เรื่องราวของเธอและเขา สองมาเฟีย สองตระกูล รู้จักกันทางธุรกิจ ความรักที่จู่ๆก็เกิดขึ้นท่ามกลางเรื่องราวต่างๆ ที่จะต้องเผชิญร่วมกัน
รัก,ชาย-หญิง,ดราม่า,ยุคปัจจุบัน,ตะวันตก,มาเฟีย ,เรื่องแรก,โรแมนติก ,โรมานซ์,มาเฟีย,ดราม่า,โรแมนติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
Past Eric
แม่งอะไรวะเนี่ยโทรหาก็ไม่ติด แล้วผมจะไปหาที่ไหนได้เนี่ยยย ที่นี่ก็ไม่ใช่บ้านเกิดเธอด้วย ที่พอจะได้รู้ว่าจะไปอยู่ไหน
ก็อื่นคือเธอกำลังเข้าใจผมผิดอยู่ผมไม่ได้ตั้งใจจะตะตอกใส่เธอนะ ผมพูดใส่ผู้หญิงอีกคนต่างหากละ ชื่ออะไรผมเองก็จำไม่ได้ด้วยซ้ำ แล้วผมจะไปหาเธอที่ไหนดี อืมมมมม คงต้องไปอยู่ที่บ้านก่อนอะ เพื่อเธอจะกลับไม่อยู่ที่นั้น ระหว่างทางกลับบ้านก็มองดูหาไปด้วยเพื่อจะไปนั่งหลบมุมอยู่คนเดียว ไอเลนมือขวาของเธอก็ไม่ได้มาด้วย เพราะถ้ามาก็คงจะโทรถามไปตั้งแต่แรกแล้ว
บ้าน
"อ้าว วันนี้กลับเร็วนะคะคุณหนู"ป้านมถามเมื่อเห็นว่าลูกชายคนเดียวของบ้านกลับบ้านเร็วกว่าปกติ
"อ้อ ครับป้า แล้วป้าก็หยุดเรียกว่าคุณหนูได้แล้วนะครับ ผมอายนะ"
"โถ่ หึหึ ออกจะน่ารักนะคะ"
"แต่ผมไม่ชอบนิ ต้องเรียกผมว่าคุณชาย"
"ค่าาค่าา คุณชาย แล้วทำไมวันนี้กลับเร็วนักละคะ"
"อ้อ ผมลืมเลยครับป้า ป้าเนี่ยชวนผมคุย"
"อ้าวว ป้าขอบโทษค่า แล้วสรุปทำไมกลับเร็วคะ"
"ป้าครับ ป้าเห็นเอเรเน่ เมียผมไหมครับ"
"อืมม ไม่เห็นนะคะ ทำไมหลอคะ ก็ไปด้วยกันไม่ใช่หลอคะคุณหนู"
"ก็ไปด้วยกันครับ แต่เธอกลับมาก่อน คืออ เฮ้ออ"
"มีเรื่องอะไรหลอคะ"
"คือเธอเข้าใจผมผิดน่ะครับ ผมไม่รู้นะครับว่าเธอจะไปอยู่ไหนถ้าไม่ใช่ที่นี่เนี่ย"
"อืมม ไม่รู้สิคะ"
"ผมจะทำยังไงดีครับ"
"ไปถามคุณผู้หญิงดีไหมคะอยู่ในบ้าน"
"หืมม กลับมาแล้วหลอครับ ทำไมเร็วจังละ"
"เห็นบ่นๆว่าปวดหลังปวดขาน่ะค่ะ ไม่ไหวก็เลยกลับมาก่อนกำหนด"
"หึม๊า แก่ปล้วก็งี้แหละ"
"โถ่ดูพูด ได้ยินเดี๋ยวก็งอกกันอีกหรอก"
"ผมไม่สน"
"ค่ะๆ เข้าไปข้างในเถอะค่ะ"
"ครับป้า"
ในบ้าน
"ม๊า"
"อ้าว เจ้าแสบ ทำไมวันนี้กลับเร็วนักล่ะห้ะ ปกติไม่เคยกลับเร็วนิ อ่าว แล้วหนูเอเรเน่ของฉันละอยู่ไหนทำไมไม่กลับมาด้วยกันละ"
"ของผมเหอะ ไม่ใช่ของม๊า"
"หวงจริงๆ"แดดดี้ที่นั่งอยู่เงียบๆก็เอ่ยแซว
"แด๊ด"
"หึ"
"เอ่ย คือคุณหนูกับหนูเอเรเน่เข้าใจผิดกันน่ะค่ะ แล้วตอนนี้ก็ไม่รู้ด้วยว่าไปอยู่ที่ไหนค่ะ"ป้านมเอ่ยขัดขึ้นก่อนที่จะมีสงครามปากกันก่อนจะเข้าเรื่องที่เกิดขึ้น
"ห้ะ เข้าใจผิด? เข้าใจผิดเรื่องอะไรกัน ห้ะแกไปทำอะไรลูกฉันเนี่ยห้ะ แกเล่ามาให้หมดเลยนะ"
"ก็หลังจากที่ผมประชุมเสร็จ..."จากนั้นผมก็เล่าเรื่องให้ม๊า แดดดี้และป้านมให้ฟังทั้งหมด ตั้งแต่ต้นจนจบ ผมไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะ เชื่อผมนะ
"หึ สมน้ำหน้า ทำอะไรทำไมไม่คิดก่อน"
"ม๊าา ผมไม่ได้ตั้งใจไงครับ มันเป็นจังหวะซีคคอม"
"ซีมคม ซีมคอมอะไรของแก แกน่ะผิดเต็มๆเลย"
"ผมรู้ว่าผิด แต่ตอนนี้ช่วยผมก่อน ผมไม่รู้ว่าเธอไปอยู่ที่ไหนเนี่ยตอนนี้ ช่วยผมหาก่อน"
"หาเองสิ โทษฐานที่แกเป็นคนผิด"
"แดดดี้~"อีริค
"คุณไม่ต้องช่วยลูกเลยนะ ให้ลูกหาเองเข้าใจไหม"ม๊า
"ครับผม"แดดดี้
"โถ่ แดดดี้ ช่วยผมก่อนสิ น้าาา"อีริค
"ฉันช่วยแก ฉันก็ตายสิ"แดดดี้
"แดดดี้กับม๊าแม่ง ใจร้าย"อีริค
"ว่าไงนะ"ม๊า
"เปล่าครับ"
"หึ"
"ผมไปตามหาเมียผมดีกว่า ไม่อยากอยู่กับม๊าหรอก ชิ"
หลังจากนั้นผมก็ออกตามหาคุณเมียของผมทันที ตอนแรกกะว่าจะถามไอเลนสักหน่อยแต่มันก็ไม่อยู่ให้ถามนี่สิ หายไปไหนก็ไม่รู้ แล้วผมจะไปหาที่ไหนก็ไม่รู้เนี่ยสิ ก็เลยต้องสุ่มหาไปเรื่อยๆ แล้วตอนนี้ก็บ่ายจนจะคล้อยเย็นอยู่แล้ว ผมก็ยังหาไม่เจอเลย ไม่ว่าจะเป็นร้านอาหารที่ชอบไปหรือไปบ่อย จะไปหาตามผับจามบาร์ก็ยังไม่เปิด
ตอนนี้ผมวนกลับมาที่บ้านเหมือนเดิมเพื่อหวัว่สเธอจะกลับมา แต่ก็ผมเพียงความว่างเปล่าเหมือนตอนมารอบแรก
บ้าน
"นายไปไหนมาครับ"ปาร์คทักเมื่อเห็นผู้เป็นนายเดินลงจากรถหลังจากที่ไปตามหานายหญิงในอนาคตมาทั้งวัน และที่มันไม่ได้ไปตามหาด้วยนั้นก็เพราะม๊านั้นแหละที่สั่งห้าม จะเกินไปแล้วนะ นี่ลูกทั้งคนนะครับ ทำไมใจร้ายขนาดนี้
"ไปตามหานายแกไง"
"ยังไม่เจออีกหลอครับ"
"อืม"
"แล้วนายไปหาที่ไหนมาบ้างครับ"
"ก็ ที่ที่เคยไปด้วยกันบ่อยๆไงถามทำไมว่ะ"
"นายไม่น่าไปแน่เลย"
"ไปไหน"
"เออ ก็ที่ทำงานที่ท่าเรือไงครับ ซิซิลี"
"เออวะ จริงด้วย กูยังไม่ได้ไปเลย ทำไมมึงไม่บอกกูทั้งแต่แรกวะ รอให้กูไปตามหาที่อื่นมาตั้งนานแม่ง"พูดจบก็เดินขึ้นรถแล้วขับออกไป
"อ้าว อะไรครับนาย ก็นานไม่ถามผมแต่แรกนี่แล้วก็มาบ่น โถ่ทำไมนายไม่ไปหาตั้งแต่แรกแล้วละ เฮ้ออ หนักใจเว้ยยมีนายแบบนี้"
ท่าเรือซากาเพรนโตเซ่ ซิซิลี
กว่าจะมาถึงที่ท่าเรือก็เย็นมากแล้ว แล้วตอนนี้ก็มาถึงแล้วท่าเรือ ไม่ได้มานานเลยนะเนี่ยสภาพก็เปลี่ยนไปเยอะเลยจากที่สภาพเป็นปูนเปลือยๆเก่าๆรกร้างในวันนั้น วันนี้เป็นที่ทำงานอย่างเต็มรูปแบบ สวย หรู ตามสไตล์อิตาลีสมัยใหม่ เข้าไปข้างในกันเถอะ
กึก
"คุณเป็นใครครับ"
"หืม อีริคไง"คนที่ยืนเฝ้าทางเข้าไปข้างในที่ทำฟน้าที่เป็นรปภ.ถึงแม้ว่าจะดูไม่เป็นรปภ.ก็เถอะ ตังใหญ่ชิป ยืนกันไม่ให้เข้าไป
"เข้าไม่ได้ครับ"
"ทำไมจะเข้าไปไม่ได้ กูจะไปง้อเมีย ปล่อย"
"แล้วใครคือเมียคุณครับ"
"แล้วใครเป็นนายแก!"
"นายผม?ก็คุณเอเรเน่ไงครับ ไม่รู้จักหรือไง"
"หึ กูรู้จักดีเลยยยละ"
"พูดอะไรโปรดให้เกียรติเธอด้วยครับ"
"แล้วทำไมกูจะไม่ให้เกียรติ กูพูดผิดตรงไหนวะ"
"แบบนี้แหละครับที่เรียกว่าไม่ให้เกียรติ"
"กูให้เกียรติ มึงอย่ามาพูดว่าร้ายใส่กูนะ หรือมึงอย่าลองดีกลับกูห้ะ"ตอนนี้อีริคโมโหหลังจากที่จะได้เจอตัวเอเรเน่สักทีแต่ก็มีมารมาขวาง จนตอนนี้ผมพุ่งเข้าใส่คนตรงหน้าไปแล้ว แต่ว่า ให้ร่างใหญ่นี่ดันจับล็อกแขนผ่ายหลัง
"โอ้ยย มึง ปล่อยกูนะ ปล่อย กูบอกให้ปล่อยไงงงง อ๊ากกก"
"เลียงดังอะไรกัน"เสียงผู้หญิงที่ผมคุ้นเคยดังขึ้นจากด้านหลัง
"คุณเอเรเน่/นายหญิง"หลังจากที่ทั้งคู่รู้ว่าเป็นใครก็ยืนหลังตรงแล้วอีิรคก็วิ่งไปหลบหลัง
"มีอะไรกัน"
"ก็ผู้ชายคนนี้บอกว่านายหญิงคือเมียของเขาแล้วยังพูดว่าไม่เกียรติอีกด้วยครับ"
"อะไรไม่ให้เกียรติไร ก็พูดจริงนี่หว่า อึก"เอเรเน่หลังมามองหน้าด้วยสายตาดุๆเชิงให้เงียบ
"แล้ว มันเรื่องจริงหรือเปล่าครับที่ผู้ชายคนนั้นพูด"
"..อืม"
"เอ่อ ผมต้องขอโทษนายหญิงด้วยนะครับ"
"อืม ไม่เป็นไร ชั่งมันเถอะ"
"นี่ ขอโทษกูด้วยสิ"
"เอ่อ ต้องขอ.."
"ไม่ต้องคุณเอเรเน่ครับ"
"ทำไม"
"ก็ต้องขอโทษผมด้วยสิ"
"เพราะด้วยคำพูดที่คุณพูดไง มันไม่น่าให้เกียรติ พูดอะไรต้องรู้จักระมัดระวังด้วย เดี๋ยวเขาจะหาว่าพ่อแม่ไม่สั่งสอน เข้าใจไหม"
"ครับ"
"แล้วมาทำไม"
"มาง้อไง คุณกำลังเข้าใจผิดนะ ผมกับผู้หญิงไม่ได้มีอะไรกัน แล้วผมก็ไม่ได้ตั้งใจตะคอกคุณ ผมทำใส่ผู้หญิงคนนั้นต่างหากละ เชื่อผมนะผมพูดความจริง"
"..."
"อย่าเงียบสิ น้าาาา อืมมม หายงอนนะ นะๆๆๆๆ นะครับที่รัก"
"..."
"งั้นนน ถ้าเกิดหายงอนเดี๋ยวผมพาไปเที่ยวดีไหม คุณยังไม่ได้ไปไหนเลยนะตั้งแต่มา เนอะอืมมม"
"ใครต่างหากละที่อยากเที่ยว"
"แหะๆๆแล้วได้ไหม"
"อืม"
"อือออออ"เอเรเน่ที่เหมือนจะหายงอนแล้วก็ยกมือขึ้นมาขยี้หัวอีกฝ่ายจนกลายเป็นรังนก