ชาย-หญิง,ดราม่า,รัก,ไทย,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ทางด้านของฟ้า
"พี่ขอโทษ ฟังพี่ก่อนนะ"
"ไม่ค่ะ ต่อจากนี้เราไม่รู้จักกันอีก เราเลิกกันนะคะ"
ตู้ด!
"เดี๋ยวสิ โถ่เว้ย" ชายหนุ่มสบถออกมาอย่างอารมณ์เสีย
หลังจากที่ถูกตัดสายเขาก็พยายามโทรหาวริญอย่างต่อเนื่องไม่มีลดละ ทั้งโทรและส่งข้อความก็ไม่มีสิ่งใดตอบกลับมา ตอนนี้ในใจของชายหนุ่มว้าวุ่นไปหมด
"ฟ้าคะ คุยเสร็จหรือยัง"
"..."
"ฟ้า"
"..." เขายังคงง่วนอยู่กับสิ่งตรงหน้าโดยที่ไม่ได้ตอบกลับแก้มไป
เมื่อเห็นชายหนุ่มไม่มีปฏิกิริยาแก้มจึงเดินไปหา เธอยืนอยู่ตรงหน้าและดึงมือถือออกจากมือของฟ้า
"แก้มเรียกไม่ได้ยินเหรอคะ"
"แก้ม เอาคืนมา"
"ไม่ค่ะ ไหนว่าจะเคลียร์สรุปยังไงคะ"
"คืนมาให้ผมก่อน"
ทั้งสองยื้อกับอยู่สักพัก แต่ด้วยความที่ชายหนุ่มโมโหเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ยิ่งมาเจอแบบนี้เขาตบะแตกแย่งมือถือจากหญิงสาวได้ แต่ด้วยแรงที่มากกว่าการยื้อในครั้งนี้เลยทำให้แก้มล้มลงไปกับพื้น
"..."
"แก้ม ผมขอโทษ เป็นอะไรมากไหมครับ"
หญิงสาวสะบัดตัวออกจากมือเขาและลุกขึ้นด้วยตัวเอง
"แก้มกลับก่อนละกันค่ะ ไว้อารมณ์เย็นเมื่อไหร่ค่อยคุย" พูดจบแก้มก็เดินออกจากห้องไป
ปั้ง!
เสียงปิดประตูอย่างแรง
"โถ่เว้ย อะไรวะเนี่ย" เขาพูดออกมาเสียงดัง
.
.
.
ตอนนี้ในห้องเหลือเพียงชายหนุ่มเพียงคนเดียว ไม่มีแล้วแฟนสาวแสนสวยที่มักจะรอเขากลับมา แต่เหตุการณ์นี้ก็ไม่ทำให้เขาสลด ในเมื่อไม่มีใครอยู่ทำไมเขาต้องอยู่ล่ะ
ชายหนุ่มตัดสินใจออกข้างนอก เมื่อคิดได้ดังนั้นเขาก็หยิบเสื้อคลุมพร้อมกุญแจออกจากห้องไป เมื่อมาถึงสถานที่ที่เต็มไปอบายมุข เขาก็มุ่งหน้าเดินตรงไปที่เคาน์เตอร์บาร์ทันที
"น้อง ขอแรงๆ"
รอสักพักเครื่องดื่มที่สั่งไปก็ถูกเสิร์ฟ แก้วแล้วแก้วเล่าที่เขาไปดื่มเข้าไป เมื่อแอลกอฮอล์เข้าสู่ร่างกาย สติสัมปชัญญะก็ไม่เต็มร้อยนัก เขาเริ่มอาละวาด หาเรื่องคนแถวนั้น
แต่ทว่าสายตากลับไปเห็นใครบางคนที่คุ้นหน้าค้นตา เมื่อเพ่งมองอย่างตั้งใจความโกรธก็ตีขึ้นหน้า เขาเดินอย่างโซซัดโซเซไปหาบุคคลนั้น
"มึงเอาวริญไปใช่ไหม" เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เกือบจะฟังไม่รู้เรื่อง พร้อมชี้หน้าคนตรงหน้า
"อะไรนะครับ"
"มึงใช่ไหมที่มาส่งแฟนกูเมื่อครั้งที่แล้ว"
"คุณหมายถึงน้องวริญเหรอครับ"
"..."
"คุณเป็นแฟนน้องวริญเหรอครับ"
"เออ! เอาวริญคืนมาเดี๋ยวนี้ บอกมาว่าวริญอยู่ไหน" เขาพูดพร้อมชี้หน้า
"มั่วแล้ว ผมไม่ได้เอาน้องวริญไปไหนทั้งนั้น" พูดจบก็เดินออก ไปไม่ทันจะได้ไปไหนก็ถูกรั้งเอาไว้แต่โชคดีที่หลบหมัดที่พุ่งใส่หน้าทัน
ตุ้บ!
เสียงล้ม
"มึงหลบทำไมวะ" หลังจากที่โดนสวนหมัดกลับฟ้าก็ล้มลงกับพื้น
"..." อีกคนมองหน้าฟ้าด้วยสายตาน่าสมเพช
"จะไปไหนวะ กลับมาก่อนนะเว้ย บอกมาเอาแฟนกูไปไว้ไหน"
เสียงแอะอะโวยวายบริเวณที่เกิดเหตุจนสตาฟในร้านเข้ามาดูเหตุการณ์และหิ้วปีกฟ้าออกไปทิ้งไว้หน้าร้านเนื่องจากก่อความวุ่นวายภายในร้าน
"พวกมึงเป็นใครมาทำกับกูแบบนี้" ฟ้าพูดกับสตาฟที่ตัวใหญ่บึกบึนด้วยน้ำเสียงเมามาย
เมื่อเห็นท่าทางที่พร้อมกระทืบของสตาฟ กลับเป็นฟ้าเองที่ถอยหลังหนีเพราะรู้ว่าตัวเองไม่มีทางสู้ได้แน่นอน
"ฝากไว้ก่อนเถอะ" พูดจบก็เดินออกไป
.
.
.
ผ่านไปอีกวันที่ชายหนุ่มมาเพียงลำพังภายในห้องที่แสนกว้างขวางแห่งนี้ เขายอมรับว่ามันไม่ชิน แต่เขาก็พยายามติดต่อวริญแต่ติดต่อยังไงก็ไม่สามารถติดต่อไป ราวกับว่าเธอบล็อกเขาไปแล้ว จนตอนนี้เขาก็ยังคิดไม่ออกว่าเขาจะสามารถหาเธอได้ที่ไหนได้บ้างเพราะนับตั้งแต่ที่เรามาอยู่ด้วยกันเมื่อหลายปีก่อนเธอแทบจะไม่ไปไหนเลย นานๆ ครั้งที่จะออกไปหาเพื่อนแต่ปัญหาคือเขาไม่รู้จักเพื่อนของเธอเลยสักคน...
ชามหนุ่มจมอยู่กับความคิดของตัวเองสักพักก็นึกขึ้นได้ว่าวันนี้วันจันทร์ เธอต้องไปทำงาน เขามองนาฬิกาที่ตอนนี้ระบุเวลาว่า 4 นาฬิกาเหลือเวลาเพียงหนึ่งชั่วโมงเท่านั้นที่เธอจะเลิกงาน เมื่อคิดได้ดังนั้นเขาก็รีบลุกไปทำธุระอย่างรีบร้อนและหยิบกุญแจรถมุ่งหน้าไปยังบริษัทของเธอทันที
เมื่อมาถึงหน้าบริษัทเขาก็ทำได้เพียงแค่รอเวลาเธอเลิกงานเท่านั้น เขาเลือกที่จะรอคาเฟ่แถวบริษัทเธอ เพราะอย่างไรเธอก็ต้องเดินมาขึ้นรถที่หน้าบริษัทอยู่แล้ว รอตรงนี้น่าจะเห็นเธอพอดี เขาคิดอย่างนั้น
ผ่านไปสักพักก็ถึงเวลาเลิกงาน ตอนนี้เขาทำได้แค่แอบขับรถตามเธอไปตั้งใจแรกเขาตั้งใจจะเข้าไปคุยกับเธอแต่เมื่อคิดไปคิดมา เขาก็คิดว่าถ้าเธอไม่ยอมคุยกับเขาล่ะ ครั้งนี้เขาเลยตั้งใจสะกดรอยตามเธอ
ตอนนี้เขาได้อยู่ที่คอนโดที่เขาขับตามเธอมา เขาเห็นแล้วว่าเธอมาพักกับเพื่อนที่ทำงาน คนนี้เขาเห็นหน้าบ่อยๆ ตอนที่ไปรับเธอเลิกงาน
.
.
.
ทางด้านของวริญ
หลังจากที่หญิงสาวขึ้นห้องเรียบร้อยแล้ว เธอก็นั่งพักตรงโซฟาตัวใหญ่หน้าทีวี เธอเลื่อนมือถือไปเรื่อยๆ จนพลาดไปรับสาย สายหนึ่ง ก่อนหน้าเธอเปิดโหมดห้ามรบกวนและปิดเสียงเครื่องมือสื่อสารจึงทำให้เธอไม่ได้รับแจ้งเตือนใด แต่วันนี้เธอไปทำงานจึงจำเป็นต้องเปิดมัน
"ฮัลโหลวริญ"
"..." เธอเปิดลำโพงฟัง
"ฮัลโหล ได้ยินไหม ลงมาคุยกับพี่ก่อนได้ไหม ตอนนี้พี่หน้าคอนโด"
เมื่อได้ยินดังนั้นเธอก็ตกใจและคิดในใจว่าพี่ฟ้ารู้ได้อย่างไรว่าเธออยู่ที่ไหน แต่เธอไม่เชื่อในสิ่งที่อีกฝ่ายพูดเลยอยากเห็นด้วยตาว่าเขาอยู่หน้าคอนโดจริงไหม เธอจึงเดินไปเปิดม่านที่ปิดและเห็นรถเขาพอดี ด้วยความที่ห้องของจิมมี่อยู่ในมุมที่สามารถเห็นบริเวณข้างหน้าของคอนโดและเธอก็จำได้ว่านั่นคือรถของเขา
"ฮัลโหล ลงมาคุยกันก่อนวริญ"
"พี่กลับไปก่อนเถอะค่ะ หนูยังไม่พร้อมคุยกับพี่ตอนนี้"
"ไม่ พี่จะคุยตอนนี้"
"ไว้คุยกันพรุ่งนี้ค่ะ หลังเลิกงานมาเจอที่คาเฟ่แถวบริษัท"
"พี่ไม่ว่าง"
"ไม่ว่างก็เรื่องของพี่ค่ะ"
ตุ้ด!
เธอกดวางสาย
.
.
.
เมื่อถึงวันนัดเธอก็เห็นชายหนุ่มนั่งรออยู่ภายในร้าน เธอเดินเข้าไปนั่งเก้าอี้ตรงข้ามเขา
"หนูสบายดีไหมคะ" เขาเอ่ยถาม
"สบายดีค่ะ พี่ล่ะ"
"ไม่เลย คิดถึงหนูมากๆ เลยห้องมันกว้างมากตอนที่หนูไม่อยู่"
"อ๋อค่ะ เรารู้ก่อนพี่อีก"
"..." ชายหนุ่มสะอึกเมื่อได้ยินอย่างนั้นเขารู้ว่าเธอหมายถึงอะไร
"พี่ขอโทษนะคะที่ละเลยหนูมาตลอด กลับมาอยู่กับพี่นะคะ"
"ไม่ค่ะ เราบอกไปแล้วไงว่าเราสองคนจบกันแค่นี้"
"ทำไมถึงอยากเลิกเหรอคะ บอกพี่ได้ไหม"
"เราจะบอกเหตุผล 10 ข้อ หลังจากนี้พี่ลองเก็บไปคิดดูนะ"
ข้อที่ 1 เรารู้สึกถูกรักแค่ตอนที่พี่มีความสุข แต่รู้สึกไร้ค่าทุกครั้งที่พี่ไม่ต้องการ
ข้อที่ 2 พี่ขี้ลืมมาก จนลืมว่ามีเราอยู่ข้างๆ รอพี่อยู่ตรงนี้
ข้อที่ 3 พี่มีเวลาให้ทุกอย่าง แต่พี่ไม่เคยมีเวลาให้เรื่องของเราเลย
ข้อที่ 4 เรากลายเป็นคนขี้กลัว กลัวว่าพี่จะเบื่อ กลัวว่าการเป็นตัวเองจะทำให้พี่อึดอัด
ข้อที่ 5 พี่ชอบละเลยความรู้สึกเรา ไม่สนใจว่าเราจะโอเคไหม วันนี้เป็นอย่างไรบ้าง
ข้อที่ 6 เราเหนื่อยที่ต้องมาทะเลาะเรื่องเดิมๆ ซ้ำๆ
ข้อที่ 7 เหตุผลของพี่มีน้ำหนักมากกว่าความรู้สึกเราเสมอ
ข้อที่ 8 ทุกครั้งที่เราเหนื่อยหรือเศร้าเราอยากได้กอดจากพี่ แต่พี่กอดเราให้มันจบๆ ไป
ข้อที่ 9 เราจำความรู้สึกที่ถูกพี่รักไม่ได้ด้วยซ้ำ
"พี่ขอโทษ พี่รั..."
ข้อที่ 10 สายตาของพี่ตอนนี้มันไม่เหมือนวันแรกที่บอกรักเราอีกแล้ว
"เราเลยเจ็บทุกครั้งที่ได้ยินคำว่ารักจากพี่"
"..."
นั่นคือเหตุผลทั้งผลทั้งหมดที่เธอบอกกับเขาไป
"ทีนี้เราสองคนเลิกกันได้หรือยังคะ เราไปก่อนนะคะ" พูดจบเธอก็ลุกออกไปทันที เหลือเพียงชายหนุ่มที่ยังคงนั่งอยู่
.
.
.
โปรดติดตามตอนต่อไป
เป็นอย่างไรกันบ้างคะ ตอนหน้าก็จบแล้วน้า
ตอนนี้ฟ้าก็ไม่เหลือใคร ไม่มีใครอยู่กับเขาทั้งวริญและแก้ม โบ้ไหมคะ
ขอบคุณทุกๆ ที่อ่านมาถึงตอนนี้นะคะ
