรือชีวิตหลังออกเรือน เธอนึกถึงพ่อ แม่ และพี่กล้า อนงค์พึมพำ เปล่งเสียงออกมา “พี่กล้า..ช่วยอนงค์ด้วย...”เธอฮึดสู้ยิบตาในทันที ที่นึกถึงคนนี้ อนงค์ใช้พละกำลังที่มีอยู่ทั้งหมดและอาศัยช่วงเวลาเผลอตัวของท่านเจ้าคุณ สบัดร่างกายลุกหนี และควานหาปิ่นปักผมไว้ในมือเพื่อป้องกันตัวอย่างทันท่วงที...
“อนงค์..เจ้าหนีฉันไปไม่พ้นหรอก...จะทำร้ายฉันด้วยปิ่นเล็กๆนั้นหรือ....เธอรู้ไหม ห้องทุกห้องในคฤหาสน์นี้เก็บเสียง ..และแค่ฉันก้าวเท้าลงจากเตียงนี้...ก็รวบตัวเธอได้แล้ว..และแค่ฉันเดินไปอีกก้าวไปชักม่านเปลี่ยนสี คนของฉันก็รู้ทันที ว่าฉันซึ่งอยู่ในห้องนี้ ต้องการอะไร...”
“เหมือนห้องอื่น..ที่ท่านเคยทำมาแล้วหน่ะหรือ..” อนงค์กลั้นใจถามต่อ...เพื่อหลอกล่อ เขยิบร่างตนเองให้ออกห่างไปเรื่อยๆ ให้ใกล้หน้าต่างมากที่สุด
“อนงค์..เธอนี่ฉลาดนะ เธอรู้ทุกอย่างแล้ว เช่นนั้นหรือ ..แล้วเธอจะยอมเหมือนคนอื่นๆ ไหมหล่ะ...ยอมแค่ตัว ...เวลาที่ฉันต้องการ....” เจ้าคุณสินเดินถลาเข้าใกล้อนงค์ด้วยสภาพเปลือย
“ก็ได้...เจ้าค่ะ.. แต่อนงค์เป็นหญิง ..ไม่ใช่ชายร่างกายกำยำ...” อนงค์ เสียงกระเส่าทำใจดีสู้เสือ ตอบเจ้าคุณสิน เหมือนจะยอมให้เขาทำตามความต้องการ
“เธอรู้ว่าฉันชอบชาย อย่างนั้นหรือ... เรื่องนั้นคือชีวิตของฉัน..เธอไม่ควรยุ่ง... รู้ไว้ว่าเวลานี้ฉันแต่งงานกับเธออย่างออกหน้า..เพื่อปิดบังซ่อนเร้นความจริงตัณหาราคะของฉัน ..ซึ่งถึงเวลานี้..เธอต้องยอมรับ....แต่ตอนนี้..ขอปิ่นปักผมนั้นวางลง..แล้วฉันจะบอกให้เธอรู้ทั้งหมด...ถ้าเธอยอมรับได้ ก็อยู่ด้วยกันที่นี่..ฉันจะเลี้ยงดูเธออย่างดี “